Ἰβὰν Τουργκένιεφ (Иван Тургенев)
Τὸ σπουργίτι
(Воробей)
ΠΕΣΤΡΕΦΑ ἀπὸ τὸ κυνήγι βαδίζοντας στὴν ἀλέα τοῦ κήπου. Ὁ σκύλος ἔτρεχε μπροστά μου. Ξαφνικά, ἔκοψε τὸν βηματισμό του καὶ προσπάθησε νὰ περάσει ἀπαρατήρητος, σὰν νὰ ὀσφραινόταν μπροστά του κάποιο θήραμα. Κοίταξα κατὰ μῆκος τῆς ἀλέας καὶ εἶδα ἕνα νεαρὸ σπουργίτι μ’ ἕνα κίτρινο γύρω ἀπὸ τὸ ράμφος καὶ χνούδι στὸ κεφάλι του. Εἶχε πέσει ἀπ’ τὴ φωλιά του (ὁ ἀέρας κλυδώνιζε δυνατὰ τὶς σημύδες στὴν ἀλέα) καὶ καθόταν ἀκίνητο, τεντώνοντας ἀβοήθητα τὰ νεογέννητα φτερά του. Ὁ σκύλος μου τὸ πλησίασε ἀργά, ὅταν ξαφνικά, ὁρμώντας ἀπὸ ἕνα κοντινὸ δέντρο, ἕνα ἡλικιωμένο, μαυρόστηθο σπουργίτι ἔπεσε σὰν πέτρα μπροστὰ ἀκριβῶς ἀπὸ τὴ μουσούδα του – καὶ ἀναμαλλιασμένο, παραμορφωμένο, μὲ μιὰ ἀπελπισμένη καὶ ἀξιολύπητη κραυγή, ἀναπήδησε δύο περίπου φορὲς μπροστὰ ἀπὸ τὰ δόντια τοῦ ἀνοιχτοῦ στόματος τοῦ σκύλου. Ὅρμησε νὰ τὸ σώσει, κάλυψε μὲ τὸ σῶμα του τὸ γέννημά του… Ὅμως ὅλο το μικρό του σῶμα ἔτρεμε ἀπὸ τὴ φρίκη, ἡ φωνούλα του εἶχε γίνει τραχιὰ καὶ βραχνιασμένη, ἔσβηνε ἀπὸ τὸν φόβο, θυσίαζε τὸν ἑαυτό του! Πόσο τεράστιος θὰ τοῦ φαινόταν ὁ σκύλος, σὰν τέρας! Κι ὅμως, δὲν ἀρκέστηκε στὸ ψηλό, ἀσφαλὲς κλαδί του… Μιὰ δύναμη, ἰσχυρότερη ἀπὸ τὴ θέλησή του, τὸ ἔσπρωξε ἀπὸ κεῖ. Ὁ Τρεζόρ μου σταμάτησε, ὀπισθοχώρησε. Εἶναι φανερὸ πὼς ἀναγνώρισε αὐτὴ τὴ δύναμη. Ἔσπευσα νὰ τραβήξω στὴν ἄκρη τὸν σαστισμένο σκύλο καὶ ἀπομακρύνθηκα γεμάτος σεβασμό. Ναί, μὴ γελᾶτε. Ἔνιωσα σεβασμὸ γι’ αὐτὸ τὸ μικρό, ἡρωϊκὸ πουλί, γιὰ τὸ ξέσπασμα τῆς ἀγάπης του. Ἡ ἀγάπη, σκέφτηκα, εἶναι ἰσχυρότερη ἀπὸ τὸν θάνατο ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ θανάτου. Μόνο μ’ αὐτήν, μόνο μὲ τὴν ἀγάπη ἀντέχει κανεὶς στὴ ζωὴ καὶ προχωρᾶ.
Ἀπρίλιος, 1878.
Δραματοποίηση (01.09.2016):
Πηγή: ἀπο τὴν ἱστοσελίδα:
https://rvb.ru/turgenev/01text/vol_10/02senilia/0222.htm
Ἰβὰν Σεργιέγκεβιτς Τουργκένιεφ (Иван Сергеевич Тургенев) (Ὀριὸλ Ρωσίας 09.11.1818 – Μπουζιβὰλ κοντὰ στὸ Πρίσι, 1883.) Ρῶσος μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος, ποιητὴς καὶ θεατρικὸς συγγραφέας. Γνωστότερα ἔργα του: Μούμου (1854), Πρώτη ἀγάπη (1860), Πατέρες καὶ γιοί (1862), Ὁ καπνός (1867), Ἀνοιξιάτικα νερά (1872).
Μετάφραση ἀπὸ τὰ ρωσικά:
Γιῶργος Χαβουτσᾶς (Πειραιᾶς, 1965). Ἀσχολεῖται μὲ τὴν ποίηση καὶ τὴ μετάφραση. Δημοσίευσε τὶς ποιητικὲς συλλογὲς Ἡ φοινικιά (Γαβριηλίδης, 2005) καὶ Σημεῖο Πετρούπολης (Πλανόδιον, 2011). Ἔχει μεταφράσει ἐπίσης τὸ πεζογράφημα Ταξίδι στὴν Ἀρμενία, τοῦ Ὄσιπ Μαντελστάμ (Ἴνδικτος, 2007).
Filed under: Αισθήματα-Πάθη,ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ,Διδακτισμός,Ηρωισμός,Περιγραφή,Ρωσικά,Τουργκένιεφ Ιβάν,Φύση-Ζώα,Χαβουτσάς Γιώργος | Τὰ σχόλια στὸ Ἰβὰν Τουργκένιεφ (Иван Тургенев): Τὸ σπουργίτι ἔχουν κλείσει