Ἰωάννης Μόσχος
[Οὐκ ἐᾷ ἐπάνω αὐτοῦ γυναῖκα ταφῆναι]
Ν ΘΕΟΥΠΟΛΕΙ παραγενομένων ἡμῶν, πρεσβύτερός τις τῆς ἐκκλησίας διηγήσατο ἡμῖν περί τινος ἀββᾶ Θωμᾶ, ὅτι.
Ἀποκρισάριος ἦν κοινοβίου τῶν μερῶν Ἀπαμείας. Ἦλθεν οὖν ἐν Θεουπόλει διὰ χρείας τοῦ μοναστηρίου καὶ ὡς ἐχρόνισεν ἐνταῦθα, ἐτελεύτησεν ἐν Δάφνῃ ἐν τῷ ναῷ τῆς Ἁγίας Εὐφημίας. Οἱ οὖν τοῦ τόπου κληρικοί, ὡς ξένον ἔθαψαν αὐτὸν ἐν τῷ ξενοταφίῳ. Τῇ οὖν ἄλλῃ ἡμέρᾳ θάπτουσι γυναῖκα καὶ τιθέασιν αὐτὴν ἐπάνω αὐτοῦ. Ἦν δὲ ὡσεὶ ὥρα δευτέρᾳ· καὶ περὶ ὥραν ἐνάτην ἀνέβρασεν αὐτὴν ἡ γῆ. Οἱ δὲ τοῦ τόπου ἰδόντες τὸ γεγονός, ἐθαύμασαν· εἶτα πάλιν εἰς ἑσπέραν ἔθαψαν αὐτὴν εἰς τὸ αὐτὸ μνημεῖον καὶ τῇ ἑξῆς ἡμέρᾳ εὗρον τὸ λείψανον ἐπάνω τοῦ τάφου. Ἔλαβον οὖν τὸ σῶμα καὶ ἔθαψαν αὐτὸ εἰς ἄλλο μνημεῖον. Μετὰ οὖν ὀλίγας ἡμέρας πάλιν ἔθαψαν γυναῖκα καὶ ἔθηκαν ἐπάνω τοῦ μοναχοῦ· μὴ νομίσαντες ὅτι οὐκ ἐᾷ ἀπάνω αὐτοῦ γυναῖκα ταφῆναι. Ὡς οὖν καὶ ταύτην ἀνέβρασεν ἡ γῆ, τότε ἔγνωσαν, ὅτι ὁ γέρων οὐ παραδέχεται γυναῖκα ταφῆναι ἐπάνω αὐτοῦ. Τότε οὖν ἀνήγαγον τῷ πατριάρχῃ Δομνίνῳ καὶ ἐποίησε πᾶσαν τὴν πόλιν μετὰ κηρῶν ἐλθεῖν εἰς Δάφνην καὶ μετὰ ψαλμῳδίας καταγαγεῖν τὸ λείψανον τοῦ ἁγίου ἀνδρὸς ἐκείνου· καὶ ἀπέθηκαν αὐτὸ ἐν τῷ κοιμητηρίῳ, ἔνθα πολλὰ λείψανα ἁγίων μαρτύρων κεῖται, ποιήσας ἐπάνω αὐτοῦ καὶ εὐκτήριον μικρόν.
Πηγή: Ἰωάννου Μόσχου, Πνευματικὸς λειμών, Εἰσαγωγή, κείμενο, μετάφραση, σχόλια: Χρῆστος Μήτσιου, Ἐκδ. «Τὸ Βυζάντιον», Ἐλ. Μερετάκη, Πατερικαὶ ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς», Θεσσαλονίκη, 1987.
Ἰωάννης Μόσχος ὁ Εὐκρατᾶς (Κιλικία, 540/550-619). Μοναχὸς καὶ συγγραφέας. Στὰ χρόνια τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοκράτορα Τιβερίου (578-582) περιηγήθηκε τὰ ἐρημητήρια τῆς ἀνατολῆς, μαζὶ μὲ τὸν φίλο του Σωφρόνιο (μετέπειτα πατριάρχη Ἰεροσολύμων) συλλέγοντας ὑλικὸ γιὰ τὸ ἔργο του Λειμὼν, ἢ Λειμωνάριο (Pratum spirituale).
Filed under: Διδακτισμός,Ερωτας,Ελληνικά,Μόσχος Ιωάννης,Φύλα | Tagged: Διήγημα,Ιωάννης Μόσχος,Λογοτεχνία |