ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ A’ (2010-2015).

 

Ὁ Δὸν Κι­χώ­της σὲ (λι­γό­τε­ρες ἀ­πὸ) 150 λέ­ξεις

Μπον­ζά­ι ἐμ­πνευ­σμέ­να ἀ­πὸ τὸ ἀ­ρι­στούρ­γη­μα τοῦ Θερ­βάν­τες

Πρὶν 400 ἀ­κρι­βῶς χρό­νια, τὸ 1615, ὁ Θερ­βάν­τες κυ­κλο­φο­ροῦ­σε τὸ El in­ge­ni­oso ca­bal­le­ro don Qui­jo­te de la Ma­ncha, τὸν δεύ­τε­ρο τό­μο, δη­λα­δή, ἑ­νὸς ἀ­πὸ τὰ ση­μαν­τι­κό­τε­ρα μυ­θι­στο­ρή­μα­τα τοῦ Δυ­τι­κοῦ Κό­σμου. Το μυ­θι­στό­ρη­μα, ὡς λο­γο­τε­χνι­κὸ εἶ­δος, εἶ­ναι ἕ­να ὁ­λό­κλη­ρο σύμ­παν, φι­λο­δο­ξεῖ νὰ συμ­πε­ρι­λά­βει τὰ πάν­τα. Ἔ­τσι ἀ­κρι­βῶς ὁ Θερ­βάν­τες, στοὺς δύ­ο τό­μους τοῦ μνη­μει­ώ­δους ἔρ­γου του, πέ­ρα ἀ­πὸ τὶς πε­ρι­πέ­τει­ες τῶν δύ­ο ἀν­τι­η­ρώ­ων του, πα­ρεμ­βάλ­λει ἱ­στο­ρί­ες ξέ­νες πρὸς τὴν κύ­ρια πλο­κὴ καὶ συν­θέ­τει τὸ πορ­τρέ­το μιᾶς ὁ­λό­κλη­ρης ἐ­πο­χῆς.

       Στὸ ἀν­τί­θε­το ἄ­κρο τῆς μυ­θι­στο­ρη­μα­τι­κῆς «πο­λυ­συλ­λε­κτι­κό­τη­τας» ἀ­παν­τᾶ­με τὴν ἀ­φαι­ρε­τι­κό­τη­τα τῆς ὑ­περ­βρα­χεί­ας ἀ­φή­γη­σης, τῶν μι­κρο­δι­η­γη­μά­των ἤ, ἀλ­λι­ῶς, ἱ­στο­ρι­ῶν μπον­ζά­ι ποὺ στὴν ἰ­δα­νι­κὴ μορ­φή τους δί­νουν χῶ­ρο μό­νο στὰ ἀ­πο­λύ­τως ἀ­πα­ραί­τη­τα γιὰ τὴν ἀ­φή­γη­ση τῆς ἱ­στο­ρί­ας τους καὶ ἀ­φή­νουν τὰ ὑ­πό­λοι­πα στὴ δη­μι­ουρ­γι­κὴ φαν­τα­σί­α τοῦ ἀ­να­γνώ­στη.

       Τὸ ἱ­στο­λό­γιο Πλα­νό­διον–Ἱ­στο­ρίες Μπον­ζά­ι καὶ ἡ Books’ Journal πι­στεύ­ουν ὅ­τι ἕ­νας ἀ­κό­μη τρό­πος νὰ τι­μή­σεις τὴν ἐ­πέ­τει­ο ἔκ­δο­σης ἑ­νὸς τό­σο ση­μαν­τι­κοῦ ἔρ­γου εἶ­ναι, τὸ δί­χως ἄλ­λο, νὰ τὸ (ξα­να)δι­α­βά­σεις ἀλ­λὰ καὶ νὰ δη­μι­ουρ­γή­σεις, ἐμ­πνε­ό­με­νος ἀ­πὸ αὐ­τὸ καὶ στὸν ἀν­τί­πο­δά του: ἀ­κο­λου­θών­τας τὰ προ­στάγ­μα­τα ἑ­νὸς λιλ­λι­πού­τει­ου λο­γο­τε­χνι­κοῦ εἴ­δους ποὺ χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται ἀ­πὸ συν­το­μί­α, ἀ­φαι­ρε­τι­κό­τη­τα, ἐ­πι­νο­η­τι­κό­τη­τα, δι­α­κει­με­νι­κό­τη­τα, ἀ­να­τρο­πή.

       Σᾶς κα­λοῦ­με, λοι­πόν, νὰ μᾶς στεί­λε­τε ἕ­να μι­κρο­δι­ή­γη­μά σας μέ­χρι 150 λέ­ξεις (ἀ­νώ­τα­το ὅ­ριο, τοῦ τί­τλου, ποὺ εἶ­ναι ὑ­πο­χρε­ω­τι­κός, συμ­πε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου) ποὺ νὰ ἕλ­κει τὴν ἔμ­πνευ­ση ἀ­πὸ κά­ποι­ο κε­φά­λαι­ο, πε­ρι­στα­τι­κό, ἢ ἰ­δέ­α τῶν δύ­ο τό­μων τοῦ ἐν λό­γῳ βι­βλί­ου. Στό­χος μας εἶ­ναι νὰ δη­μι­ουρ­γη­θεῖ ἕ­νας πραγ­μα­τι­κὸς δι­ά­λο­γος τῶν συγ­γρα­φέ­ων τῶν ἱ­στο­ρι­ῶν μπον­ζά­ι μὲ τὸ ἔρ­γο τοῦ Θερ­βάν­τες καί, μέ­σῳ αὐ­τοῦ, νὰ πα­ρα­χθοῦν κεί­με­να μι­κρῆς ἔ­κτα­σης ἀλ­λὰ ἀ­ξι­ό­λο­γης δη­μι­ουρ­γι­κῆς πνο­ῆς.

       Τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τα θὰ πρέ­πει στα­λοῦν ἐ­πώ­νυ­μα μέ­χρι τὴν Τρί­τη 15 Δε­κεμ­βρί­ου 2015 στὴν ἠ­λε­κτρο­νι­κὴ δι­εύ­θυν­ση planodion@otenet.gr καὶ πρέ­πει ὑ­πο­χρε­ω­τι­κὰ νὰ συ­νο­δεύ­ον­ται, ἐ­κτὸς κει­μέ­νου, ἀ­πὸ ἀ­να­φο­ρὰ στὸ συγ­κε­κρι­μέ­νο ἀ­πό­σπα­σμα, πε­ρι­στα­τι­κό, ἢ ἰ­δέ­α (ἐ­πι­μέρους ἢ γε­νι­κή) τοῦ βι­βλί­ου ποὺ ἀ­πο­τέ­λε­σε ἀ­φορ­μὴ γιὰ τὴ συγ­γρα­φὴ τῆς ὑ­περ­βρα­χεί­ας ἱ­στο­ρί­ας. Κά­θε συγ­γρα­φέ­ας ἐ­πι­τρέ­πε­ται νὰ ἀ­πο­στεί­λει ἕ­να μό­νο μι­κρο­δι­ή­γη­μα. Τὰ κα­λύ­τε­ρα μι­κρο­δι­η­γή­μα­τα θὰ δη­μο­σι­ευ­τοῦν στὴν Books’ Journal καὶ ἠ­λε­κτρο­νι­κὰ στὸ ἱ­στο­λό­γιο Πλα­νό­διον–Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι. (Θυ­μί­ζου­με ὅ­τι τὸ ἔρ­γο Δὸν Κι­χώ­της ὑ­πάρ­χει δι­α­θέ­σι­μο στὸ ἐμ­πό­ριο στὶς με­τα­φρά­σεις Κ. Καρ­θαί­ου [ἐκδ. Πα­τά­κης. τό­μοι 1-2], Με­λί­νας Πα­να­γι­ω­τί­δου [ἐκδ. Βι­βλι­ο­πω­λεῖ­ον τῆς Ἑ­στί­ας – μό­νον ὁ Α΄ τό­μος], Ἠ­λί­α Ματ­θαί­ου [ἐκδ. 4π Εἰ­δι­κὲς Ἐκ­δό­σεις Α.Ε., τό­μοι 1-2].)

       Ἡ κρι­τι­κὴ ἐ­πι­τρο­πὴ ἀ­πο­τε­λεῖ­ται ἀ­πὸ τὸν συγ­γρα­φέ­α καὶ με­τα­φρα­στὴ Γιά­ννη Πα­λα­βό, τὸν κα­θη­γη­τὴ ἰ­σπα­νι­κῆς λο­γο­τε­χνί­ας καὶ με­τα­φρα­στὴ Κων­σταν­τῖ­νο Πα­λαι­ο­λό­γο καὶ τὸν ποι­η­τὴ καὶ ἐκ­δό­τη Γιά­ννη Πα­τί­λη.

 

.
Νέ­α: 18-07-2015. E­scri­to­res Gri­e­gos En E­spa­ñol! Ἡ ἱδρυτικὴ πρόβλεψη τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας νὰ ὑπάρχει καὶ ἐπιμέρους στήλη (Greek Writers in English) μὲ μεταφράσεις στὰ ἀγγλικὰ ἑλληνικῶν κειμένων ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἐγκρίνονται καὶ δημοσιεύονται στὶς οἰκεῖες στῆλες, συμπληρώνεται τώρα καὶ μὲ παρόμοια στήλη πρὸς τὰ ἰσπανικά (E­scri­to­res Gri­e­gos En E­spa­ñol), χάρη στὸν φίλο καὶ τακτικὸ συνεργάτη μας, κα­θη­γη­τὴ τῆς Μεταφρασεολογίας στὸ ΑΠΘ, Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο. Πρόκειται γιὰ ἕ­να μικρὸ ἀλλὰ φιλόδοξο —γιὰ τὸ μέτρο τοῦ ἐρασιτεχνισμοῦ μας— ἄνοιγμα τῆς ἑλ­λη­νικῆς μικροδιηγηματογραφίας πρὸς τὸν ἀχανῆ παγκόσμιο ἰ­σπα­νό­φωνο κόσμο ποὺ τόσες πολλὲς ὄμορφες στιγμὲς (βλ. στήλη «Γλῶσ­σες>Ἰσπανικά») ἔχει χαρίσει στὸ Ἱστολόγιο καὶ τοὺς ἀναγνῶστες του – προοπτικὴ ποὺ φαντάζει ἐφικτὴ χάρη στὴν μεγάλη δύναμη τοῦ Διαδικτύου. Τὴν προ­σπάθεια αὐτὴ συντρέχει τὸ Τμῆ­μα Με­τά­φρα­σης καὶ Δι­ερ­μη­νεί­ας τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου τῆς Μά­λα­γας καὶ τὸ Τμῆ­μα Ἰ­τα­λι­κῆς Φι­λο­λο­γί­ας τοῦ Ἀ­ρι­στο­τε­λεί­ου Πα­νε­πι­στη­μί­ου Θεσ­σα­λο­νί­κης, μὲ τὸ ἀν­θρώ­πι­νο δυναμικό τους, καθηγητές, λογίους, με­τα­φρα­στές, σπουδαστές – Ἕλληνες καὶ ἰ­σπα­νόφωνους! Τὴν ἐναρκτήρια κίνηση ση­μα­το­δο­τεῖ ἡ πεντάδα τῶν ἑλληνικῶν μπονζάι (Ἀν­τώ­νη Σου­ρού­νη, Σω­τή­ρη Δη­μη­τρί­ου, Γιά­ννη Παλα­βοῦ, Ὄλ­γας Πα­πα­κώ­στα καὶ Στέλ­λας Ἀ­λε­ξο­πού­λου) ποὺ μεταφράζονται στὰ ἰ­σπανικά, ἐνῶ τὸ ὅλο ἐγχείρημα πα­ρου­σιάζει δι’ ὀλίγων ὁ Κωνσταντῖνος Πα­λαι­ο­λό­γος μὲ τὸ κείμενό του ποὺ δη­μο­σιεύου­με σήμερα. Ὅπως εἴχαμε προβλέψει καὶ γιὰ τὴν στήλη μας «Greek Writers in English» (βλ. στήλη «Συνεργασίες»: Α5) συ­νερ­γάτες τοῦ Ἱστολογίου τῶν ὁποίων τὰ μπονζάι ἐγκρίθηκαν καὶ δημοσιεύτηκαν ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ μᾶς στείλουν γιὰ δημοσίευση δόκιμη μετάφραση τοῦ πεζοῦ τους στὰ ἰσπανικά ἢ νὰ ἐπιδιώξουν μιὰ τέτοια μέσῳ τοῦ μεταφραστικοῦ ἐπιτελείου τῆς νέας μας στήλης «E­scri­to­res Gri­e­gos En E­spa­ñol».

 

 

.

 

 

. Νέ­α: 05-07-2015. Ἀ­φι­έ­ρω­μα: Κρι­στί­να Πέ­ρι Ρό­σι. Μιὰ ἐ­ξε­γερ­μέ­νη γυ­ναι­κεί­α φω­νή! Γεν­νη­μέ­νη τὸ 1941 στὸ Μον­τε­βι­δέ­ο τῆς Οὐ­ρου­γουά­ης ἀ­πὸ προ­γό­νους Ἰ­τα­λοὺς με­τα­νά­στες, πνεῦ­μα ἀ­νή­συ­χο καὶ κρι­τι­κό, ἡ Κρι­στί­να Πέ­ρι Ρό­σι, ἀ­φοῦ ἦρ­θε σὲ σύγ­κρου­ση μὲ τὸ δι­κτα­το­ρι­κὸ κα­θε­στὼς τῆς πα­τρί­δας της, κα­τέ­φυ­γε τὸ 1972 στὴν Ἰ­σπα­νί­α τοῦ Φράν­κο καὶ ἐγ­κα­τα­στά­θη­κε στὴν Βαρ­κε­λώ­νη, ὅ­που ἔ­ζη­σε ὡς δη­μο­σι­ο­γρά­φος συ­νερ­γα­ζό­με­νη μὲ τὰ ἔν­τυ­πα­  Diario 16, El Periódico καὶ Agencia Efe. Γρή­γο­ρα ἦρ­θε σὲ σύγ­κρου­ση καὶ μὲ τὸ δι­κτα­το­ρι­κὸ κα­θε­στὼς τῆς Ἰ­σπα­νί­ας καὶ ἀ­ναγ­κά­στη­κε γιὰ δύ­ο χρό­νια (1972-1974) νὰ ζή­σει ἐ­ξό­ρι­στη στὸ Πα­ρί­σι. Μα­χη­τι­κὴ λε­σβί­α καὶ ἀ­γω­νί­στρια τῆς ἐ­λεύ­θε­ρης ἔκ­φρα­σης καὶ τῶν δι­και­ω­μάτων τῶν ὁ­μο­φυ­λο­φύ­λων, δὲν ἄρ­γη­σε τὸ 2007 νὰ έ­ξα­ναγ­κα­στεῖ σὲ πα­ραί­τη­ση ἀ­πὸ τὸ Radio Catalunya στὸ ὁ­ποῖ­ο ἐρ­γα­ζό­ταν, ἐ­πει­δὴ δὲν ἤ­θε­λε νὰ χρη­σι­μο­ποι­εῖ στὶς ἐκ­πομ­πές της τὰ κα­τα­λα­νι­κὰ ἀν­τὶ γιὰ τὰ ἰ­σπα­νι­κά – θέ­ση στὴν ὀ­ποί­α ἐ­πα­νῆλ­θε με­τὰ τὴν γε­νι­κὴ κα­τα­κραυ­γή. Τὸ λο­γο­τε­χνι­κὸ ἔρ­γο τῆς Κρι­στί­να Πέ­ρι Ρό­σι πα­ρου­σιά­ζει στὸ κοι­νὸ τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας ἡ ἐγ­κα­τε­στη­μέ­νη στὴν Γρα­νά­δα τα­κτι­κὴ συ­νερ­γά­τι­δά μας πε­ζο­γρά­φος καὶ με­τα­φρά­στρια Νάν­συ Ἀγ­γε­λῆ στὴν ὁ­ποί­α ὀ­φεί­λου­με δύ­ο ἀ­κό­μη ση­μαν­τι­κὰ ἀ­φι­ε­ρώ­μα­τα ἀ­πὸ τὰ ἰ­σπα­νι­κὰ: στὸν οὐ­ρου­γουα­νὸ συγ­γρα­φέ­α Mario Benedetti καὶ στὸν γρα­να­δί­νο Ángel Olgoso.

Ἡ Κριστίνα Πέρι Ρόσσι νέα μὲ τὸν Ἀργεντινὸ συγγραφέα Χούλιο Κορτάσαρ

 

.

Καὶ ὅλα ἔγιναν φεγγάρι (И всичко стана луна) (2013)

 

.

 

Νέ­α: 05-04-2015. Ἀ­φι­έ­ρω­μα: Γκε­όρ­γκι Γκο­σπον­τί­νοφ. Ὁ δαι­μό­νιος συγ­γρα­φέ­ας γεί­το­νάς μας! Ποι­ο­τι­κός, πο­λυ­με­τα­φρα­σμέ­νος, πο­λυ­βρα­βευ­μέ­νος ἀλ­λὰ καί… εὐ­πώ­λη­τος ὁ βούλ­γα­ρος συγ­γρα­φέ­ας Γκε­όρ­γκι Γκο­σπον­τί­νοφ, σα­ράν­τα ε­φτὰ χρο­νῶν σή­με­ρα (γ. 1968), εἶ­ναι ἤ­δη ἀ­πὸ και­ρὀ ὄ­χι μό­νο μιὰ συγ­γρα­φι­κὴ δό­ξα τῆς πα­τρί­δας του ἀλ­λὰ καὶ ὁ πιὸ γνω­στὸς ἐκ­πρό­σω­πός της τό­σο στὴν Εὐ­ρώ­πη ὅ­σο καὶ στὸν Νέ­ο Κό­σμο. Στὰ κα­θ’ ἡ­μᾶς, τώ­ρα, μπο­ρεῖ στὸν φί­λα­θλο κό­σμο τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ Βορ­ρᾶ νὰ εἶ­ναι πα­σί­γνω­στος ὁ δι­ε­θνὴς Βούλ­γα­ρος τερ­μα­το­φύ­λα­κας Γι­ορ­ντὰν Γκο­σπον­τί­νοφ, ποὺ στὸ δι­ά­στη­μα 2005-2006 φό­ρε­σε 13 φο­ρὲς τὴν φα­νέ­λα τοῦ Παν­σερ­ρα­ϊ­κοῦ, ἀλ­λὰ στὸ φι­λό­τε­χνο κοι­νὸ Βορ­ρᾶ-Νό­του εἶ­ναι σχε­δὸν ἄ­γνω­στος ὁ συ­νε­πώ­νυ­μός του Γκε­όρ­γκι, ἂν ἐ­ξαι­ρέ­σου­με μιὰ δη­μο­σί­ευ­ση λίγων ποιημάτων στὴν ἱστοσελίδα Poeticanet με­τα­φρα­σμέ­να στὰ ἐλ­λη­νι­κὰ ἀ­πὸ τὴν Ζντράβ­κα Μι­χα­ή­λο­βα καὶ μιᾶς ὀ­ξυ­δερ­κοῦς ἐ­πι­σή­μαν­σης τῆς λο­γο­τε­χνι­κῆς του πα­ρου­σί­ας ἀ­πὸ τὸν Τά­σο Γου­δέ­λη, τὸν Σε­πτέμ­βριο τοῦ 2013, στὴν ἱστοσελίδα του, συ­νο­δευ­ό­με­νη ἀ­πὸ ἀ­πο­σπά­σμα­τα μιᾶς ἐν­δι­α­φε­ρου­σας συ­νέν­τευ­ξής του με­τα­φρα­σμέ­να στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ἀ­πὸ τὴν Φα­νὴ Μου­ρί­κη – δὲν ξέ­ρω ἂν κά­τι ση­μαν­τι­κό­τε­ρο μᾶς δι­α­φεύ­γει.­..

 

       Μιὰ κά­πως κα­λύ­τε­ρη γνω­ρι­μί­α μὲ τὸ ἔρ­γο αὐ­τοῦ τοῦ πο­λυ­τά­λαν­του καὶ βα­θιὰ ὑ­πο­ψι­α­σμέ­νου γιὰ τὴν ἀν­θρώ­πι­νη κα­τά­στα­ση συγ­γρα­φέ­α τῆς με­τα«σο­σι­α­λι­στι­κῆς» Βουλ­γα­ρί­ας, ἐ­πι­χει­ρεῖ τὸ ἀ­φι­έ­ρω­μα τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας ποὺ ἐγ­και­νι­ά­ζε­ται σή­με­ρα, ἑ­στι­ά­ζον­τας αὐ­το­νο­ή­τως στὴν λο­γο­τε­χνι­κή του πα­ρα­γω­γὴ μι­κρῶν ἱ­στο­ρι­ῶν.­.. Τὴν ἐ­πι­σή­μαν­ση τοῦ συγ­γρα­φέ­α καὶ τοῦ ἔρ­γου του, τὴν ἐ­πι­λο­γὴ καὶ με­τά­φρα­ση ἀ­πὸ τὴν βουλ­γα­ρι­κὴ γλώσ­σα τῶν δι­η­γη­μά­των του (συμ­πε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων καὶ τῶν πο­λὺ προ­σεγ­μέ­νων συ­νο­δευ­τι­κῶν τους φω­το­γρα­φι­ῶν), μα­ζὶ μὲ τὴν πε­ρι­ε­κτι­κὴ εἰ­σα­γω­γὴ στὴν ζω­ὴ καὶ τὸ ἔρ­γο του, ὀ­φεί­λου­με στὸν ἐ­ξαι­ρε­τι­κό μας φί­λο Σπῦ­ρο Ν. Παπ­πᾶ, συγ­γρα­φέ­α καὶ ἐ­ρευ­νη­τὴ τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς λο­γο­τε­χνί­ας, ἀλ­λὰ καὶ κα­λὸ γνώ­στη «ἀ­πὸ πρῶ­το χέ­ρι» τῆς ζω­ῆς στὴν σύγ­χρο­νη Βουλ­γα­ρί­α καὶ τῆς λο­γο­τε­χνί­ας της.

 

       Τὰ πέν­τε με­τα­φρα­σμέ­να δι­η­γή­μα­τα τοῦ Γκε­όρ­γκι Γκο­σπον­τί­νοφ, μα­ζὶ μὲ τὴν εἰ­σα­γω­γη τοῦ συ­νερ­γά­τη μας Σπύ­ρου Ν. Παπ­πᾶ, θὰ συ­νο­δεύ­ουν τοὺς ἀ­να­γνῶ­στες τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας γιὰ τὶς ἑπόμενες ἕξι Κυριακές.

.

.

Ἀπὸ τὴν βραδιὰ τῆς παρουσίασης τῆς ἀνθολογίας μας “Ἱστορίες Μπονζάι ’14”. Ἀπὸ ἀριστερά: Βασίλης Μανουσάκης, Ἀλέξιος Μάινας, Ἕλενα Σταγκουράκη, Γιάννης Παλαβός, Ἡρὼ Νικοπούλου, Γιάννης Πατίλης.

 

Νέ­α: 16-03-2015. Μιὰ μπον­ζά­ι ἡ­με­ρί­δα γιὰ τὸ μι­κρὸ δι­ή­γη­μα! Τὴν Πα­ρα­σκευ­ὴ 9 Ἰ­α­νου­α­ρί­ου 2015, στὶς 8:00 μμ, στὸ po­ems ’n cri­mes τῶν Ἐκ­δό­σε­ων Γα­βρι­η­λί­δης τὸ ἱ­στο­λό­γιό μας Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι πα­ρου­σί­α­σε στοὺς φί­λους του ἀ­να­γνῶ­στες καὶ συγ­γρα­φεῖς τὸν πρῶ­το τό­μο τῆς ἐ­τή­σιας ἀν­θο­λο­γί­ας του «Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι ’14». Στὸν κα­τά­με­στο ἀ­πὸ κό­σμο πρῶ­το ὄ­ρο­φο τῶν Ἐκ­δό­σε­ων Γα­βρι­η­λί­δης δι­α­βά­στη­καν ἀρ­κε­τὰ ἀ­πὸ τὰ ἀν­θο­λο­γού­με­να δι­η­γή­μα­τα τοῦ τό­μου, κά­ποι­α ἀ­πὸ τοὺς ἴ­διους τοὺς συγ­γρα­φεῖς τους καὶ κά­ποι­α —ξέ­νων συγ­γρα­φέ­ων— ἀ­πὸ τοὺς με­τα­φρα­στές τους.

       Ἡ συ­νάν­τη­ση αὐ­τὴ ἔ­δω­σε τὴν εὐ­και­ρί­α, πέ­ρα ἀ­πὸ τὶς ἀ­να­γνώ­σεις τῶν ἴ­δι­ων τῶν δι­η­γη­μά­των, νὰ πραγ­μα­το­ποι­η­θεῖ ἀ­πὸ κα­τε­ξο­χὴν ἁρ­μό­διους συ­νερ­γά­τες μας καὶ μιὰ πε­ρι­ε­κτι­κὴ πε­ρι­ή­γη­ση σ’ αὐ­τὸ τὸ νέ­ο «εἶ­δος» στὸ ὁ­ποῖ­ο εἶ­ναι ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νο τὸ ἱ­στο­λό­γιό μας: τὸ μι­κρὸ δι­ή­γη­μα. Ἔ­τσι ἡ βρα­διὰ ἐ­ξε­λί­χτη­κε καὶ σὲ μιὰ μπον­ζά­ι ἡ­με­ρί­δα («νυ­κτε­ρί­δα» γιὰ τὴν ἀ­κρί­βεια) κα­τὰ τὴν ὁ­ποί­α ψη­λα­φή­θη­καν ἁ­δρο­με­ρῶς ἐν­δι­α­φέ­ρου­σες ὄ­ψεις τοῦ φαι­νο­μέ­νου: ἡ Ἡ­ρὼ Νι­κο­πού­λου, μὲ τὸ κεί­με­νό της «Ὄ­ψεις καὶ κα­τό­ψεις ἑ­νὸς νέ­ου οἰ­κή­μα­τος», ἀ­φη­γή­θη­κε τὶς «ἱ­στο­ρι­κὲς» πλέ­ον συν­θῆ­κες μέ­σα ἀ­πὸ τὶς ὁ­ποῖ­ες γεν­νή­θη­κε τὸ ἱ­στο­λό­γιό μας, τὸ Φθι­νό­πω­ρο τοῦ 2009, στὸ πλαί­σιο τῶν δι­ερ­γα­σι­ῶν τῆς ἔκ­δο­σης τοῦ ἔν­τυ­που Πλα­νό­διου, κα­θὼς καὶ τὴν δι­κή της ἐμ­πλο­κὴ ὡς πε­ζο­γρά­φου μὲ τὶς προ­κλή­σεις ποὺ θέ­τει αὐ­τὴ ἡ μι­κρὴ πε­ζο­γρα­φι­κὴ φόρ­μα. Ὁ Βα­σί­λης Μα­νου­σά­κης, ἀ­πὸ τοὺς πρω­τα­γω­νι­στὲς στὴν γέν­νη­ση καὶ ἐμ­πέ­δω­ση τοῦ ἐγ­χει­ρή­μα­τος, στὸ κεί­με­νό του «Τὸ Μπον­ζά­ι ὡς τε­χνούρ­γη­μα», ἐ­ξε­τά­ζει τὸ εἶ­δος ἐν σχέ­σει πρὸς τοὺς πε­ρι­ο­ρι­σμοὺς ποὺ θέ­τει στὸν ἀ­ριθ­μὸ τῶν λέ­ξε­ων, τὶς συγ­γρα­φι­κὲς στρα­τη­γι­κὲς ποὺ ἀ­να­πτύσ­σον­ται γιὰ τὴν ὑ­πέρ­βα­ση τῶν πε­ρι­ο­ρι­σμῶν αὐ­τῶν, ἀλ­λὰ καὶ τὶς πτυ­χὲς τῆς κρυμ­μέ­νης δυ­να­μι­κῆς του ποὺ οἱ πε­ρι­ο­ρι­σμοὶ αὐ­τοὶ προ­κα­λοῦν καὶ ξε­τυ­λί­γουν. Ὁ Κων­σταν­τῖ­νος Πα­λαι­ο­λό­γος, ὁ κα­θη­γη­τὴς με­τα­φρα­σε­ο­λο­γί­ας καὶ ἰ­σπα­νι­στής ποὺ ἄ­νοι­ξε στὸ ἱ­στο­λό­γιό μας τὸν ἀ­πέ­ραν­το πλοῦ­το τοῦ ἰ­σπα­νό­φω­νου μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος, μὲ τὸ κεί­με­νό του «Μι­κρο­δι­ή­γη­μα καὶ συλ­λο­γι­κὴ με­τά­φρα­ση», ἑ­στιά­ζει στὸ κρί­σι­μο ζή­τη­μα τῶν προ­βλη­μά­των τῆς με­τά­φρα­σης τῶν λο­γο­τε­χνη­μά­των αὐ­τῶν καὶ εἰ­δι­κό­τε­ρα στὸ ἐ­ξαι­ρε­τι­κὰ ἐν­δι­α­φέ­ρον θέ­μα τῆς συλ­λο­γι­κῆς με­τά­φρα­σης. Τέ­λος ἡ Δή­μη­τρα Χρι­στο­δού­λου, ἀ­πὸ τοὺς ἐ­λά­χι­στους στὴ χώ­ρα μας ποὺ προ­σεγ­γί­ζουν μὲ θε­ω­ρη­τι­κὰ καὶ γραμ­μα­το­λο­γι­κὰ ἐρ­γα­λεῖ­α τὸ εἶ­δος, μὲ τὸ κεί­με­νό της «Ἡ μι­κρο­μυ­θο­πλα­σί­α ὡς πο­λι­τι­σμι­κὸ φαι­νό­με­νο», ἀ­να­τρέ­χει, συ­νο­ψί­ζον­τάς τες, στὶς δι­ε­θνεῖς ἐ­πι­στη­μο­νι­κὲς καὶ ἐ­πι­στη­μο­λο­γι­κὲς προ­σεγ­γί­σεις τοῦ εἴ­δους καὶ ἐκ­θέ­τει τὴν ἐ­κτί­μη­σή της γιὰ τὴν ἰ­δι­αι­τε­ρό­τη­τα ποὺ πα­ρου­σιά­ζει ὡς πρὸς αὐ­τὸ ἡ ἀν­θο­λο­γί­α μας Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι ’14.

    Καὶ τὶς τέσ­σε­ρις αὐ­τὲς εἰ­ση­γή­σεις θὰ πα­ρου­σιά­σει στὶς ἑ­πό­με­νες ἀ­ναρ­τή­σεις του τὸ ἱ­στο­λό­γιό μας.

 

.

Νέ­α: 03-01-2015. «Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι ’14» τὴν Πα­ρα­σκευ­ὴ 9 Ἰ­α­νου­α­ρί­ου 2015, 8:00 μμ, στὸ po­ems ’n cri­mes τῶν Ἐκ­δό­σε­ων Γα­βρι­η­λί­δης. Τὸ ἱ­στο­λό­γιό μας Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι κα­λεῖ τοὺς φί­λους του ἀ­να­γνῶ­στες καὶ συγ­γρα­φεῖς στὴν πα­ρου­σί­α­ση τοῦ πρώ­του τό­μου τῆς ἐ­τή­σιας ἀν­θο­λο­γί­ας του «Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι ’14» ποὺ θὰ γί­νει τὴν Πα­ρα­σκευ­ὴ 9 Ἰ­α­νου­α­ρί­ου 2015, στὶς 8:00 μμ, στὸ po­ems ’n cri­mes τῶν Ἐκ­δό­σε­ων Γα­βρι­η­λί­δης, Ἁ­γί­ας Εἰ­ρή­νης 17, Μο­να­στη­ρά­κι (60 μέ­τρα ἀ­πὸ τὴν ἔ­ξο­δο τοῦ με­τρὸ στὴν ὁ­δὸ Ἀ­θη­νᾶς, τηλ. 210-3228839). Μὲ εἰ­ση­γή­σεις-μπον­ζά­ι θὰ μι­λή­σουν οἱ Ἡ­ρὼ Νι­κο­πού­λου, Βα­σί­λης Μα­νου­σά­κης, Κων­σταν­τῖ­νος Πα­λαι­ο­λό­γος καὶ Δή­μη­τρα Ἰ. Χρι­στο­δού­λου. Ἀ­πὸ τοὺς συγ­γρα­φεῖς καὶ με­τα­φρα­στὲς ποὺ ἀν­θο­λο­γοῦν­ται θὰ δι­α­βά­σουν οἱ Γιά­ννης Πα­λα­βός, Γι­ῶρ­γος Πα­να­γι­ω­τί­δης, Χρῖ­στος Ρου­με­λι­ω­τά­κης, Μα­ρὼ Τρι­αν­τα­φύλ­λου, κ.ἄ. Συν­το­νί­ζει ὁ Γιά­ννης Πα­τί­λης. (Πε­ρισ­σό­τε­ρα γιὰ τὰ κρι­τή­ρια καὶ τοὺς στό­χους τῆς ἀν­θο­λο­γί­ας δεῖ­τε ἐδῶ τὸ εἰσαγωγικὸ σημείωμα τῶν ἀνθολόγων.)

