Σάιμον Μπρέτ (Simon Brett) καὶ ἄλλοι: [Τὸ σφιγμένο χαμόγελο τὸν ἔκανε νὰ μοιάζει…]

 

 

[Ἕ­νας λο­γο­τε­χνι­κὸς «τουϊ­το­μα­ρα­θώ­νιος»: Γ΄ – Ἐ­κλο­γὴ ἀ­πὸ τὰ δι­η­γή­μα­τα (2/2). Γιὰ περισσότερα βλ. ἐδῶ]

 

Σάιμον Μπρέτ (SimonBrett) καὶ ἄλλοι

 

[Τὸ σφιγ­μέ­νο χα­μό­γε­λο τὸν ἔ­κα­νε νὰ μοιά­ζει…]

([The ri­gid grin ma­de it look…])

 

Ο ΣΦΙΓΜΕΝΟ χα­μό­γε­λο τὸν ἔ­κα­νε νὰ μοιά­ζει λὲς κι εἶ­χε πε­θά­νει ἀ­π’ τὰ γέ­λια. Ὑ­πὸ ἄλ­λες συν­θῆ­κες τὸ θέ­α­μα ἐμ­πρός του μπο­ρεῖ καὶ νὰ ἦ­ταν ἀ­στεῖο. Ἀλ­λὰ τὰ ἀ­στεῖ­α εἶ­χαν τε­λει­ώ­σει ἀ­πὸ και­ρό. Μπο­ροῦ­σε κι­ό­λας νὰ δεῖ τοὺς τί­τλους: «Δὲν εἶ­ναι γιὰ γέ­λια: Ὁ Κλό­ουν-Δο­λο­φό­νος ξα­να­χτυ­πᾶ». Ὅ­μως αὐ­τὴ τὴ φο­ρὰ ὑ­πῆρ­χε μιὰ κά­ποι­α δι­α­φο­ρά. Κά­τι στὸ χα­μό­γε­λο τρά­βη­ξε τὴν προ­σο­χή του: ἕ­να μι­κρὸ κομ­μά­τι χαρ­τί. Ἦ­ταν ἕ­να ση­μεί­ω­μα ἀ­φη­μέ­νο ἀ­πὸ τὸ δο­λο­φό­νο. Δύ­ο λέ­ξεις ἦ­ταν σκα­λι­σμέ­νες μὲ παι­δι­κὴ κη­ρομ­πο­γιά: Πί­σω σου! Γύ­ρι­σε καὶ κοί­τα­ξε κα­λὰ τὰ κα­τα­κόκ­κι­να μά­τια. «Ἐ­σύ;» τραύ­λι­σε. Δὲν μὲ ἐ­ξέ­πλη­ξε. Με­θυ­σμέ­να μά­τια. Ἀ­χτέ­νι­στα κόκ­κι­να μαλ­λιά. Ἡ κό­ρη μου. «Εἶ­σαι πε­ρή­φα­νος τώ­ρα, μπαμ­πά;­». Κα­θὼς τὸ τσε­κού­ρι χα­μή­λω­νε, κα­τὰ κά­ποι­ον τρό­πο, ἤ­μουν.

 

Σημείωση τοῦ μεταφραστῆ:

Τε­τάρ­τη, 28 Σε­πτεμ­βρί­ου. Τὸ εἶ­δος δι­η­γή­μα­τος τῆς τρί­της ἑ­βδο­μά­δας ἦ­ταν κω­μω­δί­α/ἀ­στυ­νο­μι­κό. Οἱ δύ­ο ἀρ­χι­κὲς πε­ρί­ο­δοι (καὶ πά­λι σὲ πλά­για) δό­θη­καν ἀ­πὸ τὸν Σά­ι­μον Μπρέτ, συγ­γρα­φέ­α μυ­θι­στο­ρη­μά­των, ρα­δι­ο­φω­νι­κῶν καὶ τη­λε­ο­πτι­κῶν σή­ριαλ, ποὺ συν­δυά­ζουν τὴν ἀ­στυ­νο­μι­κὴ πλο­κὴ μὲ μιὰ ἰ­δι­ά­ζου­σα αἴ­σθη­ση τοῦ χι­οῦ­μορ. Οἱ ἀρ­χι­κὲς προ­τά­σεις τοῦ Σά­ι­μον Μπρὲτ στὸ πρω­τό­τυ­πο εἶ­ναι: «The ri­gid grin ma­de it look as if he had di­ed laugh­ing. In other cir­cum­stan­ces the sight in front of him might ha­ve been fun­ny».

  

 

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἀγγλικά:

Γιά­ννης Πα­λα­βός (Βελ­βεν­τὸ Κο­ζά­νης, 1980). Σπού­δα­σε δη­μο­σι­ο­γρα­φί­α στὸ ΑΠΘ καὶ πο­λι­τι­στι­κὴ δι­α­χεί­ρι­ση στὸ Παν­τεῖ­ο. Τὸ 2007 κυ­κλο­φό­ρη­σε ἀ­πὸ τὴν Intro Books ἡ συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των του Ἀ­λη­θι­νὴ ἀ­γά­πη καὶ ἄλ­λες ἱ­στο­ρί­ες. Τὸ 2009 κυ­κλο­φό­ρη­σε ἀ­πὸ τὶς ἐκ­δό­σεις Τό­πος τὸ βι­βλί­ο Σὰν Ἀν­γκρε / Τὰ δά­κρυ­α τῆς Φὸν Μπρά­ουν, ποὺ ἔ­γρα­ψε μα­ζὶ μὲ τὸν Σω­τή­ρη Μπαμ­πα­τζι­μό­που­λο. Τὸ 2011 ἔ­γρα­ψε μα­ζὶ μὲ τὸν Τά­σο Ζα­φει­ριά­δη τὸ σε­νά­ριο γιὰ τὸ κό­μικ «Τὸ πτῶ­μα», σὲ σχέ­διο Θα­νά­ση Πέ­τρου (Jem­ma Press). Δι­η­γή­μα­τα καὶ με­τα­φρά­σεις του (με­τα­ξὺ ἄλ­λων: Edgar Lee Ma­sters, Mi­ro­slav Ho­lub, Mat­thew Ar­nold, Do­nald Jus­ti­ce) ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεῖ στὰ πε­ρι­ο­δι­κὰ Τὸ Δέν­τρο, Ἐν­τευ­κτή­ριο, (Δε)κα­τά, Ἡ Πα­ρέμ­βα­ση, e–po­e­ma κ.ἄ. Γιὰ τὸ ἱ­στο­λό­γιο τοῦ Πλα­νό­διου ἔ­χει με­τα­φρά­σει τὸ δι­ή­γη­μα τῆς Γου­ί­λα Κά­θερ «Πί­τερ» καὶ ἔ­χει ἐ­πι­με­λη­θεῖ τὸ ἀ­φι­έ­ρω­μα «Ὁ Ἄμ­προ­ουζ Μπὴρς καὶ οἱ “Φαν­τα­στι­κοὶ Μύ­θοι”­».