ΡόμπερτΚέλυ (Robert Kelly)
Ροζάριο
(Rosary)
ΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ποὺ περπατᾶ σὲ κάποιον δρόμο κάτω ἀπ’ τὸ μισοφέγγαρο. Τὰ δέντρα εἶναι ψηλά, μὲ πλούσιο φύλλωμα· τὸ φῶς λιγοστό. Στ’ ἀριστερό του χέρι, πλάι στὸ κορμί του, κρέμεται κάτι ποὺ κουνιέται πέρα-δῶθε. Μερικὲς στιγμὲς τὸ φέρνει στὸ στέρνο του, τὸ ἀκουμπὰ μαλακὰ στὴν καρδιά του καὶ μετράει τὶς κρυστάλλινες χάντρες στὸ ροζάριο. Ἀφοῦ διανύσει σχεδὸν ἕνα μίλι σκοτεινοῦ δρόμου, περνάει δίπλα ἀπὸ ἕνα μεγάλο κτίριο δυσδιάκριτου εἴδους. Ἕνα δωμάτιο στὸ ἰσόγειο εἶναι ἔντονα φωτισμένο. Κοντὰ σ’ ἕνα παράθυρο μιὰ γυναίκα μὲ λαμπερὰ μαῦρα μαλλιὰ κάθεται, σκυμμένη πάνω ἀπὸ κάτι χαρτιά. Ὁ ἄντρας θαυμάζει τὸ προφίλ της, τὰ μαλλιά, τὴν ἐργατικότητα. Τοῦ ἀρέσουν οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐργάζονται σκληρά. Συνεχίζει νὰ περπατᾶ, ἀπορρίπτοντας τὴ σκέψη νὰ χτυπήσει ἐλαφριὰ στὸ παράθυρο ἢ στὴν πόρτα καὶ νὰ πιάσει κουβέντα μὲ τὴ γυναίκα. Μᾶλλον εἶναι τρομακτικὸ γιὰ μιὰ γυναίκα νὰ εἶναι μοναχή της σὲ ἕνα κτίριο τὴ νύχτα, τὴ στιγμὴ ποὺ καὶ τὸ κτίριο εἶναι μοναχό του στὴν ἐξοχή – τίποτε σὲ ἀκτίνα μισοῦ μιλίου ἐκτὸς ἀπὸ δέντρα καὶ ἕναν ἄντρα μὲ κρυστάλλινες χάντρες στὸ χέρι του κι ἕνα νεαρὸ ἐλάφι ποὺ εἶδε ἀκριβῶς μπροστά του πρὶν ἀπὸ μερικὰ λεπτὰ νὰ διασχίζει τὸ δρόμο. Μᾶλλον θὰ τὴ φόβιζα ἂν χτυποῦσα τὴν πόρτα, σκέφτηκε, καὶ ἀπομακρύνθηκε προχωρώντας.
