Ἑλλάδα Ἀχεριώτη
Οἱ γλάροι
ΙΝΑΙ ΠΡΟΝΟΜΙΟ νὰ ἁπλώνεις τὰ ροῦχα στὸ μπαλκόνι καὶ νὰ κρεμᾶς τὰ ἐσώρουχα σὰν σημαῖες τοῦ ἔρωτα. Εἶναι προνόμιο νὰ μὴν μπορεῖς νὰ κοιμηθεῖς τ’ ἀπογεύματα γιατί τὰ παιδιὰ παίζουν μπάλα στὸ δρόμο καὶ τὰ θαλασσινὰ πουλιὰ κρώζουν. Δὲν τ’ ἀγαπῶ τὰ πουλιά, μὰ ἐδῶ οἱ γλάροι εἶναι ὄμορφοι. Ἔχουν καθαρά, ἄσπρα φτερὰ ποὺ γυαλίζουν στὸν ἥλιο καθὼς κάνουν μικρὲς πτήσεις ἀνάμεσα στὰ κεραμίδια. Καὶ εἶναι πάντα περήφανοι καὶ μοναχικοί. Χαζεύουν τὸν κόσμο, τοὺς ἄλλους γλάρους καὶ τὰ ὑπόλοιπα πουλιὰ χωρὶς νὰ εἶναι ἐνοχλητικοὶ ὅπως τὰ περιστέρια. Δὲν ψάχνουν συνέχεια γιὰ ψίχουλα. Οἱ γειτόνισσες, ποὺ βγαίνουν νὰ ποτίσουν τὶς γλάστρες στὸ μπαλκόνι, τοὺς ρίχνουν καμιὰ φορὰ τὸ μπαγιάτικο ψωμί. Μ’ αὐτοὶ δὲν βιάζονται. Πλησιάζουν ἀργὰ τὸ ξερὸ ψωμὶ καὶ τὸ περιεργάζονται μὲ τὸ βλέμμα προτοῦ τὸ τσιμπήσουν. Στὴν ἄκρη τοῦ ράμφους, ἔχουν αὐτὸ τὸ κόκκινο, σὰν αἷμα. Κάπου διάβασα πὼς εἶναι γιὰ νὰ τὸ βλέπουν τὰ μικρά τους καὶ νὰ δαγκώνουν τὸ ράμφος τῆς μητέρας τους ὅταν πεινοῦν. Οἱ ντόπιοι, βέβαια, ἐπιμένουν πὼς εἶναι αἷμα. Εἶναι τὸ τίμημα, λένε, ποὺ οἱ γλάροι πλήρωσαν γιὰ νὰ εἶναι ἐλεύθερα πλάσματα. Ἄλλοι λένε πὼς εἶναι ἡ τιμωρία τους ποὺ κάποτε καταβρόχθισαν τρεῖς ψαράδες ποὺ θάφτηκαν ἀκήδευτοι στὴ θάλασσα. Ἕνα κορίτσι μοῦ μαρτύρησε ἐμπιστευτικὰ τὴν ἀλήθεια. Τὸ ράμφος τῶν γλάρων εἶναι κόκκινο γιατί στὶς ἀπόμερες ἀκτὲς τῆς Πορτογαλίας, οἱ γλάροι εἶναι ὁ μόνος μάρτυρας τῶν πρώτων ἐρωτικῶν ἀγγιγμάτων. Ἀπ’ τὸ λαιμὸ μέχρι τὰ σκέλια.
Πηγή: Πρώτη δημοσίευση.
Ἑλλάδα Ἀχεριώτη (Λεμεσός, Κύπρος, 1994). Σπούδασε στὸ τμῆμα Εἰκαστικῶν καὶ Ἐφαρμοσμένων Τεχνῶν στὸ ΑΠΘ. Ἐκπροσώπησε τὴν Κύπρο στὴν Μπιενάλε Φωτογραφίας Νέων τῆς Γερμανίας.
Filed under: 1. ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ,Αχεριώτη Ελλάδα,Ελληνικά,Καθημερινά,Περιγραφή,Συμβολισμός,Φύση-Ζώα | Tagged: Διήγημα,Ελλάδα Αχεριώτη,Λογοτεχνία | Τὰ σχόλια στὸ Ἑλλάδα Ἀχεριώτη: Οἱ γλάροι ἔχουν κλείσει