Μάριος Ποντίκας
Αὐθαίρετη πράξη στὴ νόμιμη διαδικασία ἐμπορίου κρέατος
Μ.Κ. ΜΠΗΚΕ στὸ χασάπικο καὶ στάθηκε στὴν οὐρά. Ἔτσι ἄρχισε ἡ δική του διαδικασία θανάτου.
Ὅταν ἦρθε ἡ σειρά του, εἶπε στὸν ὑπάλληλο μὲ τὴν ἄσπρη μπλούζα, μὲ τὰ αἵματα ἐπάνω της «θέλω ἕνα μελανὶ μολύβι κι ἕνα κομματάκι χαρτὶ γιὰ νὰ σημειώσω κάτι...». Ὁ ὑπάλληλος μὲ τὴν ἄσπρη μπλούζα, μὲ τὰ αἵματα ἐπάνω της, δὲν εἶχε ξανακούσει νὰ τοῦ ζητᾶνε ἔτσι στὰ ξαφνικὰ ἕνα μολύβι καὶ μάλιστα μελανί, νόμισε πὼς αὐτὸς ὁ πελάτης κάτι ἄλλο θὰ ἤθελε γι’ αὐτὸ ἀπάντησε «δὲν εἶναι ὥρα γι’ ἀστεῖα, κύριε!».
Ὁ Μ.Κ. ἐξήγησε ὅτι δὲν ἀστειευόταν, πραγματικὰ ἤθελε ἕνα μολύβι μελανὶ γιὰ νὰ σημειώσει κάτι.
— Καὶ τί θέλετε νὰ σημειώσετε μὲ τὸ μ ε λ α ν ὶ μολύβι, κύριε; ρώτησε τώρα ὁ Χασάπης ποὺ ἄκουσε ἀπὸ τὸ ταμεῖο τὸ σύντομο αὐτὸ διάλογο.
— Θέλω νὰ σημειώσω ἕνα τηλέφωνο.
— Τότε σᾶς κάνει ἕνα ἄλλο, ἕνα ὁποιοδήποτε μολύβι. Γιατί ἐπιμένετε στὸ μελανί;
Ὁ Μ.Κ. ἔλεγε ἀπὸ μέσα του τὸν ἀριθμὸ τοῦ τηλεφώνου γιὰ νὰ μὴ τὸν ξεχάσει.
— Θὰ ξεχάσω τὸν ἀριθμό... σᾶς παρακαλῶ δῶστε μου ἕνα μελανὶ μολύβι!
— Ποιός εἶναι ὁ ἀριθμός;
Ὁ Χασάπης σημείωσε σ’ ἕνα στρατσόχαρτο τὸν ἀριθμὸ ποὺ τοῦ εἶπε ὁ πελάτης.
— Καὶ τώρα μποροῦμε νὰ τὰ ποῦμε ἥσυχα ἥσυχα. Ὁ ἀριθμὸς εἶναι γραμμένος. Καὶ πρῶτα πρῶτα, ἔχετε ταυτότητα;
— Ταυτότητα; ἀπόρησε ὁ Μ.Κ. κι ἔκανε μερικὰ βήματα πίσω, στὸ μεγάλο διάδρομο ποὺ στὸ μεταξὺ εἶχε ἀδειάσει —ἀνεξήγητα— ἀπὸ κόσμο.
— Ναί, ταυτότητα!
— Δὲν ἔχω μαζί μου... ἀλλὰ γιὰ ἕνα μελανὶ μολύβι ...
Ὁ Χασάπης ἔκανε νόημα στοὺς ἄλλους μὲ τὶς ἄσπρες ματωμένες μπλοῦζες κι αὐτοὶ πλησίασαν τὸν Μ.Κ. Ὁ ὑπάλληλος ποὺ μίλησε πρῶτος μὲ τὸν Μ.Κ. πῆγε καὶ κατέβασε τὰ ρολλὰ – χρὰπ ἀκούστηκε ὁ θόρυβος τῆς λαμαρίνας. Τὴν ἴδια στιγμὴ ἄναψαν τὸ φῶς γιατί σκοτείνιασε καὶ δυνάμωσαν τὴν ψύξη στὸ ψυγεῖο.
— Γιατί ἦρθες ἐδῶ νὰ ζητήσεις μολύβι; ρώτησε ὁ Χασάπης ἀπὸ τὴ θέση του καὶ τόνισε τὸ «ἐδῶ».
— Δὲν ξέρω... τυχαῖα...
— Χά... ζητᾶς μολύβι καὶ μάλιστα μελανί, δὲν ξέρεις γιατί τὸ ζητᾶς ἀπὸ μᾶς, δὲν ἔχεις ταυτότητα! Τότε, λοιπόν, θὰ σὲ ρωτήσω κάτι ποὺ σίγουρα πρέπει νὰ τὸ ξέρεις, θὰ σὲ ρωτήσω τ’ ὄνομά σου.
— Μ.Κ.
— Δηλαδή;
— Μ.Κ.
— Ἀπὸ Μ.Κ. πολλὰ ὀνόματα ἀρχίζουν...
