Ντουμίτρου Τσεπενιάγκ (Dumitru Ţepeneag)
Ἕνα χωριουδάκι
(Un Tirguşor)
Α ΣΠΙΤΙΑ δὲν ἔχουν πόρτα. Δὲν ἔχουν παρὰ μονάχα ἕνα παραθύρι κι ἐκεῖνο μικρὸ καὶ στραβοτοποθετημένο. Σπίτια σὰν τῶν πιθήκων, μὲ σκεπές, κόκκινες λαμπερὲς ἀπὸ κεραμίδια καὶ κεραμόπλακες. Στὰ σοκάκια, ἢ καλύτερα στὰ περάσματα ἀνάμεσα στὰ σπίτια, πάνω σὲ τεντωμένα σκοινιὰ ἀπὸ τὴν μιὰ ἀσδρέχα στὴν ἄλλη – κάθε εἴδους ροῦχα, ὅλων τῶν χρωμάτων. Ἐνῶ στὴν πλατεία, μονάχα μεγάλα, κατάλευκα σεντόνια ἁπλωμένα. Κάτω, τὸ χῶμα ἀμμῶδες, κίτρινο. Τὰ πρωινὰ εἶναι γαλάζια καὶ δροσερά. Ὁ ἄνεμος πνέει ἐλαφρὸς ὅλη τὴ μέρα, φουσκώνοντας τὰ σεντόνια τῆς πλατείας σὰν τὰ πανιὰ τῶν καραβιῶν.
Ὅλα τὰ σπίτια ἔχουν τὴν ἴδια πρόσοψη, τὴν ἴδια κατασκευή. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ κάτοικοι – λεπτοὶ καὶ χαρούμενοι! Ζώντας ἀνάμεσα στὰ ροῦχα, εἶναι καταδικασμένοι νὰ γέρνουν πάντα, τὸ μπόι τους μικραίνει σταδιακά σὲ κάθε ἑπόμενη γενιά. Ἀπὸ τὴν παλιὰ ὄψη διατήρησαν πολὺ λίγα. Οἱ στρογγυλὲς κορφές τους, καρφωμένες στὸ στῆθος, λαιμὸ δὲν ἔχουν πιά, τὰ πόδια τους ἔχουν καμπυλωθεῖ πλήρως. Παρ’ ὅλα αὐτὰ τοὺς ἔχει μείνει ἡ κομψότης τῶν ἐνδυμάτων καὶ —πράγμα ἀπίστευτο— τὰ φτερά. Κάτι μικρὰ φτερὰ στοὺς ἀστραγάλους.
Πηγή: Dumitru Tepeneag, Frig [Κρῦο], Editura pentru Literatură 1967, σελ. 56.
Ντουμίτρου Τσεπενιάγκ (Dumitru Ţepeneag) (Βουκουρέστι, 14 Φεβρουαρίου 1937). Γράφτηκε στὴ Νομικὴ Σχολὴ τοῦ Βουκουρεστίου χωρὶς νὰ τὴν τελειώσει. Στὴν συνέχεια σπούδασε Παιδαγωγικὰ καὶ ἀφιερώθηκε στὴν Λογοτεχνία. Ὑπῆρξε σημαῖνον στέλεχος καὶ θεωρητικὸς τοῦ ρουμανικοῦ λογοτεχνικοῦ κινήματος τοῦ «Αἰσθητικοῦ Ὀνειρισμοῦ» (1966) καὶ συνιδρυτής του μαζὶ μὲ τοὺς Leonid Dimov, Vintilă Ivănceanu, Virgil Mazilescu, Daniel Turcea, Iulian Neaşcu, Emil Brumaru, Sorin Titel, Florin Gabrea si Virgil Tănase. Τὸ 1971 μετὰ τὴν ἔκδοση τῶν θέσεων τῆς Ὁμάδας ὑπὸ τὸν τίτλο «Tezele din iulie» («Οἱ θέσεις τοῦ Ἰουλίου») ἀναγκάστηκε νὰ ἐκπατριστεῖ στὴν Γαλλία ἡ ὁποία γίνεται δεύτερη