Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua): Ταξίδι στο χρόνο

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua)

Τα­ξί­δι στὸ χρό­νο

Ο ΤΑΞΙΔΙ στὸ χρό­νο ὄ­χι μό­νο εἶ­ναι ἐ­φι­κτό, ἀλ­λὰ ἀ­δή­ρι­το κι ἀ­δι­ά­κο­πο. Ἀπ΄ τὴν ὥ­ρα ποὺ γεν­νή­θη­κα δὲν κά­νω ἄλ­λο πράγ­μα ἀ­πὸ τὸ ν’ ἀρ­με­νί­ζω πρὸς ἕ­να κα­κὸ ρι­ζι­κό. Πό­σο θά ΄θε­λα νὰ μπο­ρῶ νὰ ἀ­ρά­ξω, νὰ στα­θῶ ἐ­δῶ ποὺ βρί­σκο­μαι, ποὺ δὲν εἶ­ναι καὶ τό­σο ἄ­σχη­μα τε­λι­κά: νὰ ἀγ­κυ­ρο­βο­λή­σω.

Πη­γή: Ana Maria Shua, Botánica del caos, Sudamericana, Buenos Aires, 2000.

Ἄ­να Μα­ρί­α Σού­α (Ana Maria Shua) (Μπουένος Ἄιρες, Ἀρ­γεν­τι­νή, 1951). Ἀ­πὸ τὶς πιὸ ἀ­ξι­ό­λο­γες καὶ δη­μο­φι­λεῖς συγ­γρα­φεῖς τῆς Ἀρ­γεν­τι­νῆς. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα ἀ­πὸ σα­ράν­τα βι­βλί­α καὶ θε­ω­ρεῖ­ται ἡ βα­σί­λισ­σα τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος στὴν ἰ­σπα­νι­κὴ γλώσ­σα. Τὰ δι­η­γή­μα­τα καὶ τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν βρα­βευ­τεῖ καὶ χαί­ρουν παγ­κό­σμιας ἀ­να­γνώ­ρι­σης μὲ με­τα­φρά­σεις σὲ ὅ­λο τὸν κό­σμο: ἀ­πὸ τὶς ΗΠΑ καὶ τὴν Γερμανία ἕ­ως τὴν Ἰσ­λαν­δί­α καὶ τὴν Κί­να. Τὸ 2014 ἔ­λα­βε τὸ Κρα­τι­κὸ Βρα­βεῖ­ο Λο­γο­τε­χνί­ας (Ἀρ­γεν­τι­νή). Στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ἔ­χει κυ­κλο­φο­ρή­σει ἡ συλ­λο­γὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Ὀ­νει­ρο­πα­γί­δα (La sueñera, 1984) σὲ με­τά­φρα­ση τῆς Ἄν­νας Βερ­ροι­οπού­λου, ἕ­να βι­βλί­ο γιὰ τὰ ὄ­νει­ρα, τὸν ὕ­πνο καὶ τὴν ἀ­ϋ­πνί­α. (Γιὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα βλ. ἐ­δῶ τὴν εἰ­σα­γω­γὴ τῆς με­τα­φρά­στρι­ας καὶ στὴν στήλη μας «Ἡμερολόγιο Καταστρώματος Β’», ἐγγραφὴ τῆς 13-08-2016.)

 

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἰσπανικά:

Ἄν­να Βερ­ροι­ο­πού­λου (Ἀ­θή­να, 1970). Μετάφραση, διήγημα. Σπού­δα­σε Ὠ­κε­α­νο­γρα­φί­α καὶ Ἰ­σπα­νι­κὴ Γλώσ­σα καὶ Πο­λι­τι­σμό. Τὰ τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὴ λο­γο­τε­χνι­κὴ με­τά­φρα­ση (Juan Ramon Jimenez, Antonio Di Βenedetto κ.ἄ.). Δι­δά­σκει ἰ­σπα­νι­κὰ καὶ ἐρ­γά­ζε­ται ὡς κα­θη­γή­τρια στὰ Κέν­τρα Διὰ Βί­ου Μά­θη­σης. Εἶ­ναι ἀρ­θρο­γρά­φος στὸ ispania.gr κι ἔ­χει με­τα­φρά­σει ἰ­σπα­νό­φω­νη ποί­η­ση γιὰ τὸ poetica.net. Δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεῖ σὲ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ καὶ ἔν­τυ­πο τύ­πο. Στὸ ἱστολόγιό μας ἔχει δημοσιευτεῖ τὸ διήγημά της «Ἀγγέλων ἔργα».

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua): Μιὰ συ­νέν­τευ­ξη γιὰ τὸ ἱστολόγιο «Πλανόδιον- Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι»

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua)

Μιὰ συ­νέν­τευ­ξη στὴν Ἄν­να Βερ­ροι­ο­πού­λου

γιὰ τὸ ἱστολόγιο «Πλανόδιον- Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι»

Α.Β.: Εἶ­στε γνω­στὴ ὡς ἡ βα­σί­λισ­σα τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος στὴν ἰ­σπα­νι­κὴ γλώσ­σα. Για­τί ἀ­σχο­λη­θή­κα­τε μὲ τὴ συγ­κε­κρι­μέ­νη φόρ­μα; Ἐ­σεῖς ἐ­πι­λέ­ξα­τε τὴ μι­κρο­μυ­θο­πλα­σί­α ἢ μή­πως ἡ μι­κρο­μυ­θο­πλα­σί­α ἐ­πέ­λε­ξε ἐ­σᾶς;

Α.Μ.Σ.: Ὅ­πως συμ­βαί­νει συ­νή­θως μὲ ὅ­λα τα με­γά­λα πά­θη τῆς Ἱ­στο­ρί­ας (παγ­κό­σμια καὶ προ­σω­πι­κά), ἡ ἐ­πι­λο­γὴ ἦ­ταν ἀ­μοι­βαί­α. Πάν­τα μὲ ἐν­δι­έ­φε­ρε ὡς ἀ­να­γνώ­στρια ἡ σύν­το­μη ἀ­φή­γη­ση. Στὴν ἀρ­γεν­τι­νὴ λο­γο­τε­χνί­α ὅ­λοι οἱ με­γά­λοι μας συγ­γρα­φεῖς εἶ­χαν ἀ­σχο­λη­θεῖ μὲ τὸ εἶ­δος: ὁ Μπόρ­χες, ὁ Κορ­τά­σαρ, ὁ Κα­σά­ρες καὶ πολ­λοὶ ἄλ­λοι. Ἐ­ξάλ­λου, στὴ γρα­φή μου ἔ­χω μιὰ αὐ­θόρ­μη­τη τά­ση πρὸς τὴ συν­το­μί­α. Ὅ­ταν ἐ­γὼ ξε­κί­νη­σα νὰ γρά­φω, ἡ μι­κρο­μυ­θο­πλα­σί­α δὲν ἀ­να­γνω­ρι­ζό­ταν ὡς μιὰ δι­α­φο­ρε­τι­κὴ λο­γο­τε­χνι­κὴ φόρ­μα ἀ­πὸ τὸ δι­ή­γη­μα. Ὑ­πῆρ­χε τό­τε ἕ­να με­ξι­κα­νι­κὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ El cuento, τὸ ὁ­ποῖ­ο εἶ­χε προ­κη­ρύ­ξει ἕ­να δι­α­γω­νι­σμὸ σύν­το­μου δι­η­γή­μα­τος, μὲ ἀ­πο­τέ­λε­σμα στὰ εἴ­κο­σι πέν­τε μου νὰ ἀρ­χί­σω νὰ γρά­φω μι­κρο­δι­η­γή­μα­τα γιὰ νὰ λά­βω μέ­ρος. Ἔ­τσι βγῆ­κε τὸ πρῶ­το μου βι­βλί­ο, τὸ ὁ­ποῖ­ο ἀ­κό­μη καὶ σή­με­ρα ἀ­γα­πῶ πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀπ΄ ὅ­λα: Ἡ ὀ­νει­ρο­πα­γί­δα (La sueñera).

Α.Β.: Μι­λῆ­στε μας λί­γο γιὰ τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τά σας: τὸ ὕ­φος σας, τὶς ἐ­πιρ­ρο­ές σας κλπ.

