John Yiannouleas: You can go your own way

John Yiannouleas

You can go your own way

N A WEDNESDAY morning, Mr Paul, having served his time as a good husband and neighbour, thought that there was nothing else left for him to do but to leave and go as far as he could.

       He opened the door of his house, walked across the tiles on the patio, went through the gate—yet this time, with a sure-footed step, walked downhill on Phoenix Avenue and passed the luminous signs and absent-minded pensioners.

       He carried on walking until the early evening and then took the first bus headed for the outskirts of town—exactly the opposite direction from his house.

       Eleven months later, when he unexpectedly looked upon Phoenix Avenue, he continued without speaking, opened the door, hung his coat on the wooden coat hanger and understood that the other end of the world was in his house.

Source: First published.

John Yiannouleas (1962). He studied Film Direction and has directed the films: The Other Side (1985), an interview of the heretical revolutionary Agis Stinas, mentor of Cornelius Castoriadis and Good morning Managua, (1987) a travel documentary about Nicaragua of the Sandinistas. Books of his are: In 45 Square Metres (short plays, 1997) and Unexpected Garden (poems, 2006), My Unknown Words (2014) and The Cat’s Mold (forthcoming). He has published many critical texts on film and theatre in newspapers and journals.

Translated by Chris H. Sakellaridis

Chris H. Sakellaridis is a poet and teacher who was born in London in 1983 and grew up in Crete. He studied English at Queen Mary University, Social Anthropology at UCL and completed a Postgraduate Certificate in Education at Bath Spa. Poems and translations of his have been published in magazines and anthologies in the UK, Ireland, Spain, Italy and Greece. He has also been involved in radio production, animation and sound art.

Γιάννης Γιαννουλέας: 0° Fahrenait

 

 

 

Γιάννης Γιαννουλέας

 

0° Fahrenait

 

ΜΑΡ­ΘΑ, ἀ­φοῦ χτύ­πη­σε τὴν πρω­ι­νὴ κάρ­τα μὲ κα­θυ­στέ­ρη­ση δύο λε­πτῶν, ἀ­φοῦ ἀ­νέ­βη­κε στὸ δι­ά­λειμ­μα στὸν τρί­το γιὰ νὰ πεῖ δυ­ὸ κλε­φτὲς κου­βέν­τες στὴν Μα­ρί­α, ἀ­φοῦ δού­λε­ψε ἀρ­κε­τὰ ἀλ­λὰ ὄ­χι πά­ρα πο­λύ, ἀ­φοῦ ἀ­πέρ­ρι­ψε τὶς ἐ­πί­μο­νες προ­τά­σεις τοῦ Γι­ώρ­γου, ἀ­φοῦ δι­ά­βα­σε τοὺς με­ση­με­ρια­νοὺς τί­τλους, ἀ­φοῦ ἔ­σβη­σε τὸ 22ο τσι­γά­ρο, ἀ­φοῦ πλή­ρω­σε τὰ κοι­νό­χρη­στα, κά­θι­σε στὸ τρα­πέ­ζι τῆς κου­ζί­νας καὶ συ­νει­δη­το­ποί­η­σε ὅ­τι τί­πο­τα δὲν εἶ­χε νὰ κά­νει καὶ πὼς τί­πο­τα δὲν εἶ­χε κά­νει τὰ προ­η­γού­με­να 24 χρό­νια.

       Κα­τό­πιν τού­του, ἄρ­χι­σε νὰ συ­γυ­ρί­ζει τὸ σπί­τι.

 

 

Πη­γή: Ἀπὸ τὴν συλ­λογὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Σὲ 45 τε­τρα­γω­νι­κά (Tα­χυ­δρά­μα­τα, ἐκδ. Ἀπό­πει­ρα, 1997).