.

.

.

Νέ­α: 28-11-2014. Ἀ­φι­έ­ρω­μα: Πέ­τερ Ἄλ­τεν­μπεργκ. Ὁ μαὶ­τρ τῆς κα­φε­νό­βιας βι­εν­νέ­ζι­κης μπο­ε­μί­ας τῆς Μπὲλ Ἐ­πόκ! Συ­νε­χί­ζον­τας τὴν πα­ρά­δο­ση τῶν ἀ­φι­ε­ρω­μά­των τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας σὲ συγ­γρα­φεῖς ποὺ συ­νέ­βα­λαν ἢ συμ­βάλ­λουν μὲ τὸ ἔρ­γο τους στὴν πα­ρα­γω­γὴ καὶ ἐ­ξέ­λι­ξη τῆς μι­κρῆς λο­γο­τε­χνι­κῆς πε­ζο­γρα­φι­κῆς φόρ­μας, ἐγ­και­νι­ά­ζου­με σή­με­ρα ἕ­να ἀ­φι­έ­ρω­μα στὸν αὐ­στρια­κὸ συγ­γρα­φέ­α Πέ­τερ Ἄλ­ντεν­μπεργκ (1859-1919), σπου­δαί­α μορ­φὴ τοῦ βι­εν­νέ­ζι­κου μον­τερ­νι­σμοῦ, τὸν πρῶ­το ἀγ­γε­λι­ο­φό­ρο τῆς μον­τέρ­νας Βι­έν­νης κα­τὰ τὸν Ρίλ­κε. Τὰ ὀ­κτὼ ἀν­τι­προ­σω­πευ­τι­κὰ πε­ζά τοῦ πα­ρόν­τος ἀν­θο­λο­γί­ου μας θὰ δη­μο­σι­εύ­ον­ται ἕ­να τὴν φο­ρὰ γιὰ τὶς ἑ­πο­με­νες ὀ­κτὼ Κυ­ρια­κές. Τὴν ἐ­πι­λο­γὴ τῶν κει­μέ­νων, τὴν με­τά­φρα­σή τους μα­ζὶ μὲ τὴν ἐμ­πε­ρι­στα­τω­μέ­νη εἰ­σα­γω­γὴ στὴ ζω­ὴ καὶ τὸ ἔρ­γο τοῦ συγ­γρα­φέ­α ὀ­φεί­λου­με στὸν Συ­με­ὼν Γρ. Σταμ­που­λοῦ, φί­λο καὶ τα­κτι­κὸ συ­νερ­γά­τη τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας, τὸ με­τα­φρα­στι­κὸ με­ρά­κι τοῦ ὁ­ποί­ου μα­ζὶ μὲ τὴν στέ­ρε­α φι­λο­λο­γι­κὴ γνώ­ση τῶν θε­μά­των του ἔ­χει ἤ­δη πλου­τί­σει τὶς σε­λί­δες μας μὲ δύ­ο ἀ­κό­μη ση­μαν­τι­κὰ ἀ­φι­ε­ρώ­μα­τα: στὸν λα­τί­νο συγ­γρα­φέ­α τοῦ 2ου αἰ. Αὖλο Γέλλιο καὶ τὸν σύγ­χρο­νό μας Γερ­μα­νὸ συγ­γρα­φέ­α Γκύντερ Κοῦνερτ.

.

Φω­το­γρα­φί­α: Τι­μῆς ἕ­νε­κεν σύγ­χρο­νο ὁ­μοί­ω­μα ἀ­πὸ πε­πι­ε­σμέ­νο χαρ­τὶ τοῦ Πέ­τερ Ἄλ­τεν­μπεργκ στὸ ἱ­στο­ρι­κὸ κα­φε­νεῖ­ο C­a­fé C­e­n­t­r­al τῆς Βι­έν­νης, τοῦ ὁ­ποί­ου ὁ Ἄλ­τεν­μπεργκ ὑ­πῆρ­ξε πο­λυ­ε­τὴς κα­θη­με­ρι­νὸς θα­μώ­νας. Γιὰ τὸ θρυ­λι­κὸ αὐ­τὸ κα­φε­νεῖ­ο μπο­ρεῖ­τε νὰ συμ­βου­λευ­τεῖ­τε τὸ ἐ­ξαι­ρε­τι­κὸ ἄρ­θρο τοῦ Ἀ­να­στά­ση Βι­στω­νί­τη: «C­a­fé C­e­n­t­r­al. Τὸ κα­φε­νεῖ­ο τῆς Βι­έν­νης ὅ­που σύ­χνα­ζαν ὁ Σνί­τσλερ, ὁ Χόφ­μαν­σταλ, ὁ Μπρόχ, ὁ Μού­ζιλ, ὁ Κο­κό­σκα καὶ ὁ Τσβά­ϊχ καὶ ὅ­που ἔ­παι­ζαν σκά­κι ὁ Φρό­ιντ καὶ ὁ Τρό­τσκι.»

.

.

.

Νέ­α: 19-11-2014. Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι ’14. Μιὰ Ἀν­θο­λο­γί­α.  Μό­λις κυ­κλο­φό­ρη­σε! Δύ­ο χρό­νια με­τὰ τὴν ἔ­ναρ­ξη τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου (Ἀ­πρ. 2010), ὅ­ταν εἶ­χαν ἤ­δη δη­μο­σι­ευ­τεῖ πά­νω ἀ­πὸ 200 δι­η­γή­μα­τα στὶς σε­λί­δες του, γεν­νή­θη­κε ἡ πρώ­τη σκέ­ψη γιὰ μιὰ ἔν­τυ­πη πα­ρου­σί­α τῆς δρα­στη­ρι­ό­τη­τάς του.

       Μπο­ρεῖ στα­δια­κὰ ὁ ἔν­τυ­πος πλοῦ­τος τῆς λο­γο­τε­χνί­ας νὰ θη­σαυ­ρί­ζε­ται —καὶ κά­θε μέ­ρα μὲ τα­χύ­τε­ρους ρυθ­μούς— στὸ Δι­α­δί­κτυ­ο, ἀλ­λὰ καὶ ἡ ἀν­τί­στρο­φη δι­α­δρο­μή, ἀ­πὸ τὸν δι­α­δι­κτυα­κὸ κό­σμο στὸν κό­σμο τοῦ βι­βλί­ου, ἐ­δῶ καὶ και­ρὸ δὲν εἶ­ναι κά­τι τε­λε­ί­ως ἀ­συ­νή­θι­στο. Ἐ­ὰν τὸ νὰ ἀν­θο­λο­γεῖ κα­νεὶς τὶς κα­λύ­τε­ρες στιγ­μὲς τῆς τέ­χνης τοῦ λό­γου εἶ­ναι μιὰ σε­βα­στὴ πρα­κτι­κὴ αἰ­ώ­νων στὸν ἔν­τυ­πο κό­σμο, στὸν χα­ο­τι­κὸ καὶ μὲ ὑ­περ­βο­λι­κὰ χα­λα­ρὰ κρι­τή­ρια δι­α­δι­κτυα­κὸ εἶ­ναι ζω­τι­κὴ ἀ­νάγ­κη γιὰ τὴν συ­νέ­χεια τῆς καλ­λι­έρ­γειας στὰ γράμ­μα­τα. Τὸ ἱ­στο­λό­γιό μας ἀ­πὸ τὸ ξε­κί­νη­μά του ἔ­δω­σε ἔμ­φα­ση στὸ ἀν­θο­λο­γι­κὸ κρι­τή­ριο, ἐ­πι­δι­ώ­κον­τας νὰ ἔ­χει πάν­τα ἀ­ξι­α­νά­γνω­στα κεί­με­να, μὲ πλή­ρη ἐ­πί­γνω­ση ὅ­τι, μο­λα­ταῦ­τα, δὲν εἶ­ναι ὅ­λα τὰ δη­μο­σι­ευ­ό­με­να σ’ αὐ­τὸ κεί­με­νά του ἴ­σης ἀ­ξί­ας…

       Θε­λή­σα­με, λοι­πόν, νὰ «κα­τε­βά­σου­με» ἀ­πὸ τὸν δι­α­δι­κτυα­κὸ στὸν ἔν­τυ­πο κό­σμο τὰ δι­η­γή­μα­τα ἐ­κεῖ­να ποὺ μᾶς ἄ­ρε­σαν πε­ρισ­σό­τε­ρο, ἐ­πι­λέ­γον­τας 83 ἀ­πὸ τὰ 566 ποὺ δη­μο­σι­εύ­τη­καν τὰ τεσ­σε­ρά­μι­σι χρό­νια ζω­ῆς τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου. Εὐ­χῆς ἔρ­γον γιὰ μᾶς θὰ ἦ­ταν ἡ στα­θε­ρο­ποί­η­ση τῆς προ­σπά­θειας αὐ­τῆς σὲ μιὰ ἐ­τή­σια ἀν­θο­λο­γί­α ποὺ θὰ πε­ρι­έ­χει τὰ κα­λύ­τε­ρα μπον­ζά­ι κά­θε χρο­νιᾶς, ἀλ­λὰ πάν­τα καὶ κά­ποι­α ἀ­ξι­ό­λο­γα ἀ­πὸ τὶς προ­η­γού­με­νες ποὺ λό­γῳ χώ­ρου δὲν θὰ εὕ­ρι­σκαν τὴ θέ­ση τους στὴν ἑ­κά­στο­τε τρέ­χου­σα.

      Ἡ πρώ­τη μας λοι­πὸν ἀν­θο­λο­γι­κὴ συ­να­γω­γή, μὲ τί­τλο Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι ’14 ἀ­πὸ τὶς ἐκ­δό­σεις Γα­βρι­η­λί­δη, εἶ­ναι γε­γο­νός, καὶ μὲ με­γά­λη χα­ρὰ ἀ­να­κοι­νώ­νου­με στοὺς ἀ­να­γνῶ­στες τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας ὅ­τι ἐ­δῶ καὶ λί­γες μέ­ρες βρί­σκε­ται στὶς προ­θῆ­κες καὶ τὰ ρά­φια τῶν βι­βλι­ο­πω­λεί­ων. Ὁ 368 σε­λί­δων τό­μος της εἶ­ναι ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νος στὴ μνή­μη τοῦ Φαί­δρου Μπαρ­λᾶ, ἑ­νὸς —ἀ­πὸ τὶς ἀρ­χὲς ἤ­δη τῆς δε­κα­ε­τί­ας τοῦ ’50!—πρω­το­πό­ρου τοῦ μι­κροῦ δι­η­γή­μα­τος μὲ τὴν πλέ­ον σύγ­χρο­νική μας αἴ­σθη­ση… Ἀ­πὸ τὸν ἴ­διο τό­μο ἀ­να­δη­μο­σι­εύ­ου­με στὴ ση­με­ρι­νή μας ἀ­νάρ­τη­ση τὸ κα­τα­το­πι­στι­κὸ γιὰ τὸ ὅ­λο εγχείρημα «Εἰ­σα­γω­γι­κὸ ση­μεί­ω­μα» τῶν ἀν­θο­λό­γων».

 .

.

.

Νέ­α: 13-10-2014. 1994: Δι­η­γή­μα­τα μὲ 300 λέ­ξεις! Ὅ­σο καὶ νὰ φαί­νε­ται ἀ­πί­θα­νο, πρὶν ἀ­πὸ τὴν δι­ά­δο­ση τοῦ Δι­α­δι­κτύ­ου καὶ σὲ μιὰ ἐ­πο­χὴ κα­τὰ τὴν ὁ­ποί­α ἡ ἔν­νοι­α τοῦ πο­λὺ μι­κροῦ δι­η­γή­μα­τος ὡς ἑ­νὸς πε­ρί­που ξε­χω­ρι­στοῦ λο­γο­τε­χνι­κοῦ εἴ­δους δὲν εἶ­χε ἀ­κό­μη ἐμ­πε­δω­θεῖ δι­ε­θνῶς, στὴν Ἀ­θή­να, τὸν Αὔ­γου­στο τοῦ 1994, ἡ δη­μο­σι­ο­γρά­φος Μι­κέ­λα Χαρ­του­λά­ρη ἐγ­και­νιά­ζει στὴν ἐ­φη­με­ρί­δα της Τὰ Νέ­α μιὰ σε­λί­δα σὲ συ­νέ­χει­ες μὲ τὸν τί­τλο «Δι­η­γή­μα­τα μὲ 300 λέ­ξεις». Ἡ σει­ρὰ φι­λο­ξέ­νη­σε εἴ­κο­σι τέσ­σε­ρις Ἕλ­λη­νες συγ­γρα­φεῖς μὲ ἰ­σά­ριθ­μα δι­η­γή­μα­τα. Ἀ­πὸ αὐ­τὰ τὰ εἰ­κο­σι­τέσ­σε­ρα μι­κρὰ δι­η­γή­μα­τα τοῦ 1994, δι­α­λέ­ξα­με σή­με­ρα —εἴ­κο­σι χρό­νια με­τά— νὰ πα­ρου­σι­ά­σου­με τὰ πέν­τε, μὲ εἰ­σα­γω­γὴ τοῦ Γιά­ννη Πα­τί­λη καὶ μὲ τὴν πα­ρα­κά­τω σει­ρά:

 .

* * *

 .

Τὸ πρό­γραμ­μα τῶν ἀ­ναρ­τή­σε­ων:

Δευ­τέ­ρα, 13 Ὀ­κτω­βρί­ου 2014: Γιά­ννης Πα­τί­λης: «1994: Δι­η­γή­μα­τα μὲ 300 λέ­ξεις! Ἕ­να πρό­δρο­μο ἐγ­χεί­ρη­μα στὸν χῶ­ρο τοῦ μι­κροῦ δι­η­γή­μα­τος».

Πα­ρα­σκευ­ή, 17 Ὀ­κτω­βρί­ου 2014: Ἰ­ά­κω­βος Καμ­πα­νέλ­λης: «Σχε­δὸν τέ­λει­ο».

Δευ­τέ­ρα, 20 Ὀ­κτω­βρί­ου 2014: Πέ­τρος Τα­τσό­που­λος: «Τὸ πεῖ­σμα».

Πα­ρα­σκευ­ή, 24 Ὀ­κτω­βρί­ου 2014: Θό­δω­ρος Γρη­γο­ριά­δης: «Τὸ χα­μο­μή­λι τῶν Ἀ­βδή­ρων».

Δευ­τέ­ρα, 27 Ὀ­κτω­βρί­ου 2014: Ἠ­λί­ας Κου­τσοῦ­κος: «Ὑ­πὲρ πα­τρί­δος».

Πα­ρα­σκευ­ή, 31 Ὀ­κτω­βρί­ου 2014: Ἀν­τώ­νης Σου­ρού­νης: «Λό­λα».

.

.

.

Νέ­α: 19-09-2014. Ἕλ­λη­νες Συγ­γρα­φεῖς στὰ Ἀγ­γλι­κά: Ἐν­νέ­α ἀ­κό­μη δι­η­γή­μα­τα. Μιὰ ἀ­πὸ τὶς πε­ρισ­σό­τε­ρο πα­ρα­με­λη­μέ­νες στῆ­λες τῆς ἱ­στο­σε­λί­δας μας σ’ αὐ­τὰ τὰ τέσ­σε­ρα χρό­νια τῆς λει­τουρ­γί­ας του, εἶ­ναι, σί­γου­ρα, με­τὰ τὴν στή­λη μας «Σύνδεσμοι (Links)», ἡ στή­λη μας «Greek Writers in English», ὅ­που ἑλ­λη­νι­κὰ δι­η­γή­μα­τα ποὺ δη­μο­σι­εύ­τη­καν στὸ ἱ­στο­λό­γιo πα­ρου­σι­ά­ζον­ται με­τα­φρα­σμέ­να στὰ ἀγ­γλι­κὰ γιὰ τὸν πι­θα­νὸ ἀγ­γλό­φω­νο ἀ­να­γνώ­στη. Πρό­θε­σή μας ἤ­τα­νε —καὶ πα­ρα­μέ­νει— ἕ­να ἄ­νοιγ­μα τῆς σε­λί­δας μας στὸν ἀλ­λο­δα­πὸ ἀ­να­γνώ­στη ποὺ γνω­ρί­ζει ἀγ­γλι­κά. Αὐ­τὲς οἱ ἔ­στω καὶ λί­γες με­τα­φρά­σεις ἐλ­πί­ζου­με ὅ­τι θὰ μπο­ροῦ­σαν νὰ τοῦ δώ­σουν μιὰ μι­κρὴ γεύ­ση ἀ­πὸ τὴν ἑλ­λη­νι­κὴ πε­ζο­γρα­φί­α. Ἡ με­γα­λύ­τε­ρη βέ­βαι­α δυ­σκο­λί­α μας εἶ­ναι ὅ­τι ὑ­πάρ­χουν πο­λὺ λί­γες ἕ­τοι­μες (καὶ δι­α­θέ­σι­μες) με­τα­φρά­σεις ἑλ­λη­νι­κῶν δι­η­γη­μά­των, καὶ ἔ­τσι θὰ πρέ­πει στὶς πε­ρισ­σό­τε­ρες πε­ρι­πτώ­σεις νὰ ἐ­πω­μί­ζε­ται τὴν δα­πά­νη τῆς με­τά­φρα­σης τὸ ἱ­στο­λό­γιο. Πα­ρό­λα αὐ­τά, καὶ μὲ τὴν βο­ή­θεια τοῦ συ­νερ­γά­τη μας Βα­σί­λη Μα­νου­σά­κη ποὺ ἐ­πι­με­λή­θη­κε τὴν με­τα­φο­ρὰ τῶν κει­μέ­νων στὰ ἀγ­γλι­κά, στοὺς δέ­κα ὑ­πάρ­χον­τες με­τα­φρα­σμέ­νους συγ­γρα­φεῖς μας ἔρ­χον­ται τώ­ρα νὰ προ­στε­θοῦν ἄλ­λοι ἐν­νέ­α, τῶν ὁ­ποί­ων τὰ με­τα­φρα­σμέ­να δι­η­γή­μα­τα θὰ ἀ­ναρ­τη­θοῦν στα­δια­κὰ τὶς ἑ­πό­με­νες ἑ­βδο­μά­δες. Πρό­κει­ται γιὰ τὰ πα­ρα­κά­τω κεί­με­να, ἤ­δη ἀ­ναρ­τη­μέ­να στὸ ἑλ­λη­νι­κὸ τμῆ­μα τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου: Κώ­στα Βάρ­να­λη «Τὸ κε­λά­η­δη­μα τῆς τσί­χλας», Ἀρ­γύ­ρη Χι­ό­νη «Ἡ χα­ρὰ τῆς γνώ­σης», Σω­τή­ρη Δη­μη­τρί­ου «Ἄν­τρας ἀ­πὸ τὴ Βουλ­γα­ρί­α», Ἀρ­γύ­ρη Ἐ­φτα­λι­ώ­τη «Ὁ βου­βός», Ἐ.Χ. Γο­να­τᾶ «Οἱ ἀ­γε­λά­δες», Ἀν­δρέ­α Καρ­κα­βί­τσα «Ἡ γορ­γό­να», Ἠ­λί­α Κε­φά­λα «Με­ση­μέ­ρι στὸν κάμ­πο», Ἀ­χιλ­λέ­α Κυ­ρι­α­κί­δη «[Περ­νά­ει ὁ και­ρός κι ὁ Λά­ζα­ρος…]» καὶ Βα­σί­λη Τσι­αμ­πού­ση «Δευ­τέ­ρα».

.

.

.

Νέ­α: 18-08-2014. Ἀ­φι­έ­ρω­μα: Λοὺ Μπὶτς ἢ Λο­γο­τε­χνί­α Τσέ­πης 420 χα­ρα­κτή­ρων! Στὸν Ἀ­με­ρι­κα­νὸ καλ­λι­τέ­χνη πο­λω­νι­κῆς κα­τα­γω­γῆς Λοὺ Μπίτς καὶ στὸ βι­βλί­ο του 420 χα­ρα­κτῆ­ρες ἀ­φι­ε­ρώ­νει τὶς προ­σε­χεῖς ἀ­ναρ­τή­σεις του τὸ ἱ­στο­λό­γιό μας. Ὅ­πως καὶ ὁ τί­τλος τῆς συλ­λο­γῆς του εὔ­γλωτ­τα δη­λώ­νει, τὰ δι­η­γή­μα­τα τοῦ Λοὺ Μπὶτς ἐ­ξαν­τλοῦν­ται στοὺς 420 χα­ρα­κτῆ­ρες, ὅ­σους ἀ­κρι­βῶς ἐ­πέ­τρε­πε ἡ πα­λιὰ πλατ­φόρ­μα τοῦ φέ­ισ­μπουκ στοὺς χρῆ­στες του – μιὰ καὶ τὸ φέ­ισ­μπουκ ἦ­ταν ὁ τό­πος τῆς πρώ­της δη­μο­σί­ευ­σής τους.­.. Δὲν εἶ­ναι ἡ πρώ­τη φο­ρὰ ποὺ τὸ μέ­σο ἐ­πι­βάλ­λει στὸν συγ­γρα­φέα τὸ μέ­γε­θος τῆς ἀ­φη­γη­μα­τι­κῆς φόρ­μας, μα­ζὶ μὲ ὅ­λες τὶς ἀ­πα­ραί­τη­τες δι­ε­υ­θε­τή­σεις ποὺ συ­νε­πά­γε­ται καὶ στὴν ὀρ­γά­νω­ση τοῦ πε­ρι­ε­χο­μέ­νου. Ἀ­πὸ τὶς σε­λί­δες μας εἴ­χα­με ἤ­δη πα­ρου­σιά­σει τὸν Γερ­μα­νὸ «σπαρ­τιά­τη» τοῦ εἴ­δους Φλόριαν Μάιμπεργκ, ἀ­σκη­τὴ τῶν 140 χα­ρα­κτή­ρων – τοῦ ὁ­ρί­ου τῶν λέ­ξε­ων ποὺ ἐ­πι­βάλ­λει ἕ­να ἄλ­λο δη­μο­φι­λὲς μέ­σο ἐ­πι­κοι­νω­νί­ας, τὸ του­ί­τερ. Ἀ­να­λο­γι­ζό­με­νος τὶς πι­θα­νὲς ἐ­πι­πτώ­σεις τῶν πε­ρι­ο­ρι­σμῶν ποὺ θέ­τει τὸ μέ­σο στὴν ποι­ό­τη­τα τῶν κει­μέ­νων, ὁ συ­νερ­γά­της μας πε­ζο­γρά­φος Γιά­ννης Πα­λα­βός, ποὺ ἐ­πέ­λε­ξε τὰ κεί­με­να καὶ φι­λο­τέ­χνη­σε τὶς με­τα­φρά­σεις, ση­μει­ώ­νει στὸ κεί­με­νο-κα­τα­κλεί­δα τοῦ ἀ­φι­ε­ρώ­μα­τος: «Λαμ­βά­νον­τας ὑ­πό­ψη τὰ πα­ρα­πά­νω, θὰ μπο­ροῦ­σε ἴ­σως ὁ ἀ­να­γνώ­στης ἢ ὁ δι­η­γη­μα­το­γρά­φος ποὺ ἀν­τι­με­τω­πί­ζει ἐ­πι­φυ­λα­κτι­κὰ τὶς νέ­ες τε­χνο­λο­γί­ες καὶ τὶς συν­θῆ­κες ποὺ αὐ­τὲς δι­α­μορ­φώ­νουν γιὰ τὴ συγ­γρα­φή, νὰ ἀ­να­ρω­τη­θεῖ ἂν εἶ­ναι δυ­να­τὸν νὰ γρα­φτοῦν ἀ­ξι­ό­λο­γα δι­η­γή­μα­τα στὸ νέ­ο ψη­φια­κὸ πε­ρι­βάλ­λον. Ἡ ἀ­πάν­τη­ση εἶ­ναι ἀ­σφα­λῶς κα­τα­φα­τι­κή. Οἱ πε­ρι­ο­ρι­σμοὶ ποὺ τί­θεν­ται ἀ­πὸ τὰ νέ­α μέ­σα μπο­ροῦν στὰ χέ­ρια ἱ­κα­νῶν πε­ζο­γρά­φων ἢ ποι­η­τῶν νὰ ἀ­να­δει­χθοῦν σὲ ἀ­φε­τη­ρί­α πα­ρα­γω­γῆς κα­θό­λα ἀ­ξι­α­νά­γνω­στων ἔρ­γων.» Γιὰ τὸν κρι­τι­κό Σκὸτ Μπράν­τφιλντ, τοῦ ὁ­ποί­ου δη­μο­σι­εύ­ου­με εἰ­σα­γω­γι­κῶς τὴν ἀ­πο­τί­μη­ση τοῦ ἐγ­χει­ρή­μα­τος, ὁ ἀ­πό­η­χος τῶν δι­η­γη­μά­των τοῦ Μπὶτς εἶ­ναι ἀν­τι­στρό­φως ἀ­νά­λο­γος τῆς συν­το­μί­ας τους, δεί­χνον­τας ὅ­τι ἔ­χου­με νὰ κά­νου­με μὲ συγ­γρα­φέ­α ποὺ δι­α­θέ­τει συγ­κρο­τη­μέ­νη ἄ­πο­ψη γιὰ τὸ λο­γο­τε­χνι­κὸ εἶ­δος ποὺ ἀ­σκεῖ, καὶ τοῦ ὁ­ποί­ου «ὁ ἑ­τε­ρο­γε­νὴς κό­σμος τῶν μι­κρο­σκο­πι­κῶν δι­η­γη­μά­των εἶ­ναι ἕ­νας κό­σμος εὐ­ρύς, [­.­.­.] μιὰ κα­λο­σχε­δι­α­σμέ­νη ἀλ­λη­λου­χί­α πει­ρα­μά­των πά­νω στὴ σμί­κρυν­ση».

.

*  *  *

 .

Τὸ πρό­γραμ­μα τῶν ἀ­ναρ­τή­σε­ων:

Δευτέρα, 18 Αὐ­γού­στου 2014: Σκὸτ Μπράν­τφιλντ: «Ὁ συγ­γρα­φέ­ας τοῦ Φέ­ισ­μπουκ».

Πα­ρα­σκευ­ή, 22 Αὐ­γού­στου 2014: Λοὺ Μπίτς: «ΒΡΙ­ΣΚΟ­ΜΑ­ΣΤΕ σὲ μιὰ πλα­γιὰ μὲ θέ­α στὸν κα­ταυ­λι­σμό τους.­.­.­».

Δευ­τέ­ρα, 25 Αὐ­γού­στου 2014: Λοὺ Μπίτς: «Α­ΝΟΙ­ΓΩ μιὰ κον­σέρ­βα τό­νο.­.­.­».

Πα­ρα­σκευ­ή, 29 Αὐ­γού­στου 2014: Λοὺ Μπίτς: «Η Ε­ΛΕΥ­ΘΕ­ΡΙΑ, ποὺ φι­λή­συ­χα πε­ρι­πλα­νι­ό­ταν.­.­.­».

Δευ­τέ­ρα, 01 Σεπτεμβρίου 2014: Λοὺ Μπίτς: «Η­ΜΟΥΝ ΝΕ­Ο­ΣΥΛ­ΛΕ­ΚΤΟΣ καὶ φο­βι­σμέ­νος.­.­.­».

Πα­ρα­σκευ­ή, 05 Σεπτεμβρίου 2014: Λοὺ Μπίτς: «ΔΙ­Α­ΒΑ­ΣΑ κά­που ὅ­τι ὁ Χί­τλερ ἀ­γα­ποῦ­σε τοὺς σκύ­λους.­.­.­».

Δευ­τέ­ρα, 08 Σε­πτεμ­βρί­ου 2014: Λοὺ Μπίτς: «Ο ΣΕ­ΡΙ­ΦΗΣ τῆς κο­μη­τεί­ας μας.­.­.­».

Τε­τάρ­τη, 10 Σεπτεμβρίου 2014: Λοὺ Μπίτς: «Ἦρθε ἀπὸ τὸ Φέιμπουκ» (Συ­νέν­τευ­ξη στὸ συγ­γρα­φέ­α Ντέ­ι­βιντ Ἄμ­πραμς γιὰ τοὺς 420 χα­ρα­κτῆ­ρες).

Πα­ρα­σκευ­ή, 12 Σεπτεμβρίου 2014: Γιάννης Παλαβός: «Μιὰ σύν­το­μη ἀ­πο­τί­μη­ση τοῦ ἐγ­χει­ρή­μα­τος».

.

.

10-06-2014. Δρα­μα­το­ποί­η­ση σὲ μπονζάι τοῦ Κ. Πα­λαι­ο­λό­γου! Μιὰ νέ­α δρα­μα­το­ποί­η­ση μπον­ζά­ι προ­στί­θε­ται στὴ συλ­λο­γή μας, αὐ­τὴ τὴ φο­ρὰ ἀ­πὸ ἑλ­λη­νι­κὰ χέ­ρια. Γιὰ τὴν ἀ­κρί­βεια πρό­κει­ται γιὰ τὴν πρώ­τη δρα­μα­το­ποί­η­ση δι­η­γη­μα­τός μας ἀ­πὸ Ἕλ­λη­νες. «Τυ­χε­ρὸ» ἦ­ταν τὸ πε­ζὸ τοῦ συ­νερ­γά­τη μας Κων­σταν­τί­νου Πα­λαι­ο­λό­γου «Ἐ­παγ­γελ­μα­τι­κὸς προ­σα­να­το­λι­σμός». Ἡ μι­κροῦ μή­κους ται­νί­α, μὲ τί­τλο «Λώ­λα… νὰ ἕ­νας κά­δος» (μὲ τὸ ἀ­πα­ραί­τη­το «Β α σ α ν ί ζ ο μ α ι…» στὸ φόντο), ἔ­γι­νε ὡς ἐρ­γα­σί­α ἀ­πὸ σπου­δα­στὲς Σχο­λῆς Κι­νη­μα­το­γρά­φου. Γιὰ νὰ συμ­πλεύ­σου­με μὲ τὸ φύ­λο τῆς πρω­τα­γω­νί­στριας τῆς ται­νί­ας, ἀλ­λά­ξα­με τὸ φύ­λο τοῦ πρω­τα­γω­νι­στῆ στὸ μπον­ζά­ι τοῦ Κ. Πα­λαι­ο­λό­γου! (Διαβάστε τὸ μπονζάι καὶ δεῖτε τὸ βίντεο ἐδῶ.) Πε­ρι­σό­τε­ρα στοι­χεῖ­α γιὰ τὸ ται­νιά­κι (μιὰ κα­τ’ οὐ­σί­αν γυ­ναι­κεί­α πα­ρα­γω­γή): Ἄ­στε­γη: Μα­ριά­ννα Μη­τρο­πού­λου * Σε­νά­ριο-Σκη­νο­θε­σί­α: Ἀγ­γε­λι­κὴ Σπη­λι­ω­το­πού­λου * Dop κά­με­ρα: Ἑ­λέ­νη Καρ­μί­ρη * Ἐν­δυ­μα­το­λό­γος-Σκη­νο­γρά­φος: Εὔ­α Γα­ϊ­τα­νί­δου * Ἐ­κτέ­λε­ση πα­ρα­γω­γῆς: NoisystampProductions.

