Ρόμπερτ Κοῦβερ (Robert Coover): Ἡ πίστη τοῦ ἔκπτωτου

Ρόμ­περτ Κοῦ­βερ (Robert Coover)

Ἡ πί­στη τοῦ ἔκ­πτω­του

(The Fallguy’s Faith)

ΕΜΑΤΟΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ, μὲ κά­ποι­ου εἴ­δους ἔ­σχα­το τέ­χνα­σμα, κα­τέρ­ρευ­σε σὰν κα­τη­γο­ρού­με­νο δί­χως ὑ­πο­κεί­με­νο σ’ αὐ­τὸ ποὺ ἀ­πο­κα­λοῦ­σε χῶ­ρο (ἐ­νί­ο­τε καὶ χρό­νο) καὶ μὲ ἕ­ναν ἐκ­κω­φαν­τι­κὸ κρό­το τὰ ση­μαν­τι­κὰ χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του γνω­ρί­σμα­τα σκόρ­πι­σαν παν­τοῦ στὸ ἔ­δα­φος. Ὤ, μὰ ἦ­ταν μί­α ὑ­πέ­ρο­χη πτώ­ση, σκέ­φτη­κε κα­θὼς κεί­τον­ταν ἐ­κεῖ, μου­δι­α­σμέ­νος ἀ­πὸ τρό­μο, προ­σπα­θών­τας ἀ­πε­γνω­σμέ­να νὰ μα­ζέ­ψει τὰ κομ­μά­τια του. Σὲ αὐ­τὸν τὸ χρό­νο (ἢ ἔ­στω χῶ­ρο) πραγ­μα­τι­κὰ τὰ κα­τά­φε­ρα! Φυ­σι­κά, εἶ­χε ξα­να­πέ­σει. Χω­ρὶς προσ­δο­κί­ες, βου­τηγ­μέ­νος στὶς κα­τα­χρή­σεις, ἔ­ξω μὲ τοὺς φί­λους του, σὲ ἄ­σχη­μους και­ρούς, ἔ­χον­τας μπλε­ξί­μα­τα μὲ τὸ νό­μο, μὲ ἐ­ρω­τι­κὰ πά­θη, γε­μά­τος βά­σα­να —πράγ­μα­τι, λὲς καὶ τὸν πα­ρα­κι­νοῦ­σε κά­τι μο­χθη­ρό, δη­μι­ούρ­γη­μα τῆς κα­τά­στα­σης τὴν ὁ­ποί­α βί­ω­νε— μὰ δια­ρκῶς ἔ­πε­φτε, ἔ­τσι δὲν εἶ­ναι; Αὐ­τὴ ὅ­μως ἦ­ταν ἡ χει­ρό­τε­ρη πτώ­ση ἀ­π’ ὅ­λες. Ἦ­ταν σὰ νὰ ἔ­πε­σε ἡ ὑ­πε­ρη­φά­νεια, τ’ ἀ­στέ­ρια, ἡ Βα­βυ­λώ­να, τὰ λί­κνα, ἡ αὐ­λαί­α, οἱ ἄγ­γε­λοι, ἡ βρο­χὴ καὶ τὰ σπουρ­γί­τια, σὰ νὰ ἔ­πε­σε μί­α τρο­μα­κτι­κὴ ἡ­συ­χί­α, σὰ νὰ ἔ­πε­σε θα­να­τι­κό. Οὕ­τως εἰ­πεῖν, ὅ­πως πλέ­ον κα­τά­λα­βε, κα­θὼς πα­ρα­δι­νό­ταν στὸ οὐ­σι­α­στι­κὸ κομ­μά­τι τῆς οὐ­σί­ας, ἐ­πρό­κει­το γιὰ τὴν ὕ­στα­τη πτώ­ση (του­λά­χι­στον τὴ δι­κή του – ὅ­σο γιὰ τὰ τσίπς, ἀ­φή­νον­τάς τα ἔ­βγα­λε ἕ­ναν ἀ­να­στε­ναγ­μό, κι ἐ­κεῖ­να σκορ­πί­στη­καν ἀ­ρι­στε­ρά-δε­ξιὰ πέ­φτον­τας). Κι ὅ­μως, ἤ­θε­λε νὰ ξέ­ρει, γιὰ ποι­ό λό­γο ὅ­σα τοῦ συ­νέ­βη­σαν εἶ­χαν σχέ­ση μὲ τὴ γλώσ­σα; Ἀ­κό­μα κι αὐ­τό! Πε­ρί­που λὲς κι ἂν δὲν ὑ­πῆρ­χαν λέ­ξεις, δὲ θὰ εἶ­χε συμ­βεῖ πο­τέ! Μή­πως ὕ­στε­ρα ἀ­π’ ὅ­λα ὅ­σα εἰ­πώ­θη­καν καὶ συ­νέ­βη­σαν, δὲν ἦ­ταν πλέ­ον τί­πο­τα πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­πὸ μιὰ ἀ­ξι­ο­πε­ρί­ερ­γη πα­ρά­φρα­ση, ἕ­να κε­νὸ σχῆ­μα λό­γου, στὰ πλαί­σια ἑ­νὸς ση­μαν­τι­κό­τα­του συν­τα­κτι­κοῦ ὑ­παρ­ξια­κοῦ σφάλ­μα­τος; Εἶ­χε ἐ­πέλ­θει ἡ πτώ­ση;, σκέ­φτη­κε ἀ­νή­συ­χα, κα­θὼς ἔ­κλει­νε τὰ μά­τια του γιὰ τε­λευ­ταί­α φο­ρὰ κι ἀ­πο­τε­λοῦ­σε πλέ­ον ἔν­δο­ξο πα­ρελ­θὸν (ἔν­δο­ξο ἢ ὄ­χι καὶ τό­σο), οἱ χυ­μοί του στὸ χῶ­μα (ἦ­ταν ὄν­τως χῶ­μα;), μό­νο καὶ μό­νο λέ­γον­τας ὅ­τι εἶ­χε πέ­σει; Ἄχ, δά­κρυ­α ἔ­πε­φταν κυ­λών­τας στὰ μά­γου­λά του, νο­τι­σμέ­να ἔ­τσι ἀν­τη­χών­τας τὴ με­γα­λύ­τε­ρη πτώ­ση, πλέ­ον πα­νάρ­χαι­η, τό­σο ποὺ κι ὁ ἴ­διος ἄρ­χι­σε νὰ τὴν ξε­χνά­ει (μί­α ἀ­κό­μα πιὸ ξε­κομ­μέ­νη πτώ­ση ἀ­π’ ὅ­λες τὶς ἄλ­λες, λη­σμο­νών­τας τοῦ­το: πὼς ἦ­ταν μιὰ πτώ­ση σὰν μέ­σα σὲ μιὰ πτώ­ση), καὶ τό­τε τοῦ ἦρ­θε στὸ νοῦ σ’ αὐ­τὲς τὶς ξε­θω­ρι­α­σμέ­νες στιγ­μὲς ὅ­τι θὰ μπο­ροῦ­σε κάλ­λι­στα νὰ εἰ­πω­θεῖ ὅ­τι, γεν­νη­μέ­νος γιὰ νὰ πέ­φτει, εἶ­χε ἴ­σως πέ­σει ἁ­πλῶς, γιὰ νὰ γεν­νη­θεῖ (ὅ­που ἡ γέν­νη­ση δὲν ἦ­ταν τί­πο­τα πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­πὸ ἕ­να ξε­καρ­δι­στι­κὸ ἀ­στεῖ­ο, γιὰ νὰ χρη­σι­μο­ποι­ή­σω μί­α φρά­ση)! Ναί, ναί, θὰ μπο­ροῦ­σαν νὰ εἰ­πω­θοῦν, ὅ­σα δὲν μπο­ροῦν νὰ εἰ­πω­θοῦν, ἀλ­λὰ δὲν τὰ πί­στευ­ε πραγ­μα­τι­κά, οὔ­τε πί­στευ­ε ὅ­τι ἡ κλί­ση πρὸς τυ­χαῖ­α πε­ρι­στα­τι­κὰ ἦ­ταν τό­σο με­γά­λης ση­μα­σί­ας. Ὄ­χι, ἐ­ὰν εἶ­χε πί­στη σὲ κά­τι, αὐ­τὸς ὁ ἔκ­πτω­τος (ἐ­πα­νῆλ­θε ἐκ νέ­ου στὸ θέ­μα μας), αὐ­τὸ ἦ­ταν τὸ ἑ­ξῆς: ἀρ­χι­κὰ ἦ­ταν τὸ νό­η­μα, καὶ τὸ νό­η­μα ἦ­ταν τὸ ἑ­ξῆς: ἄ­νοι­ξε τὸ στό­μα του, γιὰ νὰ τὸ φω­νά­ξει (ἄ­ρα­γε γιὰ ν’ ἀ­πο­δεί­ξει τὸ ἕ­να ἢ τὸ ἄλ­λο ση­μεῖ­ο;), ἀλ­λὰ ἦ­ταν πλέ­ον πο­λὺ ἀρ­γὰ – τὸ πρό­σω­πό του λύ­γι­σε μ’ ἕ­να στρα­βὸ χα­μό­γε­λο κι οἱ λέ­ξεις πέ­θα­ναν στὰ χεί­λη του…

