Πασχάλης Κατσίκας: Ποῦ κοιμοῦνται τὰ χελιδόνια τὸν χειμώνα;

Πα­σχά­λης Κα­τσί­κας

Ποῦ κοι­μοῦν­ται τὰ χε­λι­δό­νια τὸν χει­μώ­να;

ΑΝ ΤΟΝ ΚΟΝΤΟΡΕΒΙΘΟΥΛΗ ἐ­πὶ πε­νήν­τα χρό­νια χα­νό­ταν στὴν ἐρ­γα­σια­κὴ ζούγ­κλα γιὰ τὸ με­ρο­κά­μα­το. Μὲ τὸ πρῶ­το σού­ρου­πο ἀ­κο­λου­θοῦ­σε τὰ βό­τσα­λα γιὰ νὰ ἐ­πι­στρέ­ψει στὴ σύ­ζυ­γο καὶ τὰ παι­διά. Αὐ­τὰ τὰ τε­λευ­ταῖ­α ποὺ ἦ­ταν συν­τα­ξι­οῦ­χος, τὰ βό­τσα­λα με­τα­τρά­πη­καν σὲ ψί­χου­λα. Τὰ δρο­μο­λό­για γιὰ τὸν ἄρ­το τὸν ἐ­πι­ού­σιο σι­γὰ-σι­γὰ πε­ρι­ο­ρί­στη­καν ὣς τὸν φοῦρ­νο τῆς γει­το­νιᾶς, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἦ­ταν ἀ­μέ­σως με­τὰ τὴ μάν­τρα τοῦ πα­λιοῦ μαρ­μα­ρά­δι­κου.

        Κρα­τοῦ­σε με­τὰ βί­ας τὴ σα­κού­λα μὲ τὸ ἀ­χνι­στὸ ψω­μί. Ἡ φου­κα­ριά­ρα ἡ φουρ­νά­ρισ­σα ἔ­βα­λε στὸν πά­το της, γιὰ νὰ μὴν λι­ώ­σει, ἕ­να πα­λιὸ φύλ­λο το­πι­κῆς ἐ­φη­με­ρί­δας μὲ τὸν πη­χυα­ῖο τί­τλο: «Ἀ­να­βί­ω­σαν τὰ χε­λι­δο­νί­σμα­τα στὸ 10ο Δη­μο­τι­κὸ Σχο­λεῖ­ο Κο­μο­τη­νής». Ἔ­νι­ω­θε σή­με­ρα, πα­ρα­μο­νὴ τῆς Πα­να­γιᾶς, πὼς τὰ που­λιὰ ἔ­φα­γαν τὰ ψί­χου­λα. Ἡ σύ­ζυ­γος χρό­νια τώ­ρα τὸν εἶ­χε ἀ­φή­σει μό­νο, ἐ­νῶ τὰ παι­διὰ καὶ τὰ ἐγ­γό­νια ἔ­χτι­σαν τὶς δι­κές τους φω­λι­ές. Κά­τω ἀ­πὸ τὸν λά­βρο αὐ­γου­στι­ά­τι­κο ἥ­λιο στὸ μυα­λό του τρι­βέ­λι­ζε ἐ­κεί­νη ἡ ἐ­ρώ­τη­ση ποὺ τοῦ ἔ­κα­νε κα­θη­με­ρι­νὰ ὁ γιός του τὰ φθι­νο­πω­ρι­νὰ πρω­ι­νὰ ὅ­ταν τὸν πή­γαι­νε στὴν πρώ­τη τά­ξη τοῦ ἴ­διου σχο­λεί­ου: «Μπαμ­πά, ποῦ κοι­μοῦν­ται τὰ χε­λι­δό­νια τὸν χει­μώ­να;»