Α.Μ.Σ.: Ἐ­κτὸς ἀ­πὸ τοὺς συγ­γρα­φεῖς ποὺ προ­α­νέ­φε­ρα, στοὺς ὁ­ποί­ους ὀ­φεί­λω νὰ προ­σθέ­σω τὴ Σιλ­βί­να Ὀ­κάμ­πο, τὸν Ἰ­σι­δό­ρο Μπλά­ι­στεν καὶ τὸν Μάρ­κο Ντε­νέ­βι (ὄ­χι τό­σο γνω­στοὶ παγ­κο­σμί­ως, ὡ­στό­σο πο­λὺ ση­μαν­τι­κοὶ γιὰ τὴ λο­γο­τε­χνί­α μας), ὑ­πάρ­χουν κι ἄλ­λοι ποὺ ἐ­πη­ρέ­α­σαν ση­μαν­τι­κὰ τὸ ἔρ­γο μου. Πρῶ­τον, οἱ γάλ­λοι νε­ω­τε­ρι­στὲς συγ­γρα­φεῖς τῶν ἀρ­χῶν τοῦ 20οῦ αἰ­ώ­να, οἱ ὁ­ποῖ­οι θέ­σπι­σαν νέ­ους ρι­ζο­σπα­στι­κοὺς κα­νό­νες στὴ λο­γο­τε­χνί­α: Μπρε­τόν, Ἀ­πολ­λι­ναίρ, Σβόμπ, Ζα­ρύ, Ἀρ­τώ, Λο­τρε­α­μόν… Λί­γα χρό­νια ἀρ­γό­τε­ρα πα­ρου­σι­ά­στη­κε ἕ­να ἄλ­λο βι­βλί­ο ποὺ μὲ ση­μά­δε­ψε: Τὸ ὄ­πιο τοῦ Κο­κτώ. Τὸ ἔρ­γο μου ἐ­πη­ρέ­α­σε ἰ­δι­αί­τε­ρα ἕ­νας βέλ­γος συγ­γρα­φέ­ας, ὁ ὁ­ποῖ­ος θε­ω­ρεῖ­ται ποι­η­τὴς ἀλ­λὰ γιὰ μέ­να ἦ­ταν ἕ­νας ἐ­ξαί­ρε­τος μι­κρο­δι­η­γη­μα­το­γρά­φος: ὁ Ἀν­ρὶ Μι­σὼ μὲ τὸ Voyage en Grande Garabagne. Χά­ρη στὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ El cuento γνώ­ρι­σα ἐ­πί­σης τοὺς λα­τι­νο­α­με­ρι­κά­νους συγ­γρα­φεῖς, τοὺς θε­με­λι­ω­τὲς τοῦ εἴ­δους (ὅ­πως ὁ Ἀρ­ρε­ό­λα καὶ ὁ Μον­τερ­ρό­σο) κι ἄλ­λους ἀπ΄ ὅ­λη τὴν ἀ­με­ρι­κα­νι­κὴ ἤ­πει­ρο, ἰ­δι­αί­τε­ρα ἀ­πὸ τὸ Με­ξι­κό, ὅ­που εἶ­χε ἀν­θί­σει ἡ σύν­το­μη ἀ­φή­γη­ση. Καὶ φυ­σι­κά, ἔ­χω πάν­τα στὴ σκέ­ψη μου τὸν με­γα­λύ­τε­ρο γιὰ μέ­να συγ­γρα­φέ­α μι­κρο­δι­η­γη­μά­των τοῦ 20οῦ αἰ­ώ­να, τὸν Φρὰν­τς Κάφ­κα.

       Ὅ­σον ἀ­φο­ρᾶ τὸ ὕ­φος μου, ξε­κί­νη­σα γρά­φον­τας ποί­η­ση καὶ πι­στεύ­ω ὅ­τι αὐ­τὴ ἡ ἀ­νάγ­κη μου ἐ­ξα­κο­λου­θεῖ νὰ ἐκ­φρά­ζε­ται μέ­σα ἀ­πὸ τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τά μου. Ὅ­λα ἢ σχε­δὸν ὅ­λα εἶ­ναι ἀ­φη­γη­μα­τι­κά, μο­λα­ταῦ­τα ἡ ποί­η­ση πάν­τα γυ­ρο­φέρ­νει, παί­ζον­τας μὲ τὴ γλώσ­σα, προ­κα­λών­τας στὰ κεί­με­νά μου ἀμ­φι­λο­γί­α καὶ πο­λυ­ση­μί­α. Του­λά­χι­στον, στὰ κα­λύ­τε­ρα ἀ­πὸ αὐ­τά.

Α.Β.: Ἡ συγ­γρα­φὴ ἀ­πο­τε­λεῖ ἐ­νί­ο­τε μέ­σο συ­ναι­σθη­μα­τι­κῆς ἀ­πο­φόρ­τι­σης. Γιὰ σᾶς ἡ συγ­γρα­φὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των εἶ­ναι μιὰ πρά­ξη συ­ναι­σθη­μα­τι­κὴ ἢ δι­α­νο­η­τι­κὸ παι­χνί­δι;

Α.Μ.Σ.: Θε­ω­ρῶ πὼς γιὰ ἕ­ναν ἐ­παγ­γελ­μα­τί­α συγ­γρα­φέ­α (καὶ δὲν ἐν­νο­ῶ ὅ­ποι­ον ἀ­μεί­βε­ται ἀλ­λὰ αὐ­τὸν ποὺ ἔ­χει ἀ­φι­ε­ρώ­σει τὴ ζω­ή του στὸ γρά­ψι­μο) δὲν εἶ­ναι πο­τὲ ἕ­να μέ­σο ἀ­πο­φόρ­τι­σης. Ἐ­μεῖς οἱ συγ­γρα­φεῖς δὲν ἀ­πο­ζη­τοῦ­με τὴ συ­ναι­σθη­μα­τι­κὴ κά­θαρ­ση, ἀλ­λὰ νὰ προ­κα­λέ­σου­με μιὰ συ­ναι­σθη­μα­τι­κὴ ἀν­τί­δρα­ση σὲ ὅ­ποι­ον μᾶς δι­α­βά­ζει. Πολ­λοὶ μοῦ λέ­νε ὅ­τι γρά­φουν μα­νι­ω­δῶς γιὰ νὰ ἐ­κτο­νω­θοῦν κι ἔ­πει­τα σβή­νουν ἢ κα­τα­στρέ­φουν τὶς ἀ­πο­δεί­ξεις. Οἱ πραγ­μα­τι­κοὶ συγ­γρα­φεῖς τρε­φό­μα­στε ἀ­πὸ γνή­σια μα­ται­ο­δο­ξία: δὲ σβή­νου­με, δὲν κα­τα­στρέ­φου­με τί­πο­τα καὶ τε­λι­κὰ ἀ­φή­νου­με τὴν τύ­χη τῶν γρα­πτῶν μας στοὺς ἐ­κτε­λε­στὲς τῆς δι­α­θή­κης μας μὲ τὴν ἐλ­πί­δα ὅ­τι πο­τὲ δὲ θὰ κά­νουν κά­τι τέ­τοι­ο.

       Συ­νε­πῶς, ὄ­χι, ἡ συγ­γρα­φὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των δὲν εἶ­ναι γιὰ μέ­να συ­ναι­σθη­μα­τι­κή. Ἀ­ναμ­φί­βο­λα, δὲ θὰ ἔ­πρε­πε νὰ εἶ­ναι οὔ­τε δι­α­νο­η­τι­κὸ παι­χνί­δι, του­λά­χι­στον στὶς κα­λύ­τε­ρες πε­ρι­πτώ­σεις. Ὅ­ταν ἡ μι­κρο­μυ­θο­πλα­σί­α πε­ρι­ο­ρί­ζε­ται σὲ ἕ­να παι­χνί­δι εὑ­ρη­μα­τι­κό­τη­τας, προ­δί­δει τὶς δυ­να­τό­τη­τές της μὲ ἀ­πο­τέ­λε­σμα μιὰ φτω­χὴ λο­γο­τε­χνί­α. Εἶ­ναι κα­λὸ ἕ­να ἔρ­γο νὰ χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται εὐ­φυ­ές, ἀλ­λὰ ὄ­χι μό­νο αὐ­τό. Ἂν κά­ποι­α κεί­με­νά μου ἔ­χουν γρα­φτεῖ μὲ αὐ­τὸν τὸν τρό­πο, δὲν εἶ­ναι αὐ­τὰ γιὰ τὰ ὁ­ποῖ­α νι­ώ­θω πε­ρή­φα­νη. Εἶ­μαι ἄν­θρω­πος φι­λό­δο­ξος: τὰ σύν­το­μα ἀ­φη­γή­μα­τά μου, ὅ­πως καὶ τὰ δι­η­γή­μα­τα, τὰ μυ­θι­στο­ρή­μα­τα καὶ τὰ ποι­ή­μα­τά μου ἔ­χουν ἕ­να σκο­πό. Νὰ μι­λή­σουν γιὰ τὸν ἄν­θρω­πο μὲ ἕ­ναν τρό­πο ποὺ δὲν τὸν ἔ­χει ξα­να­κά­νει κα­νείς, νὰ εἶ­ναι ἱ­κα­νὰ νὰ φέρ­νουν τὸ χα­μό­γε­λο καὶ νὰ συγ­κι­νοῦν, νὰ εἶ­ναι ἱ­κα­νὰ νὰ τα­ρα­κου­νή­σουν τὸν ἀ­να­γνώ­στη.