 

Γιάν­νης Γιαν­νου­λέ­ας (1962). Ἔκα­νε σπουδὲς σκη­νο­θε­σί­ας κι­νη­μα­το­γρά­φου καὶ γύ­ρι­σε τὶς ται­νί­ες: Ἡ ἄλλη πλευ­ρά (1985), ἡ μο­να­δι­κή ο­λο­κλη­ρω­μέ­νη κι­νη­μα­το­γρα­φικὴ συ­νέ­ντευ­ξη τοῦ πα­λαί­μα­χου ἐπα­να­στά­τη Ἄγι Στί­να (διάρ­κεια 25΄) καὶ Κα­λη­μέ­ρα Μα­νά­γκουα (1987), ἕνα τα­ξι­διω­τικὸ ντο­κι­μα­ντὲρ στὴ Νι­κα­ρά­γουα τῶν Σα­ντι­νί­στας (διάρ­κεια 10΄). Δη­μο­σί­ευ­σε τὰ βι­βλί­α Σὲ 45 τε­τρα­γω­νι­κά (Tα­χυ­δρά­μα­τα, ἐκδ. Ἀπό­πει­ρα, 1997) καὶ Ἀπροσ­δό­κη­τος κῆπος (Ποι­ή­μα­τα, ἐκδ. Ἀ­πό­πειρα, 2006).  Ἔχει δη­μο­σιεύ­σει πολ­λὰ κεί­μενα κι­νη­μα­το­γρα­φικῆς καὶ θε­α­τρικῆς κρι­τικῆς σὲ ἐφη­με­ρί­δες καὶ πε­ριο­δι­κά. Διατηρεῖ τὸ ἱστολόγιο Lathrometanastis: Τέ­χ­νη – Ἀ­να­τρο­πή – Δη­μι­ουρ­γία.

Γιάννης Γιαννουλέας: Σὲ 45 τετραγωνικά

 

 

Γιάννης Γιαννουλέας

 

Σὲ 45 τε­τρα­γω­νι­κά

 

­ΝΑ ΠΡΩ­Ϊ, ὁ ἐ­ξαν­τλη­μέ­νος ναυα­γὸς ση­κώ­θη­κε μὲ τρε­λὸ καρ­δι­ο­χτύ­πι. Ἀ­πο­φά­σι­σε ὅ­τι ἔ­πρε­πε νὰ ἀν­τι­δρά­σει. «Δὲν πά­ει ἄλ­λο.» Ξά­πλω­σε στὴ σκιὰ τοῦ φοί­νι­κα καὶ ἔ­γρα­ψε ἕ­να σύν­το­μο μή­νυ­μα, ποὺ τὸ τύ­λι­ξε καὶ τὸ πα­ρά­χω­σε σ’ ἕ­να μπου­κά­λι. Τὸ ἔ­κλει­σε βι­α­στι­κά, τὸ κοί­τα­ξε γιὰ μιὰ στιγ­μή, γύ­ρι­σε πρὸς τὸ πέ­λα­γος καὶ τὸ πέ­τα­ξε ὅ­σο πιὸ μα­κριὰ εἶ­χε τὴ δύ­να­μη.

       Ἔ­πει­τα πῆ­γε στὴν κου­ζί­να. Τη­γά­νι­σε ἕ­να αὐ­γὸ καὶ πε­ρί­με­νε τρώ­γον­τάς το. Τὸ τη­λέ­φω­νο δὲν χτύ­πη­σε μέ­χρι ἀρ­γὰ τὸ βρά­δυ.

 

 

Πη­γή: Ἀπὸ τὴν συλ­λογὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Σὲ 45 τε­τρα­γω­νι­κά (Tα­χυ­δρά­μα­τα, ἐκδ. Ἀπό­πει­ρα, 1997).           

 

Γιάν­νης Γιαν­νου­λέ­ας (1962). Ἔκα­νε σπουδὲς σκη­νο­θε­σί­ας κι­νη­μα­το­γρά­φου καὶ γύ­ρι­σε τὶς ται­νί­ες: Ἡ ἄλλη πλευ­ρά (1985), ἡ μο­να­δι­κή ο­λο­κλη­ρω­μέ­νη κι­νη­μα­το­γρα­φικὴ συ­νέ­ντευ­ξη τοῦ πα­λαί­μα­χου ἐπα­να­στά­τη Ἄγι Στί­να (διάρ­κεια 25΄) καὶ Κα­λη­μέ­ρα Μα­νά­γκουα (1987), ἕνα τα­ξι­διω­τικὸ ντο­κι­μα­ντὲρ στὴ Νι­κα­ρά­γουα τῶν Σα­ντι­νί­στας (διάρ­κεια 10΄). Δη­μο­σί­ευ­σε τὰ βι­βλί­α Σὲ 45 τε­τρα­γω­νι­κά (Tα­χυ­δρά­μα­τα, ἐκδ. Ἀπό­πει­ρα, 1997) καὶ Ἀπροσ­δό­κη­τος κῆπος (Ποι­ή­μα­τα, ἐκδ. Ἀ­πό­πειρα, 2006).  Ἔχει δη­μο­σιεύ­σει πολ­λὰ κεί­μενα κι­νη­μα­το­γρα­φικῆς καὶ θε­α­τρικῆς κρι­τικῆς σὲ ἐφη­με­ρί­δες καὶ πε­ριο­δι­κά. Διατηρεῖ τὸ ἱστολόγιο Lathrometanastis: Τέ­χ­νη – Ἀ­να­τρο­πή – Δη­μι­ουρ­γία.

