Σύλ­βια Ρά­ικ­μαν (Sylvia Reichman): Ἐπὶ τροχάδην

Σύλ­βια Ρά­ικ­μαν (Sylvia Reichman)

Ἐ­πὶ τρο­χά­δην

(Fast talker)

       «ΠΕΝΗΝΤΑ πέντε», τοῦ ψι­θύ­ρι­σε.

       «Τί; Πε­νήν­τα πέν­τε μί­λια τὴν ὥ­ρα;»

       «Ὄ­χι. Λέ­ξεις. Τό­σες ἔ­χου­με. Βιά­σου, σὲ πα­ρα­κα­λῶ.»

       Ὁ ἱ­δρώ­τας κυ­λοῦ­σε στὸ λαι­μό του. Πά­τη­σε τέρ­μα τὸ γκά­ζι.

       «Ἀλ­λά… ὑ­πάρ­χουν τό­σα πολ­λὰ ποὺ θὰ ἤ­θε­λα νὰ σοῦ πῶ! Τό­σα πολ­λὰ ποὺ δὲν εἶ­πε ὁ ἕ­νας στὸν ἄλ­λο!»

       «Ἐν­νιά», μουρ­μού­ρι­σε ἐ­κεί­νη.

       «Ἐν­νιά;»

       «Τέσ­σε­ρεις.»

       «Θὰ μὲ παν­τρευ­τεῖς;»

       «Ναί.»

Πηγή: Ἀ­πὸ τὸ The World’s Shor­test Sto­ries. Mur­der. Lo­ve. Hor­ror. Sus­pen­se. All this and much mo­re in the most a­ma­zing short sto­ries e­ver writ­ten-each o­ne just 55 words long! E­di­ted by Ste­ve Moss (Phi­la­de­lphia, Pen­nsyl­va­nia, 1998).

Σύλ­βια Ρά­ικ­μαν (Sylvia Reichman). [Χωρὶς ἐργοβιογραφικὰ στοιχεῖα στὴν πηγή.]

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἀγγλικά:

Πέ­τρος Φούρ­να­ρη­ς (Ἀ­θή­να, 1963). Δι­ή­γη­μα, με­τά­φρα­ση. Σπού­δα­σε στὴν Ἀ­νω­τά­τη Γε­ω­πο­νι­κὴ Σχο­λὴ Ἀ­θη­νῶν. Ζεῖ μὲ τὴν οἰ­κο­γέ­νειά του στὴ Λέ­ρο, τὸ νη­σὶ τῆς κα­τα­γω­γῆς του, ὅ­που ἐρ­γά­ζε­ται ὡς γε­ω­πό­νος στὸ Κρα­τι­κὸ Θε­ρα­πευ­τή­ριο Λέ­ρου καὶ τὶς ἐ­λεύ­θε­ρες ὧ­ρες του γρά­φει δι­η­γή­μα­τα. Πε­ζά του ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­τεῖ στὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ Ἔκ­φρα­ση Λό­γου καὶ Τέ­χνης, στὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ Πλα­νό­δι­ο­ν (ἀρ. 37, Δε­κέμ­βριος 2004) καὶ στὸ Ἱ­στο­λό­γιο Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­­ζά­ι («Συμ­φι­λί­ω­ση» καὶ «100%»), ἐ­νῶ με­τα­φρά­σεις του στὴν Ἐ­πι­θε­ώ­ρη­ση Λε­ρια­κῶν Με­λε­τῶν τοῦ Ἱ­στο­ρι­κοῦ Ἀρ­χεί­ου Λέ­ρου. Γιὰ τὸ ἱ­στο­λό­γι­ό μας ἐ­πι­με­λή­θη­κε τὸ ἀ­φι­έ­ρω­μα στὸν Ἰ­τα­λὸ συγ­γρα­φέα Ντί­νο Μπου­τζά­τι.­