Α.Β.: Ἂν καὶ ἰ­δι­αί­τε­ρα σύν­το­μα, τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τα ἀ­παι­τοῦν συ­χνὰ τὴν αὐ­ξη­μέ­νη συγ­κέν­τρω­ση τοῦ ἀ­να­γνώ­στη. Πι­στεύ­ε­τε ὅ­τι οἱ ἀ­να­γνῶ­στες τους εἶ­ναι πιὸ ἀ­παι­τη­τι­κοὶ λό­γῳ αὐ­τοῦ;

Α.Μ.Σ.: Πράγ­μα­τι, τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τα ἀ­παι­τοῦν πο­λὺ με­γά­λη συγ­κέν­τρω­ση. Μπο­ρεῖ κα­νεὶς νὰ δι­α­βά­σει ἕ­να μυ­θι­στό­ρη­μα ἀ­φη­ρη­μέ­να, πη­δών­τας ὁ­λό­κλη­ρες πα­ρα­γρά­φους, κι ὅ­μως νὰ τὸ κα­τα­λά­βει πλή­ρως. Σὲ ἕ­να μι­κρο­δι­ή­γη­μα καὶ ἡ ἐ­λά­χι­στη ἀ­προ­σε­ξί­α ἐμ­πο­δί­ζει τὴν κα­τα­νό­η­ση. Ἐ­πι­πλέ­ον, ὅ­σον ἀ­φο­ρᾶ τὸ μυ­θι­στό­ρη­μα, ὁ ἀ­να­γνώ­στης κά­νει τὸν κό­πο νὰ τὸ ξε­κι­νή­σει, νὰ συλ­λά­βει τὸ ὕ­φος, νὰ ἀ­να­κα­λύ­ψει τοὺς κώ­δι­κές του, νὰ συ­νη­θί­σει τὸ ρυθ­μό, τὴν πλο­κή, νὰ μά­θει τὰ πρό­σω­πα. Κι ἔ­πει­τα τὸ ἀ­φή­νει στὸ κο­μο­δί­νο μπαι­νο­βγαί­νον­τας στὸ βι­βλί­ο ὅ­πο­τε θέ­λει χω­ρὶς πρό­βλη­μα. Σὲ ἕ­να μι­κρο­δι­ή­γη­μα, μό­λις κά­ποι­ος κα­τα­φέ­ρει νὰ κα­τα­νο­ή­σει τοὺς νό­μους ποὺ δι­έ­πουν τὸ μι­κρο­σκο­πι­κό του σύμ­παν, τὸ κεί­με­νο ἔ­χει τε­λει­ώ­σει καὶ ὁ ἀ­να­γνώ­στης ἀ­ναγ­κά­ζε­ται νὰ ξα­ναρ­χί­σει τὴν προ­σπά­θεια γιὰ τὸ ἑ­πό­με­νο. Γι’ αὐ­τὸ οἱ ἐκ­δο­τι­κοὶ προ­τι­μοῦν κα­τὰ σει­ρὰ προ­τε­ραι­ό­τη­τας τὸ μυ­θι­στό­ρη­μα, τὸ δι­ή­γη­μα καὶ τε­λευ­ταῖ­ο τὸ μι­κρο­δι­ή­γη­μα. (Τὴν ποί­η­ση οὔ­τε κὰν τὴν ἀ­να­φέ­ρω δι­ό­τι δὲν ἔ­χει θέ­ση στὴν ἀ­γο­ρὰ τοῦ βι­βλί­ου). Κι ἀ­ναμ­φί­βο­λα, εἶ­ναι ἕ­να λο­γο­τε­χνι­κὸ εἶ­δος ἀ­παι­τη­τι­κὸ γιὰ τὸν ἀ­να­γνώ­στη.

Α.Β.: Κλεί­νον­τας τού­τη τὴ συ­νέν­τευ­ξη, ἂς πᾶ­με στὴν Ἑλ­λά­δα. Σᾶς ἀ­ρέ­σει κά­ποι­ος ἀ­πὸ τοὺς Ἕλ­λη­νες συγ­γρα­φεῖς;

Α.Μ.Σ.: Δὲν κα­λο­γνω­ρί­ζω τοὺς σύγ­χρο­νους Ἕλ­λη­νες συγ­γρα­φεῖς, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἐ­ξάλ­λου ἔ­χουν με­τα­φρα­στεῖ ἐ­λά­χι­στα στὰ ἱ­σπα­νι­κά. Μοῦ ἀ­ρέ­σουν πο­λὺ οἱ ποι­η­τές, γνω­ρί­ζω ὅ­μως μό­νο τοὺς πιὸ δι­ά­ση­μους: τὸν Κα­βά­φη καὶ τὸν Ἐ­λύ­τη. Φυ­σι­κὰ ἔ­χω δι­α­βά­σει Κα­ζαν­τζά­κη, κά­τι ἴ­σως ἀ­να­με­νό­με­νο. Καὶ Σα­μα­ρά­κη. Αὐ­τὴ τὴν πε­ρί­ο­δο στὴν Ἀρ­γεν­τι­νὴ δι­α­βά­ζον­ται πο­λὺ τὰ ἀ­στυ­νο­μι­κὰ τοῦ Μάρ­κα­ρη, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­χει πολ­λοὺς θαυ­μα­στές, μο­λα­ταῦ­τα ἐ­γὼ σπά­νια δι­α­βά­ζω ἀ­στυ­νο­μι­κά…

Πη­γή: Πρώτη δημοσίευση.

Ἄ­να Μα­ρί­α Σού­α (Ana Maria Shua) (Μπουένος Ἄιρες, Ἀρ­γεν­τι­νή, 1951). Ἀ­πὸ τὶς πιὸ ἀ­ξι­ό­λο­γες καὶ δη­μο­φι­λεῖς συγ­γρα­φεῖς τῆς Ἀρ­γεν­τι­νῆς. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει πε­ρις­σό­τε­ρα ἀ­πὸ σα­ράν­τα βι­βλί­α καὶ θε­ω­ρεῖ­ται ἡ βα­σί­λις­σα τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος στὴν ἰ­σπα­νι­κὴ γλώς­σα. Τὰ δι­η­γή­μα­τα καὶ τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν βρα­βευ­τεῖ καὶ χαί­ρουν παγ­κό­σμιας ἀ­να­γνώ­ρι­σης μὲ με­τα­φρά­σεις σὲ ὅ­λο τὸν κό­σμο: ἀ­πὸ τὶς ΗΠΑ καὶ τὴν Γερμανία ἕ­ως τὴν Ἰσ­λαν­δί­α καὶ τὴν Κί­να. Τὸ 2014 ἔ­λα­βε τὸ Κρα­τι­κὸ Βρα­βεῖ­ο Λο­γο­τε­χνί­ας (Ἀρ­γεν­τι­νή). Στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ἔ­χει κυ­κλο­φο­ρή­σει ἡ συλ­λο­γὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Ὀ­νει­ρο­πα­γί­δα (La sueñera, 1984) σὲ με­τά­φρα­ση τῆς Ἄν­νας Βερ­ροι­οπού­λου, ἕ­να βι­βλί­ο γιὰ τὰ ὄ­νει­ρα, τὸν ὕ­πνο καὶ τὴν ἀ­ϋ­πνί­α. (Γιὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα βλ. ἐ­δῶ τὴν εἰ­σα­γω­γὴ τῆς με­τα­φρά­στρι­ας καὶ στὴν στήλη μας «Ἡμερολόγιο Καταστρώματος Β’», ἐγγραφὴ τῆς 13-08-2016.)

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἰσπανικά:

Ἄν­να Βερ­ροι­ο­πού­λου (Ἀ­θή­να, 1970). Μετάφραση, διήγημα. Σπού­δα­σε Ὠ­κε­α­νο­γρα­φί­α καὶ Ἰ­σπα­νι­κὴ Γλώς­σα καὶ Πο­λι­τι­σμό. Τὰ τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὴ λο­γο­τε­χνι­κὴ με­τά­φρα­ση (Juan Ramon Jimenez, Antonio Di Βenedetto κ.ἄ.). Δι­δά­σκει ἰ­σπα­νι­κὰ καὶ ἐρ­γά­ζε­ται ὡς κα­θη­γή­τρια στὰ Κέν­τρα Διὰ Βί­ου Μά­θη­σης. Εἶ­ναι ἀρ­θρο­γρά­φος στὸ ispania.gr κι ἔ­χει με­τα­φρά­σει ἰ­σπα­νό­φω­νη ποί­η­ση γιὰ τὸ poetica.net. Δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεῖ σὲ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ καὶ ἔν­τυ­πο τύ­πο. Στὸ ἱστολόγιό μας ἔχει δημοσιευτεῖ τὸ διήγημά της «Ἀγγέλων ἔργα».

§¶ß 

ANA MARIA SHUA – ANNA VERRIOPOULOU * ENTREVISTA

Anna Verriopoulou: Usted es conocida como la reina del microrrelato. ¿Porqué se ha dedicado a este tipo narrativo? ¿Usted eligió el microrrelato o el microrrelato le eligió a usted?

Ana Maria Shua: Como suele suceder en todas las grandes pasiones de la historia (universal y personal), la elección fue mutua. Siempre me interesó como lectora el género brevísimo. En la literatura argentina, todos nuestros grandes maestros lo han trabajado: Borges, Cortázar, Bioy Casares y muchos otros. Y por otra parte, yo tengo una tendencia natural a la brevedad, lo más espontáneo en mi escritura. Cuando empecé a escribir, ni siquiera se reconocía al microrrelato como un género diferente del cuento. Había una revista mexicana llamada El cuento tenía un Concurso Permanente de Cuento Brevísimo. A los veinticinco años empecé a escribir microrrelatos para presentarme a ese concurso. Así empezó mi primer libro en el género, y el que todavía me gusta más que ninguno: La sueñera.

