Ἀντόνιο Φερνάντεθ Μολίνα (Antonio Fernández Molina): Στὴ Θεχούντα καὶ τὴν Γκαμούδ, ἐπεισόδιο 8ο

.

.

Ἀντόνιο Φερνάντεθ Μολίνα (Antonio Fernández Molina)

 .

Στὴ Θεχούντα καὶ τὴν Γκαμούδ, ἐπεισόδιο 8ο

(En Cejunta y Gamud, 8)

 .

ΤΗΝ ΓΚΑΜΟΥΔ, ὅ­ταν γί­νε­ται γι­ορ­τὴ πρὸς τι­μὴ τῆς κό­ρης τοῦ σπι­τιοῦ, ἡ μη­τέ­ρα τὸ σκά­ει μὲ τὸν πιὸ γέ­ρο καὶ ἀ­πο­κρου­στι­κὸ τοῦ χω­ριοῦ. Πα­ρ’ ὅ­λο ποὺ εἶ­ναι ἕ­να ἔ­θι­μο ἀ­πο­δε­κτὸ ποὺ κα­νεὶς δὲν προ­σπα­θεῖ νὰ ἐμ­πο­δί­σει, τὸ κά­νει μὲ τρό­πο μυ­στι­κὸ ἢ προ­φα­σι­ζό­με­νη ὁ­ποι­α­δή­πο­τε δι­και­ο­λο­γί­α.

       Ἡ κό­ρη, μό­λις ἀν­τι­λη­φθεῖ τὴν ἀ­που­σί­α τῆς μη­τέ­ρας της, ρω­τά­ει μὲ προ­σποι­η­τὴ ἀ­φέ­λεια:

      «Ποῦ εἶ­ναι ἡ μα­μά;»

      Σὲ αὐ­τὴ τὴν ἐ­ρώ­τη­ση, τὴν ὁ­ποί­α ἐ­πα­να­λαμ­βά­νει ἀρ­κε­τὲς φο­ρές, τῆς ἀ­παν­τοῦν ἴ­δια καὶ ἀ­πα­ράλ­λα­χτα:

      «Ἡ μα­μά σου; Κά­νει ἔ­ρω­τα».

      Ὅ­ποι­ος ἔ­τσι ἀ­πο­κρί­νε­ται δέ­χε­ται ἕ­να φι­λὶ ἀ­πὸ τὴ νε­α­ρὴ καὶ τῆς δί­νει ἕ­να νό­μι­σμα.

      Κά­ποι­ες κο­πέ­λες κα­τα­φέρ­νουν νὰ προ­κα­λοῦν ἀ­να­στά­τω­ση μὲ τὸ φι­λί τους καὶ ἂν εἶ­ναι προ­νο­η­τι­κὲς καὶ ὄ­μορ­φες κα­τορ­θώ­νουν νὰ μα­ζέ­ψουν μιὰ πε­ρι­ου­σί­α.

 .

 .

Πη­γή: Ἀ­πὸ τὴ συλ­λο­γὴ μι­κρο­δι­η­γη­μά­των Κων­σταν­τῖ­νος Πα­λαι­ο­λό­γος (ἐ­πιμ.) 18+ Minicuentos eroticos. Ἀν­θο­λο­γί­α ἰ­σπα­νι­κοῦ ἐ­ρω­τι­κοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος, Ἀ­θή­να, 2013. Τὴν συλ­λο­γὴ προ­σφέ­ρει ὁ τα­κτι­κὸς συ­νερ­γά­της μας Κ. Πα­λαι­ο­λό­γος στοὺς ἀ­να­γνῶ­στες τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας ποὺ μπο­ροῦν νὰ τὴν δι­α­βά­σουν ὁ­λό­κλη­ρη ἢ καὶ νὰ τὴν ἀ­πο­θη­κεύ­σουν ἀ­πὸ ἐδῶ.

Ἀν­τό­νιο Φερ­νάν­τεθ Μο­λί­να (A­n­t­o­n­io F­e­r­ná­n­d­ez M­o­l­i­na) (Ἀλ­κά­θαρ δὲ Σὰν Χου­ὰν τῆς Κα­στί­λης – Λὰ Μάν­τσα, 1927 – 2005, Σα­ρα­­γό­­σα.) Ἦ­ταν ποι­η­τής, δο­κι­μι­ο­γρά­φος, με­τα­φρα­στής, δρα­μα­τουρ­γός, κρι­τι­κός τέ­χνης, ζω­γρά­φος. Ση­μα­ντι­κό­τε­ρα βι­βλία του τὰ El león recién salido de la peluquería (1971), Dentro de un embudo (1973) καὶ Las huellas del equilibrista (2005).

Με­τά­φρα­ση ἀ­πὸ τὰ ἱ­σπα­νι­κά:

Ἡ με­τά­φρα­ση εἶ­ναι προ­ϊ­ὸν τοῦ ἐρ­γα­στη­ρί­ου με­τά­φρα­σης μι­κρο­δι­η­γη­μά­των ἀ­πὸ τὰ ἰ­σπα­νι­κὰ στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ὅπου δί­δα­ξε ὁ Κων­σταν­τῖ­νος Πα­λαι­ο­λό­γος στὸ πλαί­σιο τοῦ Ἐρ­γα­στη­ρί­ου Λο­γο­τε­χνι­κῆς Με­τά­φρα­σης τοῦ Κέν­τρου Ἰ­σπα­νι­κῆς, Πορ­το­γα­λι­κῆς καὶ Κα­τα­λα­νι­κῆς γλώσ­σας ABANICO. Συμ­με­τεῖ­χαν οἱ σπου­δα­στές: Ἑ­λέ­νη Βό­τση, Χρυ­σάν­θη Για­ννιά, Βαγ­γέ­λης Καμ­πού­νιας, Eduardo Lucena, Μα­ρί­α Με­λα­δά­κη, Ἑ­λέ­νη Πα­λαι­ο­λό­γου, Ἀγ­γε­λι­κὴ Πα­λα­σο­πού­λου.

.