Γιάννης Χαιρετάκης: Λίγο πιὸ μπροστά

 

 

Γιάννης Χαιρετάκης

 

Λί­γο πιὸ μπρο­στά

 

ΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΑ ΑΜΕΣΩΣ μὲ τὸ ποὺ μπῆ­κε στὸ κεν­τρι­κὸ βι­βλι­ο­πω­λεῖ­ο φου­ρι­ό­ζα, μὲ τὸ θό­ρυ­βο τῆς πό­λης στ’ αὐ­τιά της καὶ τὴ ζέ­στη τοῦ με­ση­με­ριοῦ ἀ­πο­τυ­πω­μέ­νη σὲ κού­τε­λο καὶ μα­σχά­λες. Πῆ­ρε μιὰ βα­θιὰ ἀ­νά­σα καὶ περ­πά­τη­σε ὣς τὸν πάγ­κο τῶν νέ­ων κυ­κλο­φο­ρι­ῶν. Ἄρ­χι­σε νὰ σα­ρώ­νει ὅ­λα τὰ βι­βλί­α ὥ­σπου ἐν­τό­πι­σε τὸ δι­κό της κά­που στὰ πί­σω-πί­σω. Ξί­νι­σε τὰ χεί­λη της.

       Κοί­τα­ξε τρι­γύ­ρω της κι ἔ­κα­νε νεῦ­μα στὸ νε­α­ρὸ πω­λη­τὴ ποὺ βρι­σκό­ταν πιὸ κον­τά της σκά­ζον­τάς του ταυ­τό­χρο­να ἕ­να πλα­τὺ χα­μό­γε­λο. Οὔ­τε κι ἐ­γὼ δὲν θὰ μπο­ροῦ­σα νὰ ἀν­τι­στα­θῶ.

       «Τί κά­νε­τε;»

       «Μὲ ἔ­χε­τε πα­ρα­με­λη­μέ­νη» ἔ­κα­νε να­ζι­ά­ρι­κα. «Πί­σω-πί­σω μὲ ἔ­χε­τε.»

       «Μὰ μὴν ἀ­νη­συ­χεῖ­τε, τὸ βι­βλί­ο σας πά­ει πο­λὺ κα­λά. Πά­ρα πο­λὺ κα­λά.»

       «Μά…, δὲν μπο­ροῦ­με νὰ τὸ βά­λου­με λί­γο πιὸ μπρο­στά; Ἔ­τσι… νά… κά­που ἐ­δῶ.» Ἔ­δει­ξε μὲ τὸ χέ­ρι της τὴν πρώ­τη σει­ρά.

       «Ἐν­τά­ξει ὅ,τι θέ­λε­τε» ἀ­πάν­τη­σε ἐ­κεῖ­νος πι­ά­νον­τας μιὰ ντά­να βι­βλί­α ἀ­π’ τὴν πρώ­τη σει­ρά. Ὕ­στε­ρα σή­κω­σε τὰ δι­κά της καὶ τὰ το­πο­θέ­τη­σε στὸ κε­νό.

       «Ἐ­δῶ κα­λὰ εἶ­ναι;»

       Τὰ εἶ­χε βά­λει ἀ­νά­με­σα σὲ κά­τι βι­βλί­α γιὰ πο­δό­σφαι­ρο.

       «Ἔ… κα­λὰ εἶ­ναι» ἀ­πάν­τη­σε ἐ­κεί­νη μ’ ἕ­να δι­σταγ­μό, ἀλ­λὰ ἐμ­φα­νῶς ἀ­να­κου­φι­σμέ­νη. Φό­ρε­σε τὰ γυα­λιὰ ἡ­λί­ου της, τοῦ πέ­τα­ξε ἕ­ναν χαι­ρε­τι­σμὸ τοῦ στὺλ «εὐ­χα­ρι­στῶ, χρυ­σέ μου» καὶ ἔ­φυ­γε ἀ­π’ τὸ βι­βλι­ο­πω­λεῖ­ο.

       Σπά­νιο νὰ σοῦ τύ­χει ἔν­τι­μος συγ­γρα­φέ­ας σκέ­φτη­κα πα­ρα­φρά­ζον­τας Ὀ’ Κό­νορ. Περ­νών­τας ἀ­π’ τὶς νέ­ες κυ­κλο­φο­ρί­ες τὸ χέ­ρι μου ἔ­πια­σε τὸ βι­βλί­ο ἐ­κεί­νου τοῦ κα­κο­μοί­ρη ποὺ ἀ­π’ τὴν πρώ­τη σει­ρὰ εἶ­χε μπεῖ στὴν τε­λευ­ταί­α. Στὸ τα­μεῖ­ο ρώ­τη­σα τά­χα μου ἀ­δι­ά­φο­ρα τὴν πω­λή­τρια γιὰ ἐ­κεί­νη τὴν ὡ­ραί­α γυ­ναί­κα ποὺ εἶ­χε μπεῖ πρὶν λί­γο στὸ βι­βλι­ο­πω­λεῖ­ο.

       «Συγ­γρα­φέ­ας δὲν ἦ­ταν ἡ κυ­ρί­α;»

       «Ναί, συγ­γρα­φέ­ας, πα­νε­πι­στη­μια­κός, πρό­ε­δρος τῆς Ἑ­ται­ρεί­ας τά­δε, μέ­λος τῆς Ὁ­μά­δας δεί­να, τῆς Λέ­σχης κά­πως, τοῦ Ὁ­μί­λου ἔ­τσι, τῆς Ὁ­μο­σπον­δί­ας κά­ποι­ας, καὶ τῆς ἄλ­λης, τῆς ἄλ­λης, τῆς ἄλ­λης, ἄλ­λης, ἄλ­λης, ἄλ­λης…» 

 

 

Πηγή: Πρώτη δημοσίευση. Ἀ­πὸ ὅ­σα προ­κρί­θη­καν γιὰ τὸ τεῦ­χος ἑλ­λη­νι­κοῦ μπον­ζά­ι τοῦ περ. Πλα­νό­διον. Βλ. ἐ­δῶ «Ἡ­με­ρο­λό­γιο Κα­τα­στρώ­μα­τος», ἐγ­γρα­φή 01-08-2010.

 

Γιάννης Χαιρετάκης (Ἀθήνα, 1977). Σπούδασε Ἱστορία καὶ Ἀρχαιολογία στὰ Γι­άν­νενα καὶ στὸ Ρέθυμνο. Ἔχει ἐκδόσει τὴ συλλογὴ διηγημάτων «Τὸ μάτι τῆς Δικαιοσύνης», ἐκδ. Τόπος, 2008.