Ἀπ’ τὴν ἄλλη βέβαια, κάλλιστα θὰ μποροῦσε, πρὶν ὁ ἄντρας νὰ φτάσει κοντὰ στὸ παράθυρο, ἡ γυναίκα νὰ τὸν εἶχε δεῖ ποὺ ἐρχόταν, νὰ εἶχε κοιτάξει ἀδιάφορα μέσα ἀπ’ τὸ σκοτεινὸ παράθυρο ἑνὸς ἄλλου δωματίου καὶ νὰ εἶχε δεῖ αὐτὸν τὸν ἄντρα νὰ πλησιάζει ἀνεβαίνοντας τὸν δρόμο τὸν μισοφωτισμένο ἀπ’ τὸ φεγγάρι. Μπορεῖ ἡ γυαλάδα ἀπ’ τὶς κρυστάλλινες χάντρες στὸ χέρι του νὰ τῆς φάνηκε σὰν ἀντανάκλαση τοῦ φεγγαριοῦ πάνω σ’ ἕνα μαχαίρι. Μπορεῖ νὰ λαχταροῦσε αὐτὸς ὁ σιωπηλός, σκιερὸς δολοφόνος νὰ ἔρθει καὶ νὰ τὴν καταστρέψει, νὰ τὴ σώσει ἀπ’ τὴ σκληρὴ δουλειὰ ἢ ἀπὸ τὴ μοναξιὰ ἢ ἀπ΄τὰ λαμπερὰ μαλλιά της. Μπορεῖ νὰ εἶχε σταθεῖ στὸ φωτισμένο παράθυρο γιὰ νὰ τραβήξει τὴν προσοχή του, καὶ πολὺ ἀφοῦ εἶχε περάσει ἀπὸ μπρός της ἀκόμα νὰ ἤλπιζε ὅτι ἐκεῖνος εἶχε κρυφτεῖ στὰ ροδόδεντρα καὶ τὴν περίμενε. Ἴσως δέκα λεπτὰ ἀργότερα νὰ βγῆκε θαρραλέα, ἀπελπισμένα ἀπ’ τὴν ξεκλείδωτη πόρτα, νὰ στάθηκε γιὰ λίγο στὸ γρασίδι καὶ νὰ μὴν εἶδε κανέναν ἄλλο παρὰ μονάχα τὸ ἴδιο ἐλάφι νὰ τριγυρνάει κάτω ἀπ’ τὰ δέντρα. Ἢ μᾶλλον ὄχι τὸ ἴδιο: ποιός μπορεῖ νὰ ξεχωρίσει τὸ ἕνα ζῶο ἀπ’ τὸ ἄλλο;
Ἀπὸ τὴ συλλογὴ διηγημάτων Shapard, Robert and James Thomas, eds. Sudden Fiction, American Short-Short Stories,Salt Lake City: Gibbs-Smith publisher, 1986.
Ρόμπερτ Κέλυ (Robert Kelly) (Μπρούκλιν, Νέα Ὑόρκη, 1935). Σπούδασε στὸ City College καὶ στὸ Κολούμπια. Ἔπειτα ἀπὸ μιὰ σύντομη καριέρα ὡς μεταφραστὴς διατέλεσε λέκτορας καὶ μόνιμος συγγραφέας σὲ διάφορους ὀργανισμοὺς καὶ πανεπιστήμια. Ἦταν ἐπιμελητὴς τοῦ Chelsea Review ἀπὸ τὸ 1958 ἕως τὸ 1960, καθὼς καὶ σὲ ἄλλα περιοδικά. Ἐπίσης ἵδρυσε μαζὶ μὲ ἄλλους ἑπτὰ ποιητὲς τὸ Blue Yak, μιὰ ποιητικὴ πλατφόρμα στὴ Νέα Ὑόρκη. Ἔχει δημοσιεύσει 25 ποιητικὲς συλλογὲς καὶ ἀρκετὰ διηγήματα. Ἡ πρώτη του συλλογὴ δημοσιεύτηκε τὸ 1961.
Μαίρη Ἀλεξοπούλου (Καλαμάτα). Σπούδασε Πληροφορικὴ καὶ Ἀγγλικὴ Φιλολογία. Ποιήματά της ἔχουν παρουσιαστεῖ στὸ Συμπόσιο Ποίησης τῆς Πάτρας, στὸν χῶρο τέχνης «Ash in Art», στὸ φιλοσοφικὸ καφενεῖο «dasein» καὶ ἀλλοῦ, καὶ ἔχουν μεταφραστεῖ σὲ λογοτεχνικὰ περιοδικὰ τῶν ΗΠΑ. Τὸ καλοκαίρι τοῦ 2009 συμμετεῖχε στὸ Συμπόσιο Ποίησης τῆς Πάρου. Πρῶτο βιβλίο της: Ἐρῶμαι (Ποιήματα, ἐκδ. Γαβριηλίδης, Ἀθήνα, 2005).
Filed under: Αγγλικά,Αλεξοπούλου Μαίρη,Μυστήριο,Μοναξιά,Ψυχογραφία,Kelly Robert | Τὰ σχόλια στὸ Ρόμπερτ Κέλυ (Robert Kelly): Ροζάριο ἔχουν κλείσει