 

Γιάννης Γιαννουλέας: Θὰ σὲ πάρω νὰ φύγουμε

.

.

Γιάννης Γιαννουλέας

 

Θὰ σὲ πάρω νὰ φύγουμε

 

ΙΑ ΤΕ­ΤΑΡ­ΤΗ πρω­ί, ὁ κύ­ριος Πώλ, ἔ­χον­τας δι­α­τε­λέ­σει κα­λὸς σύ­ζυ­γος καὶ γεί­το­νας, σκέ­φτη­κε ὅ­τι ἄλ­λο δὲν τοῦ μέ­νει πιὰ πα­ρὰ νὰ φύ­γει ὅ­σο πιὸ μα­κριὰ μπο­ροῦ­σε.

       Ἄ­νοι­ξε τὴν πόρ­τα τοῦ σπι­τιοῦ του, δι­έ­σχι­σε τὸ πλα­κό­στρω­το, πέ­ρα­σε τὴν αὐ­λό­πορ­τα — μό­νο ποὺ αὐ­τὴ τὴ φο­ρὰ κα­τη­φό­ρι­σε μὲ στα­θε­ρὸ βῆ­μα τὴ λε­ω­φό­ρο Φοῖ­νιξ, προ­σπέ­ρα­σε τὶς φω­τει­νὲς ἐ­πι­γρα­φὲς καὶ τοὺς ἀ­φη­ρη­μέ­νους συν­τα­ξι­ού­χους.

       Συ­νέ­χι­σε νὰ βα­δί­ζει μέ­χρι τ’ ἀ­πό­γευ­μα καὶ ὕ­στε­ρα πῆ­ρε τὸ πρῶ­το λε­ω­φο­ρεῖ­ο μὲ προ­ο­ρι­σμὸ τὰ ὅ­ρια τῆς πό­λης — ἀ­κρι­βῶς στὴν ἀν­τί­θε­τη κα­τεύ­θυν­ση ἀ­π’ τὸ σπί­τι του.

       Ὅ­ταν με­τὰ ἀ­πὸ ἕν­τε­κα μῆ­νες ἀν­τί­κρι­σε ξαφ­νι­κὰ τὴν ὁ­δὸ Φοῖ­νιξ, προ­χώ­ρη­σε ἄ­φω­νος, ἄ­νοι­ξε τὴν πόρ­τα, κρέ­μα­σε τὸ παλ­τό του στὴν ξύ­λι­νη κρε­μά­στρα καὶ κα­τά­λα­βε ὅ­τι ἡ ἄλ­λη ἄ­κρη τοῦ κό­σμου βρι­σκό­ταν στὸ σπίτι του.

 

 

Πη­γή: Ἀπὸ τὴν συλ­λογὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Σὲ 45 τε­τρα­γω­νι­κά (Tα­χυ­δρά­μα­τα, ἐκδ. Ἀπό­πει­ρα, 1997).

 

