Τζέιμς Τέιτ (James Tate): Χάρτης τοῦ Χαμένου Κόσμου

 

 

Τζέιμς Τέιτ (James Tate) 

  

Χάρτης τοῦ Χαμένου Κόσμου

(Map of the Lost Word)

 

ΠΗΡΧΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ποὺ εἶ­χαν ἀρ­χί­σει νὰ μ’ ἐ­νο­χλοῦν, πράγ­μα­τα ποὺ δὲν εἶ­χαν κα­μί­α ἐ­πί­πτω­ση ἀ­πὸ μό­να τους, ἀλ­λὰ ὅ­λα μα­ζὶ ὑ­πο­νό­μευ­αν τὴν ἱ­κα­νό­τη­τά μου νὰ τὰ ἀν­τι­με­τω­πί­σω. Χρει­α­ζό­μουν ἕ­να σφυ­ρὶ γιὰ νὰ καρ­φώ­σω ἕ­να καρ­φί, ἀλ­λὰ τὸ σφυ­ρὶ δὲν βρι­σκό­ταν στὴν ἐρ­γα­λει­ο­θή­κη. Δὲν τὸ ἔ­βρι­σκα που­θε­νά. Ἔ­σπα­σα ἕ­να πιά­το κα­θὼς μά­ζευ­α τὰ πιά­τα, ἀλ­λὰ ποῦ εἶ­ναι ἡ σκού­πα; Πάν­τως ὄ­χι στὸ ντου­λά­πι μὲ τὶς σκοῦ­πες. Μὰ πῶς χά­νεις μιὰ σκού­πα; Ποῦ κρυ­βό­ταν; Καὶ ξαφ­νι­κά, ἀρ­γό­τε­ρα, ὅ­πως ἔ­στρω­να τὸ κρε­βά­τι βρῆ­κα τὸ σφυ­ρί. Ἴ­σως χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε γιὰ βο­ή­θη­μα κα­τὰ τῆς ἀ­ϋ­πνί­ας. Ἔ­πει­τα μοῦ τη­λε­φώ­νη­σε ἡ Κέ­λυ. Μοῦ εἶ­πε ὅ­τι εἶ­χε χά­σει τὸ δα­χτυ­λί­δι της τὸ προ­η­γού­με­νο βρά­δυ καὶ μὲ πα­ρα­κά­λε­σε νὰ κοι­τά­ξω κά­τω ἀ­πὸ τὸ κρε­βά­τι. Κοί­τα­ξα καὶ βρῆ­κα ἐ­κεῖ τὴ σκού­πα. Ἀ­πο­φά­σι­σα τό­τε νὰ σκου­πί­σω κά­τω ἀ­πὸ ἐ­κεῖ γιὰ νὰ δῶ μή­πως βρῶ τὸ δα­χτυ­λί­δι της. Σκού­πι­σα καὶ ἔ­βγα­λα ἕ­να κομ­πο­σκοί­νι, ἕ­να μπου­ζί, ἕ­να δέρ­μα φι­διοῦ —τρί­α μέ­τρα μα­κρύ— ἕ­να ἀν­τί­τυ­πο τοῦ R­o­b­e­r­t­’s R­u­l­es of O­r­d­er, ἕ­ναν πλα­στι­κὸ ἀ­να­δευ­τή­ρα γιὰ κο­κτέ­ηλ, μιὰ σκλη­ρὴ κα­ρα­μέ­λα καὶ πολ­λὰ ἄλ­λα. Ἀλ­λὰ ὄ­χι τὸ δα­χτυ­λί­δι. Ἔ­βα­λα τὴ σκού­πα στὸ ντου­λά­πι μὲ τὶς σκοῦ­πες καὶ ἄρ­χι­σα νὰ αἰ­σθά­νο­μαι λί­γο κα­λύ­τε­ρα. Κρέ­μα­σα τὴ φω­το­γρα­φί­α καὶ ἔ­βα­λα τὸ σφυ­ρὶ στὴν ἐρ­γα­λει­ο­θή­κη. Ἔ­φτια­ξα μιὰ κού­πα τσά­ι καὶ κά­θι­σα στὸ σα­λό­νι. Δὲν εἶ­χα ἰ­δέ­α πῶς βρέ­θη­καν ὅ­λα αὐ­τὰ τὰ πράγ­μα­τα κά­τω ἀ­πὸ τὸ κρε­βά­τι μου. Κα­νέ­να δὲν μοῦ ἀ­νῆ­κε. Ἐ­πρό­κει­το γιὰ μιὰ ἐ­νο­χλη­τι­κὴ συλ­λο­γὴ πραγ­μά­των. Ἔ­πει­τα σκέ­φτη­κα τὸ δα­χτυ­λί­δι τῆς Κέ­λυ καὶ ὅ­τι μπο­ρεῖ νὰ εἶ­χε πέ­σει πί­σω ἀ­πὸ τὰ μα­ξι­λά­ρια τοῦ κα­να­πέ. Ἤ­πια λί­γο τσά­ι γιὰ νὰ ἠ­ρε­μή­σω τὰ νεῦ­ρα μου. Ἤ­πια λί­γο ἀ­κό­μα τσά­ι. Με­τὰ σή­κω­σα τὸ πρῶ­το μα­ξι­λά­ρι. Βρῆ­κα πε­ρί­που τρί­α δο­λά­ρια σὲ ψι­λὰ καὶ μιὰ μα­ϊ­μοὺ φτι­αγ­μέ­νη ἀ­πὸ ξύ­λο τίκ. Δὲν μοῦ ἄ­ρε­σε κα­θό­λου ἡ μα­ϊ­μού, ἀλ­λὰ χά­ρη­κα ποὺ βρῆ­κα τὰ τρί­α δο­λά­ρια. Κά­τω ἀ­πὸ τὸ ἑ­πό­με­νο μα­ξι­λά­ρι βρῆ­κα ἕ­να μι­κρὸ χε­ρού­λι ἀ­πὸ πο­τή­ρι, ἕ­να στρα­τι­ω­τά­κι μὲ ἀν­τι­α­σφυ­ξι­ο­γό­να μά­σκα, ἕ­να μπρε­λὸκ μὲ τρί­α κλει­διὰ καὶ ἕ­ναν χάρ­τη τῆς Φραγ­κφούρ­της στὴ Γερ­μα­νί­α. Ἤ­πια γου­λιὰ-γου­λιὰ τὸ τσά­ι μου. Τὰ χέ­ρια μου ἔ­τρε­μαν. Ὅ­λο το πρω­ϊ­νὸ ἔ­φυ­γε μὲ βλα­κεῖ­ες. Εἶ­χα καὶ δου­λειά, ἀλ­λὰ κι ἂν δὲν εἶ­χα, θὰ ἔ­πρε­πε νὰ χα­λα­ρώ­νω. Δὲν ἐ­πρό­κει­το νὰ κοι­τά­ξω κά­τω ἀ­πὸ τὸ τρί­το μα­ξι­λά­ρι, οὔ­τε νὰ ψά­ξω ἄλ­λο γιὰ τὸ δα­χτυ­λί­δι τῆς Κέ­λυ. Ἔ­κα­τσα χω­ρὶς νὰ κου­νιέ­μαι, τὸ μυα­λό μου νὰ χά­νε­ται μέ­σα στὰ σύ­ν­νε­φα. Τρα­βοῦ­σα ἕ­να γιὰκ σὲ μιὰ βου­νο­κορ­φή, ποὺ κου­βα­λοῦ­σε μὲ δυ­σκο­λί­α νε­ρὸ καὶ ρύ­ζι σ’ ἕ­ναν νε­κρὸ σο­φὸ ἄν­θρω­πο, ὁ ὁ­ποῖ­ος δὲν ξέ­ρει τί­πο­τα, δὲν λέ­ει τί­πο­τα.