Anna Verriopoulou: Cuéntenos un poco sobre sus libros de microficción: su estilo, influencias etc.

Ana Maria Shua: Además de los autores argentinos mencionados, a los que debería añadir a Silvina Ocampo, Isidoro Blaisten y Marco Denevi, (menos conocidos internacionalmente pero muy importantes para nuestra literatura) debo añadir otras influencia muy importantes. En primer lugar, los clásicos de la rebeldía, esos autores franceses que escribieron a principios del siglo XX revolucionando todas las reglas: Breton, Schwob, Apollinaire, Jarry, Arteaud, Lautremond… Unos años después aparece otro libro que me marcó: Opium, de Cocteau. Y hubo un autor belga en particular, un escritor al que en francés se considera poeta pero que para mí fue un gran minificcionista y tuvo un papel muy importante en mi literatura: Henry Michaux, con su Viaje a la Gran Garabaña. La revista El cuento me hizo conocer a los autores latinoamericanos, los fundadores (como Arreola y Monterroso) y los que estaban escribiendo en ese momento en todo el continente: Britto García en Venezuela, Jaramillo Levy en Panamá, Menén Desleal en el Salvador, Monsreal, Garrido, Samperio y muchos otros en México, que es uno de los países donde más creció el género. Y por supuesto, tengo siempre presente al que considero el más grande minificcionista del siglo XX: Franz Kafka.

       En cuanto al estilo, yo empecé escribiendo poesía y creo que mi necesidad de poesía se sigue expresando a través de las minificciones. Todas son o pretenden ser narrativas, pero la poesía está allí cerca, jugando con el lenguaje, provocando ambigüedad y polisemia. En fin, en el mejor de los casos.

Anna Verriopoulou: Escribir es a veces un desahogo. ¿Escribir microficción es para usted un acto sentimental o un juego del ingenio?

Ana Maria Shua: Creo que para un escritor profesional (y no involucro dinero en este adjetivo, sino entrega vital a la escritura) escribir nunca es un desahogo. Los escritores no hacemos catarsis de nuestras emociones en la escritura, lo que buscamos es provocar ciertas emociones en quien nos lee. Mucha gente me cuenta que escribe frenéticamente para desahogarse y después borra o destruye las pruebas. Los verdaderos escritores nos alimentamos de vanidad pura: no borramos ni destruimos nada, a lo sumo se lo encargamos a nuestros albaceas, con la esperanza de que no lo hagan.

       De modo que no, escribir microficción no es un acto sentimental. Pero tampoco, en el mejor de los casos, debería ser un juego de ingenio. Si la microficción se queda en el juego de ingenio, está traicionando las posibilidades del género y como literatura es muy pobre. Está bien que tenga ingenio, pero nunca debería ser solo eso, y si entre mis textos hay algunos que son así, no son aquellos de los que estoy orgullosa. Soy ambiciosa: yo quisiera, de mis textos brevísimos, lo mismo que pretendo de mis cuentos o mis novelas, o mis poemas. Que digan algo acerca del ser humano que nunca se haya dicho antes de ese modo. Que sean capaces de convocar a la sonrisa, pero también a la emoción. Que perturben al lector.

Anna Verriopoulou: Aunque brevísimos, los microrrelatos frecuentemente piden la alta concentración del lector. ¿Cree que por eso sus lectores son más exigentes?

Ana Maria Shua: Es verdad, los microrrelatos exigen altísima concentración. Se puede leer una novela distraídamente, salteándose párrafos enteros, y sin embargo entenderla perfectamente. En un microrrelato la más mínima distracción atenta contra la comprensión. Pero además, en una novela uno hace el esfuerzo de comenzar, capta el tono, descubre los códigos, se acomoda en el ritmo, en la trama, conoce a los personajes y después ya puede dejarla sobre la mesa de luz para entrar y salir cuando quiere sin problemas. En un microrrelato, cuando un termina de entender las leyes de ese mínimo universo, el texto se terminó y hay que hacer todo el esfuerzo de atención para entrar en otro. Por eso el mercado editorial prefiere la novela en primer lugar, después el cuento y después el microrrelato. (A la poesía ni la menciono porque no tiene ningún lugar en el mercado). Y sí, este es un género que exige mucho del lector.

Anna Verriopoulou: Cerrando esta entrevista, vamos a Grecia. Le gusta algún escritor/a griego/a?

Ana Maria Shua: Conozco mal a los escritores griegos actuales, que han sido poco traducidos al español. Me gustan mucho los poetas, pero conozco solo a los más famosos: Kavafis, Elytis. Por supuesto he leído a Kazantzakis, lo que quizás es un poco obvio. Y también a Samarakis. En este momento está muy de moda en Argentina el autor de novelas policiales Márkaris, tiene una importante cantidad de fans, pero yo casi no leo policiales…

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua): Ποιητές

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua)

Ποι­η­τές

ΑΥΑΓΟΣ σὲ τοῦ­το τὸν ἀ­λαρ­γι­νὸ κό­σμο, ἀπ΄ ὅ­που πο­τὲ δὲν περ­νοῦν καὶ πο­τὲ δὲ θὰ πε­ρά­σουν τὰ δι­α­στη­μό­πλοι­ά μας, χα­μέ­νος πά­νω σ΄ αὐ­τὸν τὸν κόκ­κο σκό­νης, μα­κριὰ ἀ­πὸ κά­θε ἐμ­πο­ρι­κὴ ρό­τα τοῦ σύμ­παν­τος, εἶ­μαι κα­τα­δι­κα­σμέ­νος νὰ μοι­ρα­στῶ τὴ μύ­χια μο­να­ξιὰ τῶν κα­τοί­κων του, ποὺ εἶ­ναι ἀ­νί­κα­νοι νὰ ἐ­πι­κοι­νω­νή­σουν μὲ ἄλ­λον τρό­πο πα­ρὰ μό­νο μὲ τὴν ἀ­δέ­ξια καὶ ἀ­δι­ά­γνω­στη γλώσ­σα τους. Ἐ­γὼ τὴ χρη­σι­μο­ποι­ῶ γιὰ νὰ στέλ­νω κω­δι­κο­ποι­η­μέ­να μη­νύ­μα­τα τὰ ὁ­ποῖ­α μό­νο οἱ ἄλ­λοι ναυα­γοὶ μπο­ροῦν νὰ κα­τα­λά­βουν. Οἱ ἄν­θρω­ποι τοὺς ὀ­νο­μά­ζουν ποι­η­τές.

Πη­γή: Ana Maria Shua, Temporada de fantasmas, Paginas de Espuma, Madrid, 2004.

Ἄ­να Μα­ρί­α Σού­α (Ana Maria Shua) (Μπουένος Ἄιρες, Ἀρ­γεν­τι­νή, 1951). Ἀ­πὸ τὶς πιὸ ἀ­ξι­ό­λο­γες καὶ δη­μο­φι­λεῖς συγ­γρα­φεῖς τῆς Ἀρ­γεν­τι­νῆς. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα ἀ­πὸ σα­ράν­τα βι­βλί­α καὶ θε­ω­ρεῖ­ται ἡ βα­σί­λισ­σα τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος στὴν ἰ­σπα­νι­κὴ γλώσ­σα. Τὰ δι­η­γή­μα­τα καὶ τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν βρα­βευ­τεῖ καὶ χαί­ρουν παγ­κό­σμιας ἀ­να­γνώ­ρι­σης μὲ με­τα­φρά­σεις σὲ ὅ­λο τὸν κό­σμο: ἀ­πὸ τὶς ΗΠΑ καὶ τὴν Γερμανία ἕ­ως τὴν Ἰσ­λαν­δί­α καὶ τὴν Κί­να. Τὸ 2014 ἔ­λα­βε τὸ Κρα­τι­κὸ Βρα­βεῖ­ο Λο­γο­τε­χνί­ας (Ἀρ­γεν­τι­νή). Στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ἔ­χει κυ­κλο­φο­ρή­σει ἡ συλ­λο­γὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Ὀ­νει­ρο­πα­γί­δα (La sueñera, 1984) σὲ με­τά­φρα­ση τῆς Ἄν­νας Βερ­ροι­οπού­λου, ἕ­να βι­βλί­ο γιὰ τὰ ὄ­νει­ρα, τὸν ὕ­πνο καὶ τὴν ἀ­ϋ­πνί­α. (Γιὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα βλ. ἐ­δῶ τὴν εἰ­σα­γω­γὴ τῆς με­τα­φρά­στρι­ας καὶ στὴν στήλη μας «Ἡμερολόγιο Καταστρώματος Β’», ἐγγραφὴ τῆς 13-08-2016.)

