Καρόλα Ἄικιν (Carola Aikin): Ἀγάπη μέχρι το θάνατο

.

.

Κα­ρό­λα Ἄι­κιν (C­a­r­o­la A­i­k­in)

.

Ἀ­γά­πη μέ­χρι τὸ θά­να­το

(A­m­or h­a­s­ta la m­u­e­r­te)

.

«ΟΥΛΙΑ εἶ­ναι μό­νο, δὲν πρέ­πει νὰ φο­βᾶ­σαι» ψι­θύ­ρι­σε ὁ ἄν­τρας στὸν αὐ­χέ­να της. Τό­τε ἀ­κού­στη­κε ξα­νὰ ὁ βόμ­βος, ὄ­χι πιὰ τό­σο μα­κρι­νός, τῶν ἀ­ε­ρο­πλά­νων ποὺ σὲ λί­γο θὰ πε­τοῦ­σαν πά­νω ἀ­πὸ τὴν πό­λη καὶ ὁ κό­σμος ἄρ­χι­σε νὰ ἀ­νη­συ­χεῖ. Ὅ­λοι συ­νω­στί­ζον­ταν στὰ τε­λευ­ταῖ­α σκα­λο­πά­τια, στὴν ἔ­ξο­δο τοῦ με­τρό, ἀ­να­πο­φά­σι­στοι, τρέ­μον­τας τὶς βόμ­βες. Ὁ ἄν­τρας ἐκ­με­ταλ­λεύ­τη­κε τὴν πε­ρί­στα­ση γιὰ νὰ κολ­λή­σει πί­σω της. Ἐ­κεί­νη, ἐν­στι­κτω­δῶς, ἕ­σφι­ξε πιὸ δυ­να­τὰ τὶς σα­κοῦ­λες μὲ τὰ τρό­φι­μα ποὺ τό­σες ὧ­ρες κου­βα­λοῦ­σε. «Βλέ­πεις ὅ­τι που­λιὰ εἶ­ναι μό­νο;» ἐ­πέ­μει­νε ἐ­κεῖ­νος, ἀ­κουμ­πών­τας ξε­δι­άν­τρο­πά τα χεί­λη του στὸ αὐ­τί της. Ἀ­νά­με­σα στὰ πό­δια τῶν ἀν­θρώ­πων, ἡ γυ­ναί­κα εἶ­δε τὰ σπουρ­γί­τια ποὺ χο­ρο­πη­δοῦ­σαν τρο­μαγ­μέ­να καὶ κά­τι ἄ­νοι­ξε μέ­σα της. Καὶ τό­τε τὸ χέ­ρι του στὸ γο­φό της, τὸ μπλέ­ξι­μο μὲ τὴν ἄ­κρη τῆς φού­στας της, τὰ δά­χτυ­λα νὰ πε­ρι­πλα­νι­οῦν­ται. Καὶ ὅ­μως, ἐ­κεί­νη δὲν γυ­ρί­ζει νὰ τὸν χα­στου­κί­σει ὅ­πως θὰ ’­πρε­πε. Ἀ­νυ­πό­φο­ρη πλέ­ον ἡ θέρ­μη ποὺ σφίγ­γει τὰ σω­θι­κά της, προ­τι­μά­ει νὰ ὑ­πο­κρι­θεῖ ὅ­τι ἀν­τι­στέ­κε­ται καὶ κά­νει πὼς πα­λεύ­ει, σκί­ζον­ται οἱ σα­κοῦ­λες μὲ τὰ φροῦ­τα καὶ τὰ ὡ­ραῖ­α βε­ρί­κο­κα ξε­χύ­νον­ται στὶς σκά­λες σὰν χρυ­σὸς κα­ταρ­ρά­κτης. Ἀλ­λὰ τώ­ρα ἐ­κεί­νη βά­ζει τὶς φω­νές, ἀ­νά­με­σα σὲ φροῦ­τα καὶ σπουρ­γί­τια, ἐ­κεῖ­νος γρα­πω­μέ­νος πί­σω της ὅ­ταν ὅ­λα ἐ­κρή­γνυν­ται καὶ ἀρ­χί­ζει ἡ πα­νι­κό­βλη­τη φυ­γή: τὸ βά­ζουν στὰ πό­δια ἐ­σπαν­τρί­γι­ες, κα­πέ­λα, σφι­χτοὶ κό­τσοι, πα­νω­φό­ρια, ψά­χνουν τὸ ἄ­νοιγ­μα στὸ φῶς, τὴν ἔ­ξο­δο στὸν κό­σμο τῶν φαν­τα­σμά­των ὅ­που ἐ­κεί­νη ἡ γυ­ναί­κα ζεῖ ἀ­κό­μη καὶ σή­με­ρα, μὲ τὴν ἐμ­μο­νὴ νὰ ἀ­να­κα­λύ­ψει τὸ πρό­σω­πο τοῦ ἄν­τρα ποὺ τὴν ἀ­γά­πη­σε μέ­χρι τὸ θά­να­το.