Ὁ πελάτης σήκωσε τοὺς ὤμους, σὰ νά ‘θελε νὰ πεῖ «δικαίωμά μου».
— Εἶσαι ὕποπτος! φώναξε ὁ Χασάπης καὶ οἱ ἄλλοι πλησίασαν πιὸ πολὺ τὸν Μ.Κ. Εἶσαι καὶ ὕποπτος καὶ ἐπικίνδυνος, γιατί ἔρχεσαι καὶ μᾶς ζητᾶς ὅ,τι σοῦ κατέβει στὸ κεφάλι, μᾶς ἀναστατώνεις, δὲ μᾶς λὲς γιατί τὸ θέλεις στ’ ἀλήθεια, δὲ θυμᾶσαι τ’ ὄνομά σου, δὲν ἔχεις ταυτότητα...
— Δὲν εἶναι ἔτσι ποὺ τὰ λέτε! τὸν ἔκοψε ὁ πελάτης.
— Εἶσαι ὕποπτη φάτσα...
— Ἐπὶ τέλους, φώναξε τώρα ὁ Μ.Κ. ποὺ εἶχε ξεχάσει τὸ νούμερο, αὐτὸ εἶναι παράλογο. Σᾶς παρακαλῶ πῆτε μου τὸν ἀριθμὸ τοῦ τηλεφώνου καὶ δὲ θέλω τὸ μολύβι σας, ἀφοῦ τόσο σᾶς ἐνοχλῶ.
— Πολὺ εὔκολα δὲ νομίζεις ὅτι πᾶς νὰ ξεμπλέξεις; κάγχασε ὁ Χασάπης καὶ μαζί του κάγχασαν καὶ οἱ ἄλλοι μὲ τὶς ἄσπρες μπλοῦζες.
— Μὰ εἶναι ἄδικο... μὲ κάνατε νὰ τὸ ξεχάσω καὶ τώρα...
— Δυναμῶστε τὴν ψύξη! εἶπε ἀπότομα ὁ Χασάπης καὶ φόρεσε τὴ δική του κάτασπρη μπλούζα, ἐνῶ πάνω ἀκριβῶς ἀπὸ τὸν Μ.Κ. ἄναψε ἕνας μεγάλος προβολέας. Τινάχτηκε γιὰ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸν κλοιὸ καὶ χτύπησε πάνω σ’ ἕνα κρεμασμένο μοσχάρι ποὺ τὸν γέμισε αἵματα. Ἐκεῖ ποὺ στάθηκε νὰ σκουπίσει μὲ ἀηδία τὸ πρόσωπό του, ἄναψε δεύτερος προβολέας, ὁ Μ.Κ. σήκωσε τὸ κεφάλι του νὰ τὸν δεῖ, θάμπωσαν τὰ μάτια του ἀπὸ κάτασπρο φῶς. Μετὰ θάμπωσαν ἀπὸ κόκκινο αἷμα, νόμισε πὼς τοῦ ἄνοιξαν τὸ κεφάλι στὰ δυὸ κι ἄκουσε γιὰ δευτερόλεπτα τὸ μοτὲρ τοῦ μεγάλου ψυγείου.
Ὁ Χασάπης ξεσφήνωσε τὸ μπαλντὰ ἀπ’ τὸ κεφάλι τοῦ Μ.Κ. καὶ σκούπισε μὲ τὰ χέρια του τὰ μυαλὰ ποὺ εἶχαν τιναχτεῖ πάνω στὴν κάτασπρη μπλούζα. Τὸν ἔβαλαν στὸ βάθος τοῦ ψυγείου, πίσω ἀπὸ τὰ πτώματα τῶν ἄλλων ζώων.
— Τί ὥρα εἶναι;
— Πεντέμιση…
— Ἀνοῖξτε λοιπόν… τί περιμένετε; καὶ πῆγε νὰ καθίσει στὸ ταμεῖο.
Ἄνοιξαν τὰ ρολλὰ κι ὁ κόσμος ἄρχισε πάλι νὰ ψωνίζει.
Πηγή: Μάριος Ποντίκας, Δραπέτης γηροκομείου (Διηγήματα, ἐκδ. Κάλβος, Ἀθήνα, 1973).
Μάριος Ποντίκας (Μυτιλήνη, 1942). Θέατρο, πεζογραφία, σενάριο. Σπούδασε Οἰκονομικὰ στὴν ΑΣΟΕΕ καὶ ἐργάστηκε στὴν διαφήμιση. Συγκεντρωτικὴ ἔκδοση τῶν θεατρικῶν του: Ἅπαντα τὰ θεατρικά (ἐκδ. Αἰγόκερως, Ἀθήνα, 2007).
Filed under: Ελληνικά,Κοινωνικοί κώδικες,Παράλογο,Ποντίκας Μάριος,Συμβολισμός,Ταυτότητες-Αποκλεισμοί | Tagged: Διήγημα,Λογοτεχνία,Μάριος Ποντίκας | Τὰ σχόλια στὸ Μάριος Ποντίκας: Αὐθαίρετη πράξη στὴ νόμιμη διαδικασία ἐμπορίου κρέατος ἔχουν κλείσει