Φρίξος Μακρῆς: Στὸ Βαρδάρη

Φρί­ξος Μα­κρῆς

Στὸ βαρ­δά­ρι

ΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑ σχο­λεῖ­ο, ὁ γέ­ρος μου μὲ κρά­τα­γε στὸ μα­γα­ζί, ἀ­γο­ρὰ Βαρ­δά­ρι. Εἶ­χε κο­το­που­λά­δι­κο στὴν ὁ­δὸ Εἰ­ρή­νης. Ὕ­στε­ρα ἀ­πὸ μιὰ κα­τε­δά­φι­ση μπῆ­κε στὸ Κα­πά­νι, γιὰ νὰ βγεῖ στὴν ἴ­δια ὁ­δὸ με­τὰ ἀ­πὸ λί­γα χρό­νια, πά­λι «λό­γῳ κα­τε­δα­φί­σε­ως». Τὰ χρό­νια μὲς στὴν σκε­πα­στὴ ἀ­γο­ρὰ ἄρ­χι­σα νὰ μα­θαί­νω τὸν κό­σμο, μα­ζὶ μὲ τὴν τέ­χνη τοῦ ἐ­παγ­γέλ­μα­τος καὶ πάν­τα μὲ τὶς ὁ­δη­γί­ες τοῦ γέ­ρου, ποὺ ἦ­ταν ζό­ρι­κος ἀλ­λὰ τό ’­παι­ζε καὶ φι­λό­σο­φος.

        Ἡ γύ­ρω πε­ρι­ο­χὴ ἔ­βρι­θε ἀ­πὸ σκυ­λά­δι­κα. Ὁ ὑ­πό­κο­σμος πα­ρή­λαυ­νε κα­θη­με­ρι­νὰ στὸ Κα­πά­νι σταμ­πα­ρι­σμέ­νος ἀ­π’ τὸ ἔμ­πει­ρο μά­τι τοῦ πα­τέ­ρα μου, ποὺ ἤ­ξε­ρε πολ­λὲς ἱ­στο­ρί­ες καὶ μοῦ τὴ δι­η­γό­ταν σὰν πα­ρα­βο­λὲς δι­αν­θι­σμέ­νες μὲ ἠ­θι­κὰ δι­δάγ­μα­τα καὶ πα­ροι­μί­ες. Πόρ­νες, σω­μα­τέμ­πο­ροι, πρε­ζά­κη­δες, ἀ­πα­τε­ῶ­νες καὶ μα­χαι­ρο­βγάλ­τες ἦ­ταν ρου­τί­να στὴν κα­θη­με­ρι­νὴ ζω­ή. Ἀ­νά­με­σά τους καὶ ἄ­κα­κοι γρα­φι­κοὶ τύ­ποι, ποὺ κα­τέ­βαι­ναν ἀ­π’ τὸ χω­ριὸ καὶ πι­ά­νον­ταν κο­ρό­ι­δα ἀ­πὸ τοὺς ἐ­πι­τή­δει­ους.

Πη­γή: περ. Τὸ Τρὰμ, τχ .13-14 (Θεσ­σα­λο­νί­κη, Ἰ­ού­νιος 1990).

Φρί­ξος Μα­κρῆς (Θεσ­σα­λο­νί­κη 1958). Σπού­δα­σε Ἰ­τα­λι­κὴ Φι­λο­λο­γί­α στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο Θεσ­σα­λο­νί­κης καὶ Ἱ­στο­ρί­α–Ἀρ­χαι­ο­λο­γί­α στὴ Φι­λο­σο­φι­κὴ Σχο­λὴ τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου Ἀ­θη­νῶν. Ἐρ­γά­ζε­ται ὡς φι­λό­λο­γος στὸ Κέν­τρο Ἱ­στο­ρί­ας Θεσ­σα­λο­νί­κης καὶ προϊστάμενος τῆς Δημοτικῆς Βιβλιοθήκης Θεσσαλονίκης. Στὰ γράμ­μα­τα πρω­το­εμ­φα­νί­στη­κε μὲ τὰ μι­κρὰ πε­ζὰ τὸ 1990 ἀ­πὸ τὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ Τὸ Τράμ.