        Τὸ γε­ρον­τά­κι κοί­τα­ξε τὸ που­κά­μι­σο τοῦ τζί­τζι­κα ποὺ ἔ­μει­νε πά­νω στὴ μάν­τρα. Ὁ ἴ­σκιος ἀ­πὸ τὸ κορ­μί του σὰν ἄ­η­χη φλο­γέ­ρα ἔ­πε­φτε κλη­ρο­νο­μιὰ στὸ χῶ­μα. Σφά­λι­σε τὰ μά­τια κι ὀ­νει­ρεύ­τη­κε μιὰ τε­λευ­ταία φο­ρὰ τὰ ὀρ­γι­σμέ­να του νιά­τα, οἱ πυ­ρό­ξαν­θες κορ­φές τους δέν­τρα γί­νη­καν ν’ ἀ­νε­μί­σουν τὸ σού­ρου­πο. Πά­νω του ἔ­πε­σε σὰν λά­βα καὶ ἡ θύ­μη­ση τῆς μα­τιᾶς ἑ­νὸς θη­λυ­κοῦ ζαρ­κα­διοῦ, μή­πως φου­σκώ­σουν μέ­σα του πο­τά­μι τὰ λι­ω­μέ­να χι­ό­νια.

        Φεῦ! Χε­λι­δό­νι ἦ­ταν πιὰ στὰ σύρ­μα­τα, ἕ­τοι­μο νὰ ἀ­πο­δη­μή­σει ἀν­τί­κρυ τρα­γου­δών­τας. Ἡ οὐ­ρὰ ψα­λί­δι­ζε μό­νο τὸ πα­ρελ­θόν, ἀ­φοῦ μέλ­λον δὲν εἶ­χε νὰ ὀρ­γώ­σει μὲ τὸ ράμ­φος. Ἄ­νοι­ξε τὰ φτε­ρὰ κι ὁ βα­ρὺς σταυ­ρὸς ἔ­πε­σε στὰ λευ­κὰ μάρ­μα­ρα, στὸ ἐ­σω­τε­ρι­κό τῆς μάν­τρας. Σι­ω­πη­λὰ ἀρ­χί­νη­σε νὰ τὸν πε­λε­κά­ει ὁ μαρ­μα­ράς, γιὰ νὰ τὸν καρ­φώ­σει με­τὰ ἀ­πὸ σα­ράν­τα ἡ­μέ­ρες στὸ κοι­μη­τή­ρι.

Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση.

Πα­σχά­λης Κα­τσί­κας (Reutlingen τῆς Γερ­μα­νί­ας, 1971), ζεῖ στὴν Κο­μο­τη­νὴ ἀ­πὸ τὸ 1977. Ἐρ­γά­ζε­ται ὡς βι­βλι­ο­θη­κο­νό­μος στὴ Βι­βλι­ο­θή­κη τοῦ Τμή­μα­τος Ἑλ­λη­νι­κῆς Φι­λο­λο­γί­ας τοῦ Δη­μο­κρί­τει­ου Πα­νε­πι­στη­μί­ου Θρά­κης καὶ εἶ­ναι συν­τά­κτης στὸ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ Ἐ­ξι­τή­ριον. Ποι­ή­μα­τα καὶ δι­η­γή­μα­τά του ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεῖ σὲ δι­ά­φο­ρα ἠ­λε­κτρο­νι­κὰ καὶ ἔν­τυ­πα λο­γο­τε­χνι­κὰ πε­ρι­ο­δι­κὰ καὶ στὴν ἐ­φη­με­ρί­δα Πα­ρα­τη­ρη­τής τῆς Θρά­κης. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει τὶς ποι­η­τι­κὲς συλ­λο­γές: Τε­ταρ­τη­μό­ρια (ἐκδ. Πα­ρα­τη­ρη­τὴς τῆς Θρά­κης, 2019), Ρε­τά­λια (ἐκδ. Γρά­φη­μα, 2020), Τὸ κοι­μώ­με­νο τσίρ­κο (Ἐ­ξι­τή­ριον, free e-book, 2021).