.

.

Μανουὲλ Ἐσπάδα (Manuel Espada)

.

22-12-2013. Χρόνια Πολλὰ καὶ Καλὴ Χρονιά μὲ τὸν Μα­νου­ὲλ Ἐ­σπά­δα (στὰ κον­το­μά­νι­κα)! Ἑ­νά­μι­ση μή­να με­τὰ τὸν Ἄν­χελ Ὀλ­γό­σο τὸ ἱ­στο­λό­γιό μας πα­ρου­σιά­ζει ἕ­ναν ἀ­κό­μη νέ­ο ἰ­σπα­νὸ μι­κρο­δι­η­γη­μα­το­γρά­φο, τὸν Μα­νου­ὲλ Ἐ­σπά­δα,  τοῦ ὁ­ποί­ου τὸ βι­βλί­ο Zoom (2011) ἔ­κα­νε ἰ­δι­αί­τε­ρα κα­λὴ ἐν­τύ­πω­ση, καὶ ἀ­πὸ τὸ ὁ­ποῖ­ο με­τα­φρά­ζον­ται ὅ­λα τὰ πε­ζὰ τοῦ ἀ­φι­ε­ρώ­μα­τός μας. Τὴν ἐ­πι­λο­γή, τὴν με­τά­φρα­σή τους ἀ­πὸ τὰ ἰ­σπα­νι­κὰ κα­θὼς καὶ μιὰ συ­νέν­τευ­ξη μὲ τὸν συγ­γρα­φέ­α ἔ­κα­νε ἡ συ­νερ­γά­τι­δά μας Δα­νά­η Τα­χτα­ρᾶ. Ὅ­πως ση­μει­ώ­νει στὴν εἰ­σα­γω­γή της ἡ με­τα­φρά­στρια «ὁ τί­τλος τοῦ βι­βλί­ου δη­λώ­νει ξε­κά­θα­ρα τὶς προ­θέ­σεις τοῦ συγ­γρα­φέ­α καὶ τὴ φύ­ση τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος». Μὲ μιὰ με­τα­φο­ρὰ ἀ­πὸ τὴν τέ­χνη τῆς φω­το­γρα­φί­ας, μὲ τὴν ὁ­ποία ὁ ἰ­σπα­νὸς συγ­γρα­φέ­ας ἀ­σχο­λή­θη­κε καὶ ὡς φω­το­γρά­φος, ὁ Ἐ­σπά­δα πα­ραλ­λη­λί­ζει τὴν ἑ­στί­α­ση ζοὺμ τῆς φω­το­γρα­φι­κῆς μη­χα­νῆς μὲ τὴν κον­τι­νὴ ἑ­στί­α­ση τῶν γε­γο­νό­των ποὺ ἐ­πι­χει­ρεῖ­ται πό­λυ συ­χνὰ μὲ τὸ εἶ­δος τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος στὶς ἀ­φη­γή­σεις. Ὅ­πως ση­μει­ώ­νει ὁ συγ­γρα­φέ­ας στὴ συ­νέν­τευ­ξή του ποὺ μᾶς ἔ­δω­σε «Τὸ μι­κρο­δι­ή­γη­μα ἀν­τι­στοι­χεῖ στὴ φω­το­γρα­φί­α μά­κρο (macro), καὶ κα­τὰ ἕ­να πα­ρά­δο­ξο τρό­πο, ἡ φω­το­γρα­φί­α μά­κρο εἶ­ναι ἐ­κεί­νη ποὺ τρα­βι­έ­ται ἀ­πὸ πο­λὺ κον­τά, ἀ­κρι­βῶς τὸ ἀν­τί­θε­το ἀ­πὸ τὴ φω­το­γρα­φί­α μὲ εὐ­ρυ­γώ­νιο φα­κό, ὅ­που βγαί­νουν ὅ­λα. Ἡ φω­το­γρα­φί­α μὲ εὐ­ρυ­γώ­νιο φα­κὸ θὰ ἦ­ταν τὸ μυ­θι­στό­ρη­μα, καὶ ἡ μά­κρο τὸ μι­κρο­δι­ή­γη­μα.»

 .

♥ ♥ ♥

.

Τὸ πρό­γραμ­μα τῶν ἀ­ναρ­τή­σε­ων:

Κυριακή, 22 Δεκεμβρίου 2013: Δα­νά­η Τα­χτα­ρᾶ: «Μα­νου­ὲλ Ἐ­σπά­δα».

Τε­τάρ­τη, 25 Δεκεμβρίου 2013: Μα­νου­ὲλ Ἐ­σπά­δα: «Ζούμ».

Πα­ρα­σκευ­ή, 27 Δεκεμβρίου 2013: Μα­νου­ὲλ Ἐ­σπά­δα: «Δυ­ξεσ­λί­α».

Δευ­τέ­ρα, 30 Δεκεμβρίου 2013: Μα­νου­ὲλ Ἐ­σπά­δα: «Ἡ ἀ­γά­πη καὶ τὸ σέξ».

Παρασκευή, 3 Ἰανουαρίου 2014: Μα­νου­ὲλ Ἐ­σπά­δα: «Τὸ μυ­στι­κό».

Δευτέρα, 6 Ἰανουαρίου 2014: Μα­νου­ὲλ Ἐ­σπά­δα: «Γε­νε­α­λο­γι­κὸ Δέν­τρο».

Παρασκευή, 10 Ἰανουαρίου 2014: Μα­νου­ὲλ Ἐ­σπά­δα: «Μιὰ συ­νέν­τευ­ξη στὴ Δα­νά­η Τα­χτα­ρᾶ γιὰ τὸ ἱ­στο­λό­γιο Πλα­νό­διον-Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι».

 .

Εἰ­κό­να: Ἀ­πὸ τὶς φω­το­γρα­φί­ες ποὺ δι­έ­θε­σε ὁ Μα­νου­ὲλ Ἐ­σπά­δα στὸ ἱ­στο­λό­γιό μας

.

.

.

21-10-2013. Ὀ­κτώ­βρης μὲ τὸν Ἄν­χελ Ὀλ­γό­σο! Πλού­σιος ὁ ἀ­μη­τὸς ἀ­πὸ τὸ ἰ­σπα­νό­γρα­πτο μι­κρὸ δι­ή­γη­μα στὸ ἱ­στο­λό­γιό μας! Ἴ­διον φαί­νε­ται τῆς λο­γο­τε­χνι­κῆς πα­ρά­δο­σης αὐ­τῆς τῆς σπου­δαί­ας γλώσ­σας μὲ τὶς πο­λυ­ποί­κι­λες ἐ­θνο­λο­γι­κὲς καὶ πο­λι­τι­σμι­κὲς κα­τα­βο­λές, ἡ μι­κρὴ πε­ζο­γρα­φι­κὴ φόρ­μα μοιά­ζει νὰ λει­τουρ­γεῖ —σὲ συν­θῆ­κες παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­σης— καὶ ὡς συν­δε­τι­κὸς ἱ­στὸς με­τα­ξύ τους. Τέ­ταρ­το καὶ τὸ πα­ρὸν ἀ­φι­έ­ρω­μα σὲ ἰ­σπα­νό­φω­νο συγ­γρα­φέ­α (ἐ­νῶ ἑ­τοι­μά­ζε­ται καὶ πέμ­πτο στὸν Μα­νου­ὲλ Ἐ­σπά­δα ἀ­πὸ τὴν Δα­νά­η Τα­χτα­ρᾶ), με­τὰ τὸν Φερνάντο Ἰβασάκι, τὸν Χουὰν Ἐδουάρδο Θούνιγα, τὸν Μάριο Μπενεδέτι. Δεύ­τε­ρο, με­τὰ τὴν δου­λειά της στὸν Ου­ρου­γουα­νὸ συγ­γρα­φέ­α Μπε­νε­δέ­τι, καὶ τῆς συ­νερ­γά­τι­δάς μας στὴν Γρα­νά­δα Νάν­συς Ἀγ­γε­λῆ. Κά­τοι­κος τώρα καὶ κά­ποι­α χρό­νια τῆς Ἰ­σπα­νί­ας ἡ Νάν­συ Ἀγ­γε­λῆ καλ­λι­ερ­γεῖ μὲ ἐ­ξαι­ρε­τι­κὴ εὐ­συ­νει­δη­σί­α καὶ ὡς ἔρ­γον ζω­ῆς τὴν με­τά­φρα­ση λο­γο­τε­χνι­κῶν ἔρ­γων ἀ­πὸ τὰ ἑλ­λη­νι­κὰ στὰ ἰ­σπα­νι­κὰ καὶ ἀν­τί­στρο­φα. Ὁ συγ­γρα­φέ­ας ποὺ μᾶς προ­τεί­νει τώ­ρα μὲ τὴν ἐρ­γα­σί­α της εἶ­ναι ὁ Ἄν­χελ Ὀλ­γό­σο, μιὰ ἐ­ξαι­ρε­τι­κὴ παρουσία στὸν χῶ­ρο τοῦ μι­κροῦ δι­η­γή­μα­τος, τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος κα­λύ­τε­ρα γιὰ τὴν πε­ρι­πτω­σή του, καὶ εἰ­δι­κό­τε­ρα τοῦ εἴ­δους τοῦ φαν­τα­στι­κοῦ, στὰ πολ­λὰ ὑ­πο­εί­δη τοῦ ὁ­ποί­ου δι­α­πρέ­πει ἀ­πὸ πολ­λὰ χρό­νια τώ­ρα. Ἀ­πὸ τὸν Ὀλ­γό­σο, τὸν ὁ­ποῖ­ο ἡ συ­νερ­γά­τι­δά μας συ­­νάν­­τη­σε τὸν Μάρ­τιο στὸ βι­βλι­ο­πω­λεῖ­ο Nueva Gala τῆς Γρα­νά­δας γιὰ τὴν πα­ρου­σί­α­ση τοῦ βι­βλί­ου του las Frutas de la Luna, πῆ­ρε καὶ μιὰ συ­νέν­τευ­ξη γιὰ τὸ ἱ­στο­λο­γιό μας στὴν ὁ­ποί­α ὁ γρα­να­δί­νος συγ­γρα­φέ­ας μι­λά­ει ἐ­κτε­νῶς γιὰ τὶς λο­γο­τε­χνι­κές του κα­τα­βο­λὲς καὶ ὑ­πε­ρα­σπί­ζε­ται μὲ πά­θος, καὶ σὲ εὐθεία ἀν­τι­δι­α­στο­λὴ μὲ τὴν με­γά­λη φόρ­μα τοῦ μυ­θι­στο­ρή­μα­τος, τὸ πε­ζο­γρα­φι­κὸ εἶ­δος ποὺ ὑ­πη­ρε­τεῖ.

 .

* * *

 .

Τὸ πρό­γραμ­μα τῶν ἀ­ναρ­τή­σε­ων:

Δευ­τέ­ρα, 21 Ὀ­κτω­βρί­ου 2013: Νάν­συ Ἀγ­γε­λῆ: «“Ὁ μυ­στη­ρι­ώ­δης κύ­ριος Ὀλ­γό­σο”: Κα­τα­βο­λὲς καὶ ἐ­πιρ­ρο­ές».

Τε­τάρ­τη, 23 Ὀ­κτω­βρί­ου 2013: Ἄν­χελ Ὀλ­γό­σο: «Ἡ ἐρ­γα­σί­α».

Πα­ρα­σκευ­ή, 25 Ὀ­κτω­βρί­ου 2013: Ἄν­χελ Ὀλ­γό­σο: «Μιὰ μέ­ρα στὴν ἐ­ξο­χή».

Δευ­τέ­ρα, 28 Ὀ­κτω­βρί­ου 2013: Ἄν­χελ Ὀλ­γό­σο: «Πύ­λη στὴν αὐ­λὴ τῶν θαυ­μά­των».

Τε­τάρ­τη, 30 Ὀ­κτω­βρί­ου 2013: Ἄν­χελ Ὀλ­γό­σο: «Ἡ δι­ά­φα­νη γυ­ναί­κα».

Πα­ρα­σκευ­ή, 1 Νο­εμ­βρί­ου 2013: Ἄν­χελ Ὀλ­γό­σο: «Ἀ­νε­βαί­νον­τας κά­τω».

Δευ­τέ­ρα, 4 Νο­εμ­βρί­ου 2013: Ἄν­χελ Ὀλ­γό­σο: «Χέ­ρια ποὺ βλέ­πουν».

Πα­ρα­σκευ­ή, 8 Νο­εμ­βρί­ου 2013: Ἄν­χελ Ὀλ­γό­σο: Μιὰ συ­νέν­τευ­ξη στὴ Νάν­συ Ἀγ­γε­λῆ γιὰ τὸ ἱ­στο­λό­γιο «Πλα­νό­διον-Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι».

.

Ἡ Νάν­συ Ἀγ­γε­λῆ καὶ ὁ Ἄν­χελ Ὀλ­γό­σο. Βι­βλι­ο­πω­λεῖ­ο Nueva Gala, Γρα­νά­δα. Μάρ­τιος 2013. (Φω­το­γρα­φί­α: Jo­sé Guer­re­ro.)

.

.

17-10-2013. Με­τα­φρά­σεις ἀ­πὸ τὰ κα­τα­λα­νι­κά! Μιὰ νέ­α γλώσ­σα —ἡ δέ­κα­τη τρί­τη— προ­στί­θε­ται ἀ­πὸ σή­με­ρα στὸ ἱ­στο­λο­γιό μας: τὰ κα­τα­λα­νι­κά! Μὲ 9 ἑ­κα­τομ­μύ­ρια πε­ρί­που φυ­σι­κοὺς ὁ­μι­λη­τὲς τὰ κα­τα­λα­νι­κὰ εἶ­ναι ἡ δε­σπό­ζου­σα γλώσ­σα τῆς Κα­τα­λω­νί­ας καὶ γε­νι­κό­τε­ρα τῆς βο­ρει­ο­α­να­το­λι­κῆς πλευ­ρᾶς τῆς Ἰ­βη­ρι­κῆς χερ­σο­νή­σου μὲ ἀ­ξι­ό­λο­γη λο­γο­τε­χνί­α ποὺ ἀ­νά­γε­ται στὸν 12ο αἰώνα καὶ με­τὰ τὴν ἀ­πο­κα­τά­στα­ση τῆς δη­μο­κρα­τί­ας στὴν Ἰ­σπα­νί­α τὸ 1978, καὶ τὴν ἀ­να­γνώ­ρι­ση τῆς κα­τα­λα­νι­κῆς ὡς ἐ­πί­ση­μης γλώσ­σας στὴν πε­ρι­ο­χή, γνω­ρί­ζει μιὰ νέ­α ἀκ­μή. Πιὸ γνω­στὸς συγ­γρα­φέ­ας της ὁ ποι­η­τὴς Σαλ­βα­τὸρ Ἐ­σπριού (1913-1985), ὑ­πο­ψή­φιος γιὰ τὸ νόμ­πελ λο­γο­τε­χνί­ας τὸ 1971. Πρῶ­τος Κα­τα­λα­νὸς συγ­γρα­φέ­ας ποὺ με­τα­φρά­ζε­ται στὸ ἱ­στο­λό­γιό μας εἶ­ναι ὁ Σέρ­ζι Πά­μι­ες (Sergi Pàmies), τρί­α δι­η­γή­μα­τα τοῦ ὁ­ποί­ου μᾶς πα­ρα­χώ­ρη­σε ὁ τα­κτι­κὸς συ­νερ­γά­της μας Κων­σταν­τί­νος Πα­λαι­ο­λό­γος σὲ με­τά­φρα­ση τοῦ ἴ­διου καὶ τοῦ Εὐ­ρυ­βιά­δη Σο­φοῦ. Σή­με­ρα δη­μο­σι­εύ­ου­με τὸ πρῶ­το ἀ­πὸ αὐ­τά, τοὺς «Ἐ­θε­λον­τές».

.

Σέρζι Πάμιες (Sergi Pàmies)

.

.

Ἀλμπέρτος Νάρ (1947-2005)

.

19-09-2013. Κα­λὸ Φθι­νό­πω­ρο μὲ τὸν Ἀλ­μπέρ­το Νάρ! Σὲ ποι­όν ἀ­νή­κει ἡ πό­λη τῆς Θεσ­σα­λο­νί­κης; Ὄ­χι μό­νον στὸν Γι­ῶρ­γο Ἰ­ω­άν­νου καὶ τὸν Νί­κο Γα­βρι­ὴλ Πεν­τζί­κη… Σί­γου­ρα σὲ ὅ­σες ψυ­χὲς τὴν ἀ­γά­πη­σαν καὶ τὴν ἀ­γα­ποῦν, ἂν καὶ κά­ποι­ες φο­ρὲς μι­σή­θη­καν ἀ­μοι­βαῖ­α! Ὁ Ἀλ­μπέρ­τος Νάρ, ὅ­μως, γιὸς σε­φα­ρα­δι­τῶν Ἑ­βραί­ων ἐ­πι­ζών­των τοῦ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τος, ὑ­πῆρ­ξε πρό­σω­πο ποὺ ἀ­κτι­νο­βο­λοῦ­σε τρυ­φε­ρό­τη­τα καὶ ἀ­γά­πη πρὸς ὅ­λους. Μέ­λος τῆς Ἰσ­ρα­η­λι­τι­κῆς Κοι­νό­τη­τας Θεσ­σα­λο­νί­κης, ὑ­πῆρ­ξε μιὰ ξε­χω­ρι­στὴ φυ­σι­ο­γνω­μί­α τῆς σύγ­χρο­νης πό­λης, πο­λύ­τι­μος συν­τη­ρη­τὴς τῆς μνή­μης της καί, ταυ­τό­χρο­να, ἀ­ξι­ό­λο­γος πε­ζο­γρά­φος τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς γλώσ­σας. Τὸν ἄν­θρω­πο καὶ τὸ ἔρ­γο του σκι­α­γρα­φοῦν, στὸ ἀ­φι­έ­ρω­μά μας, μὲ γνώ­ση καὶ ἀ­γά­πη δύ­ο ση­μαν­τι­κοὶ πε­ζο­γρά­φοι συμ­πο­λί­τες του, ὁ Τά­σος Κα­λού­τσας καὶ ὁ Πε­ρι­κλῆς Σφυ­ρί­δης, ἐ­νῶ ἀν­θο­λο­γοῦν­ται τρί­α δι­η­γή­μα­τά του – ἀν­τί­δο­το στὸ νε­ο­να­ζι­στι­κὸ δη­λη­τή­ριο τῶν ἡ­με­ρῶν μας.

        Ἰ­δι­αί­τε­ρες εὐ­χα­ρι­στί­ες στὸν Λέ­­ο­ντα Νάρ, γιὸ τοῦ Ἀλ­μπέρ­του Νάρ, γιὰ τὴν συμ­πα­ρά­στα­ση στὸ ἀ­φι­έ­ρω­μά μας μὲ σει­ρὰ ἀ­νέκ­δο­των φω­το­γρα­φι­ῶν τοῦ πα­τέ­ρα του μπρο­στὰ σὲ ση­μαν­τι­κὰ ἱ­στο­ρι­κὰ μνη­μεῖ­α τῆς Θεσ­σα­λο­νί­κης.

 .

* * *

 .

Τὸ πρό­γραμ­μα τῶν ἀ­ναρ­τή­σε­ων:

Παρασκευή, 20 Σε­πτεμ­βρί­ου 2013: Τά­σος Κα­λού­τσας: «“Σὰρξ ἐκ σαρ­κὸς τῆς γε­νέ­θλιας πό­λε­ως…”».

Δευτέρα, 23 Σε­πτεμ­βρί­ου 2013: Ἀλ­μπέρ­τος Νάρ: «Σα­λο­νι­κά­ϊ, δη­λα­δή Σα­λο­νι­κιός».

Παρασκευή, 27 Σε­πτεμ­βρί­ου 2013: Ἀλ­μπέρ­τος Νάρ: «Ἡ πό­λη μου οἱ ρί­ζες μου».

Δευτέρα, 30 Σε­πτεμ­βρί­ου 2012: Ἀλ­μπέρ­τος Νάρ: «Κα­τὰ συν­θή­κην».

Παρασκευή, 4 Ὀ­κτω­βρί­ου 2013: Πε­ρι­κλῆς Σφυ­ρί­δης: «Στὴ μνή­μη τοῦ Ἀλ­μπέρ­του Νὰρ καὶ τοῦ ἄλ­λου Ἀλ­μπέρ­του».

.

.

.

16-07-2013. Κα­λὸ Ὑ­πό­λοι­πο Κα­λο­καί­ρι μὲ 18+ Ἐ­ρω­τι­κὰ Μι­κρο­δι­η­γή­μα­τα! Μιὰ ἀ­πὸ τὶς εὐ­τυ­χέ­στε­ρες συ­ναν­τή­σεις τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας ἦ­ταν αὐ­τὴ μὲ τὸν Κων­σταν­τῖ­νο Πα­λαι­ο­λό­γο. Ὄ­χι (σὲ κά­ποι­ο μας ἐ­νύ­πνιο) μὲ ἐ­κεῖ­νον τὸν ξα­κου­στὸ πα­λαι­ὸ ποὺ ἔ­πε­σε ξι­φή­ρης ὑ­πε­ρα­σπι­ζό­με­νος μιὰ νο­ε­ρὴ ρω­μα­ϊ­κὴ οἰ­κου­μέ­νη. Ἂν κι ὁ «μα­κρο­σκε­λὴς» φί­λος μας μιὰ οἰ­κου­μέ­νη ὑ­πε­ρα­σπί­ζε­ται κι αὐ­τὸς μὲ ἀ­κα­τά­βλη­τη ζω­τι­κό­τη­τα: τὴν ἀ­πέ­ραν­τη ἐ­πι­κρά­τεια τοῦ ἰ­σπα­νό­φω­νου καὶ ἰ­σπα­νό­γρα­πτου λο­γο­τε­χνι­κοῦ πο­λι­τι­σμοῦ. Ἐ­ξαι­ρε­τι­κὸς ἰ­σπα­νι­στὴς μὲ πλού­σιο με­τα­φρα­στι­κὸ ἔρ­γο, ὁ δι­κός μας Κων­σταν­τῖ­νος Πα­λαι­ο­λό­γος ἀγ­κά­λια­σε εὐ­θὺς ἐ­ξαρ­χῆς μὲ θέρ­μη τὸ ἐγ­χεί­ρη­μα τῶν λο­γο­τε­χνι­κῶν «μπον­ζά­ι», τῆς ὀρ­γα­νι­κῆς μι­κρῆς ἀ­φη­γη­μα­τι­κῆς φόρ­μας ποὺ πρω­το­πο­ρών­τας εἰ­ση­γή­θη­κε μὲ συ­στη­μα­τι­κό­τη­τα στὴ χώ­ρα μας τὸ ἱ­στο­λό­γιό μας. Καὶ τώ­ρα, στὸ φε­τι­νὸ Κα­λο­καί­ρι, ἔρ­χε­ται, ὡς ἐ­πι­με­λη­τής, νὰ προ­σφέ­ρει στοὺς ἀ­να­γνῶ­στες μας μιὰ ἀν­θο­λο­γί­α ἰ­σπα­νι­κοῦ ἐ­ρω­τι­κοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος, τὰ 18+ M­i­n­i­c­u­e­n­t­os e­r­o­t­i­c­os. Ἡ με­τά­φρα­σή τους, ἔρ­γο συλ­λο­γι­κό, εἶ­ναι προ­ϊ­ὸν τοῦ ἐρ­γα­στη­ρί­ου με­τά­φρα­σης μι­κρο­δι­η­γη­μά­των ἀ­πὸ τὰ ἰ­σπα­νι­κὰ στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ὅ­που δί­δα­ξε ὁ Κ.Π. στὸ πλαί­σιο τοῦ Ἐρ­γα­στη­ρί­ου Λο­γο­τε­χνι­κῆς Με­τά­φρα­σης τοῦ Κέν­τρου Ἰ­σπα­νι­κῆς, Πορ­το­γα­λι­κῆς καὶ Κα­τα­λα­νι­κῆς γλώσ­σας A­B­A­N­I­CO. Στὸ ἐρ­γα­στή­ριο συμ­με­τεῖ­χαν οἱ σπου­δα­στές: Ἑ­λέ­νη Βό­τση, Χρυ­σάν­θη Για­ννιά, Βαγ­γέ­λης Καμ­πού­νιας, E­d­u­a­r­do L­u­c­e­na, Μα­ρί­α Με­λα­δά­κη, Ἑ­λέ­νη Πα­λαι­ο­λό­γου, Ἀγ­γε­λι­κὴ Πα­λα­σο­πού­λου. Τὴν συλ­λο­γὴ ὁ συ­νερ­γά­της μας προ­σφέ­ρει στοὺς ἀ­να­γνῶ­στες τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου ποὺ μπο­ροῦν νὰ τὴν δι­α­βά­σουν ὁ­λό­κλη­ρη ἢ καὶ νὰ τὴν ἀ­πο­θη­κεύ­σουν ἀ­πὸ ἐδῶ.

            Στὴν πα­ρα­κά­τω φω­το­γρα­φί­α ὁ Κων­σταν­τῖ­νος Πα­λαι­ο­λό­γος (στὸ κέν­τρο) μὲ τοὺς μα­θη­τές του, στὴν πα­ρου­σί­α­ση σὲ συλ­λο­γι­κὴ με­τά­φρα­ση τῆς ἀν­θο­λο­γί­ας ἰ­σπα­νό­φω­νου μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος M­i­n­i­7­1­C­u­e­n­t­os (ἐκδ. Μι­χά­λη Σι­δέ­ρη, Ἀ­θή­να, 2012), στὶς 14 Δε­κεμ­βρ­ίου 2012.

.

.

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

.

.

.

06-03-2013. Ἀνοιξιάτικο ἀφιέρωμα στὸν Λουίτζι Μαλέρμπα. Ἕνα ἀ­φι­έ­­ρω­­μα στὸν πολυ­τά­λα­ντο ἰταλὸ συγ­γρα­φέ­α Λου­ί­τζι Μα­λέρ­μπα (1927-2008) πα­ρου­σιά­ζει ἀπὸ σή­μερα τὸ ἱστο­λό­γιό μας. Πνεῦμα ἀνή­συ­χο, παι­γνιῶδες καὶ εἰρω­νι­κὸ ὁ Μα­λέρ­μπα συν­δέ­θη­κε ὡς συ­νι­δρυ­τὴς —μὲ τὸν Οὐμπέρ­το Ἔκο, τὸν Ἐντο­άρ­ντο Σαν­γκου­ι­νέ­τι, τόν Νάν­νι Μπα­λε­στρί­νι κ.ἄ— μὲ τὸ κί­νη­μα τῆς Νέ­ας Πρω­το­πο­ρί­ας (Gruppo ’63) ποὺ ἀντι­τι­θέ­με­νο στὴν αἰσθη­τικὴ τῆς οἰκειό­τη­τας ἦρθε νὰ πει­ρα­μα­τι­στεῖ μὲ τὴ γλώσ­σα μέσῳ τῆς πα­ρω­δί­ας καὶ τῶν λε­κτικῶν παι­γνί­ων. Ἡ σειρὰ τῶν δι­η­γη­μά­των ποὺ δη­μο­σιεύ­ου­με προ­έρ­χο­νται ἀπὸ τὴν πιὸ πρό­σφα­τη πα­ρα­γω­γή του καὶ μᾶς δεί­χνουν ἕναν συγ­γρα­φέ­α γε­μά­το ἀνθρωπιὰ καὶ ἐμπι­στο­σύ­νη στὸ ἀπρο­σ­δό­κη­το θαυ­μά­σιο. Τὴν κα­τα­το­πιστικὴ εἰσα­γωγὴ στὸ ἔργο του καὶ τὶς με­τα­φρά­σεις τῶν πεζῶν του φι­λο­τέ­χνη­σε ἡ συ­νερ­γά­τι­δά μας Ἀντω­νία Πα­σχα­λί­δου, γνω­στὴ στὸ ἱστο­λό­γιό μας ἀπὸ τὴν πα­ρου­σί­α­ση τῶν ἐξαι­ρε­τικῶν δι­η­γημά­των τοῦ Ντί­νο Μπου­τζά­τι.

 .

* * *

 .

Τὸ πρό­γραμ­μα τῶν ἀ­ναρ­τή­σε­ων:

       Τε­τάρ­τη, 6 Μαρ­τί­ου 2013: Ἀντω­νί­α Πα­σχα­λί­δου: «Λου­ί­τζι Μα­λέρ­μπα. Εἰσα­γω­γι­κὸ ση­μεί­ω­μα γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τὸ ἔργο του».

    Δευ­τέ­ρα, 11 Μαρ­τί­ου 2013: Λου­ί­τζι Μα­λέρ­μπα: «Ἡ σκιὰ μὲ μορ­φὴ ἀλό­γου».

    Πα­ρα­σκευ­ή, 15 Μαρ­τί­ου 2013: Λου­ί­τζι Μα­λέρ­μπα: «Ἡ τρύ­πα στὴ στέ­γη».

      Τετάρτη, 20 Μαρ­τί­ου 2013: Λου­ί­τζι Μα­λέρ­μπα: «Ἡ γουρού­να».

      Πα­ρα­σκευ­ή, 22 Μαρ­τί­ου 2013: Λου­ί­τζι Μα­λέρ­μπα: «Τὸ δι­πλὸ φεγ­γά­ρι».

.

.

02-09-2012. Κα­λὸ Φθι­νό­πω­ρο μὲ τὸν Μά­ριο Μπε­νε­δέ­τι! Τὸ Ἱ­στο­λό­γιο «Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι» εὔ­χε­ται στοὺς ἀ­να­γνῶ­στες του Κα­λὸ Φθι­νό­πω­ρο! Ἀ­πὸ αὔ­ριο Δευτέ­ρα πα­ρου­σιά­ζει σὲ ἕ­ξι συ­νέ­χει­ες τὸν σπου­δαῖ­ο Οὐ­ρου­γουα­νὸ πε­ζο­γρά­φο Μά­ριο Μπε­νε­δέ­τι (Mario Benedetti, 1920-2009) τοῦ ὁ­ποί­ου πέν­τε δι­η­γή­μα­τα με­τέ­φρα­σε γιὰ τὸ ἱ­στο­λό­γιό μας ἡ συ­νερ­γά­τις μας Νάν­συ Ἀγ­γε­λῆ (δεῖ­τε τὸ δι­ή­γη­μά της «Ἡ φω­το­γρα­φί­α» ἐδῶ) ἡ ὁ­ποί­α συ­νέ­θε­σε καὶ μιὰ κα­τα­το­πι­στι­κὴ εἰ­σα­γω­γὴ γιὰ τὴ ζω­ὴ καὶ τὸ ἔρ­γο του.

***

Τὸ πρό­γραμ­μα τῶν ἀ­ναρ­τή­σε­ων:

Δευ­τέ­ρα, 3 Σε­πτεμ­βρί­ου 2012: Νάν­συ Ἀγ­γε­λῆ: «Μά­ριο Μπε­νε­δέ­τι (1920-2009)».

Πα­ρα­σκευ­ή, 7 Σε­πτεμ­βρί­ου 2012: Μά­ριο Μπε­νε­δέ­τι: «Ἡ ἀ­γά­πη τους δὲν ἦ­ταν ἁ­πλὸ πράγ­μα».

Δευ­τέ­ρα, 10 Σε­πτεμ­βρί­ου 2012: Μά­ριο Μπε­νε­δέ­τι: «Ὁ ἄν­θρω­πος ποὺ ἔ­μα­θε νὰ γα­βγί­ζει».

Πα­ρα­σκευ­ή, 14 Σε­πτεμ­βρί­ου 2012: Μά­ριο Μπε­νε­δέ­τι: «Τὸ ἄλ­λο Ἐ­γώ».