Γιάν­νης Γιαν­νου­λέ­ας (1962). Ἔκα­νε σπουδὲς σκη­νο­θε­σί­ας κι­νη­μα­το­γρά­φου καὶ γύ­ρι­σε τὶς ται­νί­ες: Ἡ ἄλλη πλευ­ρά (1985), ἡ μο­να­δι­κή ο­λο­κλη­ρω­μέ­νη κι­νη­μα­το­γρα­φικὴ συ­νέ­ντευ­ξη τοῦ πα­λαί­μα­χου ἐπα­να­στά­τη Ἄγι Στί­να (διάρ­κεια 25΄) καὶ Κα­λη­μέ­ρα Μα­νά­γκουα (1987), ἕνα τα­ξι­διω­τικὸ ντο­κι­μα­ντὲρ στὴ Νι­κα­ρά­γουα τῶν Σα­ντι­νί­στας (διάρ­κεια 10΄). Δη­μο­σί­ευ­σε τὰ βι­βλί­α Σὲ 45 τε­τρα­γω­νι­κά (Tα­χυ­δρά­μα­τα, ἐκδ. Ἀπό­πει­ρα, 1997) καὶ Ἀπροσ­δό­κη­τος κῆπος (Ποι­ή­μα­τα, ἐκδ. Ἀ­πό­πειρα, 2006).  Ἔχει δη­μο­σιεύ­σει πολ­λὰ κεί­μενα κι­νη­μα­το­γρα­φικῆς καὶ θε­α­τρικῆς κρι­τικῆς σὲ ἐφη­με­ρί­δες καὶ πε­ριο­δι­κά. Διατηρεῖ τὸ ἱστολόγιο Lathrometanastis: Τέ­χ­νη – Ἀ­να­τρο­πή – Δη­μι­ουρ­γία.

 

Γιάννης Γιαννουλέας: Endless Song

 

 

Γιάννης Γιαννουλέας

 

Endless Song

 .

ΡΟΜ­ΠΕΡΤ μπῆ­κε πο­λὺ εὐ­δι­ά­θε­τος στὸ κα­φέ, προ­χώ­ρη­σε καὶ κά­θι­σε στὴν ἄ­κρη τῆς μπά­ρας – εἶ­χε ραν­τε­βοὺ μὲ τὴ Να­τάσ­σα, ση­μά­δι τῶν με­γά­λων ἀλ­λα­γῶν ποὺ ἔ­βλε­πε κα­θα­ρὰ νὰ ἔρ­χον­ται στὴ ζω­ή του τὸ ἑ­πό­με­νο δι­ά­στη­μα. Πα­ράγ­γει­λε κα­φὲ καὶ χά­ζε­ψε μὲ ἀ­νέ­με­λη ἀ­δι­α­φο­ρί­α τοὺς ἀν­θρώ­πους γύ­ρω του, ὥ­σπου τὸ βλέμ­μα του στα­μά­τη­σε σ’ ἕ­ναν ἡ­λι­κι­ω­μέ­νο ἄν­δρα. Ἦ­ταν ἀ­ξύ­ρι­στος, μὲ τὰ λι­γο­στὰ μαλ­λιά του ἀ­να­κα­τε­μέ­να καὶ δὲν ἔ­δει­χνε νὰ βι­ά­ζε­ται κα­θό­λου. Ὁ Ρόμ­περτ ἐ­κεί­νη τὴ στιγ­μὴ συ­νει­δη­το­ποί­η­σε ὅ­τι ὁ ἄ­γνω­στος δὲν εἶ­χε στα­μα­τή­σει νὰ τὸν πα­ρα­τη­ρεῖ ἀ­πὸ τὴ στιγ­μὴ ποὺ μπῆ­κε στὸ μα­γα­ζί.

       Λί­γο ἀρ­γό­τε­ρα, ἐ­νῶ ἡ Να­τάσ­σα —ὄ­μορ­φη ὅ­σο πο­τέ— εἶ­χε ἤ­δη φα­νεῖ ἀ­πὸ τὸ τζά­μι, ὁ πα­ρά­ξε­νος τύ­πος ἄ­φη­σε ἕ­να χαρ­το­νό­μι­σμα καὶ φό­ρε­σε τὸ παλ­τό του. Τὴν ὥ­ρα ποὺ περ­νοῦ­σε ἀ­πὸ δί­πλα του, ὁ Ρόμ­περτ τοῦ ἔ­πι­α­σε τὸν ὦ­μο:

      — Μὲ συγ­χω­ρεῖ­τε, μή­πως γνω­ρι­ζό­μα­στε;

      Στρά­φη­κε καὶ τὸν κοί­τα­ξε στὰ μά­τια.