Πα­σχά­λης Κα­τσί­κας: Πρώ­τη μέ­ρα στὸ σχο­λεῖ­ο

Πα­σχά­λης Κα­τσί­κας

Πρώ­τη μέ­ρα στὸ σχο­λεῖ­ο

ΤΑΝ ΑΚΟΜΗ θεοσκότεινα ἔ­ξω. Ἡ μη­τέ­ρα εἶ­χε ση­κω­θεῖ ἀ­ξη­μέ­ρω­τα καὶ ἔ­κα­νε ἑ­τοι­μα­σί­ες. Τὴν ἄ­κου­γε νὰ πη­γαι­νο­έρ­χε­ται ἀ­πὸ τὸ ὑ­πνο­δω­μά­τιο στὴν κου­ζί­να καὶ τούμ­πα­λιν. Τὸ μι­κρό τους σπί­τι τρεῖς κά­μα­ρες ὅ­λο κι ὅ­λο, δύ­ο ὑ­πνο­δω­μά­τια καὶ ἡ κου­ζί­να. Οἱ πιὸ χα­ρού­με­νες ἀ­να­μνή­σεις του ἀ­πο­κτή­θη­καν σὲ αὐ­τὰ τὰ πε­νῆν­τα τε­τρα­γω­νι­κά.

       Ἐ­δῶ καὶ ὥ­ρα κα­θό­ταν ἀ­κί­νη­τος στὸ κρε­βά­τι νὰ ἀ­φουγ­κρά­ζε­ται γνώ­ρι­μους ἤ­χους. Τὸ τρί­ξι­μο τῆς δί­φυλ­λης ντου­λά­πας ἀ­πὸ ὅ­που ἔ­βγα­ζε τὰ ροῦ­χα γιὰ νὰ τὰ βά­λει στὴ βα­λί­τσα, μπο­ροῦ­σε νὰ τὸ ξε­χω­ρί­σει ἀ­πὸ αὐ­τὸ τῶν ντου­λα­πι­ῶν τῆς κου­ζί­νας. Ἄ­κου­γε τὸ νε­ρὸ ποὺ κό­χλα­ζε γιὰ νὰ τοὺς βρά­σει αὐ­γό. Τὸ συν­δύ­α­σε μὲ τὸ χτύ­πη­μα τῶν πιά­των στὸ τρα­πέ­ζι καὶ κα­τά­λα­βε πὼς τοὺς ἑ­τοί­μα­ζε πρω­ι­νό.

       Δὲν ἤ­θε­λε νὰ ση­κω­θεῖ. Τὸ μού­δια­σμα ποὺ ἔ­νι­ω­θε ἦ­ταν ἕ­να μεῖγ­μα ἀ­γω­νί­ας, ἐ­λά­χι­στου φό­βου γιὰ τὸ ἄ­γνω­στο καὶ τῆς χα­ρᾶς γιὰ τὸ και­νού­ριο ποὺ ἔρ­χε­ται, γιὰ τὴν ἔκ­πλη­ξη, ποὺ δὲν εἶ­ναι πιὰ ἔκ­πλη­ξη για­τί στὴν ἔ­χουν μαρ­τυ­ρή­σει. Αὐ­τὰ ἦ­ταν ποὺ τὸν κρά­τη­σαν ξύ­πνιο ἀ­πό­ψε, δὲν τοῦ κόλ­λα­γε κα­θό­λου ὕ­πνος. Ὅ­λη τὴ νύ­χτα ἔ­πλα­θε εἰ­κό­νες γιὰ τὸ νέ­ο σχο­λεῖ­ο. Ἦ­ταν σί­γου­ρα πρω­το­πο­ρια­κὸ ἀ­φοῦ συμ­με­τεῖ­χαν καὶ οἱ γο­νεῖς στὰ μα­θή­μα­τα. Γε­γο­νὸς ποὺ πα­ράλ­λη­λα μὲ τὴ χα­ρά, τοῦ αὔ­ξα­νε λι­γά­κι τὸ ἄγ­χος.