Δευ­τέ­ρα, 17 Σε­πτεμ­βρί­ου 2012: Μά­ριο Μπε­νε­δέ­τι: «Ὀ­νει­ρεύ­τη­κε ὅ­τι ἦ­ταν κρα­τού­με­νος».

Πα­ρα­σκευ­ή, 21 Σε­πτεμ­βρί­ου 2012: Μά­ριο Μπε­νε­δέ­τι: «Κα­θα­ρὴ ἀ­φη­ρη­μά­δα».

08-07-2012. Κα­λὸ Κα­λο­καί­ρι – Κα­λὲς Δι­α­κο­πές! Τὸ Ἱ­στο­λό­γιο «Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι» εὔ­χε­ται στοὺς ἀ­να­γνῶ­στες του Κα­λὸ Κα­λο­καί­ρι καὶ Κα­λὲς Δι­α­κο­πές! Ταυ­τό­χρο­να, με­τὰ ἀ­πὸ δύ­ο καὶ πλέ­ον χρό­νια συ­νε­χῶν ἀ­ναρ­τή­σε­ων, τὸ Ἱ­στο­λό­γιό μας ξε­κι­νᾶ καὶ τὶς δι­κές του δι­α­κο­πές! Θὰ ἐ­πα­νέλ­θου­με, λοι­πόν, μὲ νέ­ες ἀ­ναρ­τή­σεις ἀ­πὸ τὸν Σε­πτέμ­βριο. Ἀλ­λὰ ἡ ἱ­στο­σε­λί­δα δὲν θὰ μεί­νει δι­ό­λου ἁ­δρα­νής! Τὸ ἐγ­γυᾶ­ται ὁ πλοῦ­τος τῆς συγ­κο­μι­σθεί­σας συ­στη­μα­τι­κῆς ἐρ­γα­σί­ας. Ἔ­τσι ὁ ἀ­να­γνώ­στης τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου, τό­σο ὁ πα­λιὸς ὅ­σο καὶ ὁ νε­ό­τε­ρος, θὰ ἔ­χει, κά­θε στιγ­μὴ τῆς ἡ­μέ­ρας ἢ τῆς νύ­χτας, τὴν εὐ­και­ρί­α νὰ ἀ­να­δι­φή­σει —εἴ­τε ἀ­να­κα­λύ­πτον­τας καὶ δι­α­βά­ζον­τας γιὰ πρώ­τη φο­ρὰ εἴ­τε ξα­να­δι­α­βά­ζον­τας— τὴν πλού­σια ὕ­λη του: τὰ 354 δι­η­γή­μα­τά του ἀ­πὸ δώ­δε­κα δι­α­φο­ρε­τι­κὲς γλῶσ­σες· τὰ 31 κεί­με­νά του ἀ­να­φο­ρᾶς στὸ δι­ή­γη­μα καὶ τοὺς συγ­γρα­φεῖς του· τὰ 8 του ἀ­φι­ε­ρώ­μα­τα· τὶς 9 δρα­μα­το­ποι­ή­σεις δι­η­γη­μά­των· τὶς 6 ἀ­να­γνώ­σεις πε­ζῶν ἀ­πὸ τοὺς ἴ­διους τοὺς συγ­γρα­φεῖς τους. Καί, βέ­βαι­α, νὰ ἀ­πο­λαύ­σει ἢ καὶ νὰ με­λε­τή­σει τὸ μι­κρὸ δι­ή­γη­μα μέ­σα ἀ­πὸ τὶς 27 θε­μα­τι­κὲς καὶ τὶς 20 τρο­πι­κὲς ἀν­θο­λο­γί­ες ποὺ συγ­κρο­τοῦν οἱ ἑ­νό­τη­τες «Θέ­μα­τα» καὶ «Τρό­ποι» στὴν ἀ­ρι­στε­ρὴ στή­λη τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας! Μὲ λί­γες λέ­ξεις θὰ ἔχει στὴ δι­ά­θε­σή του: ἕ­να Δί­μη­νο Ἀ­νοι­χτὸ Θε­ρι­νὸ Ἀ­να­γνω­στή­ριο γιὰ ὅ­λους!

28-03-2012. Τε­τάρ­τη. Ἀ­φι­έ­ρω­μα στὸν Χουὰν Ἐδουάρ­δο Θού­νι­γα. Δὲν εἶναι ἄγνω­στος στὸ ἱστο­λό­γιό μας ὁ Ἰσπανὸς πε­ζο­γρά­φος. Πρὶν ἕνα χρό­νο δη­μο­σιεύ­α­με τὸ μι­κρὸ πε­ζό του «Τὸ μυ­στι­κό» («El secreto»), μὲ τὸν σκο­τει­νό του ἐρω­τι­σμό, σὲ με­τά­φρα­ση τοῦ τα­κτι­κοῦ συ­νερ­γάτη μας Κων­στα­ντί­νου Πα­λαιο­λό­γου. Τώ­ρα, ἕνας νέ­ος συ­νερ­γά­της μας ἀπὸ τὴν Κέρ­κυ­ρα, ὁ Τά­σος Ψάρ­ρης, συγ­γρα­φέ­ας καὶ αὐτὸς πεζῶν σὲ μι­κρὴ φόρ­μα καὶ με­τα­φρα­στὴς στὸ ἐπάγ­γελ­μα, ἔρχε­ται νὰ μᾶς τὸν γνωρί­σει κα­λύ­τε­ρα μέ­σα ἀπὸ με­τα­φρά­σεις τριῶν δι­η­γη­μά­των του μὲ θέ­μα τὸν Ἰσπα­νικὸ Ἐμφύ­λιο, τὴν εἰσα­γω­γή στὸ ἔργο του καὶ μιὰ συ­νέ­ντευ­ξή του στὴν ἐφη­με­ρί­δα ABC.

 * * *

 Τὸ πρό­γραμ­μα τῶν ἀ­ναρ­τή­σε­ων:

Τε­τάρ­τη, 28 Μαρ­τί­ου 2012: Τάσος Ψάρ­ρης: «“Ἡ ἀνα­ζή­τη­ση ἑνὸς ἄλλου ἀνθρώ­που”: Ὁ Χου­ὰν Ἐ­δουά­ρδο Θού­νι­γα καὶ ἡ τρι­λο­γί­α τῆς Μα­δρί­της».

Πα­ρα­σκευ­ή, 30 Μαρ­τί­ου 2012: Χου­ὰν Ἐ­δουά­ρδο Θού­νι­γα: «Πα­ρά­θυ­ρα τῶν τε­λευ­ταί­ων στιγ­μῶν».

Δευ­τέ­ρα, 2 Ἀπρι­λί­ου 2012: Χου­ὰν Ἐ­δουά­ρδο Θού­νι­γα: «Νυ­χτε­ρινὴ πε­ρί­πο­λος».

Τε­τάρ­τη, 4 Ἀπρι­λί­ου 2012: Χου­ὰν Ἐ­δουά­ρδο Θού­νι­γα: «Ἡ δι­δα­σκα­λί­α».

Πα­ρα­σκευ­ή, 6 Ἀπρι­λί­ου 2012: Χου­ὰν Ἐ­δουά­ρδο Θού­νι­γα: «Συ­νέ­ντευ­ξη στὴν ἐφη­με­ρί­δα ABC».

 26-03-2012. Δευ­τέ­ρα. Νέ­α σε­λί­δα: Ἀ­φι­ε­ρώ­μα­τα. Ἀ­πὸ σή­με­ρα ὁ ἀ­να­γνώ­στης τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας θὰ μπο­ρεῖ πιὸ εὔ­κο­λα νὰ ἀ­να­ζη­τᾶ καὶ νὰ βρί­σκει τὰ μι­κρά μας ἀ­φι­ε­ρώ­μα­τα σὲ συγ­γρα­φεῖς ἀ­πὸ μιὰ νέ­α σε­λί­δα μὲ τὸν τί­τλο «Ἀφιερώματα» ποὺ ἀ­νοί­ξα­με στὴν ἀ­ρι­στε­ρὴ στή­λη τῆς ἱ­στο­σε­λί­δας μας, ἀ­νά­με­σα στὰ «Ἅ­παν­τα» καὶ τὶς «Ἀ­να­γνώ­σεις». Στὰ ἑ­πτὰ μέ­χρι τώ­ρα ἀ­φι­ε­ρώ­μα­τα ποὺ ἔ­χου­με πραγ­μα­το­ποι­ή­σει, εἶ­ναι σχε­δὸν ἕ­τοι­μα καὶ θὰ προ­στε­θοῦν μέ­σα στὴν χρο­νιὰ ἄλ­λα τέσ­σε­ρα: τοῦ Αὐ­στρια­κοῦ πε­ζο­γρά­φου Pe­t­er Al­­t­en­berg (ἐ­πιμ. Συ­με­ὼν Σταμ­που­λοῦ), τοῦ Οὐ­ρου­γουα­νοῦ Mario Be­nedetti (ἐ­πιμ. Νάν­συ Ἀγ­γε­λῆ), τοῦ Ἰ­τα­λοῦ Luigi Malerba (ἐ­πιμ. Ἀν­τω­νία Πα­σχα­λί­δου) καὶ τοῦ Μα­δρι­λέ­νου Ju­an E­du­ar­do Zú­ñi­ga (ἐ­πιμ. Τά­σος Ψάρ­ρης).

31-01-2012. Τρί­τη. Ἀ­φι­έ­ρω­μα στὸν Τό­μας Μπέρ­νχαρντ. Πρῶ­το μι­κρὸ ἀ­φι­έ­ρω­μα τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας γιὰ τὸ 2012 στὸν «ἀρ­νη­σι­πά­τρι­δα» αὐ­στρια­κὸ συγ­γρα­φέ­α Τό­μας Μπέρ­νχαντ (Thomas Bernhard, 1931-1989). Ὅ­σο καὶ ἂν εὔ­κο­λα θὰ ἀ­πέ­δι­δε κα­νεὶς τὴν βα­θειὰ καὶ βί­αι­η ἐ­χθρο­πά­θεια τοῦ Μπέρ­νχαρντ πρὸς τοὺς θε­σμοὺς τῆς πα­τρί­δας του στὴν ἀ­πόρ­ρι­ψή του ὡς παι­δὶ ἀ­πὸ τὸν πα­τέ­ρα του, δὲν μπο­ρεῖ νὰ μὴν ση­μει­ώ­σει τὴν ὀ­ξύ­τη­τα μὲ τὴν ὁ­ποί­α ἀ­να­τέ­μνει τό­σο τὴν μι­κρο­α­στι­κὴ ὑ­πο­κρι­σί­α στὰ ἄ­το­μα, ὅ­σο καὶ τὴν ἀ­νάλ­γη­τη καὶ ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κὴ φύ­ση τῆς ἐ­ξου­σί­ας στὸ κρά­τος. Ἕ­να κα­λὸ δεῖγ­μα τῆς γρα­φί­δας του μᾶς με­τα­φέ­ρουν τὰ ἑ­πτὰ μι­κρὰ πε­ζά του ποὺ με­τέ­φρα­σε γιὰ τὸ ἱ­στο­λό­γιό μας ἡ συ­νερ­γά­τις μας Ἕ­λε­να Σταγ­κου­ρά­κη, ἡ ὁ­ποί­α μᾶς ἔ­δω­σε καὶ μιὰ πε­ρι­ε­κτι­κὴ εἰ­σα­γω­γὴ στὴ ζω­ὴ καὶ τὸ ἔρ­γο του.

* * *

Τὸ πρό­γραμ­μα τῶν ἀ­ναρ­τή­σε­ων:

Τρί­τη, 31 Ἰ­α­νου­α­ρί­ου 2012: Ἕ­λε­να Σταγ­κου­ρά­κη: «Τό­μας Μπέρ­νχαρντ. Μι­κρὴ εἰ­σα­γω­γὴ στὴ ζω­ὴ καὶ τὸ ἔρ­γο του».

Πέμ­πτη, 2 Φε­βρου­α­ρί­ου 2012: Τό­μας Μπέρ­νχαρντ: «Ὁ δι­κτά­το­ρας…».

Σάβ­βα­το, 4 Φε­βρου­α­ρί­ου 2012: Τό­μας Μπέρ­νχαρντ: «Φή­μη».

Δευ­τέ­ρα, 6 Φε­βρου­α­ρί­ου 2012: Τό­μας Μπέρ­νχαρντ: «Ἀν­τί­φα­ση».

Τε­τάρ­τη, 8 Φε­βρου­α­ρί­ου 2012: Τό­μας Μπέρ­νχαρντ: «Ἐ­πα­να­πα­τρι­σμός».

Πα­ρα­σκευ­ή, 10 Φε­βρου­α­ρί­ου 2012: Τό­μας Μπέρ­νχαρντ: «Ἱ­στο­ρί­α τοῦ Κρά­τους».

Κυ­ρια­κή, 12 Φε­βρου­α­ρί­ου 2012: Τό­μας Μπέρ­νχαρντ: «Πα­ρὰ τρί­χα».

Τρί­τη, 14 Φε­βρου­α­ρί­ου 2012: Τό­μας Μπέρ­νχαρντ: «Ὁ ἑ­στι­ά­το­ρας».

03–01-2012. Τρί­τη. Μπον­ζά­ι ἀ­πὸ τὰ Βουλ­γα­ρι­κὰ καὶ τὰ Ρου­μα­νι­κά. Μὲ τὸ νέ­ο ἔ­τος οἱ γλωσ­σι­κὲς πη­γὲς τῶν μι­κρῶν δι­η­γη­μά­των τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας ἐμ­πλου­τί­ζον­ται μὲ δύ­ο ἀ­κό­μη γλῶσ­σες: τὰ Βουλ­γα­ρι­κὰ καὶ τὰ Ρου­μα­νι­κά. Χά­ρι­τες ὀ­φεί­λου­με στὴ Μά­ϊ­α Γκρά­χοβ­σκα-Γκι­ό­λα ἀ­πὸ τὴν Ντού­πνι­τσα τῆς Βουλ­γα­ρί­ας, ποὺ ἀ­γά­πη­σε τό­σο τὸν ἥ­λιο, τὴ θά­λασ­σα καὶ τὴ γλώσ­σα τῆς Ἑλ­λά­δας, ὥ­στε μιὰ δε­κα­πεν­τα­ε­τί­α τώ­ρα νὰ θέ­λει νὰ ζεῖ καὶ νὰ ἐρ­γά­ζε­ται μα­ζὶ μ’ αὐ­τά. Ἔ­τσι, γεν­ναι­ό­δω­ρα με­τέ­φρα­σε γιὰ τὸ ἱ­στο­λό­γιό μας μιὰ σει­ρὰ μι­κρῶν πε­ζῶν δύ­ο σύγ­χρο­νων Βουλ­γά­ρων συγ­γρα­φέ­ων, τοῦ Βέ­σελ Τσαν­κὸφ καὶ τοῦ Νι­κό­λα Ράν­τεφ, μὲ τὸ δι­ή­γη­μα τοῦ ὁ­ποί­ου «Αὐτὴ δὲν εἶναι Ἐκείνη» ξε­κι­νᾶ­με σή­με­ρα τὶς ἀ­ναρ­τή­σεις τῆς νέ­ας χρο­νιᾶς. Θὰ ἀ­κο­λου­θή­σουν δι­η­γή­μα­τα τοῦ Ρου­μά­νου συγ­γρα­φέ­α Ντου­μί­τρου Τσε­πε­νιάγκ ποὺ με­τέ­φρα­σε γιὰ τὶς Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι ὁ φί­λος ποι­η­τὴς καὶ με­τα­φρα­στὴς τοῦ Ρου­μά­νου ποι­η­τῆ Ἀ­να­τὸλ Μπα­κόν­σκυ στὴν Ἑλ­λά­δα Δη­μή­τρης Κα­νελ­λό­που­λος (βλ. περ. Πλα­νό­διον, ἀρ. 24, Δε­κέμ­βριος 1996). Εὐ­ελ­πι­στοῦ­με στὸ μέλ­λον σὲ ἕ­να ἄ­νοιγ­μα πρὸς τὴν ἀλ­βα­νι­κὴ καὶ τὴν σερ­βι­κὴ λο­γο­τε­χνί­α. Τὸ ἀ­δι­αμ­φι­σβή­τη­το κύ­ρος τῶν με­γά­λων λο­γο­τε­χνι­ῶν εἶ­χε καὶ ἔ­χει τὴ δυ­σά­ρε­στη πα­ρε­νέρ­γεια νὰ μᾶς κρα­τᾶ μα­κριὰ ἀ­πὸ τὴ λο­γο­τε­χνί­α γει­τό­νων. Ἡ προ­γραμ­μα­τι­κὴ πο­λυ­πο­λι­τι­σμι­κό­τη­τα τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας ἴ­σως μᾶς βο­η­θή­σει νὰ κά­νου­με ἕ­να μι­κρὸ βῆ­μα πρὸς αὐ­τούς!

Εὐ­χὲς σὲ ὅ­λους τοὺς ἀ­να­γνῶ­στες τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας γιὰ μιὰ κα­λύ­τε­ρη χρο­νιά!

12-12-2011. Δευ­τέ­ρα. Του­ϊ­το­μα­ρα­θώ­νιος γιὰ τὴ σω­τη­ρί­α τοῦ δι­η­γή­ματος. Τὸ ἔναυ­σμα γιὰ τὸ νέ­ο μι­κρὸ ἀφιέ­ρω­μα τοῦ ἱστο­λο­γί­ου μας τὸ ὀφεί­λου­με στὸν φί­λο μας, ἀκοί­μη­το πα­ρα­τηρητὴ τῶν φι­λο­λο­γικῶν ἐγκο­σμί­ων, Βα­σί­λη Λα­μπρό­που­λο, κα­θη­γητὴ τῆς Συ­γκρι­τικῆς Φι­λο­λο­γί­ας στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο τοῦ Μί­τσι­γκαν. Μιὰ πε­ρι­κοπὴ στὶς ἀνα­με­τα­δό­σεις δι­η­γη­μά­των ἀπὸ τὸ Radio 4 τοῦ BBC σὲ δύ­ο τὴν ἑβδο­μά­δα ἀπὸ ἕξι, ἔδω­σε τὴν ἀφορ­μὴ στὴν ἀγγλικὴ Ἑται­ρεί­α Συγ­γρα­φέ­ων νὰ ἐγκαι­νιά­σει ἕνα μα­ρα­θώ­νιο συλ­λο­γικῆς συγ­γραφῆς μι­κρο­δι­η­γημά­των ποὺ ἐνέ­πλε­ξε χι­λιά­δες χρῆ­στες τοῦ τουΐτερ. Τὸ «κου­βά­ρι» ἀνέ­λα­βε νὰ ξε­μπλέ­ξει γιὰ τὸ ἱστο­λό­γιό μας, πα­ρα­κο­λου­θώ­ντας τὴν ἐξέ­λι­ξη τοῦ δια­γω­νι­σμοῦ, με­τα­φρά­ζο­ντας καὶ γρά­φο­ντας τὰ σχε­τικὰ κεί­με­να ὁ συ­νερ­γά­της μας νέ­ος συγ­γρα­φέ­ας Γιάννης Παλαβόςτοῦ ὁποί­ου τὴν ἐξαι­ρε­τικὴ δου­λειὰ γιὰ τὸν Ἀμβρόσιο Μπὴρς εἴχα­με τὴν χαρὰ νὰ πα­ρα­κο­λουθή­σου­με τὸ κα­λο­καί­ρι. Θὰ σώ­σει ὁ του­ϊ­το­μα­ρα­θώ­νιος τὸ Δι­ή­γη­μα; Μὲ κρι­τή­ρια ἀγορᾶς τὸ Δι­ή­γη­μα φαί­νε­ται κα­τα­δι­κα­σμέ­νο. Στὴν κα­λύ­τε­ρη τῶν πε­ρι­πτώ­σε­ων ἡ δη­μο­σί­ευ­ση ἑνὸς δι­η­γή­μα­τος μό­λις μπο­ρεῖ νὰ ἐξα­σφα­λί­σει ἕνα «καλὸ γεῦμα». Τὸ ὁμο­λο­γεῖ καὶ ὁ “μπε­στσελλε­ρί­στας” πε­ζο­γρά­φος Νὴλ Γκά­ι­μαν στὸ κει­με­νο ποὺ δη­μο­σιεύ­ου­με, ποὺ ὡς ἐπαγ­γελ­μα­τί­α συγ­γρα­φέ­α τὸν “σώ­ζει” τὸ μυ­θι­στό­ρη­μα. Ἐὰν ἡ ἀγορὰ (δηλ. ἡ ζή­τη­ση) τῶν ΜΜΕ ἔδω­σε τὸν 19ο αἰώ­να τὴν ἀπο­φα­σι­στικὴ κί­νη­ση γιὰ τὴν ἀνά­πτυ­ξη καὶ διά­δο­ση τοῦ εἴδους, σή­με­ρα εἶναι ἡ ἴδια ἡ τε­χνο­λογικὴ ἔκρη­ξη τῶν σύγ­χρο­νων ψη­φιακῶν ΜΜΕ ποὺ στὸ πε­ρι­θώ­ριο (καὶ εἰς πεί­σμα) τῆς ἀγορᾶς φαί­νε­ται νὰ ἐξα­σφα­λί­ζουν στὸ δι­ή­γη­μα μιὰ ἀπρό­σμε­νη ἐπι­βί­ω­ση καί, πι­θανῶς, ἀνα­γέν­νη­ση!

Τὸ πρό­γραμ­μα τῶν ἀναρ­τή­σε­ων:

Δευ­τέ­ρα, 12 Δε­κεμ­βρί­ου 2011: Γιάν­νης Πα­λα­βός: «Ἕ­νας λο­γο­τε­χνι­κὸς “του­ϊ­το­μα­ρα­θώ­νιος”».

Τε­τάρ­τη, 14 Δε­κεμ­βρί­ου 2011: Νὴλ Γκά­ι­μαν (NeilGaiman): «Ἕ­νας του­ϊ­το­μα­ρα­θώ­νιος γιὰ τὴ σω­τη­ρί­α τοῦ δι­η­γή­μα­τος».

Πα­ρα­σκευ­ή, 16 Δε­κεμ­βρί­ου 2011: Ἴ­αν Ράν­κιν (IanRankin) καὶ ἄλλοι: «[Ξύ­πνη­σα σ’ ἕ­να ἄ­γνω­στο δω­μά­τιο…]».

Κυ­ρια­κή, 18 Δε­κεμ­βρί­ου 2011: Σά­ι­μον Μπρέτ (SimonBrett) καὶ ἄλλοι: «[Τὸ σφιγ­μέ­νο χα­μό­γε­λο τὸν ἔ­κα­νε νὰ μοιά­ζει…]».

 03-12-2011. Σάββατο. Κυκλοφόρησε σήμερα τὸ Πλανόδιον ἀρ. 51, ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νο στὸ ἑλληνικὸ μικρὸ διήγημα. Δεῖ­τε πε­ρισ­σό­τε­ρα ἐδῶ. Δια­βά­στε σχε­τι­κὰ τὴν εἰ­σα­γω­γὴ τοῦ ἐκ­δό­τη τοῦ πε­ρι­ο­δι­κοῦ καὶ ἐ­πι­με­λη­τὴ τοῦ ἀ­φι­ε­ρώ­μα­τος Γιά­ννη Πα­τί­λη]

***

24-07-2011. Κυ­ρια­κή. Τὸ νέ­ο ἀφιέ­ρω­μα τοῦ ἱστο­λογί­ου μας ποὺ ξε­κινᾶ ἀπὸ σή­με­ρα μᾶς ξε­να­γεῖ στοὺς αἰσώ­πειας ἔμπνευ­σης Φα­ντα­στι­κοὺς μύ­θους τοῦ Ἄμπρο­ουζ Μπήρ­ς (Ambrose Bierce), ἑνὸς πολὺ ἰδιαί­τε­ρου Ἀμε­ρι­κα­νοῦ πε­ζο­γρά­φου, δη­μο­σιο­γρά­φου μὲ καυ­στικὴ πέ­να καὶ δι­η­γη­μα­το­γρά­φου ἱστο­ριῶν τρό­μου, ποὺ γεν­νή­θη­κε στὸ Μέ­ι­γκς τοῦ Ὀχά­ϊ­ο τὸ 1845 καὶ τοῦ ὁποί­ου τὰ ἴχνη χά­θη­καν στὸν στρό­βι­λο τῆς με­ξι­κα­νικῆς ἐπα­νά­στα­σης τοῦ Πά­ντσο Βί­για τὸ 1913/1914. Τὴν εἰσα­γωγὴ στὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ Μπὴρς καθὼς καὶ τὶς με­τα­φρά­σεις δέ­κα ἀπὸ τοὺς Φα­ντα­στι­κοὺς μύ­θους του ἔκα­νε ὁ συ­νερ­γά­της τοῦ ἱστο­λο­γί­ου μας Γιάν­νης Πα­λα­βός (βλ. ἐδῶ τὸ μπον­ζά­ι του «Password»).

Ποτραῖτο ἀπὸ τὸν J.H.E. Partington (χρονολογία ἄγνωστη)

Τὸ πρό­γραμ­μα τῶν ἀναρ­τή­σε­ων:

       Κυ­ρια­κή, 24 Ἰου­λί­ου 2011: Γιάν­νης Πα­λα­βός: «“Τί­πο­τα δὲν ἔχει ση­μα­σία”:ὁ Ἄμπρο­ουζ Μπὴρς καὶ οἱΦα­ντα­στι­κοὶ μύ­θοι. Μι­κρὴ ἐκλο­γή».

       Δευ­τέ­ρα, 25 Ἰου­λί­ου 2011: Ἄμπρο­ουζ Μπήρ­ς: «Ἕνας πο­λι­τι­κός».

       Τε­τάρ­τη, 27 Ἰου­λί­ου 2011: Ἄμπρο­ουζ Μπήρ­ς: «Τὸ ἀγαθὸ πο­λί­τευ­μα».

       Πα­ρα­σκευ­ή, 29 Ἰου­λί­ου 2011: Ἄμπρο­ουζ Μπήρ­ς: «Ὁ ἀστυ­νο­μικὸς καὶ ὁ πο­λί­της».

       Δευ­τέ­ρα, 1 Αὐγού­στου 2011: Ἄμπρο­ουζ Μπήρ­ς: «Ὁ μα­στι­γω­μέ­νος ἀναρ­χι­κός».

       Τε­τάρ­τη, 3 Αὐγού­στου 2011: Ἄμπρο­ουζ Μπήρ­ς: «Ἐργά­της στὸ πε­ζο­δρό­μιο».

       Πέ­μπτη, 4 Αὐγού­στου 2011: Ἄμπροουζ Μπήρ­ς: «Ἐσφαλ­μέ­νες θρη­σκεῖες».

       Σάβ­βα­το, 6 Αὐγού­στου 2011: Ἄμπρο­ουζ Μπήρ­ς: «Ὁ φι­λεύ­σπλα­χνος για­τρός».

       Δευ­τέ­ρα, 8 Αὐγού­στου 2011: Ἄμπρο­ουζ Μπήρ­ς: «Ζή­τη­μα με­θό­δου».

       Τε­τάρ­τη, 10 Αὐγού­στου 2011: Ἄμπρο­ουζ Μπήρ­ς: «Τὸ ὀπό­σουμ τοῦ μέλ­λο­ντος».

       Πα­ρα­σκευ­ή, 12 Αὐγού­στου 2011: Ἄμπρο­ουζ Μπήρ­ς: «Ἕνας αἰσιόδο­ξος».

       Τὸ ἱστο­λό­γιο Πλα­νό­διον – Ἱστο­ρί­ες Μπον­ζά­ι εὔχε­ται στοὺς ἀνα­γνῶστες του καλὸ ὑπόλοι­πο Κα­λο­και­ριοῦ!

05-07-2011. Τρί­τη. Κυκλοφόρησε σήμερα τὸ Πλανόδιον ἀρ. 50, ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νο στὸ ἀμερικανικὸ μικρὸ διήγημα (flash fiction).  Δεῖτε πε­ρισ­σό­τε­ρα ἐδῶ. 

31-05-2011. Τρί­τη. Δύ­ο νέ­ες κα­τη­γο­ρί­ες ἦρθαν νὰ προ­στε­θοῦν στὴν ἐξ εὐω­νύ­μων στή­λη τοῦ ἱστο­λο­γί­ου μας: οἱ «Ἀνα­γνώ­σεις» καὶ οἱ «Δρα­μα­το­ποι­ή­σεις». Στὴν πρώ­τη εἶναι συ­γκε­ντρω­μέ­να τὰ μπον­ζά­ι ὅπου οἱ ἴδιοι οἱ συγ­γρα­φεῖς δια­βά­ζουν σὲ βιντε­ο­σκό­πη­ση τὸ δι­ή­γη­μά τους. Στὴν δεύ­τε­ρη, σὲ μιὰ συ­νά­ντη­ση τε­χνῶν, βλέ­που­με τὸ δι­ή­γη­μα δρα­μα­το­ποι­η­μέ­νο μὲ ἠθοποιοὺς καὶ τὴν κα­τάλ­λη­λη σκη­νο­θε­σί­α. Τὸ κεί­με­νο ἐδῶ γί­νε­ται τὸ σε­νά­ριο ἑνὸς πε­ρισ­σό­τε­ρο ἢ λι­γό­τε­ρο εὐφά­ντα­στου σκη­νο­θέ­τη. Μιὰ ται­νί­α μι­κροῦ μή­κους· ἢ στὰ καθ’ ἡμᾶς μιὰ ται­νί­α-μπον­ζά­ι!

       Τὸ ση­με­ρι­νό μας μπον­ζά­ι, τὸ πα­ρά­ξε­νο δι­ή­γη­μα τοῦ Ἀμε­ρι­κα­νοῦ Allen Woodman «Ὁ πω­λη­τὴς τῶν ἀμ­πα­ζούρ», θὰ τὸ δοῦμε καὶ σὲ ται­νί­α-μπον­ζά­ι τῶν Thomas Backer καὶ David Reppond. Τὸ συ­νο­δεύ­ει  ἕνα σχό­λιο τοῦ ἐκδό­τη τοῦ ἱστο­λο­γί­ου Γιάν­νη Πα­τί­λη γιὰ τὸ «Τσίρ­κο τῶν ψύλ­λων» καὶ τὸν ἐφιάλ­τη τῆς δια­σκέ­δα­σης. Δύ­ο σπά­νια βί­ντε­ο μὲ πα­ρα­στά­σεις ψύλ­λων ‘ἀπο­δει­κνύει’ «τοῦ λό­γου τὸ ἀληθές».

04-05-2011. Τετάρτη. Μὲ τὸ σημερινὸ ἀφιέρωμα μιὰ νέα γλώσσα προστίθεται στὸ ἱστολόγιο: τὰ Λατινικά! Τὸ ἐγκαίνιο γίνεται μὲ ἕνα ἔργο σχεδὸν ἄγνωστο καὶ ἀμετάφραστο στὴ γλώσσα μας, μολονότι ἀφορᾶ στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα καὶ τὸν πολιτισμό της, καὶ δὴ στὴν Ἀθήνα. Πρόκειται γιὰ τὶς Ἀττικὲς Νύχτες τοῦ λατίνου πεζογράφου τῶν αὐτοκρατορικῶν χρόνων Αὔλου Γέλλιου (Aulus Gellius). Ἡ εἰσαγωγὴ στὸ ἔργο τοῦ Γέλλιου, ἡ ἐπιλογὴ τῶν κειμένων καὶ ἡ μετάφρασή τους ἀπὸ τὰ λατινικὰ εἶναι τοῦ φίλου καὶ συνεργάτη τοῦ ἱστολογίου Συμεὼν Σταμπουλοῦ. Ὁ τακτικὸς ἀναγνώστης του θὰ τὸν θυμᾶται ἀπὸ τὸ ἀντίστοιχο ἀφιέρωμα στὸν Γερμανὸ συγγραφέα Γκύντερ Κοῦνερτ.

