Χοσὲ Ἐμίλιο Πατσέκο (José Emilio Pacheco): Οἱ συνομῶτες

 

 

Χο­σὲ Ἐ­μί­λιο Πα­τσέ­κο (José Emilio Pacheco)

 

Οἱ συνομῶτες

 

(Los conspiradores)

 

ΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ νὰ τὴν ἀ­φή­σου­με σὲ ἡ­συ­χί­α. Πρὶν αὐ­το­κτο­νή­σει, ἡ Β. τη­λε­φώ­νη­σε στοὺς φί­λους της. Δὲν εἶ­πε τί­πο­τα γιὰ τὸ σχέ­διό της οὔ­τε κὰν πῆ­γε τὸ μυα­λό μας ἐ­κεῖ.

       Ἡ Β. δὲν εἶ­χε κά­νει οὔ­τε ψεύ­τι­κες ἀ­πό­πει­ρες, οὔ­τε γε­νι­κὲς δο­κι­μές. Κα­νεὶς δὲν ἀν­τα­πο­κρί­θη­κε στὸ τη­λε­φώ­νη­μα. Τέ­τοι­α ἐγ­κα­τά­λει­ψη εἶ­ναι ἀ­συγ­χώ­ρη­τη. Ἀλ­λά, ὅ­πως κα­τα­λα­βαί­νει κα­νείς, ἔ­χου­με ἐ­λα­φρυν­τι­κά, ἔ­χου­με δι­και­ο­λο­γί­ες. Τὸ τη­λέ­φω­νο χτυ­πᾶ στὴ μέ­ση τῆς νύ­χτας. Ὑ­πάρ­χουν φό­βοι. Δὲν εἴ­μα­στε αὐ­τοὶ ποὺ ἤ­μα­σταν κά­πο­τε. Τώ­ρα ὁ κα­θέ­νας ἔ­χει ὑ­πο­χρε­ώ­σεις καὶ ἀ­νάγ­κη νὰ ση­κω­θεῖ νω­ρίς.

       Ἡ αὐ­το­κτο­νί­α εἶ­ναι μιὰ δρα­στι­κὴ κρι­τι­κὴ στὸν τρό­πο τῆς ζω­ῆς μας καί, κυ­ρί­ως, μιὰ συμ­βο­λι­κὴ δο­λο­φο­νί­α. Ὅ­λοι νι­ώ­θου­με ὅ­τι σκο­τώ­σα­με τὴν Β. κι ἐ­κεί­νη, ἐκ­δι­κού­με­νη, ἔ­κλει­σε τοὺς λο­γα­ρια­σμοὺς της μα­ζί μας. Ὑ­πε­ρε­κτι­μᾶ­με τοὺς ἑ­αυ­τοὺς μας πι­στεύ­ον­τας ὅ­τι μιὰ λέ­ξη, μιὰ χει­ρο­νο­μί­α ἀλ­λη­λεγ­γύ­ης, οἱ πα­ρη­γο­ρι­ὲς τῆς χρι­στι­α­νι­κῆς ἢ τῆς Στω­ι­κῆς φι­λο­σο­φί­ας, ἡ ἐλ­πί­δα τῆς παγ­κό­σμιας ἐ­πα­νά­στα­σης, ἡ ἀ­νά­μνη­ση τῶν ὄ­μορ­φων στιγ­μῶν τῆς φι­λί­ας, ἡ ἀ­πα­ρίθ­μη­ση ὅ­λων τῶν ἀ­πο­τυ­χι­ῶν καὶ τῶν ἐ­ξευ­τε­λι­σμῶν μας, ἕ­νας ἀ­πο­τε­λε­σμα­τι­κὸς σαρ­κα­σμὸς τὴν κα­τάλ­λη­λη στιγ­μή… κά­τι ἀπ` ὅ­λα αὐ­τὰ θὰ ἔ­φθα­νε γιὰ νὰ ἀ­πο­τρέ­ψει τὴν αὐ­το­κτο­νί­α.

       Πε­ρισ­σό­τε­ρο καὶ ἀ­πὸ τὸν βα­θύ­τε­ρο πό­νο μας, μέ­σα ἀ­πὸ αὐ­τὰ τὰ τε­χνά­σμα­τα ἀ­πο­κα­λύ­πτε­ται ἡ φρί­κη τῆς ὕ­παρ­ξης. Τό­σο πο­λὺ αἰ­σθα­νό­μα­στε ὑ­πεύ­θυ­νοι ποὺ κα­νεὶς δὲν μπο­ρεῖ νὰ φορ­τω­θεῖ τὴν ἐ­νο­χή.  Ἀ­νά­με­σα σὲ ψι­θύ­ρους καὶ ἀ­νοι­χτὰ ἀλ­λη­λο­καρ­φώ­μα­τα, ὅ­λοι ἀ­πο­τε­λοῦ­με μέ­ρος μιᾶς κρυ­φῆς συμ­φω­νί­ας, ἐλ­πί­ζον­τας ὅ­τι κά­ποι­ος ἀ­πὸ ἐ­μᾶς θὰ δι­ώ­ξει τὶς τύ­ψεις, κρα­τών­τας στὴ Β., στὸ θά­να­το, τὴ συν­τρο­φιὰ ποὺ δὲν ξέ­ρα­με νὰ τῆς κρα­τή­σου­με στὴ ζω­ή.

 

 

Πη­γή: Minificciones.com.ar

Χο­σὲ Ἐ­μί­λιο Πα­τσέ­κο (José Emilio Pacheco) (Με­ξι­κό 1939). Εἶ­ναι ποι­η­τὴς καὶ πε­ζο­γρά­φος. Τὸ 2009 τι­μή­θη­κε μὲ τὸ βρα­βεῖ­ο Cervantes γιὰ τὸ σύ­νο­λο τοῦ ἔρ­γου του.

Με­τά­φρα­ση ἀ­πὸ τὰ Ἱ­σπα­νι­κά:

Στα­μά­της Πο­λε­νά­κης (Ἀ­θή­να 1970). Σπού­δα­σε Ἰ­σπα­νι­κὴ Φι­λο­λο­γί­α στὸ πα­νε­πι­στή­μιο Complutense τῆς Μα­δρί­της. Ἀ­σχο­λεῖ­ται μὲ τὴν ποί­η­ση, τὸ θέ­α­τρο καὶ τὴ με­τά­φρα­ση. Ἔ­χει με­τα­φρά­σει ἀ­πὸ τὰ ἰ­σπα­νι­κά, δι­η­γή­μα­τα γιὰ τὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ Τὸ δέν­τρο. Ἔ­χει με­τα­φρά­σει ἐ­πί­σης τὸ θε­α­τρι­κὸ ἔρ­γο τοῦ Γκου­στά­βο Ὂττ Ἡ τρυ­φε­ρή σου Μο­λό­τωφ (ἐκδ. Λα­γου­δέ­ρα, 2008).