πατρίδα του. Τὸ 1975 τοῦ ἀφαιρέθηκε ἡ ρουμανικὴ ἰθαγένεια ἀπὸ τὸ κομμουνιστικὸ καθεστὼς Τσαουσέσκου. Μετὰ τὴν πτώση τοῦ κομμουνισμοῦ μοιράζεται τὸν χρόνο του ἀνάμεσα στὸ Παρίσι καὶ στὸ Βουκουρέστι. Ἔχει μεταφράσει ἀπὸ τὰ γαλλικὰ στὰ ρουμανικὰ Alain Robbe-Grillet, Pinget, δοκιμιογράφους ὅπως ὁ Albert Béguin καὶ φιλοσόφους ὅπως ὁ Jacpues Derrida, ὁ Alexandre Kojève κ.ἄ., ἐνῶ ἀπὸ τὴν ρουμανικὴ στὴν γαλλικὴ τοὺς Leonid Dimov, Daniel Turcea, Ion Mureşan, Marta Petreu, Emil Brumaru καὶ Mircea Ivănescu. Στὴν Γαλλία ἔχει ἐκδώσει τὸ μυθιστόρημα Pigeon vole, μὲ τὸ ψευδώνυμο Ed Pastenague.
Μετάφραση ἀπὸ τὰ ρουμανικά:
Δημήτρης Κανελλόπουλος (Νεμούτα Ἠλείας, 1954). Ἐκπατρίστηκε τὸ 1958, ἀκολουθώντας τὴν οἰκογένειά του στὴν Ἀθήνα, ὡς ἐσωτερικὸς μετανάστης. Σπούδασε Ἱστορία-Φιλοσοφία στὸ Πανεπιστήμιο Babes–Bolyai τοῦ Cluj Napoca τῆς Ρουμανίας καὶ Ἱστορία-Ἀρχαιολογία στὸ Ἐθνικὸ καὶ Καποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν. Ἐργάστηκε ὡς ὑπάλληλος διάφορων ἐκδοτικῶν οἴκων καὶ ὡς Φιλόλογος στὴν ἰδιωτικὴ ἐκπαίδευση. Δημοσίευσε τὶς συλλογὲς ποιημάτων Ὁμίχλη πέτρινη (Ἠριδανός, 1986) Σκυθικὲς Ἐρημίες (Κολωνός, 1996), Σιγὴ Ἀσυρμάτου (Κολωνός, 2005) καὶ Κλίνη Σπόρου, Καλὴ (Ὀροπέδιο, 2010). Ἐπιμελήθηκε τὸ ἀφιέρωμα στὴ Ρουμανικὴ Λογοτεχνία τοῦ περιοδικοῦ Πολιορκία, τεῦχος 16, Ἀπρίλιος 1982. Τὸ 1984, ὀργάνωσε καὶ παρουσίασε στὸ ρουμανικὸ ἀναγνωστικὸ κοινό τὴν ἀνθολογία νεοελληνικῆς ποίησης μὲ τὸ τίτλο 42 Poeti Grecii Contemporani (42 Σύγχρονοι Ἕλληνες Ποιητές). Τὸ 1996 ἐπιμελήθηκε τὸ θέμα τοῦ περιοδικοῦ Πλανόδιον τεῦχος 24, τὸ ἀφιερωμένο στὸ ρουμάνο ποιητὴ Anatol Baconsky. Ποιήματά του ἔχουν δημοσιευτεῖ σὲ διάφορα περιοδικά. Ἀπὸ τὸ 2006 ἐκδίδει τὸ περιοδικὸ Ὀροπέδιο.
Filed under: Κανελλόπουλος Δημ.,Πόλη-Χώροι,Ρουμανικά,Φανταστικό,Tepeneag Dumitru | Tagged: Dumitru Tepeneag,Δημἠτρης Κανελλόπουλος,Ρουμανικό διήγημα | Τὰ σχόλια στὸ Ντουμίτρου Τσεπενιάγκ (Dumitru Ţepeneag): Ἕνα χωριουδάκι ἔχουν κλείσει