 ♣

Τὸ πρό­γραμ­μα τῶν ἀναρ­τή­σε­ων:

Τετάρτη, 4 Μαΐου 2011: Συμεὼν Σταμπουλοῦ: «A­u­l­us G­e­l­l­i­us – Γιὰ τὴ ζω­ὴ καὶ τὸ ἔρ­γο του».

Παρασκευή, 6 Μαΐου 2011: « Ἱ­στο­ρί­α γιὰ τὴν ἑ­ταί­ρα Λα­ΐ­δα καὶ τὸν ρή­το­ρα Δη­μο­σθέ­νη, ὅ­πως βρί­σκε­ται στὰ ἔρ­γα τοῦ φι­λό­σο­φου Σω­τί­ω­νος».

Δευτέρα, 9 Μαΐου 2011: «Γιὰ τὸν χω­ρὶς προ­η­γού­με­νο τρό­πο θα­νά­του τοῦ Μί­λω­νος ἀ­πὸ τὸν Κρό­τω­να».

Τετάρτη, 11 Μαΐου 2011: «Τί σκέ­φτη­κε καὶ πῶς ἐκ­φρά­στη­κε ὁ Μ. Κά­των γιὰ τὸν Ἀλ­μπῖ­νο, τὸν Ρω­μαῖ­ο, ὁ ὁ­ποῖ­ος συ­νέ­γρα­ψε Ρω­μα­ϊ­κὴ ἱ­στο­ρί­α στὴν ἑλ­λη­νι­κὴ γλώσ­σα, ὅ­μως πα­ρα­κά­λε­σε ἐκ προ­οι­μί­ου νὰ κρι­θεῖ μὲ ἐ­πι­εί­κεια γιὰ τὴν ἐλ­λι­πῆ γνώ­ση τῆς γλώσ­σας».

Παρασκευή, 13 Μαΐου 2011: «Τί πα­ρήγ­γει­λαν οἱ Ρό­διοι στὸν Δη­μή­τριο, τὸν στρα­τη­γὸ τῶν ἐ­χθρῶν, ὅ­ταν ἀ­πει­λή­θη­κε ἀ­π’ αὐ­τὸν ἐ­κεῖ­νος ὁ πε­ρί­φη­μος πί­να­κας τοῦ Ἰ­ά­λυ­σου».

Δευτέρα, 16 Μαΐου 2011: «Γιὰ τοὺς φι­λό­σο­φους Ἀ­ρι­στο­τέ­λη, Θε­ό­φρα­στο καὶ Με­νέ­δη­μο· καὶ γιὰ τὴν κα­λαί­σθη­τη δι­α­κρι­τι­κό­τη­τα τοῦ Ἀ­ρι­στο­τέ­λη κα­τὰ τὴν ἐ­κλο­γὴ τοῦ δι­α­δό­χου του στὴ δι­εύ­θυν­ση τῆς Σχο­λῆς». 

05-04-2011. Τρίτη. Ἱστορίες Μπονζάι: Ἕνας χρόνος μετά. Ἕνα κείμενο-ἀπολογισμὸς τοῦ Γιάννη Πατίλη γιὰ τὴν συμπλήρωση ἑνὸς ἔτους ἀπὸ τὴν ἵδρυση τοῦ ἱστολογίου.

 

14-03-2011. Δευτέρα. Νέ­ες Συ­νερ­γα­σί­ες. Ἀπὸ τὶς ἐλεύ­θε­ρες συμ­με­τοχὲς ποὺ ἔλα­βε τὸ ἱστο­λό­γιο μετὰ τὰ τέ­λη Ἰου­νί­ου τοῦ 2010 (ὅριο ὑπο­βολῆς συ­νει­σφορῶν γιὰ τὸ τεῦχος τοῦ Πλανό­διου μὲ τὰ ἑλλη­νικὰ μπον­ζά­ι), ἔχουν προ­κρι­θεῖ γιὰ ἀνάρ­τη­ση καὶ πε­ρι­μέ­νουν τὴ σει­ρά τους οἱ πα­ρα­κά­τω συ­νερ­γασί­ες:

* Ἄννα Ἀφεντουλίδου: «Μούσα».

* Κί­μων Κα­λα­μά­ρας: «Οἱ ἀλε­ξι­πτω­τιστές».

* Γιάν­νης Μα­νέ­τας: «Ἐξο­στρα­κι­σμός».

* Ἑλέ­νη Μου­σαμᾶ: «Κα­ρά­βι σὲ τρι­κυ­μί­α».

* Γιο­λά­ντα Σα­κελ­λα­ρί­ου: «Ὁ Ἕσπε­ρος μιὰ μέ­ρα τοῦ κα­λο­και­ριοῦ».

* Συμεών Τσακίρης: «Ἡ κοιλιὰ τοῦ καναντέρ».

* Ἠλίας Χαραλαμπόπουλος: «Τὰ κινητά».

Ἐνῶ ἔχουν ἤδη δη­μο­σιευ­τεῖ οἱ συ­νερ­γα­σί­ες:

* Βαγγε­λιὼ Δάλ­κου: Wolfdietrich Schnurre: «Φυ­γή».

* Ἑλέ­νη Μου­σαμᾶ: Mick Jackson: «Οἱ ἀδελ­φὲς Πήρ­ς».

* Λέ­να Φραγκο­πού­λου: Juan José Millás: «Ση­μειω­ματά­ρια».

 

Ἀναγκαία διευκρίνηση (I): Ἐκτὸς ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ κεί­με­να ποὺ τὸ ἱστο­λό­γιο ζη­τά­ει ἀπευ­θεί­ας ἀπὸ γνω­στοὺς συγγραφεῖς (πα­λαιοὺς συ­νερ­γά­τες τοῦ πε­ριο­δι­κοῦ Πλα­νό­διονκαὶ ἄλλους) οἱ Ἱστο­ρί­εςΜπον­ζά­ι δέ­χο­νται πρω­τό­τυ­πα δι­η­γή­μα­τα καὶ μετα­φρά­σεις καὶ ἀπὸ νέ­ους ἄγνω­στούς μας λο­γο­τέ­χνες σύμ­φω­να πά­ντα μὲ τοὺς ὅρους ποὺ πε­ρι­γρά­φο­νται στὴν σχε­τικὴ ἑνό­τη­τα «Συ­νερ­γασί­ες». Τὸ ἱστο­λό­γιο ἐνη­με­ρώ­νει ἀμέ­σως τὸν ἀπο­στο­λέ­α της γιὰ κά­θε νέ­α συμ­με­τοχὴ ποὺ πα­ρα­λαμ­βά­νει, καὶ ἐὰν ἡ συ­νερ­γα­σί­α κρι­θεῖ δη­μο­σιεύ­σι­μη, τοῦ τὸ γνω­στο­ποιεῖ ἐντὸς δι­μή­νου. Ἡ ἀνάρ­τη­ση ὡστό­σο τῆς νέ­ας συ­νερ­γα­σί­ας δὲν εἶναι πά­ντο­τε ἄμε­ση. Ὁ χρό­νος κα­θο­ρί­ζε­ται ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ὑπὸ δη­μο­σί­ευ­ση συ­νερ­γα­σιῶν (γί­νο­νται τρεῖς πε­ρί­που ἀναρ­τή­σεις τὴν ἑβδο­μά­δα) καθὼς καὶ ἀπὸ τὴν ὑφο­λο­γικὴ ποι­κι­λί­α στὴν ὁποί­α ἀπο­βλέ­πει τὸ ἱστο­λό­γιο. Θὰ πρέ­πει, ἐπι­πλέ­ον, νὰ λη­φθεῖ ὑπ’ ὅψιν ὅτι ἐκτὸς (α) ἀπὸ ἐκεῖνες τὶς συ­νερ­γα­σί­ες ποὺ ζητᾶ ἀπευ­θεί­ας ἀπὸ τοὺς συγ­γρα­φεῖς καὶ (β) ἀπὸ τὶς ἀνέκ­δο­τες ἀνε­ξάρ­τη­τες συμ­με­τοχὲς ποὺ κρίνει δη­μο­σιεύ­σι­μες, τὸ ἱστο­λό­γιο πο­ρί­ζε­ται τὴν ὕλη του, μὲ ἀνθο­λογικὰ πά­ντα κρι­τή­ρια, τό­σο (γ) ἀπὸ τὰ ἤδη δη­μο­σιευ­μέ­να κεί­με­να τῆς ἑλλη­νικῆς γραμ­μα­τεί­ας (ἀπὸ τὴν ἀρχαιό­τη­τα ἕως τὶς μέ­ρες μας) ὅσο καὶ (δ) ἀπὸ τὴν ξέ­νη λο­γο­τε­χνί­α, ἀντλώντας πρὸς τὸ πα­ρόν, πλὴν τῆς ἑλλη­νικῆς, ἀπὸ ὀχτὼ δια­φο­ρε­τικὲς γλῶσσες (πά­ντα ἀπὸ τὸ πρω­τό­τυ­πο). Μὲ τὸν τρό­πο αὐτὸ τὸ ἱ­στο­λό­γιο Ἱστο­ρί­ες Μπον­ζά­ι ἐπι­τυγ­χά­νει ὑψηλὴ ποιό­τη­τα, με­γάλη ἀντι­προ­σω­πευ­τι­κό­τη­τα καὶ προ­ο­πτικὴ συ­νέ­χι­σης τῆς ὕλης του σὲ βά­θος χρό­νου. Γι’ αὐτὸ ζητᾶ κα­τα­νό­η­ση ἀπὸ ὅλους τοὺς συ­νεργά­τες του ὡς πρὸς τὴν σχε­τικὴ βρα­δύ­τη­τα τῶν ἀναρ­τή­σε­ων, βρα­δύ­τη­τα ποὺ ται­ριά­ζει πε­ρισ­σό­τε­ρο στὶς ἐπι­θε­ω­ρή­σεις τοῦ πα­ρα­δο­σια­κοῦ πε­ριο­δι­κοῦ τύ­που καὶ λι­γό­τε­ρο στὴν δυ­να­τό­τη­τα τῆς ἄμε­σης σχε­δὸν αὐ­το­μα­τι­κῆς δη­μο­σίευ­σης στὴν ὁποί­α μᾶς ἐθί­ζει (συ­νή­θως σὲ βά­ρος τῆς ποιό­τη­τας) τὸ δια­δί­κτυο.

 

Ἀναγκαία διευκρίνηση (II): Τὸ ἱστο­λό­γιο ἰδιαι­τέ­ρως ἐνθαρ­ρύ­νει τοὺς νέ­ους συγ­γρα­φεῖς (καὶ με­τα­φρα­στές) νὰ συ­νε­χί­σουν νὰ ὑπο­βάλ­λουν συ­νερ­γα­σί­ες τους καὶ μετὰ τὴν τυχὸν ἀπόρ­ρι­ψη κά­ποιου ἢ κά­ποιων δι­η­γη­μά­των τους. Σκο­πός μας εἶναι νὰ ἐξα­σφα­λί­ζε­ται ποιο­τικὴ ὕλη ποὺ νὰ μὴν φο­βᾶ­ται νὰ στα­θεῖ δί­πλα σὲ σπου­δαῖα ὀνό­μα­τα τῆς παγκό­σμια λο­γο­τε­χνί­ας. Αὐ­τὸ μᾶς κά­νει νὰ εἴμα­στε ἀπαι­τη­τι­κοὶ στὶς ἐπι­λο­γές μας, ἀλλὰ σὲ καμ­μία πε­ρί­πτω­ση κλει­στοὶ στὶς νέ­ες φω­νές! Θυ­μί­ζου­με ὅτι ἀπὸ τὰ 381 μπον­ζά­ι ποὺ μᾶς ἐστά­λη­σαν ἕως τὰ τέ­λη Ἰου­νί­ου 2010 (βλ. ἐδῶ ἐγγραφὴ 01-08-2010) ἐπι­λέ­χθη­καν γιὰ τὸ σχε­τικὸ ἀ­φιέ­ρω­μα τοῦ περιο­δι­κοῦ 37, ὀλί­γα μὲν ὡς ἀνα­λο­γί­α, ὅλα τους ὅμως, κατὰ τὴν κρίση μας πά­ντα, ἀξιο­πρό­σε­κτα καὶ δη­μο­σιεύ­σι­μα, ἀρκετὰ δὲ ἀξιό­λογα ἕως ἐξαι­ρε­τι­κά, ὅπως μπο­ρεῖ νὰ δια­πι­στώ­σει ὁ καλ­λιερ­γη­μέ­νος ἀνα­γνώ­στης ἀπὸ τὶς ἕως τώ­ρα ἀναρ­τή­σεις.

21-02-2011. Δευ­τέ­ρα. Ἀμε­ρι­κα­νικὸ μπον­ζά­ι. Μετὰ τὴ «Λη­στεί­α Τρά­πε­ζας» τοῦ Στί­βεν Σού­τζμαν, δη­μο­σιεύ­ε­ται σή­με­ρα ἕνα ἐξαι­ρε­τικὸ πε­ζό, τὸ  «Πὲς ναί» τοῦ Το­μπά­ιας Γούλ­φ σὲ με­τά­φρα­ση τῆς Τό­νιας Κο­βα­λέν­κο. Πρό­κει­ται γιὰ τὴν δεύ­τε­ρη προ­δη­μο­σί­ευ­ση ἀπὸ τὸ ὑλικὸ τοῦ ἑπό­με­νου τεύ­χους τοῦ Πλα­νόδιου, τὸ ἀφιε­ρω­μέ­νο στὸ ἀμε­ρι­κα­νικὸ μι­κρὸ δι­ή­γη­μα, τὸ ὁποῖο προ­γραμ­μα­τί­ζε­ται νὰ κυ­κλο­φο­ρή­σει τὸν Ἰού­νιο τοῦ 2011. Τὴν ἐπι­λογὴ τῶν δι­η­γη­μά­των ἀπὸ τὶς κα­λύ­τε­ρες ἀνθο­λο­γί­ες τοῦ εἴδους, ὅπως καὶ τὴν ἐπι­μέ­λεια τῶν με­τα­φράσε­ων ἔχει ὁ συ­νερ­γά­της τοῦ ἱστο­λο­γί­ου μας, δι­η­γη­μα­το­γρά­φος ὁ ἴδιος καὶ με­τα­φρα­στής, Βα­σί­λης Μα­νου­σά­κης, μαζὶ μὲ τὴν ὁμά­δα με­ταφρα­στῶν ποὺ συ­ντο­νί­ζει. Θὰ ἀκο­λου­θή­σει, στὸ τέ­λος τῆς χρο­νιᾶς τὸ τεῦχος τὸ ἀφιε­ρω­μέ­νο στὸ ἑλλη­νικὸ μπον­ζά­ι. Μὲ τὴν ση­μερινὴ δη­μο­σί­ευ­ση οἱ ἀνα­γνῶστες τοῦ ἱστο­λο­γί­ου ἔχουν τὴν μονα­δικὴ εὐκαι­ρί­α νὰ δοῦν καὶ νὰ ἀκού­σουν τὸν ἴδιο τὸν Τομπά­ιας Γούλ­φ νὰ δια­βά­ζει τὸ συ­γκε­κρι­μέ­νο δι­ή­γη­μά του καθὼς καὶ νὰ πα­ρα­κο­λου­θή­σει τὶς ἀντι­δρά­σεις τοῦ κοι­νοῦ του. Πα­ρα­τί­θε­ται καὶ τὸ ἀγγλικὸ πρω­τό­τυ­πο. 

    

  03-01-2011. Καλὴ Χρο­νιὰ μὲ τὸν Φερ­νά­ντο Ἰγουασά­κι. Μετὰ ἀπὸ τρί­α ἀφιε­ρώμα­τα σὲ ἰ­σά­ριθ­μους Γερ­μα­νοὺς συγ­γρα­φεῖς (στὸν Γκύ­ντερ Κοῦνερ­τ, τὸν Φλό­ριαν Μά­ι­μπερ­γκ καὶ τὸν Χά­ιν­ριχ Μπαίλ) σειρὰ ἔχει τώ­ρα ὁ Πε­ρου­βιανὸς (ἀπὸ παπ­ποῦ Ἰά­πω­να) συγ­γρα­φέ­ας Φερ­νά­ντο Ἰγουα­σά­κι. Ὁ Ἰγουασά­κι βρέ­θη­κε τὸ πε­ρα­σμέ­νο Φθι­νό­πω­ρο στὴν Ἑλλα­δα κα­λε­σμέ­νος τοῦ φε­στιβὰλ «Λο­γο­τε­χνί­α ἐν Ἀθή­ναις» («ΛΕ­Α») σὲ συ­νερ­γα­σί­α μὲ τὸ Ἰνστι­τοῦτο Θερ­βά­ντες καὶ τὴν Πρε­σβεί­α τοῦ Πε­ροῦ, καὶ συ­νο­μί­λησε μὲ τὸν με­τα­φρα­στή του καὶ τα­κτικὸ συ­νερ­γά­τη τοῦ ἱστο­λο­γί­ου μας Κων­στα­ντῖνο Πα­λαιο­λό­γο (ἀπό­σπα­σμα ἀπὸ τὴ συ­ζή­τη­σή τους μπο­ρεῖτε νὰ πα­ρα­κο­λου­θή­σε­τε σὲ πα­ρα­τι­θέ­με­νο βί­ντε­ο). Τὰ δι­η­γή­μα­τα ποὺ δη­μο­σιεύ­ου­με στὸ ἀφιέ­ρω­μα αὐτὸ προ­έρ­χο­νται ὅλα ἀπὸ τὸ βίβλί­ο του μι­κρο­ϊ­στο­ριῶνAjuarfunerario(Νε­κρι­κὰ προι­κιά) ποὺ τὸν ἔκα­νε ί­διαί­τε­ρα γνωστό. Στὴν συ­νέ­ντευ­ξη ποὺ ἔδω­σε στὸν Κων­στα­ντῖνο Πα­λαιο­λό­γο γιὰ τὶς Ἱστο­ρί­ες Μπον­ζά­ι ἀνα­φέ­ρει σχε­τι­κά: «Ἐ­γὼ θε­ω­ρῶ τὸν ἑ­αυ­τό μου μα­θη­τῆ τοῦ Ἀ­πολ­λό­δω­ρου, τοῦ Ἡ­σί­ο­δου καὶ τοῦ Αἰ­σώ­που, ἀλ­λὰ ἴ­σως νὰ τεί­νω πρὸς τὴ μι­νι­α­τού­ρα ἐ­ξαι­τί­ας τῆς για­πω­νέ­ζι­κης κα­τα­γω­γῆς μου καὶ γι’ αὐ­τὸ γρά­φω πε­ζὰ χα­ϊ­κοὺ καὶ καλ­λι­ερ­γῶ δι­η­γή­μα­τα-μπον­ζά­ι.» Ὁ Ἰγουα­σά­κι ἐμπι­στεύ­ε­ται στὸ ἔργο του τὴ σά­τι­ρα καὶ τὸ χιοῦμορ, τὰ ὁποῖα, μο­λο­νό­τι ἀγγί­ζουν τὴν σο­βαρὴ πλευρὰ τῆς ζωῆς, τὰ θε­ω­ρεῖ ὑπο­τι­μη­μέ­να ἀπὸ τὴν κρι­τικὴ καὶ τοῦτο τὸ τε­λευ­ταῖο μιὰ ἀπὸ τὶς αἰτί­ες ποὺ ὁ Ἀρι­στο­φά­νης εἶναι λι­γό­τε­ρο γνω­στὸς ἀπὸ τοὺς ἀρχαί­ους Ἕλλη­νες τρα­γι­κούς. Ἰδιαί­τε­ρης μνεί­ας ἀξί­ζει ἡ σά­τι­ρά του στὰ λο­γο­τε­χνικὰ βρα­βεῖα στὸ ἔργο του E­spa­ña a­par­ta de mí e­stos pre­mi­os (Ἱσπα­νί­α, παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τὰ βρα­βεῖα ἐτοῦτα) καθὼς καὶ ἡπα­ρω­δί­α τῆς ἱσπα­νικῆς πα­ροι­μί­ας «Ἡ ἱσπανί­δα ὅταν φιλᾶ, φιλᾶ ἀλη­θι­νά» στὸ «σκληρὸ» ἐρω­τικὸ δι­ή­γη­μά του Ἡ ἱσπα­νί­δα ὅταν φι­λά­ει σὲ ἔκδο­ση τοῦ Ἰνστι­τού­του Θερ­βά­ντες καὶ σὲ με­τά­φρα­ση τῶν σπου­δα­στῶν τοῦ Ε­ΚΕ­ΜΕΛ ὑπὸ τὴν ἐπο­πτεί­α τοῦ δα­σκά­λου τους Κ. Πα­λαιο­λό­γου (τὸ ὁποῖο μπο­ρεῖτε νὰ κα­τε­βά­σε­τε ἀπὸ αὐ­τὴ τὴ σε­λί­δα Iwasaki,Fernando-IIspanidaOtanFilaei).    

 

Τὸπρό­γραμ­ματῶνἀναρ­τή­σε­ων:

Δευ­τέ­ρα, 3 Ἰα­νουα­ρί­ου 2011: «Γιατὶγρά­φωδι­η­γή­μα­ταἢγιὰπό­τετὸμυ­θι­στό­ρη­μα».

Τε­τάρ­τη, 5 Ἰα­νουα­ρί­ου 2011: «A mail in the life».

Πα­ρα­σκευ­ή, 7 Ἰα­νουα­ρί­ου 2011: «Τί­πο­τα σὰν τὴν τουα­λέ­τα σὲ σπί­τι».

Δευ­τέ­ρα, 10 Ἰα­νουα­ρί­ου 2011: «Ἡμέ­ρα τῶν νε­κρῶν».

Τε­τάρ­τη, 12 Ἰα­νουα­ρί­ου 2011: «Ἡ Ἡμέ­ρα τῆς Κρί­σε­ως».

Πα­ρα­σκευ­ή, 14 Ἰα­νουα­ρί­ου 2011: «Μιὰ συνέ­ντευ­ξη στὸν Κων­στα­ντῖνο Πα­λαιο­λό­γο γιὰ τὸ Πλα­νό­διον-Ἱστο­ρί­ες Μπον­ζά­ι».

 

 

Ὁ Φερνάντο Ἰγουασάκι στὸ φε­στιβὰλ «Λο­γο­τε­χνί­α ἐν Ἀθή­ναις» («ΛΕ­Α») συνομιλεῖ μὲ τὸν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο:  

 

 

 

 

 

 

“The Bookman”. Εἰδικὴ χριστουγεννιάτικη ἔκδοση γιὰ τὸ 1906.

25-12-2010. Σάβ­βα­το. Χρι­στού­γεν­να. Ἡ σημε­ρινὴ δη­μο­σί­ευ­ση μᾶς φέρ­νει στὸ νοῦ τὸ ἄρθρο «Χρι­στού­γεν­να» (1887) τοῦ Ἀλέ­ξαν­δρου Πα­πα­διαμά­ντη   ὅπου ἰχνη­λα­τώ­ντας τὴν δυ­τικὴ κα­τα­γωγὴ τῆς ἑορ­τῆς τῶν Χρι­στου­γέν­νων ἐγκω­μιά­ζει καὶ τὴν σχε­τικὴ φι­λολο­γικὴ πα­ρά­δο­ση: «Ὁλό­κλη­ρον φι­λο­λο­γί­αν ἀπο­τε­λοῦσι τὰ λε­γό­με­να Contes de Nöel, τὰ Χρι­στουγεν­νιά­τι­κα δηλ. πα­ρα­μύ­θια, ὧν τι­να, ἐξό­χων συγ­γρα­φέ­ων ἔργα, εἶναι ὡραιό­τα­τα, βι­βλιο­θή­κην δὲ ὁλό­κλη­ρον δύ­να­νται νὰ γε­μί­σω­σι τὰ κατ’ ἔτος ἐκδι­δό­με­να Christ­mas Νum­bers, τὰ ἔκτα­κτα δηλ. φυλ­λά­δια τῶν εἰκο­νο­γρα­φη­μέ­νων πε­ριο­δικῶν, τὰ δη­μοσιευό­με­να ἐπὶ τῇ ἑορ­τῇ τῶν Χρι­στου­γέν­νων, μετὰ καλῶν εἰκόνων καὶ ποι­κι­λω­τά­της τερ­πνῆς ὕλης.»  

     Ἀκο­λου­θώ­ντας τὸ ἑλλη­νικὸ πιὰ κλαδὶ αὐτῆς τῆς πα­ρά­δο­σης, ζη­τή­σα­με ἀπὸ τὴν φί­λη πε­ζο­γρά­φο Να­τάσα Κε­σμέ­τη τὸ χρι­στου­γεν­νιά­τι­κο δι­ή­γη­μα «Ὁ κρό­κος τοῦ 25» ποὺ δη­μο­σιεύ­ου­με σή­με­ρα. Μέ­σα στὴν κα­θό­λα τε­χνητὴ «ἑορ­τα­στικὴ» ἀτμό­σφαι­ρα αὐτῶν τῶν ἡμερῶν, ὅπου ἡ ἔλλει­ψη κά­θε κα­τα­νύ­ξε­ως —μαζὶ μὲ τὴν ἀπώ­θη­ση καὶ συ­γκά­λυ­ψη τοῦ πό­νου ποὺ συ­νε­πά­γε­ται— τὴν κά­νει στὸ βά­θος της πέν­θι­μη καὶ με­λαγ­χο­λι­κή, ἡ το­πο­θέ­τη­ση τῆς ἱστο­ρί­ας αὐτῆς στὸν προ­θά­λα­μο μιᾶς ἑτοι­μο­θά­να­της σὲ κά­ποιο σύγ­χρο­νο νο­σο­κο­μεῖο μᾶς ὑπεν­θυ­μί­ζει μὲ δρα­στικὸ τρό­πο ὅτι αὐτὸς ποὺ γεν­νιέται κατὰ τὴν χρι­στια­νι­κή πα­ρά­δο­ση σή­με­ρα δὲν εἶναι ἕνα ἁπλὸ θεῖο βρέ­φος, ἀλλὰ θεὸς λυ­τρω­τής.

       Ἐ­πι­πλέ­ον, κατὰ ἕναν πα­ρά­δο­ξο τρό­πο, τὸ συ­γκε­κρι­μέ­νο δι­ή­γη­μα φι­λο­δο­ξεῖ νὰ «λυ­τρώσει» καὶ τὸ ἴδιο τὸ φι­λο­λο­γι­κό του εἶδος! «Πα­ρα­πο­νι­ό­μα­στε πο­λὺ γιὰ τὶς λέ­ξεις. Ξε­χνᾶ­με πὼς κά­θε στιγ­μὴ μᾶς εὐ­ερ­γε­τοῦν», λέ­ει ὁ ἡλι­κιω­μέ­νος καὶ ἄρρω­στος κα­λό­γερος στὸν ἐφη­με­ρεύ­ο­ντα ἰα­τρὸ πα­ρα­μονὲς Χρι­στου­γέν­νων στὸ πα­ραπά­νω πε­ζό. Ἀλλὰ γιὰ νὰ μπο­ρέ­σουν νὰ εὐερ­γε­τή­σουν οἱ «λέ­ξεις» ὅλους αὐτοὺς ποὺ ὁλη­μερὶς πε­λα­γο­δρο­μοῦνε στὸν λε­κτικὸ ὠκε­ανὸ μιᾶς ἐπι­κοι­νω­νί­ας χωρὶς κοι­νω­νί­α, χρειά­ζε­ται καλ­λι­τεχνικὴ ἀγωγὴ ποὺ δὲν λη­σμο­νεῖ νὰ βα­φτί­σει τὰ μέ­σα της στὸ ζο­φερὸ σκο­τά­δι τῆς μο­να­ξιᾶς, τοῦ πό­νου καὶ τοῦ θα­νά­του.

 23-11-2010. Τρί­τη. Ἀφιέ­ρωμα στὸν Χά­ιν­ριχ Μπαίλ. Τρί­το ἀφιέ­ρω­μα τοῦ ἱστο­λο­γί­ου Ἱστο­ρί­ες Μπον­ζά­ι, μετὰ ἀπὸ ἐκεῖνα στὸν Γκύ­ντερ Κοῦνερ­τ καὶ τὸν Φλό­ριαν Μά­ι­μπερ­γκ, σ’ ἕναν ἀκό­μη Γερ­μανὸ λο­γο­τέ­χνη: τὸν πε­ζο­γρά­φο Χά­ιν­ριχ Μπαίλ. Δη­μο­σιεύ­ο­νται: ἕνα αὐτοβιο­γρα­φικό του κεί­με­νο ποὺ σχε­δὸν ἐξο­λο­κλή­ρου ἀνα­τρέ­χει στὶς οἰκο­γε­νεια­κές του ρί­ζες καὶ τὶς ἀνα­μνή­σεις τῶν πρώ­των παι­δικῶν του χρό­νων· ἀκο­λου­θοῦν πέ­ντε δι­η­γή­μα­τα ὅπου τὸν τό­νο δί­νει ἡ κριτικὴ καὶ σα­τι­ρικὴ μα­τιὰ στὸ με­τα­πο­λε­μικὸ κα­πι­τα­λι­στικὸ «θαῦμα» ποὺ ὁδή­γη­σε στὴ σύγ­χρο­νη Γερ­μα­νί­α· σὲ μιὰ κοι­νω­νί­α ποὺ, ἀκό­μη καὶ μετὰ τὴν κα­τα­στρο­φικὴ ἐμπει­ρί­α τοῦ ὁλο­κλη­ρω­τι­σμοῦ, ἐξα­κο­λου­θεῖ νὰ θυ­σιά­ζει τὴν ἀνθρω­πιὰ στὴν ἐργα­σιακὴ πει­θαρ­χί­α καὶ τὴ μο­νο­διά­στα­τη πα­ρα­γω­γικὴ συσ­σώρευ­ση. Πολὺ ἀξιό­λο­γο, ὅσο καὶ δι­δα­κτι­κό, εἶναι καὶ τὸ βί­ντε­ο ποὺ συ­νο­δεύ­ει τὸ δι­ή­γη­μα «Περὶ τῆς πτώ­σε­ως τοῦ ἠθι­κοῦ τῶν ἐργα­ζο­μέ­νων», ἐνδει­κτικὸ τῶν και­νούργιων πηγῶν ἔμπνευ­σης νέ­ων σκη­νο­θετῶν καὶ ἠθο­ποιῶν καί, ταυ­τό­χρο­να, τοῦ ἀνοίγ­μα­τος ποὺ ἔφε­ραν στὴν καλ­λι­τε­χνικὴ δη­μιουρ­γί­α οἱ νέ­ες τε­χνο­λο­γί­ες. Τὶς με­τα­φρά­σεις φι­λο­τέ­χνη­σε ἡ συνερ­γά­τι­δα τοῦ ἱστο­λο­γί­ου Ἕλε­να Στα­γκου­ρά­κη.

 

* * *

 

Τὸ πρό­γραμ­μα τῶν δη­μο­σι­εύ­σε­ων:

Τρί­τη, 23 Νο­εμ­βρί­ου 2010: «Λί­γα λό­για γιὰ τὸν ἑαυ­τό μου».

Πέ­μπτη, 25 Νο­εμ­βρί­ου 2010: «Περὶ τῆς πτώ­σε­ως τοῦ ἠθι­κοῦ τῶν ἐργα­ζομέ­νων».

[Συ­νο­δεύ­ε­ται ἀπὸ δρα­μα­το­ποι­η­μέ­νο βί­ντε­ο]

Σάβ­βα­το, 27 Νο­εμ­βρί­ου 2010: «Ἀντα­πό­κρι­ση ἀπὸ τὴ Βη­θλε­έμ».

Δευ­τέ­ρα, 29 Νο­εμ­βρί­ου 2010: «Στὴ γέ­φυ­ρα».

Τε­τάρ­τη, 1 Δε­κεμ­βρί­ου 2010: «Βή­χας σὲ συ­ναυ­λί­α».

Πα­ρα­σκευ­ή, 3 Δε­κεμ­βρί­ου 2010: «Κά­τι θὰ γίνει: Μιὰ ὑπερ­δρα­στή­ρια ἱστο­ρί­α».