      — Εἶ­μαι ὁ ἑ­αυ­τός σας, φί­λε μου, ὅ­πως θὰ εἶ­στε.­.. ἂς ποῦ­με σὲ τριά­ντα χρό­νια ἀ­πὸ τώ­ρα, ἀ­πάν­τη­σε ὁ ἄ­γνω­στος ἄν­δρας μ’ ἕ­να ἀ­δι­ό­ρα­το χα­μό­γε­λο καὶ ἀ­πο­μα­κρύν­θη­κε ἀρ­γὰ χω­ρὶς νὰ δώ­σει ὁ­ποι­α­δή­πο­τε ἄλ­λη ἐ­ξή­γη­ση.

      Αὐ­τὸ τὸ πε­ρι­στα­τι­κὸ ἔ­κα­νε με­γά­λη ἐν­τύ­πω­ση στὸν Ρόμ­περτ, τὸ ἔ­σβη­σε ὅ­μως ἀ­π’ τὴ μνή­μη του ἐγ­κα­τα­λείπ­οντας γρή­γο­ρα τὴν προ­σπά­θεια νὰ κα­τα­λά­βει τί ἀ­κρι­βῶς εἶ­χε στὸ μυα­λὸ του ἐ­κεῖ­νος ὁ μο­να­χι­κὸς τύ­πος.

      Πολ­λὰ χρό­νια ἀρ­γό­τε­ρα, ὅ­ταν ἡ Να­τάσ­σα ἔ­γι­νε Μαί­ρη κι ἔ­πει­τα ἐ­ξα­φα­νί­στη­κε, γιὰ νὰ ἀ­κο­λου­θή­σει ἡ Δή­μη­τρα, ἡ Σύλ­βια καὶ ἡ Στέλ­λα, ποὺ ἔ­φυ­γαν κι αὐ­τὲς γιὰ λό­γους τε­λεί­ως δι­α­φο­ρε­τι­κοὺς ἡ κά­θε μί­α, μπῆ­κε σ’ ἕ­να κα­φέ, πα­ράγ­γει­λε «ἕ­να συ­νη­θι­σμέ­νο» καὶ τὸ βλέμ­μα του στα­μά­τη­σε σ’ ἕ­ναν ὄ­μορ­φο νε­α­ρὸ μὲ χα­μο­γε­λα­στὸ πρό­σω­πο ποὺ χά­ζευ­ε γύ­ρω του μὲ μά­τια γε­μά­τα ἀ­νυ­πο­μο­νη­σί­α.­..

 

 .

Πη­γή: Ἀπὸ τὴν συλ­λογὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Σὲ 45 τε­τρα­γω­νι­κά (Tα­χυ­δρά­μα­τα, ἐκδ. Ἀπό­πει­ρα, 1997).

Γιάν­νης Γιαν­νου­λέ­ας (1962). Ἔκα­νε σπουδὲς σκη­νο­θε­σί­ας κι­νη­μα­το­γρά­φου καὶ γύ­ρι­σε τὶς ται­νί­ες: Ἡ ἄλλη πλευ­ρά (1985), ἡ μο­να­δι­κή ο­λο­κλη­ρω­μέ­νη κι­νη­μα­το­γρα­φικὴ συ­νέ­ντευ­ξη τοῦ πα­λαί­μα­χου ἐπα­να­στά­τη Ἄγι Στί­να (διάρ­κεια 25΄) καὶ Κα­λη­μέ­ρα Μα­νά­γκουα (1987), ἕνα τα­ξι­διω­τικὸ ντο­κι­μα­ντὲρ στὴ Νι­κα­ρά­γουα τῶν Σα­ντι­νί­στας (διάρ­κεια 10΄). Δη­μο­σί­ευ­σε τὰ βι­βλί­α Σὲ 45 τε­τρα­γω­νι­κά (Tα­χυ­δρά­μα­τα, ἐκδ. Ἀπό­πει­ρα, 1997) καὶ Ἀπροσ­δό­κη­τος κῆπος (Ποι­ή­μα­τα, ἐκδ. Ἀ­πό­πειρα, 2006).  Ἔχει δη­μο­σιεύ­σει πολ­λὰ κεί­μενα κι­νη­μα­το­γρα­φικῆς καὶ θε­α­τρικῆς κρι­τικῆς σὲ ἐφη­με­ρί­δες καὶ πε­ριο­δι­κά. Διατηρεῖ τὸ ἱστολόγιο Lathrometanastis: Τέ­χ­νη – Ἀ­να­τρο­πή – Δη­μι­ουρ­γία.

.