Ἀντώνης Ζέρβας
Ἀπαρακολουθήτως
Ο ΠΡΟΒΛΗΜΑ εἶναι τί μπορεῖ νὰ περιμένει κανεὶς ὡς ἀντάλλαγμα», δήλωνε ὁ νέος λόγιος σ’ ἕναν πιὸ ἡλικιωμένο ποὺ τοῦ παραπονιόταν ὅτι παρὰ τὶς ἐνθουσιαστικὲς ὑποσχέσεις του, εἶχε κρατήσει ἀνένδοτη σιωπὴ σὰν κυκλοφόρησε τὸ βιβλίο του.
«Δηλαδὴ γιὰ σένα τὸ βιβλίο δὲν εἶναι πνευματικὸ γεγονός!», ἀποροῦσε ὁ ἡλικιωμένος συγγραφέας.
«Μὰ κοροϊδευόμαστε. Ὅλα γεγονότα εἶναι.»
Θέλαμε ν’ ἀνδρώνονται οἱ γενιὲς γύρω ἀπὸ τὶς πνευματικὲς αὐθεντίες. Θέλαμε νὰ πιστεύουμε ὅτι ὅσο πιὸ στενὸς ἦταν ὁ τόπος, τόσο βαθύτερες οἱ ρίζες του. Ὅπως ἕνα θεόρατο πλατάνι στὴ μέση μιᾶς μικρῆς αὐλῆς. Ἀλλὰ αὐλὲς καὶ πλατάνια δὲν ὑπάρχουν πλέον.
Πέρυσι τὸ καλοκαίρι, πῆγα νὰ ξεναγήσω λίγους φίλους στὸν βυζαντινὸ πλατανώνα τοῦ Ἁι-Γιάννη, ἔξω ἀπ’ τὸ χωριό μας, ὅπου μοῦ ἀναλογοῦν λίγα προπατορικὰ στρέμματα μὲ συκιές καὶ λιόδεντρα. Ἡ θαυμάσια θέση εἶχε τελείως ἀποξεραθεῖ. Τὰ γιγάντια πλατάνια ἑτοιμόρροπα, πουθενὰ νερό.
Αll changed, changed utterly:
A terrible beauty is born.
Εἴχαμε ἀκούσει πὼς θὰ ὑπῆρχε πάντα μία τρομερὴ ὀμορφιὰ καὶ τὴν καραδοκούσαμε γιὰ νὰ γίνουμε ποιητές. Οἱ ἀλλαγὲς δὲν μᾶς ἔκαμπταν, πιστεύαμε στὴν ἀναλλοίωτη ἀλήθεια.
Ἡ ὑπόκωφη μεταβολὴ τῶν πόλεων μπορεῖ μὲ τὰ πολλὰ νὰ συνηθίζεται, ὅπως ἡ αὐξομείωση τοῦ βήματος ἀναλόγως τοῦ ὕψους τῶν σκαλοπατιῶν. Τὸ φυσικὸ ἐξόχωρο ὅμως, ποὺ ἔμοιαζε μὲ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ αἰώνιου, σὲ φέρνει καταπρόσωπο μὲ τὸ νόημα τῶν λέξεων, ποὺ δὲν ἔχουν πιὰ κανένα νόημα : Utterly= ὁλοσχερῶς, ἐξ ὁλοκλήρου.
Ὅλα ἄλλαξαν, ἄλλαξαν ὁλοσχερῶς:
Μιὰ τρομερὴ ὀμορφιὰ ἦρθε στὸν κόσμο.
Ποτὲ δὲν εἶχα φαντασθεῖ πὼς οἱ λέξεις θὰ κατέληγαν νὰ μὴν ἔχουν κανένα νόημα γιὰ μᾶς, παρ’ ὅλον ὅτι νομίζουμε πὼς τὶς χρησιμοποιοῦμε μὲ νόημα.
Ὁ ἄνθρωπος σήμερα εἶναι σὰν νὰ ψάχνει κάτι πέρα ἀπὸ τὴ γλώσσα, δηλαδὴ κάτι πέρα ἀπὸ τὸν ἑαυτό του, μιλώντας ἀσταμάτητα. Σὰν νὰ ξέρει ὅτι δὲν ἀρκοῦν πιὰ οἱ λέξεις. Μιλήθηκαν. Ὅ,τι εἶχαν νὰ δώσουν, τὸ ἔδωσαν. Κανεὶς πλέον δὲν νοιάζεται γιὰ τὶς λέξεις. Κι ὅσοι ἐπιμένουν, δὲν ξέρουν γιὰ τί πράγμα νοιάζονται.
Ἡ τρομερὴ ὀμορφιὰ τοῦ κόσμου.
Πηγή: Πρώτη δημοσίευση.
Ἀντώνης Ζέρβας (Πειραιᾶς, 1953). Ποιητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής. Σπούδασε Κοινωνιολογία τῆς Λογοτεχνίας στὸ Παρίσι καὶ Ἀγγλικὴ Φιλολογία στὸ Λονδίνο. Ἐμφανίστηκε στὰ γράμματα μὲ τὰ ποιητικὰ βιβλία Τετράδιο καὶ Τελχῖνες (1972). Τελευταῖα του βιβλία: Μερικὰ Μερικά, Ἴνδικτος, 2010), Μερησαήρ, Εἱρμοὶ Νεκρώσιμοι (Μελάνι, 2013), Καυσοκαλύβης (Νεφέλη, 2014). Συγκεντρωτικὴ ἔκδοση τῶν ποιημάτων του Οἱ Συλλογές, 1983-2006 (Ἴνδικτος, Ἀθήνα, 2008).
Filed under: Αυτοβιογραφία,Ανάλυση,Ελληνικά,Ζέρβας Αντώνης,Ηλικίες,Τέχνη | Tagged: Αντώνης Ζέρβας,Διήγημα,Λογοτεχνία |