Ὁ Χάινριχ Μπαὶλ μὲ τὸν Ἀλεξὰνδρ Σολζενίτσιν

10-11-2010. Τετάρ­τη. Μά­νος Καλ­πα­δά­κης· ἕνας ἀκό­μη νε­ώ­τε­ρος πρό­δρο­μος τοῦ σύγ­χρο­νου μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος. Ἑξη­ντα­πέντε μι­κρὰ πεζὰ μί­α ἕως δύ­ο σε­λί­δες τὸ πολὺ πε­ριέ­χει ὁ τό­μος  μὲ τὸν τί­τλο Δα­νεικὰ το­πί­α τοῦ Μά­νου Καλ­πα­δάκη ποὺ κυ­κλο­φό­ρη­σε ἀπὸ τὶς ἐκδό­σεις Ὀδυσ­σέ­ας τὸ 1988. Σχεδὸν σὲ κά­θε κεί­με­νο ἕνας μι­κρὸς ἀφη­γη­μα­τικὸς πυ­ρή­νας, ἀρκετὰ χα­λαρός, χωρὶς ἰδιαί­τε­ρη ἀνά­πτυ­ξη καὶ ὁλο­κλή­ρω­ση, πε­ρι­βάλ­λε­ται ἀπὸ μιὰ ἅλω δρα­μα­το­ποι­η­μέ­νων στο­χα­σμῶν μὲ ἔντο­νη πο­λι­τικὴ καὶ κοι­νω­νικὴ κρι­τικὴ διά­θε­ση. Μιὰ σειρὰ μὲ πα­ρό­μοια κεί­με­να κυ­κλοφό­ρη­σε πέ­ντε χρό­νια ἀργό­τε­ρα, τὸ 1993, ἀπὸ τὸν ἴδιο ἐκδο­τικὸ οἶκο μὲ τὸν τί­τλο Στὶς ἴδιες ρά­γες. Δὲν πρέ­πει νὰ ὑπῆρξε κά­ποια συ­νέ­χεια, γιατὶ δὲν βρή­κα­με τί­πο­τα στὸ ὄνο­μά του οὔτε στὴν Ἐθνικὴ βι­βλιο­θή­κη, οὔτε στὸ Ε­ΚΕ­ΒΙ, οὔτε ὁ ἴδιος ὁ ἐκδο­τι­κός του οἶκος εἶχε νὰ μᾶς δώ­σει κά­ποια πλη­ρο­φο­ρί­α γιὰ τὸν συγ­γρα­φέ­α! Ὁ «Μα­ρα­θώ­νιος» ποὺ δη­μο­σιεύ­ε­ται σή­με­ρα ἀνθο­λο­γεῖται ἀπὸ τὰ Δα­νεικὰ το­πί­α. Θὰ ἀκο­λου­θή­σου­νε καὶ ἄλλα.

26-10-2010. Τρί­τη. Ἕνα βί­ντε­ο γιὰ τὸν Γκιγέρ­μο Ἀριά­γα. Τὰ σταυ­ρο­δρό­μια τοῦ Δια­δι­κτύ­ου εἶναι γε­μά­τα ἐκπλή­ξεις. Κά­θε πράγ­μα ἔλε­γε ὁ Λί­χτε­μπερ­γκ ἔχει τὶς κα­θη­με­ρινὲς καὶ τὶς κυ­ρια­κά­τι­κες πλευ­ρές του. Ἔτσι μιὰ τέ­τοια «κυ­ρια­κά­τι­κη» ἀνα­κά­λυ­ψη μέ­σα σὲ μιὰ συ­νη­θι­σμέ­νη κα­θη­με­ρινὴ ἀνα­ζή­τη­ση ἦταν γιὰ μᾶς ἕνα μι­κρὸ βί­ντε­ο μὲ θέ­μα τὸ δι­ή­γη­μα «Ρο­χέ­λιο» τοῦ Γκι­γιέρ­μο Ἀριά­γα ποὺ ἀνε­βά­σα­με στὴν ἱστο­σε­λί­δα μας στὶς 3 Ὀκτω­βρί­ου! Τὴν ἀνα­κά­λυψη ὀφεί­λου­με στὸν ἱστό­το­πο Aura Voluptas ποὺ καὶ αὐτὸς μὲ τὴ σει­ρά του ψά­χνο­ντας γιὰ τὸν Ἀριά­γα ἔπε­σε σὲ μᾶς!  Ὅλο καὶ πε­ρισ­σό­τε­ρο σὲ κά­θε βῆμα μας συ­να­ντᾶμε δρα­μα­το­ποι­ή­σεις μι­κρῶν ἱστο­ριῶν, κάποιες ἀπὸ τὶς ὁποῖες εἶναι πράγ­μα­τι μι­κρὲς θαυ­μά­σιες ται­νί­ες. Οἱ συν­θῆκες πα­ρα­γωγῆς τους καὶ ἡ κυ­κλο­φο­ρί­α τους ἐκτὸς ἐμπο­ρι­κοῦ κυ­κλώ­μα­τος ἀπο­τε­λοῦν μιὰ ἰσχυρὴ ἔνδει­ξη ὅτι τὰ νέ­α μέ­σα βο­η­θοῦν ἀπο­φα­σι­στικὰ στὴν ὑπέρ­βα­ση τῆς διά­ζευ­ξης καλλι­τε­χνι­κοῦ πα­ρα­γω­γοῦ/κα­τα­να­λωτῆ τοῦ προ­ϊ­ό­ντος τῆς καλ­λι­τε­χνικῆς δη­μιουρ­γί­ας ποὺ ἐπέ­βαλ­λε γιὰ δύ­ο αἰῶνες ἡ πο­λι­τι­στικὴ βιο­μη­χα­νί­α. Οἱ ται­νί­ες αὐτὲς ἔχουν τὴ δι­κή τους δυ­να­μικὴ, τὴν ἀντλοῦν ὅμως σὲ με­γά­λο βαθ­μὸ ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ κεί­με­νο, τοῦ ὁποί­ου συ­νι­στοῦν ἑρμη­νεί­α, κά­τι ποὺ τη­ρου­μέ­νων τῶν ἀνα­λο­γιῶν μᾶς θυ­μί­ζει (ὡς πρὸς ἰσχυ­ρό­τα­το πρό­τυ­πο) τὶς πολ­λα­πλὲς ἑρμη­νεῖες γνω­στῶν πα­λαιῶν μύ­θων ἀπὸ τὴν Τρα­γω­δί­α. Ἔτσι κά­πο­τε θὰ δοῦμε γιὰ τὸ ἴδιο κεί­με­νο νὰ δη­μιουρ­γοῦνται δύ­ο ἢ πε­ρισ­σότε­ρες τέ­τοιες δρα­μα­το­ποι­ή­σεις, συ­χνὰ ἀπὸ δια­φο­ρε­τικὴ ὀπτικὴ γω­νί­α (καὶ συ­χνὰ γιὰ δια­φο­ρε­τικὲς ἀνά­γκες) ἡ κά­θε μί­α, ὅπως στὰ δύ­ο βί­ντε­ο ποὺ πα­ρου­σιά­σα­με μὲ τὴν ἀνάρ­τη­ση τοῦ «Ἔρω­τας 77» τοῦ Χού­λιο Κορ­τά­σαρ. Ὅσο ἡ δρα­μα­το­ποί­η­ση μιᾶς ἱστο­ρί­ας (ἀπὸ τὴν προ­φο­ρικὴ εἴ­τε τὴν γρα­πτὴ πα­ρά­δο­ση), ὡς μί­μησις πρά­ξε­ως μᾶς ἐπι­βάλ­λε­ται μὲ τὸν  βιω­μα­τι­κό της χα­ρα­κτή­ρα,  ἡ ἴδια ἡ ἱστο­ρί­α μὲ τὶς λε­κτι­κές της εἰκό­νες καὶ τὰ δι­φο­ρού­με­να λε­κτικὰ μη­νύ­μα­τα καὶ νο­ή­μα­τά της ἀπο­τε­λεῖ κατὰ κά­ποιον τρό­πο τὴν ἐγγύ­η­ση ὅτι ποτὲ κα­μιὰ με­τα­φο­ρά της «στὴν ὀθό­νη» δὲν πρό­κει­ται νὰ εἶναι ἡ τε­λι­κή! 

12–10-2010. Τρί­τη. ὉΜάιμπεργκκαὶἡαἰσθητικὴτοῦμικροῦ. Οἱ τρεῖς δη­μο­σιεύ­σεις αὐτῆς τῆς ἑβδο­μάδας εἶναι ἀφιε­ρωμέ­νες στὸν Γερ­μανὸ δια­φη­μι­στὴ καὶ ἰδιό­τυ­πο συγ­γρα­φέ­α να­νο­ϊ­στο­ριῶν Φλό­ριαν Μά­ι­μπερ­γκ. Τὴν δρά­ση του στὸ δια­δί­κτυο (γιατὶ ἐκεῖ ἀπο­κλει­στικῶς πα­ρή­γα­γε τὸ ἔργο του· δὲν εἶναι τυ­χαῖο ὅτι τὸ 2010 βρα­βεύ­τη­κε ἀπὸ τὴν G­r­i­m­me O­n­l­i­ne A­w­a­rd ποὺ τὸ 2005 βρά­βευ­σε τὴν γερ­μα­νικὴ Βι­κι­παί­δεια) ἐντό­πι­σε ὁ συ­νερ­γά­της μας Βα­σί­λης Μα­νου­σά­κης, ἐνῶ ἡ Ἕλε­να Στα­γκου­ράκη ἀνέ­λα­βε νὰ με­τα­φρά­σει ἀρκετὲς ἀπὸ τὶς μι­κρο­ϊ­στο­ρί­ες του καί, σὲ ἕνα τα­ξί­δι της στὴ Γερ­μα­νί­α, νὰ βρεῖ τὸν ἴδιο τὸν συγ­γρα­φέ­α καὶ νὰ συ­ζη­τή­σει μα­ζί του. Ἡ ἴδια στὸ ἄρθρο ποὺ ἔγρα­ψε γιὰ τὸν Μά­ι­μπερ­γκ (καὶ δη­μο­σιεύ­ε­ται ἐδῶ) ἐξε­τά­ζει ἀπὸ τὴν πλευ­ρά της τὰ αἰσθη­τικὰ καὶ γραμ­μα­το­λο­γικὰ πα­ρα­κο­λου­θή­μα­τα (καὶ ἐρω­τή­μα­τα) ποὺ θέ­τουν τὰ κεί­με­νά του. Τὰ γρα­πτὰ τοῦ Μά­ι­μπερ­γκ, συ­μπυ­κνω­μέ­να στοὺς 140 χαρα­κτῆρες (μὲ τὰ κε­νά), ὅσους χα­ρα­κτῆρες δη­λαδὴ δέ­χε­ται ἡ πλατ­φόρ­μα κοι­νω­νικῆς δι­κτύ­ω­σης Twitter ὅπου αὐτὰ βλέ­πουν τὸ φῶς τῆς ὀθό­νης, ἀπο­τελοῦν μιὰ ἀκραία πε­ρί­πτω­ση ἐπικα­θο­ρι­σμοῦ ἑνὸς κει­μέ­νου, ποὺ ὑπὸ προ­ϋ­πο­θέ­σεις θὰ μπο­ροῦσε νὰ χα­ρα­κτη­ρί­σει κα­νεὶς λο­γο­τε­χνικό, ἀπὸτὸἴδιοτὸμέσοτὸ ὁποῖο χρη­σι­μο­ποιεῖται γιὰ τὴ δη­μο­σί­ευσή του. Ἔχου­με το­νί­σει ἐπα­νει­λημ­μέ­να τὸν ἀπο­φα­σι­στικὸ ρό­λο ποὺ ἔπαι­ξε στὴν ἐξέλι­ξη καὶ τὴ μορ­φὴ τοῦ δι­η­γή­μα­τος τῶν νε­ώ­τε­ρων χρό­νων ἡ ἐμφά­νι­ση καὶ ρα­γδαί­α διά­δο­ση τοῦ πε­ριο­δι­κοῦ τύ­που, τῶν ἐφη­με­ρί­δων δη­λαδὴ καὶ τῶν πε­ριο­δικῶν, ἰδί­ως κατὰ τὸν 19ο αἰώ­να καὶ τὸ πρῶτο μισὸ τοῦ 20οῦ. Ἔχου­με ἐπί­σης ἐπι­ση­μάνει τὴν ἐπί­δρα­ση τοῦ Δια­δι­κτύ­ου στὴν ἀνα­βί­ω­ση καὶ ἰλιγ­γιώ­δη ἐξά­πλω­ση τοῦ μι­κροῦ καὶ πολὺ μι­κροῦ δι­η­γή­μα­τος. Τώ­ρα συ­να­ντᾶμε μιὰ μορ­φὴ γρα­πτοῦ λό­γου τό­σο συ­νε­πτυγ­μέ­νη ὥστε εὔλο­γα θὰ μπο­ροῦσε νὰ ἀνα­ρω­τη­θεῖ κα­νεὶς ἂν δι­καιοῦται νὰ χα­ρα­κτη­ρι­στεῖ ὄχι τό­σο ὡς «λο­γο­τε­χνι­κή» —ἀφοῦ καὶ ἕνας μό­νον στί­χος, ἕνα ἐπι­τύμ­βιο δύ­ο ἀρά­δων, ἕνα ἀπό­φθεγ­μα ἢ ἕνα γνω­μικὸ μπο­ρεῖ νὰ δια­θέ­τουν «λο­γο­τε­χνι­κό­τη­τα»—, ὅσο ὡς «ἱστο­ρί­α», μιᾶς καὶ μὲ αὐτὸν τὸν συ­γκε­κρι­μέ­νο ὅρο («tiny tales») τὰ χα­ρα­κτη­ρί­ζει ὁ κα­τα­σκευα­στής τους. Θὰ μπο­ροῦσε ἄρα­γε νὰ χα­ρα­κτη­ρι­στεῖ ὡς «ἱστο­ρί­α» ἡ πε­ρί­ο­δος ἕξι λέ­ξε­ων ποὺ θρυ­λεῖται ὅτι «ἔγρα­ψε» ὁ Χε­μιν­γουαί­η γιὰ νὰ κερ­δί­σει ἕνα στοί­χη­μα σὲ κά­ποιο μπάρ: «For sale. Baby shoes. Never worn.»(«Γιὰ πού­λη­μα: παι­δικὰ πα­πού­τσια, ἐντελῶς ἀφό­ρε­τα»); Τὸ πιὸ πι­θανὸ εἶναι ὅτι ὁ Χε­μιν­γουαίη δὲν θὰ ἔγρα­φε ποτὲ μιὰ τέ­τοια «ἱστο­ρί­α» γιὰ δη­μο­σί­ευ­ση στὰ καλὰ καθού­με­να, ὡστό­σο καὶ αὐτὴ ἡ ἐλά­χι­στη ἱστο­ριού­λα, αὐτὴπρω­τί­στως, δια­σώ­ζει μὲ τρό­πο ἐμβλη­μα­τικὸ τὴν ἀρχὴ στὴν ὁποί­α ὅλοι, ἢ ἔστω οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι δι­η­γη­μα­το­γρά­φοι ἢ ἄλλοι λό­γιοι, συ­γκλί­νουν ὅταν στο­χά­ζο­νται τὴν φύ­ση τοῦ δι­η­γή­μα­τος: ὅτι ἡ ἐντύ­πω­ση ποὺ κα­λεῖται αὐτὸ νὰ προ­κα­λέ­σει στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνα­γνώ­στη, θὰ πρέ­πει νὰ εἶναι ἀντι­στρό­φως ἀνά­λο­γη τῆς ἔκτα­σής του, ἢ ὅτι θὰ πρέ­πει νὰ λέ­ει πολὺ λι­γό­τε­ρα ἀπὸ ὅσα ὑπο­νο­εῖ! Ὁ ἀνα­γνώ­στης ἤ, κα­λύ­τε­ρα, ὁ ἀκρο­ατὴς τῆς θρυ­λού­με­νης ἱστο­ριού­λας τοῦ Χε­μιν­γουαί­η συ­γκινεῖται βα­θειὰ ἀπὸ τὴν ἐξυ­πα­κουό­με­νη δρα­μα­τικὴ ἱστο­ρί­α/πλοκὴ ποὺ θὰ πρέ­πει ὁ ἴδιος νὰ φα­ντα­στεῖ καὶ νὰ ἀνα­συ­στή­σει! Ἔτσι ὅταν δια­βά­ζω τὴν «ἐλά­χι­στη ἱστο­ρί­α» τοῦ Μά­ι­μπερ­γκ: «Ὁ καθ. Λὶ ἐ­ξέ­τα­σε τὴ σά­ρω­ση. Τὸ ἀν­τι­κεί­με­νο ἦ­ταν με­γά­λο ὅ­σο τὸ Λὸς Ἄν­τζε­λες. Μό­νο ἡ κο­ρυ­φὴ ἐ­ξεῖ­χε ἀ­π’ τὴν ἄμ­μο. Οἱ πυ­ρα­μί­δες τῆς Γκί­ζας.» ἢ τὴν ἄλλη: «Τὸ ἀ­πο­τύ­πω­μα τῆς μπό­τας γυ­ά­λι­ζε στὴ γκρί­ζα σκό­νη τῆς σε­λή­νης. Στὴν προ­σγεί­ω­ση τοῦ σκά­φους τοῦ Ἄρ­μστρον­γκ τὸ ἀ­πο­λί­θω­μα δο­νή­θη­κε ἐ­λα­φρῶς», ἡ ἀπο­ε­ξοι­κεί­ω­ση  τῆς γνω­στῆς μου εἰκό­νας τῶν πυ­ραμί­δων, ἢ τῆς βε­βαιό­τη­τάς μου γιὰ τὴν μο­να­δικὴ πα­ρου­σί­α ἔλλο­γων ὄντων στὴν σε­λή­νη ἐκ μέ­ρους τοῦ ἀνθρώ­που, εἶναι τό­σο δρα­μα­τι­κή ὥστε ἕνα στιγ­μιαῖο ρί­γος μὲ δια­τρέ­χει ἀπὸ τὸ πολὺ πλού­σιο ἐναλ­λα­κτικὸ σε­νά­ριο ἐπι­στη­μο­νικῆς φα­ντα­σί­ας ποὺ θὰ πρέ­πει σὲ κά­θε πε­ρί­πτω­ση νὰ ὑπο­θέ­σω… Ἔτσι, κατὰ τὴ γνώ­μη μου, ὁ Μά­ι­μπεργκ δια­σώ­ζε­ται, ὄχι διό­τι τὰ κεί­με­νά του θὰ μπο­ροῦσαν νὰ χα­ρα­κτηρι­στοῦν «δι­η­γή­μα­τα», ὅσο γιατὶ σὲ πολ­λὰ ἀπὸ αὐτὰ δια­σώ­ζο­νται κρί­σι­μα στοι­χεῖα τῆς ἀφη­γη­μα­τικῆς τέ­χνης, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ ἕνας καὶ μό­νον στί­χος μπο­ρεῖ νὰ δια­σώ­ζει τὴν οὐσί­α τῆς ποιή­σε­ως.

 

* * *

Τὸ πρό­γραμ­μα τῶν δη­μο­σι­εύ­σε­ων:

Τρί­τη, 12 Ὀκτω­βρί­ου 2010: Ἕλε­να Στα­γκου­ρά­κη, «Φλό­ριαν Μά­ιμ­περ­γκ, “Ἐ­λά­χι­στες ἱ­στο­ρί­ες” – Ἡ ἀ­πο­θέ­ω­ση τῆς μι­νι­α­τού­ρας». 

Πα­ρα­σκευ­ή, 15 Ὀκτω­βρί­ου 2010: Φλό­ριαν Μά­ι­μπερ­γκ, «31 Ἐλά­χι­στες ἱ­στο­ρί­ες». 

Κυ­ριακὴ, 17 Ὀκτω­βρί­ου 2010: Φλό­ριαν Μά­ι­μπερ­γκ, Συ­νέν­τευ­ξη στὴν Ἕ­λε­να Στα­γκου­ρά­κη γιὰ τὸ Πλα­νό­διον-Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι.

  

05-09-2010. Κυ­ρια­κή. Τὸν Ἀργε­ντινὸ ποι­ητὴ καὶ πε­ζο­γρά­φο Κάρ­λος Βι­τά­λε γνω­ρί­σα­με πρώ­τη φορὰ ἀπὸ τὶς με­ταφρά­σεις τριῶν δι­η­γη­μά­των του ἀπὸ τὴν Ἀλε­ξάν­δρα Γκολ­φι­νο­πού­λου, τὰ ὁποῖα ἔφτα­σαν στὰ χέ­ρια μας τὸν Ἰα­νουά­ριο τοῦ 2010, κατὰ τὴν πε­ρί­ο­δο προ­ε­τοι­μα­σί­ας τοῦ πα­ρό­ντος ἱστο­λο­γί­ου. Ἡ ἀνάρ­τη­ση στὶς 14 Μαΐου 2010 τοῦ πρώ­του ἀπὸ αὐτὰ («Ὁ ὡραῖος κοι­μώ­με­νος», μιὰ ἐξ ὄνυ­χος πα­ρω­δί­α τοῦ γνω­στοῦ πα­ρα­μυ­θιοῦ μὲ γεύ­ση ἀπὸ “κρί­ση ταυ­τό­τη­τας”), μὲ μιὰ ὄμορφη εἰκό­να τῆς Κα­να­δέ­ζας ζω­γρά­φου Ρέμπ Φρό­στ, ὑπῆρξε γιὰ μᾶς ἕνα μι­κρὸ μά­θη­μα γιὰ τὴ δύ­να­μη τοῦ Δια­δι­κτύ­ου, ἀφοῦ ἔφε­ρε σχεδὸν ἀμέ­σως σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸ ἱστο­λό­γιο καὶ τοὺς δύο καλ­λι­τέ­χνες, ἂν καὶ γιὰ δια­φο­ρε­τι­κοὺς λόγους τὸν κα­θέ­να! Μὲ τὸν Κάρ­λος Βι­τά­λε, ποὺ μᾶς ἔγρα­ψε στὰ… ἰτα­λικὰ ὡς γε­ω­γρα­φικὰ ἐγγύ­τε­ρη γλώσ­σα στὴ δι­κή μας (!) εἴχα­με μιὰ μι­κρὴ ἀλλά θερ­μὴ ἐπι­κοι­νω­νί­α ποὺ ὡς καρ­πό της εἶχε τὴν ἐνδια­φέ­ρου­σα συ­νέ­ντευ­ξη ποὺ δια­βά­ζε­τε σή­με­ρα στὸ ἱστο­λό­γιο. Θέ­λου­με νὰ εὐχα­ρι­στή­σου­με ἀπὸ δῶ τὸν Ἀργε­ντινὸ συγ­γρα­φέ­α γιὰ τὴ συν­ερ­γα­σία του μὲ τὶς «Ἱ­στο­ρί­ες μπον­ζάι», καὶ νὰ τοῦ εὐ­χη­θοῦ­με τὸ βι­βλί­ο του Ἡ ἀγέ­νεια τοῦ αὐτό­χει­ρα (σὲ με­τά­φρα­ση τῆς Ἀλ. Γκολ­φι­νο­πού­λου) νὰ βγεῖ σύ­ντο­μα καὶ στὰ ἑλλη­νι­κά.

01-08-2010. Κυ­ρια­κή. Τεῦ­χος ἑλ­λη­νι­κοῦ μπον­ζά­ι. Ποι­ὰ ἐ­πι­λέ­γον­ται.

Ἀ­γα­πη­τὲ Ἀ­να­γνώ­στη,

         ὅ­πως ἤ­δη θὰ γνω­ρί­ζεις, προ­ε­τοι­μά­ζον­τας ἕ­να τεῦ­χος τοῦ Πλα­νό­διου ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νο στὸ μι­κρὸ ἑλ­λη­νι­κὸ δι­ή­γη­μα, σκε­φτή­κα­με νὰ ἀ­πευ­θυν­θοῦ­με, ἐ­κτὸς ἀ­πὸ τοὺς γνω­στοὺς λο­γο­τέ­χνες, πε­ζο­γρά­φους καὶ ποι­η­τές, καὶ στὴ με­γά­λη κοι­νό­τη­τα τῶν φί­λων τῆς λο­γο­τε­χνί­ας —νέ­ους συγ­γρα­φεῖς, κυ­ρί­ως— καὶ νὰ τοὺς ζη­τή­σου­με νὰ στεί­λουν συ­νερ­γα­σί­ες τους στὸ πε­ρι­ο­δι­κό, ὥ­στε νὰ δι­α­λέ­ξου­με ἀ­πὸ αὐ­τὲς τὶς —κα­τὰ τὴν κρί­ση μας πάν­τα— κα­λύ­τε­ρες καὶ νὰ τὶς δη­μο­σι­εύ­σου­με στὸ σχε­τι­κὸ τεῦ­χος. Στὴν πρό­σκλη­σή μας αὐ­τὴ ὑ­πῆρ­ξε με­γά­λη ἀν­τα­πό­κρι­ση: ἕ­ως τὶς 30 Ἰ­ου­νί­ου 2010, κα­τα­λη­κτι­κὴ ἡ­με­ρο­μη­νί­α ὑ­πο­βο­λῆς τῶν συ­νερ­γα­σι­ῶν, εἶ­χαν ὑ­πο­βλη­θεῖ 381 μπον­ζά­ι ἀ­πὸ 169 πρό­σω­πα. Ὕ­στε­ρα ἀ­πὸ προ­σε­κτι­κὴ ­με­λέ­τη κα­τὰ τὸν μή­να Ἰ­ού­λιο ὅ­λου τοῦ ὑ­λι­κοῦ, ἐ­πι­λέ­γη­σαν 37 ἀ­πὸ αὐ­τά. Τὴν ἀξιολόγηση ἔ­κα­ναν ὁ Βα­σί­λης Μα­νου­σά­κης, ἡ Ἡ­ρὼ Νι­κο­πού­λου καὶ ὁ Γιά­ννης Πα­τί­λης.

        Σύμ­φω­να μὲ τὸν προ­γραμ­μα­τι­σμὸ τοῦ πε­ρι­ο­δι­κοῦ τὰ μπον­ζά­ι ποὺ ἐ­πι­λέ­χθη­καν θὰ συμ­πε­ρι­λη­φθοῦν στὸ δεύ­τε­ρο τεῦ­χος τοῦ 2011 (Δε­κέμ­βριος), τὸ ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νο στὸ ἑλ­λη­νι­κὸ μι­κρὸ δι­ή­γη­μα, ἐ­νῶ τὸ πρῶ­το τεῦ­χος τοῦ ἴ­διου ἔ­τους (Ἰ­ού­νιος 2011) θὰ εἶ­ναι ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νο στὸ ἀ­ντί­στοι­χο ἀγ­γλο­σα­ξω­νι­κό (f­l­a­sh f­i­c­t­i­on). Τὸ προ­σε­χὲς τεῦ­χος τοῦ πε­ρι­ο­δι­κοῦ (Δε­κέμ­βριος 2010), ἤ­δη προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νο ἀ­πὸ και­ρό, θὰ εἶ­ναι ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νο στὸ ποι­η­τι­κὸ ἔρ­γο τοῦ Γάλ­λου συγ­γρα­φέ­α Anto­nin Ar­taud.

        Καὶ τὰ 37 μπον­ζά­ι ποὺ ἐ­πι­λέ­χθη­καν θὰ ἀ­ναρ­τη­θοῦν στα­δια­κὰ στὸ ἱ­στο­λό­γιο τοῦ πε­ρι­ο­δι­κοῦ Ἱ­στο­ρί­ες μπον­ζά­ι, ἀρ­χῆς γε­νο­μέ­νης ἀ­πὸ τὸν τρέ­χον­τα μή­να Αὔ­γου­στο. Μέ­χρι τὴν ἔκ­δο­ση τοῦ σχε­τι­κοῦ τεύ­χους  τὰ μπον­ζάι αὐ­τὰ δὲν θὰ πρέ­πει νὰ δη­μο­σι­ευ­τοῦν ἀλ­λοῦ, στὸν ἔ­ντυ­πο ἢ τὸν ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ τύ­πο.

        Εὐ­χα­ρι­στοῦ­με θερ­μὰ ὅ­λους ἀ­νε­ξαι­ρέ­τως τοὺς φί­λους ποὺ ἀ­γκά­λια­σαν τὴν ἰ­δέ­α μας γιὰ τὰ μπον­ζά­ι καὶ μᾶς ἐμ­πι­στεύ­θη­καν τὶς λο­γο­τε­χνι­κὲς ἐρ­γα­σί­ες τους, καὶ τοὺς κα­λοῦ­με, εἴ­τε προ­κρί­θη­­καν αὐ­τὲς εἴ­τε ὄ­χι, νὰ ἐ­ξα­κο­λου­θή­σουν νὰ μᾶς στέλ­νουν νέα λο­γο­τε­χνι­κή τους δου­λειὰ γιὰ τὸ ἱ­στο­λό­γιο, ποὺ συ­νε­χί­ζει τὴ λει­τουρ­γία του ὡς δι­αρ­κὴς ἐ­πι­θε­ώρηση καὶ ἀν­θο­λο­γία ἐν προ­ό­δῳ γιὰ τὸ μικρὸ διήγημα, χω­ρὶς κα­τα­λη­κτι­κὲς ἡ­με­ρο­μη­νί­ες πλέ­ον καὶ σύμ­φω­να μὲ τοὺς γε­νι­κοὺς ὅ­ρους ποὺ πε­ρι­γρά­φον­ται στὴν ἑ­νό­τη­τα «Συ­νερ­γα­σί­ες».  

                                                                                                    Τὸ «Πλα­νό­διον»

Τὰ 37 μπον­ζά­ι ποὺ ἐ­πι­λέ­γον­ται:

 

Μάν­θος Ἀγ­γέ­λης, «Ἡ ξέ­νη».

Ζ.Δ. Ἀ­ϊ­να­λῆς, «Τό­τε ποὺ στά­θη­κα γιὰ πρώ­τη φο­ρὰ μπρο­στὰ σὲ κα­θρέ­φτη».

Ἰ­ά­κω­βος Ἀ­νυ­φαν­τά­κης, «Ὁ ἄ­σω­τος ἀ­δερ­φός».

Κα­τε­ρί­να Ζού­πα, «Μιὰ γυ­ναί­κα».

Σπῦ­ρος Θε­ρια­νός, «Τὸ νοί­κι».

Δώ­ρα Κα­σκά­λη, «Μι­κρὸ ἐ­ρω­τι­κό».

Κα­τε­ρί­να Κον­το­πού­λου, «Τρα­πέ­ζι στὴ λι­α­κά­δα».

Νά­για Κου­τρου­μά­νη, «U­n­d­e­r­g­r­o­u­nd».

Χλό­η Κου­τσουμ­πέ­λη, «Ἡ πτώ­ση».

Μα­ρί­α Κώ­τσια, «Φι­λιὰ στὸ τα­βά­νι».

Μάρ­τυ Λάμ­πρου, «Κό­πι­τσες».

Ἑ­λέ­νη Μπου­ραν­τά­νη, «Ὁ Ἠ­λί­ας Μα­μα­λά­κης στὸ στούν­τιο τοῦ Ζόρζ Με­λι­ὲ γυ­ρί­ζει δι­α­φη­μι­στι­κὸ γιὰ τὸν “Παυ­λί­δη”­».

Ἰ­ω­άν­να Ντούμ­πρου, «Ἄρ­τι».

Γιά­ννης Πα­λα­βός, «P­a­s­s­w­o­rd».

Γιά­ννης Πα­πα­γιά­ννης, «Ὁ ἄ­χρο­νος ἄν­θρω­πος».

Ξέ­νια Πα­πα­δη­μη­τρί­ου, «Ἀ­ε­ρο­μα­χί­ες».

Πα­να­γι­ώ­τα Πα­πα­θα­να­σί­ου, «Παι­διὰ στὴν ἐ­ξο­χή».

Ἄ­κης Πα­παν­τώ­νης, «Δε­ξὶ χέ­ρι, δε­ξὶ σι­νιά­λο – ἀ­ρι­στε­ρὸ χέ­ρι, ἀ­ρι­στε­ρὸ σι­νιά­λο».