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἰσπανικά:

Ἄν­να Βερ­ροι­ο­πού­λου (Ἀ­θή­να, 1970). Μετάφραση, διήγημα. Σπού­δα­σε Ὠ­κε­α­νο­γρα­φί­α καὶ Ἰ­σπα­νι­κὴ Γλώσ­σα καὶ Πο­λι­τι­σμό. Τὰ τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὴ λο­γο­τε­χνι­κὴ με­τά­φρα­ση (Juan Ramon Jimenez, Antonio Di Βenedetto κ.ἄ.). Δι­δά­σκει ἰ­σπα­νι­κὰ καὶ ἐρ­γά­ζε­ται ὡς κα­θη­γή­τρια στὰ Κέν­τρα Διὰ Βί­ου Μά­θη­σης. Εἶ­ναι ἀρ­θρο­γρά­φος στὸ ispania.gr κι ἔ­χει με­τα­φρά­σει ἰ­σπα­νό­φω­νη ποί­η­ση γιὰ τὸ poetica.net. Δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεῖ σὲ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ καὶ ἔν­τυ­πο τύ­πο. Στὸ ἱστολόγιό μας ἔχει δημοσιευτεῖ τὸ διήγημά της «Ἀγγέλων ἔργα».

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua): Τὸ Γα­λά­ζιο Που­λί

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua)

Τὸ Γα­λά­ζιο Που­λί

ΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ἀ­να­ζη­τᾶ τὸ Γα­λά­ζιο Που­λὶ τῆς Εὐ­τυ­χί­ας γιὰ μῆ­νες, γιὰ χρό­νια, περ­νών­τας τὰ ἐν­νιὰ βου­νὰ καὶ τὰ ἐν­νιὰ πο­τά­μια, κα­τα­νι­κών­τας τέ­ρα­τα καὶ πει­ρα­σμούς, ὑ­πο­μέ­νον­τας χτυ­πή­μα­τα καὶ κα­κου­χί­ες. Κά­θε του ἀ­νάγ­κη, κά­θε του ἐ­πι­θυ­μί­α ἔ­χει ὑ­περ­κε­ρα­στεῖ ἀ­πὸ τού­τη τὴν ἀ­να­ζή­τη­ση. Ὁ χρό­νος περ­νᾶ καὶ βα­ραί­νει πά­νω στοὺς ὤ­μους του, τὸ ἴ­διο ὅ­μως γερ­νᾶ καὶ τὸ Που­λί, τὸ φτέ­ρω­μα του ξέ­θω­ρο, μα­δη­μέ­νο.

       Μιὰ κρύ­α, ζο­φε­ρὴ μέ­ρα τὸ αἰχ­μα­λω­τί­ζει. Ὁ γέ­ρον­τας εἶ­ναι πει­να­σμέ­νος. Τὸ Που­λὶ εἶ­ναι κά­τι­σχνο, ἀλ­λὰ φαί­νε­ται νό­στι­μο. Ὁ γέ­ρος βγά­ζει ἕ­να ἕ­να ὅ­σα μπλὲ φτε­ρὰ ἔ­χουν ἀ­πο­μεί­νει, τὸ ψή­νει καὶ τὸ τρώ­ει. Τώ­ρα πιὰ εἶ­ναι ἱ­κα­νο­ποι­η­μέ­νος, ἔ­στω καὶ γιὰ λί­γο εὐ­τυ­χι­σμέ­νος.

Πη­γή: Ana Maria Shua, Temporada de fantasmas, Paginas de Espuma, Madrid, 2004.

Ἄ­να Μα­ρί­α Σού­α (Ana Maria Shua) (Μπουένος Ἄιρες, Ἀρ­γεν­τι­νή, 1951). Ἀ­πὸ τὶς πιὸ ἀ­ξι­ό­λο­γες καὶ δη­μο­φι­λεῖς συγ­γρα­φεῖς τῆς Ἀρ­γεν­τι­νῆς. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα ἀ­πὸ σα­ράν­τα βι­βλί­α καὶ θε­ω­ρεῖ­ται ἡ βα­σί­λισ­σα τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος στὴν ἰ­σπα­νι­κὴ γλώσ­σα. Τὰ δι­η­γή­μα­τα καὶ τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν βρα­βευ­τεῖ καὶ χαί­ρουν παγ­κό­σμιας ἀ­να­γνώ­ρι­σης μὲ με­τα­φρά­σεις σὲ ὅ­λο τὸν κό­σμο: ἀ­πὸ τὶς ΗΠΑ καὶ τὴν Γερμανία ἕ­ως τὴν Ἰσ­λαν­δί­α καὶ τὴν Κί­να. Τὸ 2014 ἔ­λα­βε τὸ Κρα­τι­κὸ Βρα­βεῖ­ο Λο­γο­τε­χνί­ας (Ἀρ­γεν­τι­νή). Στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ἔ­χει κυ­κλο­φο­ρή­σει ἡ συλ­λο­γὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Ὀ­νει­ρο­πα­γί­δα (La sueñera, 1984) σὲ με­τά­φρα­ση τῆς Ἄν­νας Βερ­ροι­οπού­λου, ἕ­να βι­βλί­ο γιὰ τὰ ὄ­νει­ρα, τὸν ὕ­πνο καὶ τὴν ἀ­ϋ­πνί­α. (Γιὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα βλ. ἐ­δῶ τὴν εἰ­σα­γω­γὴ τῆς με­τα­φρά­στρι­ας καὶ στὴν στήλη μας «Ἡμερολόγιο Καταστρώματος Β’», ἐγγραφὴ τῆς 13-08-2016.)

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἰσπανικά:

Ἄν­να Βερ­ροι­ο­πού­λου (Ἀ­θή­να, 1970). Μετάφραση, διήγημα. Σπού­δα­σε Ὠ­κε­α­νο­γρα­φί­α καὶ Ἰ­σπα­νι­κὴ Γλώσ­σα καὶ Πο­λι­τι­σμό. Τὰ τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὴ λο­γο­τε­χνι­κὴ με­τά­φρα­ση (Juan Ramon Jimenez, Antonio Di Βenedetto κ.ἄ.). Δι­δά­σκει ἰ­σπα­νι­κὰ καὶ ἐρ­γά­ζε­ται ὡς κα­θη­γή­τρια στὰ Κέν­τρα Διὰ Βί­ου Μά­θη­σης. Εἶ­ναι ἀρ­θρο­γρά­φος στὸ ispania.gr κι ἔ­χει με­τα­φρά­σει ἰ­σπα­νό­φω­νη ποί­η­ση γιὰ τὸ poetica.net. Δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεῖ σὲ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ καὶ ἔν­τυ­πο τύ­πο. Στὸ ἱστολόγιό μας ἔχει δημοσιευτεῖ τὸ διήγημά της «Ἀγγέλων ἔργα».

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua): Κα­τα­κλυ­σμοὶ καὶ προ­φῆ­τες

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua)

Κα­τα­κλυ­σμοὶ καὶ προ­φῆ­τες

Α ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ εἶ­χαν τό­ση ἀ­πή­χη­ση ὥ­στε ἡ ἀ­πο­στο­λή του ἀ­πέ­τυ­χε: ἡ προ­φη­τεί­α ἀ­κού­στη­κε μὲ προ­σο­χὴ καὶ λή­φθη­κε ὑ­πό­ψη. Οἱ ἄν­θρω­ποι ἄλ­λα­ξαν τὸν ἁ­μαρ­τω­λὸ τρό­πο ζω­ῆς καὶ κα­τὰ συ­νέ­πεια δὲν ρί­χτη­κε πῦρ καὶ θειά­φι ἀ­πὸ τὸν οὐ­ρα­νὸ οὔ­τε ἔ­πε­σε πά­νω τους τρό­μος καὶ πα­νι­κός. Ἡ βρο­χὴ τοῦ θα­νά­του δὲν ἔ­πνι­ξε τὸν κό­σμο ὅ­λον. Ἔ­τσι, λοι­πόν, μιᾶς καὶ δὲν ἔ­γι­νε ὁ κα­τα­κλυ­σμός, αὐ­τὸς δὲν κα­τά­φε­ρε πο­τὲ νὰ φτά­σει τὸ βαθ­μὸ τοῦ προ­φή­τη καὶ ὁ Θε­ὸς δὲν μπό­ρε­σε νὰ ἐ­πι­δεί­ξει τὴν παν­το­δυ­να­μί­α του. Ἀ­πὸ τό­τε, ὁ Θε­ὸς στέλ­νει μό­νο προ­φῆ­τες ἀ­νια­ροὺς ἢ κε­κέ­δες, ποὺ δὲν κα­τέ­χουν τὴν τέ­χνη τῆς ρη­το­ρι­κῆς, με­γά­λη ἡ χά­ρη τους!

Πη­γή: Ana Maria Shua, Botánica del caos, Sudamericana, Buenos Aires, 2000.

