Νατάσα Στεφάνου
Ἡ Βόλτα
ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΕ στὸ μονοπάτι. Ἦταν γεμάτο κλαδιὰ καὶ σκουπίδια. Κλώτσησε δυνατὰ μιὰ πέτρα. Πετάχτηκαν πολλὰ μαμούνια ἀπὸ κάτω. Τὰ πάτησε. Σήκωσε τὸ πόδι γιὰ νὰ δεῖ τὴν σόλα τοῦ παπουτσιοῦ. Ἦταν γεμάτη ὑγρά, διαλυμένα πόδια καὶ κεραῖες. Συνέχισε νὰ περπατάει καὶ νὰ κλωτσάει. Ἤθελε νὰ ἀλλάξει παραστάσεις. Αὐτὸ εἶπε τὸ πρωὶ καὶ ἔφυγε. Δύο μῆνες μέσα. Συνοδὸς στὸν γιό της. Ὀξεία λευχαιμία τῆς εἶπαν. Χημειοθεραπεῖες πολλές. Ἡ μόνη λύση, μεταμόσχευση μυελοῦ τῶν ὀστῶν. Ὁ συμβατὸς δότης δὲν ἔχει βρεθεῖ ἀκόμα. Τελευταία ἐλπίδα ἡ Ἀμερική.
Ἄρχισε νὰ τρέχει μέχρι ποὺ ἔφτασε στοὺς πρόποδες τοῦ βουνοῦ. Ξεκινοῦσε ἕνα μονοπάτι καὶ τὸ πῆρε. Βρέθηκε σὲ σημεῖο ποὺ ὑπῆρχαν πολλὰ φύλλα ξερά. Ἄρχισε νὰ χοροπηδάει γιὰ νὰ ἀκούσει πῶς ἀκούγονται τὰ φύλλα ὅταν διαλύονται, λίγο πρὶν γίνουν χῶμα. Ἦταν ἕνας χορός. Μὲ μουσικὰ ὄργανα τὰ φύλλα. Κοντοστάθηκε χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ ἀνασάνει. Ἔτσι πρέπει νὰ ἦταν ὅταν τοῦ τέλειωνε ἡ φιάλη τοῦ ὀξυγόνου καὶ ἔτρεχαν οἱ νοσοκόμες νὰ τὴν ἀντικαταστήσουν. Τὰ φύλλα ἔφεραν τὸ ἴδιο ἀποτέλεσμα τώρα. Ξέμεινε ἀπὸ ὀξυγόνο μέσα στὰ δέντρα. Κάθισε κάτω στὸ χῶμα. Ἦταν νοτισμένο. Ἔβρεχε ὅταν ἔφυγε. Μύρισε τὴν μυρωδιὰ τῶν βρεγμένων δέντρων. Κοίταξε πρὸς τὰ πάνω. Δέντρα ψηλά. Δὲν ἤξερε τὸ ὄνομά τους. Ἔκρυβαν τὸν οὐρανό. Ἄναψε τσιγάρο. Ἡσυχία. Ἀκουγόταν ὁ καπνὸς τοῦ τσιγάρου. Τὸ ἔχωσε στὴν τρύπα ποὺ ἀνακάλυψε ἐκεῖ ποὺ ἀκουμποῦσε γιὰ νὰ στηριχτεῖ. Συνέχισε τὴν διαδρομή. Δέντρα ψηλὰ καὶ θάμνοι.
Πηγή: Πρώτη δημοσίευση.
Νατάσα Στεφάνου (Θεσσαλονίκη, 1965). Σπούδασε Οἰκονομικὲς Ἐπιστῆμες στὸ ΑΠΘ καὶ ἔχει Master στὴ Διοίκηση Ἐπιχειρήσεων (MBA) ἀπὸ τὸ University of Birmingham τῆς Ἀγγλίας. Ἐργάστηκε σὲ μεγάλη ξένη τράπεζα γιὰ πάνω ἀπὸ 20 χρόνια, ἔχοντας καταλάβει διευθυντικὲς θέσεις στὸν τομέα χρηματοδοτήσεων μεγάλων ἐπιχειρήσεων. Τὰ τελευταῖα χρόνια παρακολουθεῖ σεμινάρια δημιουργικῆς γραφῆς.
Filed under: Ελληνικά,Νοσήματα,Οικογένεια,Περιγραφή,Στεφάνου Νατάσα,Φύση-Ζώα,Ψυχογραφία | Tagged: Διήγημα,Λογοτεχνία,Νατάσα Στεφάνου | Τὰ σχόλια στὸ Νατάσα Στεφάνου: Ἡ Βόλτα ἔχουν κλείσει