Κα­τε­ρί­να Πα­παν­τω­νί­ου, «Ἡ κό­ρη τοῦ πα­πᾶ».

Ἀν­δρέ­αςΡούσ­σης, «D­i­a­b­o­l­us in m­u­s­i­ca».

Ἄν­ναΣι­γα­νοῦ, «“Μὲ γέν­νη­σες γύ­φτο, δὲν μὲ γεν­νοῦ­σες μό­νο Ἀλ­βα­νό”­».

Εἰ­ρή­νη Σουρ­γι­α­δά­κη, «Τὸ σπά­νιο δω­μά­τιο».

Χρι­στί­να Συμ­βου­λί­δου, «F­r­e­e­r­i­d­er».

Σο­φί­α Τέρ­νερ, «Ἀ­λε­ξάν­δρα».

Λε­ω­νί­δας Τούρ­λας, «Μα­ζί, δώ­δε­κα μὲ δύ­ο».

Νί­κη Τρουλ­λι­νοῦ, «Πο­λι­τεί­α χω­μέ­νη στὴν ἄμ­μο».

Θο­δω­ρῆς Τσά­κω­νας, «Τὸ δῶ­ρο».

Γιά­ννης Τσίγ­κρας, «Τὸ τὶκ κά­τω ἀ­πὸ τὸ πό­δι».

Μα­ρί­α Τσο­λα­κού­δη, «Ἡ ἐ­πί­σκε­ψη».

Ἑ­λέ­νη Φα­κά­λου, «Ζαν­ζι­βά­ρη, κο­ραλ­λι­ο­γε­νὲς νη­σί».

Εὐ­γε­νί­α Φουν­τέ­α, «D­o­g­f­i­sh».

Πέ­τρος Φούρ­να­ρης, «Συμ­φι­λί­ω­ση».

Γιά­ννης Χαι­ρε­τά­κης, «Λί­γο πιὸ μπρο­στά».

Κα­τε­ρί­να Χα­ρα­λαμ­πο­πού­λου, «1. Παύ­ση: Χρό­νος Ἀ­φή­γη­σης > Χρό­νος Ἱ­στο­ρί­ας», «2. Σκη­νή: Χρό­νος Ἀ­φή­γη­σης = Χρό­νος Ἱ­στο­ρί­ας», «3. Πε­ρί­λη­ψη: Χρό­νος Ἀ­φή­γη­σης < Χρό­νος Ἱ­στο­ρί­ας».

Νάν­συ Χα­ρι­τω­νί­δου, «17 λε­πτά».

Παυ­λί­να Χατ­ζη­γε­ωρ­γί­ου, «Τὰ βουρ­κό­ψα­ρα».

Δή­μη­τρα Ἰ. Χρι­στο­δού­λου, «50 pesos». 

05-07-2010. Δευ­τέ­ρα. Προ­ε­τοι­μά­ζον­τας ἕ­να τεῦ­χος τοῦ Πλα­νό­διου ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νο στὸ μι­κρὸ ἑλ­λη­νι­κὸ δι­ή­γη­μα, σκε­φτή­κα­με νὰ ἀ­πευ­θυν­θοῦ­με, ἐ­κτὸς ἀ­πὸ τοὺς γνω­στοὺς λο­γο­τέ­χνες, πε­ζο­γρά­φους καὶ ποι­η­τές, καὶ στὴ με­γά­λη κοι­νό­τη­τα τῶν φί­λων τῆς λο­γο­τε­χνί­ας —νέ­ους συγ­γρα­φεῖς, κυ­ρί­ως— καὶ νὰ τοὺς ζη­τή­σου­με νὰ στεί­λουν συ­νερ­γα­σί­ες τους στὸ πε­ρι­ο­δι­κό, ὥ­στε νὰ δι­α­λέ­ξου­με ἀ­πὸ αὐ­τὲς τὶς —κα­τὰ τὴν κρί­ση μας πάν­τα— κα­λύ­τε­ρες καὶ νὰ τὶς δη­μο­σι­εύ­σου­με στὸ σχε­τι­κὸ τεῦ­χος. Στὴν πρό­σκλη­σή μας αὐ­τὴ ὑ­πῆρ­ξε με­γά­λη ἀν­τα­πό­κρι­ση: ἕ­ως τὶς 30 Ἰ­ου­νί­ου 2010, κα­τα­λη­κτι­κὴ ἡ­με­ρο­μη­νία ὑ­πο­βο­λῆς τῶν συ­νερ­γα­σι­ῶν, εἶ­χαν ὑ­πο­βλη­θεῖ 381 μπον­ζά­ι ἀ­πὸ 169 πρό­σω­πα (τὰ 85 ἀ­πὸ αὐ­τὰ ἔ­στει­λαν τὴ συμ­με­το­χή τους μέ­σα στὸν Ἰ­ού­νιο, καὶ μά­λι­στα τὶς τε­λευ­ταῖ­ες 2-3 μέ­ρες του!­). Ἡ ἀ­ξι­ο­λό­γη­ση τοῦ ἀρ­κε­τὰ με­γά­λου αὐ­τοῦ ὑ­λι­κοῦ θέ­λει τὸν χρό­νο της, δε­δο­μέ­νου ὅ­τι κά­τι πα­ρα­πά­νω ἀ­πὸ τὰ μι­σὰ κεί­με­να ἦρ­θαν τὶς τε­λευ­ταῖες ἑ­βδο­μά­δες. Ὑ­πο­λο­γί­ζου­με, λοι­πὸν, ὅ­τι μέ­χρι τὸ τέ­λος Ἰ­ου­λί­ου θὰ ἔ­χου­με δεῖ καὶ ἀ­ξι­ο­λο­γή­σει τὸ ὑ­λι­κὸ καὶ θὰ ἔ­χου­με ἀ­παν­τή­σει στοὺς φί­λους μας γιὰ τὴν τύ­χη τῶν συ­νερ­γα­σι­ῶν τους, τό­σο στὸν κα­θέ­να ξε­χω­ρι­στὰ ὅ­σο καὶ ἀ­πὸ τὴν ἱ­στο­σε­λί­δα μας. Οἱ φί­λοι καὶ ἀ­να­γνῶ­στες τῶν «Ἱ­στο­ρι­ῶν Μπον­ζά­ι» μπο­ροῦν νὰ συ­νε­χί­σουν νὰ στέλ­νουν συ­νερ­γα­σί­ες γιὰ τὸ ἱ­στο­λό­γιο μὲ τοὺς ὅ­ρους καὶ τὶς προ­ϋ­πο­θέ­σεις ποὺ πε­ρι­γρά­φον­ται στὴν ὁ­μώ­νυ­μη στή­λη μας («Συ­νερ­γα­σί­ες»­). Ἐν τῷ με­τα­ξύ, αὐ­τὴ τὴν ἑ­βδο­μά­δα, τὸ κά­πως κα­θυ­στε­ρη­μέ­νο Πλα­νό­διον ἀρ. 48, τὸ ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νο στὴ γερ­μα­νό­φω­νη ποι­ή­ση, ἐλ­πί­ζου­με νὰ φτά­σει ἐ­πι­τέ­λους στὸ τυπογραφεῖο.

21-06-2010. Δευ­τέ­ρα. Μιὰ σει­ρὰ μι­κρῶν ἀ­φι­ε­ρω­μά­των σὲ συγ­γρα­φεῖς μι­κρῶν ἱ­στο­ρι­ῶν ἐγ­και­νι­ά­ζε­ται σή­με­ρα ἀ­πὸ τὸ Πλα­νό­διον-Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι μὲ τὴν Ἑ­βδο­μά­δα Γκύν­τερ Κοῦ­νερτ (γ. 1929). Ἑ­πτὰ δη­μο­σι­εύ­μα­τα, ἕ­να κά­θε μέ­ρα, ἀ­φι­ε­ρω­μέ­να στὸν ὀ­γδον­τα­ε­νά­χρο­νο Γερ­μα­νὸ ποι­η­τή, δο­κι­μι­ο­γρά­φο καὶ συγ­γρα­φέ­α μι­κρῶν ἱ­στο­ρι­ῶν ἀ­πὸ τὸ Βε­ρο­λί­νο, ἐγ­κα­τε­στη­μέ­νο ἀ­πὸ και­ρὸ στὸ χω­ριὸ Κά­ισ­μπορ­στελ τοῦ κρα­τι­δί­ου Σλέ­σβιχ-Χόλ­στα­ϊν. Τὸ εἰ­σα­γω­γι­κὸ δο­κί­μιο καὶ τὶς με­τα­φρά­σεις τῶν κει­μέ­νων τοῦ Κοῦ­νερτ ἔ­κα­νε ὁ φί­λος, συ­νά­δελ­φος ἐκ­παι­δευ­τι­κὸς καὶ με­λε­τη­τὴς τοῦ Γιά­ννη Σκα­ρίμ­πα Συ­με­ὼν Γρ. Σταμ­που­λοῦ, κα­θη­γη­τὴς τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς γλώσ­σας καὶ λο­γο­τε­χνί­ας στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο τῆς Λει­ψί­ας. Στὸν ἴ­διο ὀ­φεί­λου­με καὶ τὴν ἐ­πα­φὴ μὲ τὸν Γερ­μα­νὸ συγ­γρα­φέ­α ποὺ μᾶς πα­ρα­χώ­ρη­σε τὴ συ­νέν­τευ­ξη μὲ τὴν ὁ­ποί­α κλεί­νου­με τὸ ἀ­φι­έ­ρω­μα. Τρία ποι­ή­μα­τα τοῦ ἴ­διου συγ­γρα­φέ­α, θὰ ἔ­χει τὴν εὐ­και­ρί­α νὰ δι­α­βά­σει ὁ ἀ­να­γνώ­στης στὸ ἀ­φι­έ­ρω­μα γιὰ τὴ Γερ­μα­νό­φω­νη Ποί­η­ση Με­τὰ τὴν Πτώ­ση τοῦ Τεί­χους ποὺ ἐ­πι­με­λεῖ­ται ὁ Κώ­στας Κου­τσου­ρέ­λης στὸ ἐ­πὶ θύ­ραις 48^ο τεῦ­χος τοῦ Πλα­νό­διου. Τὰ δη­μο­σι­εύ­μα­τα αὐ­τὰ ἀ­πο­τε­λοῦν καὶ τὴν πρώ­τη, ἐξ ὅ­σων γνω­ρί­ζου­με, ἐ­κτε­τα­μέ­νη γνω­ρι­μί­α τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ κοι­νοῦ μὲ αὐ­τὸν τὸν ση­μαν­τι­κὸ Γερ­μα­νό συγ­γρα­φέ­α τοῦ με­τα­πο­λέ­μου.

Τὸ πρό­γραμ­μα τῶν δη­μο­σι­εύ­σε­ων:

Δευ­τέ­ρα, 21 Ἰ­ου­νί­ου 2010: Συ­με­ὼν Γρ. Σταμ­που­λοῦ, «Γιὰ τὸν G­ü­n­t­er K­u­n­e­rt καὶ τὸ σύν­το­μο δι­ή­γη­μα».

Τρί­τη, 22 Ἰ­ου­νί­ου 2010: G­ü­n­t­er K­u­n­e­rt, «Σύν­το­μη ἐ­ξέ­τα­ση τοῦ μι­κροῦ δι­η­γή­μα­τος».

Τε­τάρ­τη, 23 Ἰ­ου­νί­ου 2010: G­ü­n­t­er K­u­n­e­rt, «Βί­βλος».

Πέμ­πτη, 24 Ἰ­ου­νί­ου 2010: G­ü­n­t­er K­u­n­e­rt, «Κα­ρυ­ά­τι­δες».

Πα­ρα­σκευ­ή, 25 Ἰ­ου­νί­ου 2010: G­ü­n­t­er K­u­n­e­rt, «Μνή­μη B­e­r­­t­olt B.­».

Σάβ­βα­το, 26 Ἰ­ου­νί­ου 2010: G­ü­n­t­er K­u­n­e­rt, «Ἡ κρυ­φὴ βι­βλι­ο­θή­κη».

Κυ­ρια­κή, 27 Ἰ­ου­νί­ου 2010: G­ü­n­t­er K­u­n­e­rt, «Συ­νέν­τευ­ξη στὸ Πλα­νό­διον-Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι». 

 

 

 

 24-05-2010. Δευ­τέ­ρα. Ἐ­πί­και­ρο σή­με­ρα τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος τὸ μπον­ζά­ι «Ἡ ἐ­ξέ­λι­ξη τῆς γρα­φο­μη­χα­νῆς» τῆς Λί­ας Με­γά­λου-Σε­φε­ριά­δη. Δη­μο­σι­ευ­μέ­νο τὸ 1975, ἑ­ορ­τά­ζει τὴν ἐ­φεύ­ρε­ση τῆς ἠ­λε­κτρι­κῆς γρα­φο­μη­χα­νῆς σαρ­κά­ζον­τας τοὺς «ἀν­θρώ­πους τοῦ πνεύ­μα­τος»:νέ­α πε­ρί­ο­δο δη­μι­ουρ­γι­κοῦ ὀρ­γα­σμοῦ ἐγ­και­νιά­ζει ἡ ἠ­λε­κτρι­κὴ γρα­φο­μη­χα­νή, μὲ τὴ βο­ή­θεια τῆς ὁ­ποί­ας αὐ­ξά­νει, ὡς συ­νά­γε­ται, ἡ συγ­γρα­φι­κὴ πα­ρα­γω­γι­κό­της, αὐ­ξά­νει ἡ δη­μο­τι­κό­της, αὐ­ξά­νει ἡ αὔ­ξη­σις. Θὰ χρει­α­ζό­ταν μό­λις μιὰ εἰ­κο­σα­ε­τί­α γιὰ νὰ πε­ρά­σουν στὸ μου­σεῖ­ο τῆς ἱ­στο­ρί­ας οἱ γρα­φο­μη­χα­νές, μη­χα­νι­κὲς καὶ ἠ­λε­κτρι­κὲς —ἂν καὶ ὑ­πάρ­χουν ἄν­θρω­ποι ποὺ ἀ­κό­μη τὶς χρη­σι­μο­ποι­οῦν, ὅ­πως ὑ­πάρ­χουν καὶ ἐ­κεῖ­νοι ποὺ γρά­φουν ἀ­κό­μη μὲ τὸ χέ­ρι­—, καὶ νὰ εἰ­σβά­λουν στὴ ζω­ή μας οἱ ὑ­πο­λο­γι­στές, ὅ­λοι τους τώ­ρα συν­δε­δε­μέ­νοι μὲ τὸ Δι­α­δί­κτυο. Ἐ­ὰν τὸ γρά­ψι­μο κά­νει τὸν συγ­γρα­φέ­α, ἡ δη­μο­σί­ευ­ση κά­νει τὸν «ἐ­πώ­νυ­μο». Καὶ τὸ Δι­α­δί­κτυ­ο εἶ­ναι ὁ Ὠ­κε­α­νὸς τῆς Ἐ­πω­νυ­μί­ας. Ὅ­ταν ἡ Λί­α Με­γά­λου-Σε­φε­ριά­δη ἔ­γρα­φε τὶς γραμ­μὲς ποὺ προ­α­να­φέ­ρα­με, ἡ ἐ­πο­χὴ ὅ­που ὁ κα­θέ­νας θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ δη­μο­σι­εύ­ει δω­ρε­ὰν τὰ γρα­φτά του καὶ ταυ­τό­χρο­να αὐ­τὰ νὰ εἶ­ναι προ­σβά­σι­μα ἀ­πὸ τοὺς πάν­τες, ἦ­ταν ἁ­πλῶς ἀ­δι­α­νό­η­τη! Γιὰ πρώ­τη φο­ρὰ στὴν ἱ­στο­ρί­α τοῦ τύ­που ἡ συγ­γρα­φι­κὴ πα­ρα­γω­γι­κό­της καὶ ἡ δη­μο­τι­κό­της δὲν εἶ­ναι πιὰ ἔν­νοι­ες ἀλ­λη­λέν­δε­τες. Ἐ­κεῖ ὅ­που ἡ ἐ­πω­νυ­μί­α πα­ρέ­χε­ται σὲ ὅ­λους, ἡ δι­ά­κρι­ση καὶ ἡ συ­να­κό­λου­θη δη­μο­τι­κό­της γί­νε­ται ἀ­κό­μη πιὸ δύ­σκο­λη. Δι­ό­τι ἡ ἐ­πω­νυ­μί­α στὸ Δί­κτυ­ο μοιά­ζει λί­γο μὲ τὴν ἐ­πω­νυ­μί­α τοῦ τη­λε­φω­νι­κοῦ κα­τα­λό­γου. Μό­νον ἐ­κεῖ —στὴν ἐ­πο­χὴ τοῦ ἔν­τυ­που κό­σμου— εἶ­χε τὴν ἐλ­πί­δα νὰ δεῖ κα­νεὶς δη­μο­σι­ευ­μέ­νο τὸ ὄ­νο­μά του. Ἡ φύ­ση τοῦ Δι­α­δι­κτύ­ου, σ’ αὐ­τή του τὴ φά­ση του­λά­χι­στον, εἶ­ναι τέ­τοι­α ποὺ ἐ­νῶ πολ­λα­πλα­σιά­ζει τὶς κοι­νω­νι­κὲς ἐ­πα­φές, δὲν πα­ρά­γει τὴν ἀν­τί­στοι­χη δι­α­κρι­τό­τη­τα καὶ δη­μο­τι­κό­τη­τα. Καὶ αὐ­τό, πα­ρα­δό­ξως, εἶ­ναι τὸ με­γά­λο του πλε­ο­νέ­κτη­μα, ἀ­φοῦ ἡ δι­ά­κρι­ση τῆς ἀ­ξί­ας γί­νε­ται σὲ με­γά­λο βαθ­μὸ προ­σω­πι­κὸς ἄ­θλος τοῦ με­μο­νω­μέ­νου χρή­στη ἢ τῶν μι­κρῶν κοι­νο­τή­των χρη­στῶν. Αὐ­τὸ ὀ­φεί­λε­ται στὸ ὅ­τι ἡ δη­μο­σι­ό­τη­τα στὸ δί­κτυ­ο ἔ­χει ἐ­λά­χι­στὸ ἢ μη­δε­νι­κὸ κό­στος. Ἐ­κεῖ ὅ­που ἡ δη­μο­σι­ό­τη­τα ἔ­χει ἀ­κό­μη κό­στος, στὸν ὑ­πὸ συρ­ρί­κνω­ση ἔν­τυ­πο κό­σμο, μπο­ρεῖ ὁ μέ­σος ὅ­ρος τῶν δη­μο­σι­ευ­ο­μέ­νων κει­μέ­νων καὶ πλη­ρο­φο­ρι­ῶν νὰ εἶ­ναι ἀρ­κε­τὰ ἢ καὶ πο­λὺ κα­λύ­τε­ρος σὲ ποι­ό­τη­τα καὶ ἀ­κρί­βεια ἀ­πὸ τὸν μέ­σο ὅ­ρο τῶν κει­μέ­νων ποὺ δη­μο­σι­εύ­ον­ται στὸν παγ­κό­μιο ἱ­στό, τὰ πνευ­μα­τι­κὰ συμ­φέ­ρον­τα ὅ­μως γί­νον­ται ἐ­κεῖ εὐ­κο­λό­τε­ρα ὑ­λι­κά, καὶ οἱ δη­μό­σι­ες σχέ­σεις ἐ­ξα­κο­λου­θοῦν νὰ παί­ζουν τὸν με­γά­λο καὶ συ­χνὰ ἀ­πο­φα­σι­στι­κὸ ρό­λο τους. Ἐ­δῶ ἐ­ξα­κο­λου­θεῖ νὰ δι­α­τη­ρεῖ πλή­ρη τὴν ἰ­σχύ της ἡ πα­ραί­νε­ση τοῦ Θρά­σου Κα­στα­νά­κη πρὸς τὸν Γι­ῶρ­γο Θε­ο­το­κᾶ τὸ 1929: Καλ­λι­έρ­γη­σον σχέ­σεις με­τὰ Λαμ­πρά­κη Βή­μα­τος (βλ. Πλα­νό­διον, τχ. 35, Δε­κέμ­βριος 2002, σ. 445) καὶ τὰ λό­για τῆς Λί­ας Με­γά­λου-Σε­φε­ριά­δη νὰ δι­α­τη­ροῦν ἐ­παυ­ξη­μέ­νη τὴν ἐ­πι­και­ρό­τη­τά τους! 

 

Ὁ John Reed στὴ γραφομηχανή

16-05-2010. Κυ­ρια­κή. Ἐγ­και­νι­ά­ζον­τας —ὕ­στε­ρα ἀ­πὸ προ­ε­τοι­μα­σί­ες ἕ­ξι πε­ρί­που μη­νῶν— στὶς 5 Ἀ­πρι­λί­ου 2010 ἕ­να ἱ­στο­λό­γιο ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νο ἀ­πο­κλει­στι­κά, ὅ­πως καὶ ὁ ὑ­πό­τιτ­λός του δη­λώ­νει, στὸ «μι­κρὸ δι­ή­γη­μα» γνω­ρί­ζα­με ὅ­τι ἀ­να­πό­φευ­κτα θὰ βρι­σκό­μα­στε μπρο­στὰ ἀ­πὸ τὸ κρι­τή­ριο τῆς πο­σό­τη­τας. Τὸ νὰ ἀ­πο­φα­σί­σει κα­νεὶς νὰ γρά­φει ἱ­στο­ρί­ες 55, 69 ἢ 100 λέ­ξε­ων ἀ­κρι­βῶς ἔ­χει κά­τι τὸ ἀ­νυ­πό­φο­ρα φορ­μα­λι­στι­κὸ ποὺ πη­γαί­νει πέ­ρα ἀ­πὸ τὸν ἀ­ναγ­καῖ­ο σὲ κά­θε εἶ­δος τέ­χνης αὐ­το­πε­ρι­ο­ρι­σμὸ στὰ στοι­χεῖ­α τῆς μορ­φῆς. Ὡ­στό­σο, ὅ­πως συ­νά­γε­ται ἐμ­μέ­σως καὶ ἀ­πὸ τὸ κεί­με­νο «Πό­σο μάκ­ρος ἔ­χει η συν­το­μία;» τοῦ Ian reid ποὺ δη­μο­σι­εύ­ου­με, αὐ­τὰ ποὺ κα­θο­ρί­ζουν τὴν ἔ­κτα­ση τοῦ δι­η­γή­μα­τος ὡς εἴ­δους στοὺς νε­ώ­τε­ρους χρό­νους ἔ­χουν νὰ κά­νουν λι­γό­τε­ρο μὲ κά­ποι­α ἐ­σω­τε­ρι­κὴ ἀ­φη­γη­μα­τι­κὴ ἀ­ναγ­και­ό­τη­τα καὶ πε­ρισ­σό­τε­ρο μὲ τὶς τε­χνο­λο­γι­κὲς ἐ­ξε­λί­ξεις στὴν τυ­πο­γρα­φί­α καί, κυ­ρί­ως, μὲ τὴν ἐμ­φά­νι­ση καὶ δι­ά­δο­ση στὸν δυ­τι­κὸ κό­σμο τοῦ πε­ρι­ο­δι­κοῦ τύ­που (τῶν ἐ­φη­με­ρί­δων ἢ τῶν ἐ­πι­θε­ω­ρή­σε­ων). Τέ­τοι­ου εἴ­δους ἀ­νάγ­κες ἐ­πι­βάλ­λουν τὸν ἕ­να ἢ τὸν ἄλ­λο ἀ­ριθ­μὸ λέ­ξε­ων ποὺ συ­νή­θως οἱ ἐκ­δό­τες ἀ­παι­τοῦν ἀ­πὸ τοὺς συγ­γρα­φεῖς, ἐ­νῶ ἀν­τι­στοί­χως πα­ρα­τη­ροῦ­με πὼς πα­ρα­δο­σια­κὰ με­γά­λο μέ­ρος τῆς κλα­σι­κῆς δι­η­γη­μα­το­γρα­φί­ας ἔ­χει γρα­φτεῖ γιὰ νὰ πρω­το­πα­ρου­σια­στεῖ ἀ­κρι­βῶς στὸν πε­ρι­ο­δι­κὸ τύ­πο. Ἀ­νά­λο­γα συμ­βαί­νουν καὶ μὲ τὶς τε­λευ­ταῖ­ες τε­χνο­λο­γι­κὲς ἐ­ξε­λί­ξεις ποὺ ὁ­δή­γη­σαν στὸ Δι­α­δί­κτυ­ο. Ἡ ἔλ­λει­ψη κό­στους τῶν δη­μο­σι­εύ­σε­ων στὸ Δι­α­δί­κτυ­ο δὲν ὁ­δή­γη­σε στὴν πα­ρα­γω­γὴ με­γά­λων σὲ ἔ­κτα­ση ἔρ­γων μὲ προ­ο­ρι­σμὸ τὸν παγ­κό­σμιο ἱ­στό, ἀ­σχέ­τως ἐ­ὰν ἔ­χουν ἀρ­χί­σει νὰ ἀ­πο­θη­κεύ­ον­ται ἐ­κεῖ με­γά­λα σὲ ὄγ­κο ἔρ­γα τοῦ πα­ρελ­θόν­τος. Στὸ ση­μεῖ­ο αὐ­τὸ ψη­λα­φεῖ­ται καὶ ἡ βα­θύ­τε­ρη συγ­γέ­νεια τοῦ Δι­α­δι­κτύ­ου μὲ τὸν πε­ρι­ο­δι­κὸ τύ­πο ὅ­πως τὸν γνω­ρί­σα­με, μὲ τὸν ὁ­ποῖ­ο μοι­ρά­ζε­ται τὴν πο­λυ­συλ­λε­κτι­κό­τη­τα, τὸν ἐ­ρα­νι­σμό, τὴν ἀ­πο­σπα­σμα­τι­κό­τη­τα καὶ τὴν ἐ­πι­και­ρό­τη­τα, ὅ­λα ὅ­σα δη­λα­δὴ προ­ϋ­πο­θέ­τουν τὴν ἐ­ναλ­λα­γὴ καὶ τὴ συν­το­μί­α. Τὸ ξε­φύλ­λι­σμα (b­r­o­w­s­i­ng) ὡς ἔν­νοι­α στὸ Δι­α­δί­κτυ­ο εἶ­ναι ἡ κλα­σι­κὴ κυ­ρι­ο­λε­ξία τοῦ πα­λιοῦ γου­τεμ­βερ­για­νοῦ κό­σμου ποὺ ἔ­γι­νε ἄ­νε­τα ἡ δυ­να­μι­κὴ με­τα­φο­ρά τοῦ δι­κτυα­κοῦ πα­ρόν­τος. Προ­σβλέ­πον­τας λοι­πὸν σ’ αὐ­τὸν τὸν χα­ρα­κτή­ρα ποὺ κά­νει μιὰ ἱ­στο­σε­λί­δα νὰ μοιά­ζει μὲ πε­ρι­ο­δι­κό, θε­ω­ροῦ­με πὼς ἡ ἔν­νοι­α «μι­κρὸ δι­ή­γη­μα» ποὺ ὑ­πο­τιτ­λί­ζει τὸ ἱ­στο­λό­γιό μας, εἶ­ναι ἀρ­κε­τὰ ἐ­λα­στι­κὴ καὶ πε­ρι­ε­κτι­κή, κρα­τών­τας ταυ­τό­χρο­να τὶς ἀ­πα­ραί­τη­τες ἀ­πο­στά­σεις ἀ­πὸ λε­ξα­ριθ­μή­σεις ποὺ κά­πο­τε ἔ­χουν τὸν πρό­σκαι­ρο ψυ­χα­ναγ­κα­σμὸ μιᾶς μό­δας. Πα­ρ’ ὅ­λους, ὡ­στό­σο, τοὺς συμ­βα­τι­κοὺς πο­σο­τι­κοὺς πε­ρι­ο­ρι­σμοὺς (βλ. «Ταυ­τό­τη­τα» καὶ «Συ­νερ­γα­σί­ες») ποὺ ἔ­χου­με θέ­σει γι’ αὐ­τὸ ποὺ ἐ­δῶ ὀ­νο­μά­ζου­με «μι­κρὸ δι­ή­γη­μα», ὁ θε­ω­ρη­τι­κὸς προ­βλη­μα­τι­σμός μας, ὅ­πως αὐ­τὸς κα­τα­γρά­φε­ται στα­δια­κὰ στὴν στή­λη «Γιὰ τὸ δι­ή­γη­μα», φι­λο­δο­ξεῖ νὰ πε­ρι­λά­βει τὸ δι­ή­γη­μα —αὐ­τὸ τὸ τό­σο δη­μο­φι­λὲς στοὺς φί­λους τῆς λο­γο­τε­χνί­ας εἶ­δος, ποὺ γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλ­λη­νες, εἰ­δι­κό­τε­ρα, ἀγ­κα­λιά­ζει τὰ με­γα­λύ­τε­ρα ὀ­νό­μα­τα τῆς πε­ζο­γρα­φί­ας μας— σὲ ὅλο του τὸ εὖρος καὶ ἀ­σχέ­τως πο­σο­τι­κῶν κα­θο­ρι­σμῶν. 

 

 

21-04-2010. Τε­τάρ­τη. Ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νο στὴ ση­με­ρι­νὴ μέ­ρα, τὸ μπον­ζά­ι 54 λέ­ξε­ων «Σὰν σή­με­ρα» τοῦ Χρί­στου Ρου­με­λι­ω­τά­κη μοιά­ζει νὰ πα­ρα­δειγ­μα­τί­ζει μὲ ἁρμόδιο τρό­πο τὸ δο­κί­μιο «Ἀ­πό­ψεις γιὰ τὸ δι­ή­γη­μα» τοῦ Ρι­κάρ­δο Πί­γλια ποὺ δη­μο­σι­εύ­σα­με λί­γες μέ­ρες πρὶν, στὶς 18/04: Ἕ­να δι­ή­γη­μα ποὺ δι­η­γεῖ­ται δύ­ο ἱ­στο­ρί­ες, μὲ τὴν κρυ­φὴ ἱ­στο­ρί­α (ὑ­παι­νι­κτι­κὰ ἀ­πο­τυ­πω­μέ­νη στὸ ἡ­με­ρο­λό­γιο τοῦ τοί­χου μὲ τὴν ξυ­λο­γρα­φί­α τοῦ Τά­σου) νὰ ξε­κλει­δώ­νει τὴν ὁ­ρα­τὴ ἱ­στο­ρί­α τῆς ἐ­πί­σκε­ψης. Ἡ συμ­πα­ρά­θε­ση τοῦ ὀ­πτι­κο­α­κου­στι­κοῦ ντο­κου­μέν­του τῆς ἐ­πο­χῆς ἐλ­πί­ζου­με ὅ­τι συν­τε­λεῖ στὴν ἀ­νά­δει­ξη τῆς ἔν­τα­σης ἀ­νά­με­σα στὴ γε­λοι­ό­τη­τα τῶν “ἰ­δα­νι­κῶν” τῆς «ἐ­θνο­σω­τη­ρί­ου ἐ­πα­να­στά­σε­ως» καὶ τὸ σοβαρὸ δρά­μα τῶν συγ­κε­κρι­μέ­νων ὑ­πο­κει­μέ­νων τὰ ὁ­ποῖα βί­ω­ναν τὶς συ­νέ­πει­ες της.