       Ἀ­πὸ τὸν δρό­μο ἀ­κού­στη­καν φω­νές, δι­ό­λου πε­ρί­ερ­γο πα­ρό­λο ποὺ δὲν εἶ­χε φέ­ξει ἀ­κό­μη. Τὰ τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια κου­μάν­το στὴν πό­λη τους ἔ­κα­νε ὁ στρα­τός. Αὐ­τοὶ οἱ στριφ­νοί, νευ­ρι­κοὶ ἄν­τρες, μὲ τὶς κα­τά­μαυ­ρες στο­λὲς καὶ τὰ κόκ­κι­να πε­ρι­βρα­χι­ό­νια. Τοὺς εἶ­χε συ­νη­θί­σει, δὲν τὸν τρό­μα­ζαν πιά. Σί­γου­ρα θὰ ἦ­ταν πο­λὺ κα­λύ­τε­ρο τὸ και­νού­ριο σχο­λεῖ­ο, ἀ­φοῦ τὴν προ­η­γού­με­νη ἡ μα­μὰ καὶ ὁ μπαμ­πὰς τοῦ εἶ­χαν μι­λή­σει γι’ αὐ­τὸ μὲ τό­ση συγ­κί­νη­ση. Εἶ­χε μπεῖ γιὰ τὰ κα­λά τὸ Φθι­νό­πω­ρο κι ἀ­νυ­πο­μο­νοῦ­σε ν’ ἀρ­χί­σουν τὰ μα­θή­μα­τα. Ὅ­τι θὰ τοὺς με­τέ­φε­ραν μὲ κα­μι­ό­νια δὲν τὸ ἔ­βρι­σκε πε­ρί­ερ­γο. Τὸ μυα­λό του ἦ­ταν στοὺς συμ­μα­θη­τὲς ποὺ θὰ γνώ­ρι­ζε, στὰ νέ­α παι­χνί­δια καὶ τὰ τρα­γού­δια ποὺ θὰ μά­θαι­νε. Σί­γου­ρα θὰ ταί­ρια­ζε ἀ­πό­λυ­τα σ’ ἕ­να σχο­λεῖ­ο ποὺ ἀ­γα­ποῦν τὰ λου­λού­δια, τό­σο, ποὺ ἂν δὲν φο­ρᾶς ἕ­να ἡ­λι­ο­τρό­πιο στὸ πέ­το δὲν ἐ­πι­τρέ­πε­ται νὰ εἰ­σέλ­θεις.

Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση.

Πα­σχά­λης Κα­τσί­κας (Reutlingen  τῆς  Γερ­μα­νί­ας, 1971). Ἀ­πὸ τὸ 1977 ζεῖ στὴν Κο­μο­τη­νή. Εἶ­ναι πτυ­χι­οῦ­χος τοῦ Τμή­μα­τος Βι­βλι­ο­θη­κο­νο­μί­ας καὶ Συ­στη­μά­των Πλη­ρο­φό­ρη­σης τοῦ ΑΤΕΙ Θεσ­σα­λο­νί­κης καὶ ἐρ­γά­στη­κε ὡς βι­βλι­ο­θη­κο­νό­μος στὴν Δη­μο­τι­κὴ Βι­βλι­ο­θή­κη Κο­μο­τη­νὴς (1996-98) καὶ ἀ­πὸ τὸ 1998 στὴν Βι­βλι­ο­θή­κη τοῦ Τμή­μα­τος Ἑλ­λη­νι­κῆς Φι­λο­λο­γί­ας τοῦ Δη­μο­κρί­τει­ου Πα­νε­πι­στη­μί­ου Θρά­κης. Ταυ­τό­χρο­να σπου­δά­ζει Δι­οί­κη­ση Ἐ­πι­χει­ρή­σε­ων στὸ Τμῆ­μα Οἰ­κο­νο­μι­κῶν Ἐ­πι­στη­μῶν τοῦ Δ.Π.Θ. Πρῶ­το του βι­βλί­ο Τε­ταρ­τη­μό­ρια (ποί­η­ση 2019). Ποι­ή­μα­τά του ἔ­χουν δη­μο­σι­ευ­θεῖ στὰ πολ­λὰ ἠ­λε­κτρο­νι­κὰ πε­ρι­ο­δι­κά.