 

  

Πηγή: Ἀ­πὸ τὴ συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των Tho­mas, Ja­mes and Ro­bert Sha­pard, eds., Flash Fi­ction For­ward, 80 ve­ry short sto­ries, New York, London: W.W. Norton & Company, 2006.

 

Τζέ­ιμςΤέ­ιτ (James Tate) (Κάν­σας Σί­τυ, 1943). Ἔ­χει δη­μο­σι­εύ­σει δώ­δε­κα ποι­η­τι­κὲς συλ­λο­γὲς καὶ τὸ 1992 κέρ­δι­σε τὸ βρα­βεῖ­ο Πού­λι­τζερ. Ἔ­χει δι­δά­ξει στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο τοῦ Μπέρ­κλε­ϊ στὴν Κα­λι­φόρ­νια, στὸ Κο­λούμ­πια καὶ στὸ Κο­λέ­γιο Ἔ­μερ­σον, ἐ­νῶ τώ­ρα δι­δά­σκει στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο τῆς Μα­σα­χου­σέ­της στὸ Ἄμ­χερτ.

 

Με­τά­φρα­ση ἀ­πὸ τὰ ἀγ­γλικά:

Μα­ρί­α Πα­γώ­νη. Σπού­δα­σε Ἀγ­γλι­κὴ Φι­λο­λο­γί­α στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο τῆς Ἀ­θή­νας καὶ ἔ­κα­νε με­τα­πτυ­χια­κὰ στὶς Δι­ε­θνεῖς Σχέ­σεις στὸ L­o­n­d­on M­e­t­r­o­p­o­l­i­t­an U­n­i­v­e­r­s­i­ty τοῦ Ἡ­νω­μέ­νου Βα­σι­λεί­ου καὶ στὸ U­n­i­v­e­r­s­i­t­e de M­o­ns-H­a­i­n­a­ut τοῦ Βελ­γί­ου. Τὸ 2010 ἀ­πο­φοί­τη­σε ἀ­πὸ τὴν Ἐ­θνι­κὴ Σχο­λὴ Δη­μό­σιας Δι­οί­κη­σης καὶ ἐρ­γά­ζε­ται στὸ Ὑ­πουρ­γεῖ­ο Πο­λι­τι­σμοῦ καὶ Του­ρι­σμοῦ.