 

18-04-2010. Κυ­ρια­κή. Συ­νε­χί­ζον­τας τὴ συγ­κο­μι­δὴ θε­ω­ρη­τι­κῶν κει­μέ­νων γιὰ τὸ δι­ή­γη­μα (μι­κρὸ καὶ λι­γό­τε­ρο μι­κρό) ἀ­να­δη­μο­σι­εύ­ου­με σή­με­ρα (ἀ­πὸ τὸ τε­λευ­ταῖ­ο Πλα­νό­διον, ἀρ. 47) τὸ ἐ­ξαι­ρε­τι­κὰ δι­εισ­δυ­τι­κὸ δο­κί­μιο «Ἀ­πό­ψεις γιὰ τὸ δι­ή­γη­μα» τοῦ Αρ­γεν­τι­νοῦ πε­ζο­γρά­φου Ρι­κάρ­δο Πί­γλια, ποὺ με­τέ­φρα­σε ἡ νε­α­ρὴ κα­θη­γή­τρια Ἱ­σπα­νι­κῆς Λο­γο­τε­χνί­ας στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο St A­n­d­r­e­ws στὴ Σκω­τί­α, Ἑ­λέ­νη Κε­φά­λα. Ἡ ση­μαν­τι­κὴ συ­νει­σφο­ρὰ αὐ­τοῦ τοῦ δο­κι­μί­ου συ­νί­στα­ται στὴν ἀ­νά­δει­ξη καὶ συ­στη­μα­το­ποί­η­ση μιᾶς μι­κρῆς ἱ­στο­ρί­ας ἀ­πὸ τὰ ση­μει­ω­μα­τά­ρια τοῦ Τσέ­χωφ, ποὺ κα­τὰ τὸν Πί­γλια στὸν πυ­ρή­να της συμ­πυ­κνώ­νει τὴν κλα­σι­κὴ φόρ­μα τοῦ δι­η­γή­μα­τος, ἡ ὁ­ποί­α θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ συ­νο­ψι­στεῖ καὶ στὴ βα­σι­κὴ θέ­ση: «ἕ­να δι­ή­γη­μα πάν­το­τε δι­η­γεῖ­ται δύ­ο ἱ­στο­ρί­ες».

            Ricardo Piglia. Φωτογραφία ἀπὸ τὸν Daniel Mordzinski. 

 

 

 

16-04-2010. Πα­ρα­σκευ­ή. Ἡ ση­με­ρι­νὴ ἀ­νάρ­τη­ση ἀ­φο­ρᾶ ἕ­να μᾶλ­λον ἀ­πρό­σμε­νο δι­ή­γη­μα τοῦ Βα­σί­λη Βα­σι­λι­κοῦ. Στὸν ἀν­τί­πο­δα τοῦ πο­λυ­γρα­φό­τα­του καὶ μᾶλ­λον εὐ­κο­λο­γρά­φου συγ­γρα­φέ­α, ποὺ σχε­δὸν ἀ­φα­σι­κὰ “συ­ζη­τᾶ” στὶς ἐκ­πομ­πές του γιὰ συ­χνὰ ἀ­σή­μαν­τες ἐκ­δό­σεις, τὸ πα­λιὸ (1960) δι­ή­γη­μά του «Γράμ­μα στὸν Ἀ­λέ­ξαν­δρο Πα­πα­δι­α­μάν­τη» ἀ­να­πτύσ­σει ἕ­ναν πραγ­μα­τι­κὸ δι­ά­λο­γο μὲ τὸ «Ὁ­λό­γυ­ρα στὴ Λί­μνη» τοῦ με­γά­λου Σκι­α­θί­τη, στὸ ἔρ­γο τοῦ ὁ­ποί­ου προ­σφέ­ρει εἰ­λι­κρι­νὴ ὑ­πο­τα­γή. Κα­τα­λύ­της ἡ ἐμ­πει­ρί­α τῆς ξε­νι­τειᾶς, καὶ πιὸ συγ­κε­κρι­μέ­να αὐ­τὴ στὴν πό­λη τῆς Κα­γι­ούγ­κα, πλά­ι στὴν ὁ­μώ­νυ­μη λί­μνη τῆς πε­ρι­ο­χῆς τῶν Με­γά­λων Λι­μνῶν τῶν Η­ΠΑ. Ἐ­κεῖ, ὅ­σο καὶ νὰ φαί­νε­ται ἀ­πί­θα­νο, ὁ ἀ­φη­γη­τὴς τοῦ «Γράμ­μα­τος…» δι­α­τεί­νε­ται ὅ­τι θὰ συ­ναν­τή­σει με­ταλ­λαγ­μέ­νο ὡς C­h­r­i­ss P­a­p­p­as τὸν Χρι­στο­δου­λῆ, τὸ παι­δὶ μὲ τὰ πα­ρά­ξε­να κα­μώ­μα­τά του στὸ «Ὁ­λό­γυ­ρα στὴ Λί­μνη». Δὲν ξέ­ρω πό­σο πι­θα­νὸ εἶ­ναι νὰ γρα­φοῦν δύ­ο ἔρ­γα ἀ­πὸ δύ­ο δι­α­φο­ρε­τι­κοὺς (καὶ πό­σο δι­α­φο­ρε­τι­κούς!) συγ­γρα­φεῖς μὲ τὸν ἴ­διο «πραγ­μα­τι­κὸ» ἥ­ρω­α σὲ δύ­ο δι­α­φο­ρε­τι­κὲς ἡ­λι­κί­ες. Τὸ «φι­λο­σο­φεῖν καὶ οὐ­δὲν πράτ­τειν», ὡ­στό­σο, ποὺ δι­α­τρέ­χει καὶ τὰ δύ­ο κεί­με­να, ὁ­δη­γεῖ σὲ ἐ­κεί­νη τὴν βα­θύ­τε­ρη συγ­γέ­νεια ποὺ κά­νει ἕ­να ἔρ­γο νὰ περ­νᾶ τὸ σύ­νο­ρο αὐ­τοῦ ποὺ λέ­με «κό­σμος τοῦ βι­βλί­ου», τὸν κό­σμο τῆς ματαιόφρονος μέ­ριμ­νας τῶν γραμ­μάτων, καὶ νὰ ἀ­νοί­γε­ται στὸ ἄλ­λο ποὺ δί­νει νό­η­μα καὶ στὴν ί­δια τὴ λο­γο­τε­χνία.

 

 12-04-2010. Δευ­τέ­ρα. Με­τὰ τὴν ἀ­νάρ­τη­ση τοῦ μπον­ζά­ι τῆς Ζι­ζὲλ Πρά­σι­νος «Δὲν εἶ­μαι πιὰ μό­νος», ὁ φί­λος ζω­γρά­φος, φω­το­γρά­φος καὶ συ­νερ­γά­της τοῦ Πλα­νό­διου Δη­μή­τρης Γέ­ρος μᾶς ἔ­στει­λε τρεῖς φω­το­γρα­φί­ες της ποὺ τῆς εἶ­χε κά­νει, ὅ­ταν τὴ συ­νάν­τη­σε στὸ σπί­τι της στὸ Πα­ρί­σι τὸ 1999. Μα­ζὶ μ’ αὐ­τὲς μᾶς κοι­νο­ποί­η­σε καὶ ἕ­να μι­κρὸ αὐ­τό­γρα­φό της στὰ γαλ­λι­κά, ὅ­που ἡ Πρά­σι­νος κα­τα­γρά­φει μιὰ “ὑ­περ­ρε­α­λι­στι­κὴ” φρά­ση της ποὺ θυ­μό­ταν ὅ­τι εἶ­χε πεῖ, ὅ­ταν ἦ­ταν τεσ­σά­ρων ἐ­τῶν: Ἡ παν­τό­φλα ἔ­πε­σε μέ­σα στὸ νε­ρὸ καὶ τὸ πορ­το­κά­λι τὴ μά­ζε­ψε. Τὸν φί­λο Δη­μή­τρη Γέ­ρο εὐ­χα­ρι­στοῦμε γιὰ τὴν πα­ρα­χώ­ρη­ση τῶν τεκ­μη­ρί­ων. Τὶς φω­το­γρα­φί­ες καὶ τὸ ἰ­δι­ό­γρα­φο ση­μεί­ω­μα τῆς Πρά­σι­νος δη­μο­σι­εύ­ου­με ἐ­δῶ:

 

 

 

 

 

 

10-04-2010. Σάβ­βα­το. Γιὰ τὴν ἡ­μέ­ρα τῆς ἀ­να­κοί­νω­σης τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου ζη­τή­σα­με ἀ­πὸ τὸν Ἠ­λί­α Πα­πα­δη­μη­τρα­κό­που­λο νὰ μᾶς δι­α­βά­σει τὸ δι­ή­γη­μά του «Οἱ φρα­κα­σά­νες». Εἶ­ναι τὸ πρῶ­το του δι­ή­γη­μα, γραμ­μέ­νο τὸ 1962. Ὅ­πως μᾶς ἐ­ξη­γεῖ στὴν ἀρ­χὴ τῆς μα­γνη­το­σκό­πη­σης, οἱ φρα­κα­σά­νες εἶ­ναι μιὰ ποι­κι­λί­α σύ­κου ποὺ δὲν συ­ναν­τι­έ­ται πιά.  Δὲν τὸ γνώ­ρι­ζα, ὅ­ταν πρὶν χρό­νια δι­ά­βα­ζα τὸ πε­ζό του. Πε­νῆν­τα χρό­νια με­τά, μέ­νει, γιὰ μᾶς, νὰ συμ­βο­λί­ζουν τὸν ἀ­νεύ­ρε­το χρό­νο τῆς ἐ­φη­βι­κῆς ἐ­ρω­τι­κῆς ἐ­πι­θυ­μί­ας, καὶ ἀν­τ’ αὐ­τῶν «φρα­κα­σά­νες» νὰ γί­νον­ται τὰ ἴ­δια τὰ ἔρ­γα τῆς κα­λῆς λο­γο­τε­χνί­ας, αὐ­τὰ ποὺ μὲ τὴ σει­ρά τους κρα­τοῦν γιὰ κά­θε μελ­λο­ντι­κὸ ἀ­να­γνώ­στη τὴ γλύ­κα τοῦ ἀ­νε­πί­στρε­πτου. Ἡ ἀ­νά­γνω­ση ἔ­γι­νε στὶς 21 Μαρ­τί­ου στὴ Νέ­α Σμύρ­νη. Τὶς φω­το­γρα­φί­ες καὶ τὴ μα­γνη­το­σκό­πη­ση ἔ­κα­νε ἡ Ἡ­ρὼ Νι­κο­πού­λου. Ὁ Ἠ­λί­ας δὲν ἤ­θε­λε νά ‘χει πί­σω του βι­βλί­α. Εἰς ἀ­νά­μνη­σιν ἐ­κεί­νης τῆς συ­νάν­τη­σης ἔ­στω αὐ­τὴ ἡ φω­το­γρα­φί­α:

 

09-04-2010. Πα­ρα­σκευ­ή. Ἡ 28^η ἀ­νάρ­τη­ση (21^ο μπον­ζά­ι στὰ ἑλ­λη­νι­κά) εἶ­ναι τὸ πε­ζὸ «Δὲν εἶ­μαι πιὰ μό­νος» τῆς Ζι­ζέλ Πρά­σι­νος σὲ με­τά­φρα­ση τῆς Μα­ρί­ας Σπυ­ρι­δο­πού­λου. Ἂν καὶ δύ­ο βι­βλί­α της κυ­κλο­φό­ρη­σαν σὲ ἑλ­λη­νι­κὴ με­τά­φρα­ση στὴ δε­κα­ε­τί­α τοῦ ’­90 ἀ­πὸ τὶς ἐκ­δό­σεις Ἐ­ξάν­τας (Μὰ ὁ χρό­νος δὲν ὑ­πάρ­χει καὶ Ὁ φεγ­γί­της) ἡ Ζι­ζὲλ Πρά­σι­νος ἐ­ξα­κο­λου­θεῖ νὰ πα­ρα­μέ­νει σχε­δὸν ἄ­γνω­στη στὸ ἑλ­λη­νι­κὸ κοι­νὸ καὶ λί­γες ἀ­να­φο­ρὲς σ’ αὐ­τὴν θὰ συ­ναν­τή­σει κα­νεὶς στὸ ἐλ­λη­νι­κὸ δι­α­δί­κτυ­ο. Ἡ ἴ­δια ἡ Βι­κι­παί­δεια στὸ σύν­το­μο λῆμ­μα της τὴν κα­τα­χω­ρί­ζει ὡς γαλ­λί­δα συγ­γρα­φέ­α, χω­ρὶς τὴν πα­ρα­μι­κρὴ μνεί­α στὴν ἑλ­λη­νι­κὴ κα­τα­γω­γή της. Ὁ πα­τέ­ρας της Λύ­σαν­δρος Πρά­σι­νος, πε­ζο­γρά­φος, ποι­η­τὴς καὶ ζω­γρά­φος, κα­θη­γη­τὴς τῆς γαλ­λι­κῆς στὴν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη τοῦ με­σο­πο­λέ­μου, ὑ­πῆρ­ξε συ­νεκ­δό­της τοῦ ἐ­ξαι­ρε­τι­κοῦ κων­σταν­τι­νου­πο­λί­τι­κου πε­ρι­ο­δι­κοῦ Λό­γος, στὶς σε­λί­δες τοῦ ὁ­ποί­ου πα­ρου­σι­ά­στη­καν ση­μαν­τι­κοὶ Ἕλ­λη­νες πε­ζο­γρά­φοι, ὅ­πως ὁ Θρά­σος Κα­στα­νά­κης, ὁ Ἠ­λί­ας Βε­νέ­ζης, ὁ Φώ­της Κόν­το­γλου.

            Ἐ­δῶ ἡ Ζι­ζὲλ Πρά­σι­νος τὸ 2008 σὲ ἡ­λι­κί­α 88 ἐ­τῶν:

 

07-04-2010. Τε­τάρ­τη.  Ἡ 11^η ἀ­νάρ­τη­ση (8^ο μπον­ζά­ι στὰ ἑλ­λη­νι­κά) ἀ­φο­ρᾶ τὸ κεί­με­νο τοῦ Φαί­δρου Μπαρ­λᾶ «Ἡ σκού­να». Εἶ­ναι τὸ πρῶ­το ἀ­πὸ τὰ τρί­α δι­η­γή­μα­τά του ποὺ δι­α­λέ­ξα­με, σὲ πρώ­τη φά­ση, νὰ πα­ρου­σι­ά­σου­με στὸ ἱ­στο­λό­γιο. Ὅ­ταν σκε­φτό­μουν γιὰ κεί­με­να ἀ­πὸ τὴν ἑλ­λη­νι­κὴ πε­ζο­γρα­φι­κὴ πα­ρά­δο­ση ποὺ νὰ ται­ριά­ζουν στὶς Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι, τὰ πρῶ­τα ποὺ μοῦ ἦρ­θαν στὸ νοῦ ἦ­ταν τὰ δι­η­γή­μα­τα τοῦ Φαί­δρου Μπαρ­λᾶ. Μο­λο­νό­τι γραμ­μέ­να τὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα στὴν δε­κα­ε­τί­α τοῦ ’­50, ὁ τρό­πος μὲ τὸν ὁ­ποῖ­ο συν­δυ­ά­ζα­νε πλο­κὴ, γλώσ­σα, ὀ­πτι­κή γω­νί­α, ἀ­πρό­ο­πτο, εἰ­ρω­νί­α τὰ ἔ­κα­ναν ἐ­ξαι­ρε­τι­κὰ σύγ­χρο­να, πο­λὺ μα­κριὰ ἀ­πὸ τὴ ρε­α­λι­στι­κὴ κοι­νω­νι­κὴ πε­ζο­γρα­φί­α τῆς ἐ­πο­χῆς καὶ μᾶλ­λον σὲ εἰ­ρω­νι­κὴ ἀν­τι­πα­ρά­θε­ση πρὸς αὐ­τή. Ὁ Φαῖ­δρος Μπαρ­λᾶς πα­ρα­μέ­νει καὶ σή­με­ρα ἕ­νας ἄ­δι­κα πα­ρα­γνω­ρι­σμέ­νος πε­ζο­γρά­φος. Τὴν γνω­ρι­μί­α μὲ τὴν λο­γο­τε­χνί­α του (καὶ τὴν ἐ­λά­χι­στη μὲ τὸν ἴ­διο) τὴν ὀ­φεί­λω στὸν φί­λο του καὶ ἐ­πι­με­λη­τὴ τῶν Ἁ­πάν­των του, με­τὰ τὸν πρό­ω­ρο θά­να­τό του σὲ ἡ­λι­κί­α πε­νήν­τα ἐ­τῶν τὸ 1975, Ρέ­νο Ἀ­πο­στο­λί­δη. Εἶ­ναι ὁ πλέ­ον κα­τάλ­λη­λος νὰ μι­λή­σει γι’ αὐ­τόν:

 

 

 

06-04-2010. Τρί­τη. Ἡ 5^η καὶ ἡ 6^η ἀ­νάρ­τη­ση τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου ἀ­να­φέ­ρον­ται στὰ ἴ­δια τὰ μι­κρὰ δι­η­γή­μα­τα ὡς ἰ­δι­αί­τε­ρο λο­γο­τε­χνι­κὸ ὑ­πο­εῖ­δος τοῦ δι­η­γή­μα­τος. Πρό­κει­ται γιὰ τὸ ἄρ­θρο τῆς W­i­k­i­p­e­d­iaποὺ ἀ­φο­ρᾶ τὸ «Flash Fi­ction» καὶ τὸ «Ση­μεί­ω­μα τοῦ Ἐ­πι­με­λη­τῆ» στὸν τό­μο F­l­a­sh F­i­c­t­i­on F­o­r­w­a­rd, σὲ ἐ­πι­μέ­λεια τῶν Τζαί­ημς Τό­μας (J­a­m­es T­h­o­m­as) καὶ Ρόμ­περτ Σά­παρ­ντ (R­o­b­e­rt Sha­pard) (2006). Μὲ τὰ ἄρ­θρα αὐ­τὰ τὸ ἱ­στο­λό­γιο ἐγ­και­νιά­ζει ἕ­να πα­ρά­πλευ­ρο πρὸς τὰ ἴ­δια τὰ λο­γο­τε­χνι­κὰ κεί­με­να χῶ­ρο, μὲ τίτ­λο Γιὰ τὸ δι­ή­γη­μα, ὅ­που ὑ­πὸ ποι­κί­λες μορ­φές κει­μέ­νων ἀ­να­φο­ρᾶς, ὅ­πως εἶ­ναι τὸ ἄρ­θρο, τὸ δο­κί­μιο, τὸ σχό­λιο, τὸ ρε­πορ­τάζ, ἡ συ­νέν­τευ­ξη ἢ ἡ ἐ­πι­στο­λή, θὰ συ­ζη­τιοῦν­ται θέ­μα­τα ποὺ ἀ­φο­ροῦν στὸ μι­κρὸ δι­ή­γη­μα, ἀλ­λὰ καὶ στὸ δι­ή­γη­μα γε­νι­κό­τε­ρα.

       Ἕ­να ἀ­πὸ τὰ βα­σι­κὰ χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὰ τοῦ δι­η­γή­μα­τος ὡς εἴ­δους εἶ­ναι καὶ ἡ μι­κρή του ἔ­κτα­ση, σὲ σχέ­ση πάν­τα πρὸς τὶς με­γά­λες ἀ­φη­γή­σεις, τὰ ἀρ­χαῖ­α καὶ με­σαι­ω­νι­κὰ ἔ­πη, ἢ τὰ λε­γό­με­να ἔμ­με­τρα μυ­θι­στο­ρή­μα­τα, ὅ­πως αὐ­τὰ τῶν ἑλ­λη­νι­στι­κῶν χρό­νων. Ἡ ἀ­νάγ­κη, ὅ­μως, γιὰ ἕ­ναν ἀ­κρι­βέ­στε­ρο κα­θο­ρι­σμὸ τῆς ἔ­κτα­σης αὐ­τῆς, πιὸ εἰ­δι­κὰ ἡ ὁ­ρι­ο­θέ­τη­σή της πρὸς τὰ πά­νω, εἶ­ναι προ­ϊ­ὸν τῶν νε­ώ­τε­ρων χρό­νων, καὶ συγ­κε­κρι­μέ­να τοῦ 19ου αἰ­ώ­να, ὅ­ταν μὲ τὴν ρα­γδαί­α ἐ­ξά­πλω­ση τοῦ τύ­που, τῶν ἐ­φη­με­ρί­δων καὶ τῶν πε­ρι­ο­δι­κῶν, δη­μι­ουρ­γή­θη­κε μιὰ με­γά­λη ζή­τη­ση γιὰ μι­κρὲς λο­γο­τε­χνι­κὲς ἱ­στο­ρί­ες, ζή­τη­ση ποὺ ἔ­παι­ξε κα­θο­ρι­στι­κὸ ρό­λο στὴν ἀ­νά­πτυ­ξη τοῦ σύγ­χρο­νου δι­η­γή­μα­τος, ὅ­πως τὸ γνω­ρί­σα­με στοὺς δύ­ο τε­λευ­ταί­ους αἰ­ῶ­νες. Τὴν ἀ­νάγ­κη αὐ­τὴ ἦρ­θε νὰ ἀ­να­νε­ώ­σει τὴν τε­λευ­ταί­α δε­κα­ε­τί­α, ἡ ἐ­κρη­κτι­κὴ πα­ρου­σί­α τοῦ Δι­α­δι­κτύ­ου, μὲ τὶς χι­λιά­δες ὴ­λε­κτρο­νι­κὲς ἐ­πι­θε­ω­ρή­σεις, ἱ­στο­σε­λί­δες καὶ ἱ­στο­λό­για, ὅ­που τὰ μι­κρὰ κεί­με­να εἶ­ναι καὶ πά­λι ἐ­δῶ ὁ κα­νό­νας. Ὁ πε­ρι­ο­ρι­σμὸς αὐ­τός, σὲ με­ρι­κὲς ἀ­κραῖ­ες πε­ρι­πτώ­σεις, γί­νε­ται ἀ­πό­λυ­τος, ὅ­πως λ.χ. στὸ αἴ­τη­μα γιὰ κεί­με­να 55 ἢ 69 λέ­ξε­ων ἀ­κρι­βῶς, πε­ρι­ο­ρι­σμός ὁ ὁ­ποῖ­ος, μο­λο­νό­τι θυ­μί­ζει ἀ­νά­λο­γες δε­σμεύ­σεις τῆς ποί­η­σης, π.χ. τοῦ χά­ι­κου ἢ τοῦ σο­νέ­του, μοιά­ζει ἀρ­κε­τὰ αὐ­θαί­ρε­τος, ἀ­πε­ρι­ό­ρι­στα ἐ­ναλ­λά­ξι­μος, καὶ ὄ­χι ἐ­σω­τε­ρι­κὰ ἀ­ναγ­καῖ­ος.

       Τὸ ἱ­στο­λό­γιο Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι, ὅ­σον ἀ­φο­ρᾶ τὰ ἴ­δια τὰ λο­γο­τε­χνι­κὰ κεί­με­να, ἀ­πο­δέ­χτη­κε ἕ­να πλαί­σιο ἀρ­κε­τὰ εὐ­έ­λι­κτο ποὺ φτά­νει κα­τ’ ἀ­νώ­τα­το ὅ­ριο τὶς 2.000 λέ­ξεις (βλ. σε­λί­δες Ταυ­τό­τη­τα καὶ Συ­νερ­γα­σί­ες­), ἔ­τσι ὥ­στε νὰ μπο­ρεῖ νὰ πα­ρα­κο­λου­θεῖ μὲ σχε­τι­κὴ ἄ­νε­ση τὶς ποι­κί­λες πο­σο­τι­κὲς δι­α­κυ­μάν­σεις τοῦ εἴ­δους, ἐ­πι­δι­ώ­κον­τας ταυ­τό­χρο­να ἀ­νά­λο­γη πρό­σβα­ση καὶ πρὸς τὰ κείμενα τοῦ πα­ρελ­θόντος.

* * *

      Ἡ 9^η ἀ­νάρ­τη­ση τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου ἀ­φο­ρᾶ τὴν με­τά­φρα­ση στὰ ἀγ­γλι­κὰ τοῦ ἀ­νέκ­δο­του δι­η­γή­μα­τος τοῦ Φί­λιπ­που Φι­λίπ­που «Ἡ κά­ψα» ἀ­πὸ τὸν συ­νερ­γά­τη τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου πα­νε­πι­στη­μια­κὸ κα­θη­γη­τὴ τῆς ἀγ­γλι­κῆς γλώσ­σας Βα­σί­λη Μα­νου­σά­κη. Θὰ ἀ­κο­λου­θή­σουν καὶ ἄλ­λες με­τα­φρά­σεις ἑλ­λη­νι­κῶν δι­η­γη­μά­των τὰ ὁ­ποῖ­α θὰ θη­σαυ­ρί­ζον­ται στὴ στή­λη G­r­e­ek W­r­i­t­e­rs In E­n­g­l­i­sh. Μέ­σα στὸ σύγ­χρο­νο παγ­κο­σμι­ο­ποι­η­μέ­νο πε­ρι­βάλ­λον καὶ μὲ τὴν εὐ­κο­λί­α πρό­σβα­σης στὰ κεί­με­να ἀ­πὸ οἱ­ον­δή­πο­τε καὶ σὲ ὁ­ποι­ο­δή­πο­τε ση­μεῖο τοῦ πλα­νή­τη, τὸ ἱ­στο­λό­γιο φι­λο­δο­ξεῖ, στὸ μέ­τρο τῶν δυ­να­το­τή­των του, νὰ κά­νει γνω­στὴ τὴν ἑλ­λη­νι­κὴ δι­η­γη­μα­το­γρα­φί­α στοὺς ὅ­που γῆς φι­λό­τε­χνους χρῆ­στες τῆς ἀγ­γλι­κῆς γλώσ­σας, ἀν­ταλ­λάσ­σον­τας ἐ­πα­φὲς καὶ συν­δέ­σμους μὲ ὁ­μο­ει­δεῖς ἱ­στο­σε­λί­δες. 

 

05-04-2010. Δευ­τέ­ρα.Πρώ­τη ἀ­νάρ­τη­ση τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι μὲ τὸ κεί­με­νο τοῦ Αἰ­σώ­που «Χρε­ω­φει­λέ­της». Ὀ­φει­λὴ πρὸς τὸν με­γά­λο μυ­θο­ποι­ὸ καὶ εὑ­ρέ­τη τῆς πε­ζό­μορ­φης ἀ­φή­γη­σης, μα­κρι­νὸ πρό­γο­νο, σύμ­φω­να μὲ ὡ­ρι­σμέ­νους, τοῦ σύγ­χρο­νου πε­ζο­γρα­φι­κοῦ εἴ­δους «δι­ή­γη­μα-ἀ­στρα­πή» (F­l­a­sh f­i­c­t­i­on). Καί, ταυ­τό­χρο­να, κω­μι­κο­τρα­γι­κὰ ἐ­πί­και­ρη κα­ταγ­γε­λί­α γιὰ τοὺς κερ­δο­σκό­πους, ποὺ δὲν ἔ­λει­ψαν ἀ­πὸ κα­μιὰ ἐ­πο­χή.

Αἴσωπος. Πίνακας τοῦ Βελάσκεθ.

          Μὲ τὸ κεί­με­νο αὐ­τὸ τοῦ Αἰ­σώ­που στὸ πρω­τό­τυ­πο ἐγ­και­νι­ά­ζε­ται καὶ σει­ρὰ ἀ­πὸ ἀρ­χαι­ο­ελ­λη­νι­κὰ καὶ με­σαι­ω­νι­κὰ μι­κρὰ αὐ­το­τε­λῆ ἀ­φη­γή­μα­τα στὰ ὁ­ποῖ­α ἐ­πι­κρα­τεῖ τὸ μυ­θο­πλα­στι­κὸ στοι­χεῖ­ο. Ὅ­που τὸ ἀρ­χαῖ­ο κεί­με­νο εἶ­ναι βα­τό, ὅ­πως στὴν πε­ρί­πτω­ση τοῦ «Χρε­ω­φει­λέ­τη», πα­ρα­τί­θε­ται ὡς ἔ­χει στὸ πρω­τό­τυ­πο. Ἀλ­λι­ῶς, ἀ­κο­λου­θεῖ νε­ο­ελ­λη­νι­κὴ ἀ­πό­δο­σή του.

          Μὲ τὴν εὐ­και­ρί­α αὐ­τῆς τῆς πρώ­της ἀ­νάρ­τη­σης τὸ ἱ­στο­λό­γιο Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι θέ­λει νὰ εὐ­χα­ρι­στή­σει τοὺς φί­λους καὶ συ­νερ­γά­τες ποὺ βο­ή­θη­σαν γιὰ τὴν ὑ­λο­ποί­η­σή του μὲ συμ­βου­λές, πη­γές, κεί­με­να, με­τα­φρά­σεις, ὅ­λους αὐ­τοὺς τοὺς μῆ­νες, ἀ­πὸ τὴν ἀρ­χι­κὴ σύλ­λη­ψή του τὸν Ὀ­κτώ­βριο τοῦ 2009 ἕ­ως σή­με­ρα: τὴν Ἡ­ρὼ Νι­κο­πούλου καὶ τὸν Γιῶρ­γο Ζε­βε­λά­κη, κα­θὼς καὶ τὴν ὁ­μά­δα τῶν τα­κτι­κῶν συ­νερ­γα­τῶν με­τα­φρα­στῶν: Εὐ­γε­νί­α Κρι­τσέφ­τσκα­για, Βα­σί­λη Μα­νου­σά­κη, Εὔ­η Ξη­ρο­με­ρί­τη, Κων­σταν­τί­νο Πα­λαι­ο­λό­γο, Στα­μά­τη Πο­λε­νά­κη, Μα­ρί­α Σπυ­ρι­δο­πού­λου, Ἕ­λε­να Σταγ­κου­ρά­κη, Μα­ρὼ Τρι­αν­τα­φύλ­λου καὶ Γι­ῶρ­γο Χα­βου­τσᾶ. Ἀ­κό­μη: τὴν Ἑ­λέ­νη Κε­φά­λα, τὸν Βλά­ση Κα­μά­ρα, τὸν Στέ­λιο Πα­πα­λε­ξαν­δρό­που­λο, τὸν Φί­λιπ­πο Δρα­κον­τα­ει­δῆ, τὴν Εὐ­αγ­γε­λί­α Δάλ­κου, τὴν Ξέ­νια Πα­πα­δη­μη­τρί­ου, τὸν Λάμ­προ Σκου­ζά­κη, τὸν Ἀ­λέ­ξαν­δρο Βα­ναρ­γι­ώ­τη, τὸν Κώ­στα Κου­τσου­ρέ­λη, τὸν Ἠ­λία Πα­πα­δη­μη­τρα­κό­που­λο. Ἐ­πί­σης τὸν προ­γραμ­μα­τι­στὴ τῶν ὑ­πο­λο­γι­στῶν Θο­δω­ρῆ Κο­σμό­που­λο. Ἐμ­πνευ­στι­κὸ σὲ πολ­λὰ στά­θη­κε τὸ ἐ­ξαι­ρε­τι­κὸ στὴ σύλ­λη­ψη, σκο­πὸ καὶ ὑ­λο­ποί­η­ση ἱ­στο­λό­γιο Παμ­πά­λαι­ο νε­ρό τῆς Σο­φί­ας Κο­λο­τού­ρου καὶ τοῦ Κώ­στα Κου­τσου­ρέ­λη.

          Ἡ ἰ­δέ­α τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου ἀ­πο­τε­λεῖ φυ­σι­ο­λο­γι­κὴ προ­έ­κτα­ση τῆς σχε­δι­α­ζό­με­νης ἔκ­δο­σης, ἀ­πὸ τὸ λο­γο­τε­χνι­κὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ Πλα­νό­διον, δύ­ο τευ­χῶν μὲ θέ­μα τὸ μι­κρὸ δι­ή­γη­μα. Ἔ­χον­τας με­γά­λη ἐμ­πι­στο­σύ­νη στὴν πλα­στι­κό­τη­τα τοῦ μέ­σου, τὸ ἱ­στο­λό­γιο Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζάι φι­λο­δο­ξεῖ νὰ φέ­ρει στὸν ἱ­στο­χῶ­ρο τὸ ὕ­φος καὶ τὸ ἦ­θος τῆς ἔν­τυ­πης πα­ρά­δο­σης, τῆς ὁ­ποί­ας, κα­τὰ τὴ γνώ­μη μας, τὸ Δι­α­δί­κτυ­ο ἀ­πο­τε­λεῖ τὴν με­γα­λει­ώ­δη ἐ­πα­να­στα­τι­κὴ συ­νέ­χεια.