Ἄ­να Μα­ρί­α Σού­α (Ana Maria Shua) (Μπουένος Ἄιρες, Ἀρ­γεν­τι­νή, 1951). Ἀ­πὸ τὶς πιὸ ἀ­ξι­ό­λο­γες καὶ δη­μο­φι­λεῖς συγ­γρα­φεῖς τῆς Ἀρ­γεν­τι­νῆς. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα ἀ­πὸ σα­ράν­τα βι­βλί­α καὶ θε­ω­ρεῖ­ται ἡ βα­σί­λισ­σα τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος στὴν ἰ­σπα­νι­κὴ γλώσ­σα. Τὰ δι­η­γή­μα­τα καὶ τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν βρα­βευ­τεῖ καὶ χαί­ρουν παγ­κό­σμιας ἀ­να­γνώ­ρι­σης μὲ με­τα­φρά­σεις σὲ ὅ­λο τὸν κό­σμο: ἀ­πὸ τὶς ΗΠΑ καὶ τὴν Γερμανία ἕ­ως τὴν Ἰσ­λαν­δί­α καὶ τὴν Κί­να. Τὸ 2014 ἔ­λα­βε τὸ Κρα­τι­κὸ Βρα­βεῖ­ο Λο­γο­τε­χνί­ας (Ἀρ­γεν­τι­νή). Στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ἔ­χει κυ­κλο­φο­ρή­σει ἡ συλ­λο­γὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Ὀ­νει­ρο­πα­γί­δα (La sueñera, 1984) σὲ με­τά­φρα­ση τῆς Ἄν­νας Βερ­ροι­οπού­λου, ἕ­να βι­βλί­ο γιὰ τὰ ὄ­νει­ρα, τὸν ὕ­πνο καὶ τὴν ἀ­ϋ­πνί­α. (Γιὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα βλ. ἐ­δῶ τὴν εἰ­σα­γω­γὴ τῆς με­τα­φρά­στρι­ας καὶ στὴν στήλη μας «Ἡμερολόγιο Καταστρώματος Β’», ἐγγραφὴ τῆς 13-08-2016.)

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἰσπανικά:

Ἄν­να Βερ­ροι­ο­πού­λου (Ἀ­θή­να, 1970). Μετάφραση, διήγημα. Σπού­δα­σε Ὠ­κε­α­νο­γρα­φί­α καὶ Ἰ­σπα­νι­κὴ Γλώσ­σα καὶ Πο­λι­τι­σμό. Τὰ τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὴ λο­γο­τε­χνι­κὴ με­τά­φρα­ση (Juan Ramon Jimenez, Antonio Di Βenedetto κ.ἄ.). Δι­δά­σκει ἰ­σπα­νι­κὰ καὶ ἐρ­γά­ζε­ται ὡς κα­θη­γή­τρια στὰ Κέν­τρα Διὰ Βί­ου Μά­θη­σης. Εἶ­ναι ἀρ­θρο­γρά­φος στὸ ispania.gr κι ἔ­χει με­τα­φρά­σει ἰ­σπα­νό­φω­νη ποί­η­ση γιὰ τὸ poetica.net. Δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεῖ σὲ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ καὶ ἔν­τυ­πο τύ­πο. Στὸ ἱστολόγιό μας ἔχει δημοσιευτεῖ τὸ διήγημά της «Ἀγγέλων ἔργα».

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua): Για­γιά, μὴν μᾶς πι­στεύ­εις

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua)

Για­γιά, μὴν μᾶς πι­στεύ­εις

— ΓΙΑΤΙ μὲ πή­ρα­τε ἀπ΄ τὸ σπί­τι μου; – ρω­τά­ει ἡ για­γιά μου μὲ ἕ­να βλέμ­μα χα­μέ­νο.

       — Ἐ­δῶ εἶ­ναι τὸ σπί­τι σου, βλέ­πεις; Νά, ἡ τα­πε­τσα­ρί­α μὲ τὰ κρι­νά­κια, βλέ­πεις; Νά καὶ τὸ κου­βερ­λὶ μὲ τὸ κά­ψι­μο ἀ­πὸ τσι­γά­ρο· ἡ πρά­σι­νη κου­ζί­να μὲ τὸ ξε­χαρ­βα­λω­μέ­νο ντου­λά­πι, βλέ­πεις;

       Ἡ για­γιὰ δὲν βλέ­πει καὶ κλαί­ει ἀ­πα­ρη­γό­ρη­τη.

       — Μὲ φέ­ρα­τε δῶ γιὰ νὰ μοῦ κλέ­ψε­τε τὸ σπί­τι μου.

       Ἄχ! Δὲν τὸ κά­να­με ἐ­μεῖς, θὰ ἤ­θε­λα νὰ τῆς πῶ. Ὁ κλέ­φτης χρό­νος σὲ ἔ­φε­ρε ἐ­δῶ καὶ στὰ πῆ­ρε ὅ­λα.

Πη­γή: Ana Maria Shua, Botánica del caos, Sudamericana, Buenos Aires, 2000.

Ἄ­να Μα­ρί­α Σού­α (Ana Maria Shua) (Μπουένος Ἄιρες, Ἀρ­γεν­τι­νή, 1951). Ἀ­πὸ τὶς πιὸ ἀ­ξι­ό­λο­γες καὶ δη­μο­φι­λεῖς συγ­γρα­φεῖς τῆς Ἀρ­γεν­τι­νῆς. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα ἀ­πὸ σα­ράν­τα βι­βλί­α καὶ θε­ω­ρεῖ­ται ἡ βα­σί­λισ­σα τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος στὴν ἰ­σπα­νι­κὴ γλώσ­σα. Τὰ δι­η­γή­μα­τα καὶ τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν βρα­βευ­τεῖ καὶ χαί­ρουν παγ­κό­σμιας ἀ­να­γνώ­ρι­σης μὲ με­τα­φρά­σεις σὲ ὅ­λο τὸν κό­σμο: ἀ­πὸ τὶς ΗΠΑ καὶ τὴν Γερμανία ἕ­ως τὴν Ἰσ­λαν­δί­α καὶ τὴν Κί­να. Τὸ 2014 ἔ­λα­βε τὸ Κρα­τι­κὸ Βρα­βεῖ­ο Λο­γο­τε­χνί­ας (Ἀρ­γεν­τι­νή). Στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ἔ­χει κυ­κλο­φο­ρή­σει ἡ συλ­λο­γὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Ὀ­νει­ρο­πα­γί­δα (La sueñera, 1984) σὲ με­τά­φρα­ση τῆς Ἄν­νας Βερ­ροι­οπού­λου, ἕ­να βι­βλί­ο γιὰ τὰ ὄ­νει­ρα, τὸν ὕ­πνο καὶ τὴν ἀ­ϋ­πνί­α. (Γιὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα βλ. ἐ­δῶ τὴν εἰ­σα­γω­γὴ τῆς με­τα­φρά­στρι­ας καὶ στὴν στήλη μας «Ἡμερολόγιο Καταστρώματος Β’», ἐγγραφὴ τῆς 13-08-2016.)

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἰσπανικά:

Ἄν­να Βερ­ροι­ο­πού­λου (Ἀ­θή­να, 1970). Μετάφραση, διήγημα. Σπού­δα­σε Ὠ­κε­α­νο­γρα­φί­α καὶ Ἰ­σπα­νι­κὴ Γλώσ­σα καὶ Πο­λι­τι­σμό. Τὰ τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὴ λο­γο­τε­χνι­κὴ με­τά­φρα­ση (Juan Ramon Jimenez, Antonio Di Βenedetto κ.ἄ.). Δι­δά­σκει ἰ­σπα­νι­κὰ καὶ ἐρ­γά­ζε­ται ὡς κα­θη­γή­τρια στὰ Κέν­τρα Διὰ Βί­ου Μά­θη­σης. Εἶ­ναι ἀρ­θρο­γρά­φος στὸ ispania.gr κι ἔ­χει με­τα­φρά­σει ἰ­σπα­νό­φω­νη ποί­η­ση γιὰ τὸ poetica.net. Δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεῖ σὲ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ καὶ ἔν­τυ­πο τύ­πο. Στὸ ἱστολόγιό μας ἔχει δημοσιευτεῖ τὸ διήγημά της «Ἀγγέλων ἔργα».

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua): Ἀ­πο­μι­μή­σεις

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua)

Ἀ­πο­μι­μή­σεις

ΝΑΜΦΙΒΟΛΑ δὲν πρό­κει­ται γιὰ πραγ­μα­τι­κὸ οἶ­κο καὶ οἱ γκέ­ι­σες δὲν εἶ­ναι ἀ­κρι­βῶς γι­α­πω­νέ­ζες. Σὲ πε­ρι­ό­δους κρί­σης τὶς βλέ­πει κα­νεὶς νὰ ἐρ­γά­ζον­ται χω­ρὶς κι­μο­νὸ στὸ λι­μά­νι. Δὲν ὀ­νο­μά­ζον­ται πιὰ Ἄν­θος τοῦ Λω­τοῦ καὶ Γα­λή­νιο Φεγ­γά­ρι, μὰ οὔ­τε Μό­νι­κα καὶ Βα­νέ­σα εἶ­ναι τὸ πραγ­μα­τι­κό τους ὄ­νο­μα. Ἑ­πο­μέ­νως για­τί νὰ σκαν­δα­λι­ζό­μα­στε ὅ­ταν δὲν εἶ­ναι κὰν γυ­ναῖ­κες αὐ­τὲς ποὺ στὸν ἐν λό­γῳ οἶ­κο προ­σποι­οῦν­ται τὴν ἡ­δο­νὴ κι ἄλ­λο­τε τὴν ἀ­γά­πη (μὲ πε­ρισ­σό­τε­ρα λε­φτά), ἐ­φό­σον τη­ροῦν τοὺς κα­νο­νι­σμοὺς ὑ­γι­ει­νῆς. Για­τί νὰ σκαν­δα­λι­ζό­μα­στε ποὺ δὲν εἶ­ναι κὰν τρα­βε­στί, ἐ­φό­σον πλη­ρώ­νουν τα­κτι­κά τους φό­ρους τους, ποὺ δὲν ἔ­χουν κὰν ἀ­φα­λὸ ἐ­φό­σον οἱ πε­λά­τες δὲν δυ­σα­ρε­στοῦν­ται ἀ­πὸ τού­τη τὴν ἀ­νη­λε­ῆ ἔλ­λει­ψη στὶς λεῖ­ες τους κοι­λι­ές, τὶς τό­σο ἀ­πάν­θρω­πα λεῖ­ες.