Πη­γή: Ἀ­πὸ τὴ συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των Thomas, James and Robert Shapard, eds., Flash Fiction Forward, 80 very short stories, NEW York, London: W.W. Norton & Company, 2006.

Ρόμ­περτ Λό­ου­ελ Κοῦ­βερ (Robert Coover) (1932). Ἀ­με­ρι­κα­νός συγ­γρα­φέ­ας καὶ ἐ­πί­τι­μος κα­θη­γη­τὴς στὸ πρό­γραμ­μα Λο­γο­τε­χνί­ας καὶ Τε­χνῶν τοῦ πα­νε­πι­στη­μί­ου Μπρά­ουν. Θε­ω­ρεῖ­ται γε­νι­κό­τε­ρα συγ­γρα­φέ­ας ποὺ χρη­σι­μο­ποι­εῖ τὴ μυ­θο­πλα­σί­α καὶ τὸ φαν­τα­στι­κὸ στὶς ἱ­στο­ρί­ες του και χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται συγ­γρα­φέ­ας “με­τα­μυ­θο­πλα­σί­ας”.

Με­τά­φρα­ση ἀ­πὸ τὰ ἀγ­γλι­κὰ:

Νά­για Δα­σκα­λο­πού­λου. Στὸ πλαί­σιο τοῦ μα­θή­μα­τος τῆς Λο­γο­τε­χνι­κῆς Με­τά­φρα­σης στὸ Με­τα­πτυ­χια­κὸ στὴ Με­τά­φρα­ση τοῦ Hellenic American University ποὺ προ­σφέ­ρε­ται σὲ συ­νερ­γα­σί­α μὲ τὸ Hellenic American Col­lege. Δι­δά­σκων: Δρ. Βα­σί­λης Μα­νου­σά­κης