Βλαντιμὶρ Μονάχοφ (Владимир Монахов): Δρόμος σπαρμένος μὲ ροδοπέταλα

 

 

Βλαν­τι­μὶρ Μο­νά­χοφ (Владимир Монахов)

 

Δρό­μος σπαρ­μέ­νος μὲ ρο­δο­πέ­τα­λα

(Счастливый путь)

 

ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ τὸν μα­θη­τὴ νὰ βγεῖ στὴ με­γά­λη ζω­ή, ὁ δά­σκα­λος ποὺ γνώ­ρι­ζε τὰ πάν­τα ἐκ τῶν πρό­τε­ρων, εἶ­πε:

         — Πή­γαι­νε, ζῆ­σε, χω­ρὶς νὰ σπρώ­χνε­σαι. Εἶ­σαι δυ­να­τός, θὰ σ’ ἀ­φή­σουν νὰ πε­ρά­σεις ἔ­τσι κι ἀλ­λι­ῶς.

        Ὁ κα­λὸς μα­θη­τὴς προ­σπα­θοῦ­σε νὰ ἀ­κο­λου­θεῖ τὴ συμ­βου­λή. Πα­ρό­λα αὐ­τὰ κά­θε μέ­ρα κα­θά­ρι­ζε ἀ­πὸ τὰ δου­λε­μέ­να του χέ­ρια ξέ­νο αἷ­μα, χω­ρὶς νὰ κα­τα­λα­βαί­νει τὴν αἰ­τί­α τῆς τρα­γω­δί­ας. 

        Ὁ μά­στο­ρας τοῦ δρό­μου τοῦ σπαρ­μέ­νου μὲ ρο­δο­πέ­τα­λα δὲ προ­σέ­χει τὰ θύ­μα­τά του.

 

 

 

Πη­γή: Ἱ­στό­το­πος В­А­В­И­Л­ОН: С­о­в­р­е­м­е­н­н­ая м­а­л­ая п­р­о­за-В с­т­о­р­о­ну а­н­т­о­л­о­г­ии. (Ἰ­στό­το­πος ΒΑ­ΒΥ­ΛΩΝ: Σύγ­χρο­νη μι­κρὴ πρό­ζα-Προ­σπά­θεια ἀν­θο­λό­γη­σης).

 

Βλαν­τι­μὶρ Μο­νά­χοφ (Владимир Монахов) (Χάρ­κο­βο, 1955). Τε­λεί­ω­σε τὴ δη­μο­σι­ο­γρα­φι­κὴ σχο­λὴ τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου τοῦ Ἰρ­κού­τσκ. Ἐρ­γά­ζε­ται στὰ ΜΜΕ, ἕ­νας ἀ­πὸ τοὺς νι­κη­τὲς τοῦ δι­α­γω­νι­σμοῦ τοῦ ρω­σι­κοῦ χα­ϊ­κοῦ, ποὺ δι­ορ­γα­νώ­θη­κε τὸ 1998 ἀ­πὸ τὴν πρε­σβεί­α τῆς Ἰ­α­πω­νί­ας καὶ τὴν ἐ­φη­με­ρί­δα «Ἀρ­γου­μέν­τι ἲ φά­κτι» («Ἐ­πι­χει­ρή­μα­τα καὶ Γε­γο­νό­τα»).

 

Με­τά­φρα­ση ἀπὸ τὰ ρω­σι­κά:

Εὐγε­νί­α Κρι­τσέ­φτσκα­για (Μό­σχα, 1958). Φι­λό­λο­γος, με­τα­φρά­στρια, δη­μο­σι­ο­γρά­φος. Σπού­δα­σε Κλα­σικὴ Φι­λο­λογί­α καὶ Νέ­α Ἑλλη­νικὰ στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο Λο­μο­νό­σοφ τῆς Μό­σχας. Ἀπὸ τὸ 1983 ζεῖ καὶ ἐργά­ζε­ται στὴν Ἑλ­λά­δα.