.

 

.

Πη­γή: Ἀ­πὸ τὴ συλ­λο­γὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Κων­σταν­τῖ­νος Πα­λαι­ο­λό­γος (ἐ­πιμ.) 18+ Minicuentos eroticos. Ἀν­θο­λο­γί­α ἰ­σπα­νι­κοῦ ἐ­ρω­τι­κοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος, Ἀ­θή­να, 2013. Τὴν συλ­λο­γὴ προ­σφέ­ρει ὁ τα­κτι­κὸς συ­νερ­γά­της μας Κ. Πα­λαι­ο­λό­γος στοὺς ἀ­να­γνῶ­στες τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας ποὺ μπο­ροῦν νὰ τὴν δι­α­βά­σουν ὁ­λό­κλη­ρη ἢ καὶ νὰ τὴν ἀ­πο­θη­κεύ­σουν ἀ­πὸ ἐδῶ.

Κα­ρό­λα Ἄι­κιν (C­a­r­o­la A­i­k­in) (Ἀ­ρα­λοῦ­θε τῆς Μα­δρί­της, 1961). Σπού­δα­σε Βι­ο­λο­γία στὸ Αὐ­τό­νο­μο Πα­νε­πι­στή­μιο τῆς Μα­δρί­της. Ἔ­χει δη­μο­σι­εύ­σει τὴ συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των Las es­ca­mas del dra­gón (2005).

Με­τά­φρα­ση ἀ­πὸ τὰ ἱ­σπα­νι­κά:

Ἡ με­τά­φρα­ση εἶ­ναι προ­ϊ­ὸν τοῦ ἐρ­γα­στη­ρί­ου με­τά­φρα­σης μι­κρο­δι­η­γη­μά­των ἀ­πὸ τὰ ἰ­σπα­νι­κὰ στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ὅπου δί­δα­ξε ὁ Κων­σταν­τῖ­νος Πα­λαι­ο­λό­γος στὸ πλαί­σιο τοῦ Ἐρ­γα­στη­ρί­ου Λο­γο­τε­χνι­κῆς Με­τά­φρα­σης τοῦ Κέν­τρου Ἰ­σπα­νι­κῆς, Πορ­το­γα­λι­κῆς καὶ Κα­τα­λα­νι­κῆς γλώσ­σας ABANICO. Συμ­με­τεῖ­χαν οἱ σπου­δα­στές: Ἑ­λέ­νη Βό­τση, Χρυ­σάν­θη Για­ννιά, Βαγ­γέ­λης Καμ­πού­νιας, Eduardo Lucena, Μα­ρί­α Με­λα­δά­κη, Ἑ­λέ­νη Πα­λαι­ο­λό­γου, Ἀγ­γε­λι­κὴ Πα­λα­σο­πού­λου.

.