Πη­γή: Ana Maria Shua, Casa des Geishas, Sudamericana, Buenos Aires, 1992.

Ἄ­να Μα­ρί­α Σού­α (Ana Maria Shua) (Μπουένος Ἄιρες, Ἀρ­γεν­τι­νή, 1951). Ἀ­πὸ τὶς πιὸ ἀ­ξι­ό­λο­γες καὶ δη­μο­φι­λεῖς συγ­γρα­φεῖς τῆς Ἀρ­γεν­τι­νῆς. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα ἀ­πὸ σα­ράν­τα βι­βλί­α καὶ θε­ω­ρεῖ­ται ἡ βα­σί­λισ­σα τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος στὴν ἰ­σπα­νι­κὴ γλώσ­σα. Τὰ δι­η­γή­μα­τα καὶ τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν βρα­βευ­τεῖ καὶ χαί­ρουν παγ­κό­σμιας ἀ­να­γνώ­ρι­σης μὲ με­τα­φρά­σεις σὲ ὅ­λο τὸν κό­σμο: ἀ­πὸ τὶς ΗΠΑ καὶ τὴν Γερμανία ἕ­ως τὴν Ἰσ­λαν­δί­α καὶ τὴν Κί­να. Τὸ 2014 ἔ­λα­βε τὸ Κρα­τι­κὸ Βρα­βεῖ­ο Λο­γο­τε­χνί­ας (Ἀρ­γεν­τι­νή). Στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ἔ­χει κυ­κλο­φο­ρή­σει ἡ συλ­λο­γὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Ὀ­νει­ρο­πα­γί­δα (La sueñera, 1984) σὲ με­τά­φρα­ση τῆς Ἄν­νας Βερ­ροι­οπού­λου, ἕ­να βι­βλί­ο γιὰ τὰ ὄ­νει­ρα, τὸν ὕ­πνο καὶ τὴν ἀ­ϋ­πνί­α. (Γιὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα βλ. ἐ­δῶ τὴν εἰ­σα­γω­γὴ τῆς με­τα­φρά­στρι­ας καὶ στὴν στήλη μας «Ἡμερολόγιο Καταστρώματος Β’», ἐγγραφὴ τῆς 13-08-2016.)

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἰσπανικά:

Ἄν­να Βερ­ροι­ο­πού­λου (Ἀ­θή­να, 1970). Μετάφραση, διήγημα. Σπού­δα­σε Ὠ­κε­α­νο­γρα­φί­α καὶ Ἰ­σπα­νι­κὴ Γλώσ­σα καὶ Πο­λι­τι­σμό. Τὰ τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὴ λο­γο­τε­χνι­κὴ με­τά­φρα­ση (Juan Ramon Jimenez, Antonio Di Βenedetto κ.ἄ.). Δι­δά­σκει ἰ­σπα­νι­κὰ καὶ ἐρ­γά­ζε­ται ὡς κα­θη­γή­τρια στὰ Κέν­τρα Διὰ Βί­ου Μά­θη­σης. Εἶ­ναι ἀρ­θρο­γρά­φος στὸ ispania.gr κι ἔ­χει με­τα­φρά­σει ἰ­σπα­νό­φω­νη ποί­η­ση γιὰ τὸ poetica.net. Δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεῖ σὲ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ καὶ ἔν­τυ­πο τύ­πο. Στὸ ἱστολόγιό μας ἔχει δημοσιευτεῖ τὸ διήγημά της «Ἀγγέλων ἔργα».

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua): Τρέξ­τε νὰ γλι­τώ­σε­τε

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua)

Τρέξ­τε νὰ γλι­τώ­σε­τε

ΤΡΕΞΤΕ νὰ γλι­τώ­σε­τε, οἱ κυ­νη­γοὶ γραμ­μά­των βρί κ νται ἐ ῶ!

Πη­γή: Ana Maria Shua, Casa des Geishas, Sudamericana, Buenos Aires, 1992.

Ἄ­να Μα­ρί­α Σού­α (Ana Maria Shua) (Μπουένος Ἄιρες, Ἀρ­γεν­τι­νή, 1951). Ἀ­πὸ τὶς πιὸ ἀ­ξι­ό­λο­γες καὶ δη­μο­φι­λεῖς συγ­γρα­φεῖς τῆς Ἀρ­γεν­τι­νῆς. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα ἀ­πὸ σα­ράν­τα βι­βλί­α καὶ θε­ω­ρεῖ­ται ἡ βα­σί­λισ­σα τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος στὴν ἰ­σπα­νι­κὴ γλώσ­σα. Τὰ δι­η­γή­μα­τα καὶ τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν βρα­βευ­τεῖ καὶ χαί­ρουν παγ­κό­σμιας ἀ­να­γνώ­ρι­σης μὲ με­τα­φρά­σεις σὲ ὅ­λο τὸν κό­σμο: ἀ­πὸ τὶς ΗΠΑ καὶ τὴν Γερμανία ἕ­ως τὴν Ἰσ­λαν­δί­α καὶ τὴν Κί­να. Τὸ 2014 ἔ­λα­βε τὸ Κρα­τι­κὸ Βρα­βεῖ­ο Λο­γο­τε­χνί­ας (Ἀρ­γεν­τι­νή). Στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ἔ­χει κυ­κλο­φο­ρή­σει ἡ συλ­λο­γὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Ὀ­νει­ρο­πα­γί­δα (La sueñera, 1984) σὲ με­τά­φρα­ση τῆς Ἄν­νας Βερ­ροι­οπού­λου, ἕ­να βι­βλί­ο γιὰ τὰ ὄ­νει­ρα, τὸν ὕ­πνο καὶ τὴν ἀ­ϋ­πνί­α. (Γιὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα βλ. ἐ­δῶ τὴν εἰ­σα­γω­γὴ τῆς με­τα­φρά­στρι­ας καὶ στὴν στήλη μας «Ἡμερολόγιο Καταστρώματος Β’», ἐγγραφὴ τῆς 13-08-2016.)

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἰσπανικά:

Ἄν­να Βερ­ροι­ο­πού­λου (Ἀ­θή­να, 1970). Μετάφραση, διήγημα. Σπού­δα­σε Ὠ­κε­α­νο­γρα­φί­α καὶ Ἰ­σπα­νι­κὴ Γλώσ­σα καὶ Πο­λι­τι­σμό. Τὰ τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὴ λο­γο­τε­χνι­κὴ με­τά­φρα­ση (Juan Ramon Jimenez, Antonio Di Βenedetto κ.ἄ.). Δι­δά­σκει ἰ­σπα­νι­κὰ καὶ ἐρ­γά­ζε­ται ὡς κα­θη­γή­τρια στὰ Κέν­τρα Διὰ Βί­ου Μά­θη­σης. Εἶ­ναι ἀρ­θρο­γρά­φος στὸ ispania.gr κι ἔ­χει με­τα­φρά­σει ἰ­σπα­νό­φω­νη ποί­η­ση γιὰ τὸ poetica.net. Δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεῖ σὲ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ καὶ ἔν­τυ­πο τύ­πο. Στὸ ἱστολόγιό μας ἔχει δημοσιευτεῖ τὸ διήγημά της «Ἀγγέλων ἔργα».

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua): Τα­του­άζ

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua)

Τα­του­άζ

Ε ΕΝΑ ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΜΕΡΟΣ τοῦ σώ­μα­τος, ἡ Ἰ­ε­ζά­βελ ὑ­πέ­μει­νε τὸν πό­νο ἑ­νὸς πε­ρί­τε­χνου τα­του­άζ. Πολ­λοὶ εἶ­ναι αὐ­τοὶ ποὺ πλη­ρώ­νουν γιὰ νὰ τὸ δοῦν. Ὅ­σοι ἔ­χουν κα­τα­φέ­ρει νὰ τὸ πε­ρι­γρά­ψουν, χά­ρη στὰ πλού­τη ἢ τὴν εὐ­λυ­γι­σί­α τους, μι­λᾶ­νε γιὰ ἕ­να χάρ­τη μὲ ἁ­πα­λὰ χρώ­μα­τα, φτι­αγ­μέ­να ἀ­πὸ ἕ­να μίγ­μα με­λα­νι­ῶν στὸ φυ­σι­κὸ χρῶ­μα τοῦ δέρ­μα­τος. Πά­νω στὸ χάρ­τη εἶ­ναι σχε­δι­α­σμέ­να τὸ ση­μεῖ­ο ὅ­που βρί­σκε­ται ὁ πα­ρα­τη­ρη­τὴς καὶ ἡ δι­α­δρο­μὴ πρὸς τὴν ἔ­ξο­δο.

Πη­γή: Ana Maria Shua, Casa des Geishas, Sudamericana, Buenos Aires, 1992.

Ἄ­να Μα­ρί­α Σού­α (Ana Maria Shua) (Μπουένος Ἄιρες, Ἀρ­γεν­τι­νή, 1951). Ἀ­πὸ τὶς πιὸ ἀ­ξι­ό­λο­γες καὶ δη­μο­φι­λεῖς συγ­γρα­φεῖς τῆς Ἀρ­γεν­τι­νῆς. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα ἀ­πὸ σα­ράν­τα βι­βλί­α καὶ θε­ω­ρεῖ­ται ἡ βα­σί­λισ­σα τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος στὴν ἰ­σπα­νι­κὴ γλώσ­σα. Τὰ δι­η­γή­μα­τα καὶ τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν βρα­βευ­τεῖ καὶ χαί­ρουν παγ­κό­σμιας ἀ­να­γνώ­ρι­σης μὲ με­τα­φρά­σεις σὲ ὅ­λο τὸν κό­σμο: ἀ­πὸ τὶς ΗΠΑ καὶ τὴν Γερ­μα­νί­α ἕ­ως τὴν Ἰσ­λαν­δί­α καὶ τὴν Κί­να. Τὸ 2014 ἔ­λα­βε τὸ Κρα­τι­κὸ Βρα­βεῖ­ο Λο­γο­τε­χνί­ας (Ἀρ­γεν­τι­νή). Στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ἔ­χει κυ­κλο­φο­ρή­σει ἡ συλ­λο­γὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Ὀ­νει­ρο­πα­γί­δα (La sueñera, 1984) σὲ με­τά­φρα­ση τῆς Ἄν­νας Βερ­ροι­οπού­λου, ἕ­να βι­βλί­ο γιὰ τὰ ὄ­νει­ρα, τὸν ὕ­πνο καὶ τὴν ἀ­ϋ­πνί­α.  (Γιὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα βλ. ἐ­δῶ τὴν εἰ­σα­γω­γὴ τῆς με­τα­φρά­στρι­ας καὶ στὴν στήλη μας «Ἡμερολόγιο Καταστρώματος Β’», ἐγγραφὴ τῆς 13-08-2016.)

 

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἰσπανικά:

Ἄν­να Βερ­ροι­ο­πού­λου (Ἀ­θή­να, 1970). Μετάφραση, διήγημα. Σπού­δα­σε Ὠ­κε­α­νο­γρα­φί­α καὶ Ἰ­σπα­νι­κὴ Γλώσ­σα καὶ Πο­λι­τι­σμό. Τὰ τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὴ λο­γο­τε­χνι­κὴ με­τά­φρα­ση (Juan Ramon Jimenez, Antonio Di Βenedetto κ.ἄ.). Δι­δά­σκει ἰ­σπα­νι­κὰ καὶ ἐρ­γά­ζε­ται ὡς κα­θη­γή­τρια στὰ Κέν­τρα Διὰ Βί­ου Μά­θη­σης. Εἶ­ναι ἀρ­θρο­γρά­φος στὸ ispania.gr κι ἔ­χει με­τα­φρά­σει ἰ­σπα­νό­φω­νη ποί­η­ση γιὰ τὸ poetica.net. Δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεῖ σὲ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ καὶ ἔν­τυ­πο τύ­πο. Στὸ ἱστολόγιό μας ἔχει δημοσιευτεῖ τὸ διήγημά της «Ἀγγέλων ἔργα».

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua): Τὸ Γκόλεμ καὶ ὁ ραβίνος (Ι)

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua)

Τὸ Γκό­λεμ καὶ ὁ ρα­βί­νος (Ι)

ΟΛΛΟΙ ΚΑΒΑΛΙΣΤΕΣ κα­τεῖ­χαν τὴ γνώ­ση γιὰ νὰ φτιά­ξουν ἕ­να Γκό­λεμ, λί­γοι ὅ­μως μπο­ροῦ­σαν νὰ κά­νουν τὸ Γκό­λεμ νὰ τοὺς ὑ­πα­κού­σει. Λέ­γε­ται πὼς ἕ­να ἀ­νυ­πό­τα­κτο Γκό­λεμ, τὸ ὁ­ποῖ­ο εἶ­χε δη­μι­ουρ­γή­σει ἕ­νας ρα­βί­νος κατ΄ εἰ­κό­να καὶ κα­θ’ ὁ­μοί­ω­σή του, ἐκ­με­ταλ­λεύ­τη­κε τού­τη τὴ φα­νε­ρὴ ὁ­μοι­ό­τη­τα παίρ­νον­τας τὴ θέ­ση τοῦ Δη­μι­ουρ­γοῦ του. Ἡ ἱ­στο­ρί­α αὐ­τή, ἂν καὶ πέ­ρα γιὰ πέ­ρα ἀ­λη­θι­νή, εἶ­ναι παν­τε­λῶς ἄ­γνω­στη μιᾶς καὶ οὐ­δεὶς ἀν­τι­λή­φθη­κε τὴ δι­α­φο­ρὰ ἐ­κτὸς φυ­σι­κὰ ἀ­πὸ τὴν τρι­σευ­τυ­χι­σμέ­νη γυ­ναί­κα τοῦ ρα­βί­νου, ἡ ὁ­ποί­α ἀ­πο­φά­σι­σε νὰ ἀ­πο­σι­ω­πή­σει τὸ γε­γο­νός.

Πη­γή: Ana Maria Shua, Casa des Geishas, Sudamericana, Buenos Aires, 1992.

Ἄ­να Μα­ρί­α Σού­α (Ana Maria Shua) (Μπουένος Ἄιρες, Ἀρ­γεν­τι­νή, 1951). Ἀ­πὸ τὶς πιὸ ἀ­ξι­ό­λο­γες καὶ δη­μο­φι­λεῖς συγ­γρα­φεῖς τῆς Ἀρ­γεν­τι­νῆς. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα ἀ­πὸ σα­ράν­τα βι­βλί­α καὶ θε­ω­ρεῖ­ται ἡ βα­σί­λισ­σα τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος στὴν ἰ­σπα­νι­κὴ γλώσ­σα. Τὰ δι­η­γή­μα­τα καὶ τὰ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν βρα­βευ­τεῖ καὶ χαί­ρουν παγ­κό­σμιας ἀ­να­γνώ­ρι­σης μὲ με­τα­φρά­σεις σὲ ὅ­λο τὸν κό­σμο: ἀ­πὸ τὶς ΗΠΑ καὶ τὴν Γερ­μα­νί­α ἕ­ως τὴν Ἰσ­λαν­δί­α καὶ τὴν Κί­να. Τὸ 2014 ἔ­λα­βε τὸ Κρα­τι­κὸ Βρα­βεῖ­ο Λο­γο­τε­χνί­ας (Ἀρ­γεν­τι­νή). Στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ἔ­χει κυ­κλο­φο­ρή­σει ἡ συλ­λο­γὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Ὀ­νει­ρο­πα­γί­δα (La sueñera, 1984) σὲ με­τά­φρα­ση τῆς Ἄν­νας Βερ­ροι­οπού­λου, ἕ­να βι­βλί­ο γιὰ τὰ ὄ­νει­ρα, τὸν ὕ­πνο καὶ τὴν ἀ­ϋ­πνί­α. (Γιὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα βλ. ἐ­δῶ τὴν εἰ­σα­γω­γὴ τῆς με­τα­φρά­στρι­ας καὶ στὴν στήλη μας «Ἡμερολόγιο Καταστρώματος Β’», ἐγγραφὴ τῆς 13-08-2016.)

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἰσπανικά:

Ἄν­να Βερ­ροι­ο­πού­λου (Ἀ­θή­να, 1970). Μετάφραση, διήγημα. Σπού­δα­σε Ὠ­κε­α­νο­γρα­φί­α καὶ Ἰ­σπα­νι­κὴ Γλώσ­σα καὶ Πο­λι­τι­σμό. Τὰ τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὴ λο­γο­τε­χνι­κὴ με­τά­φρα­ση (Juan Ramon Jimenez, Antonio Di Βenedetto κ.ἄ.). Δι­δά­σκει ἰ­σπα­νι­κὰ καὶ ἐρ­γά­ζε­ται ὡς κα­θη­γή­τρια στὰ Κέν­τρα Διὰ Βί­ου Μά­θη­σης. Εἶ­ναι ἀρ­θρο­γρά­φος στὸ ispania.gr κι ἔ­χει με­τα­φρά­σει ἰ­σπα­νό­φω­νη ποί­η­ση γιὰ τὸ poetica.net. Δι­η­γή­μα­τά της ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεῖ σὲ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ καὶ ἔν­τυ­πο τύ­πο. Στὸ ἱστολόγιό μας ἔχει δημοσιευτεῖ τὸ διήγημά της «Ἀγγέλων ἔργα».