Ἡρὼ Νικοπούλου
Πρόβα
ΑΤΑΛΑΒΑ, εἶπε τὸ παιδὶ ξεκαρδισμένο στὰ γέλια καὶ σηκώθηκε μὲ δύναμη ἀπ’ τὸν μικρό του νερόλακκο τινάζοντας ὅπως μποροῦσε ἀπό πάνω του τὴν ὑγρὴ ἄμμο. Πλησίαζε μεσημέρι κι ὁ ἥλιος ἔκαιγε ἀνελέητα.
Πῆρε τὸ πλαστικὸ κόκκινο φτυαράκι του κι ἄρχισε νὰ θάβει ἀργά, μεθοδικὰ τὸν πατέρα του στὴν ἄμμο.
Πηγή: Πρώτη δημοσίευση.
Νικοπούλου, Ἡρώ. (Ἀθήνα, 1958). Σπούδασε ζωγραφικὴ καὶ σκηνογραφία στὴν Ἀνωτάτη Σχολὴ Καλῶν Τεχνῶν. Ἔχει κάνει πολλὲς ἀτομικὲς καὶ ὁμαδικὲς ἐκθέσεις στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικό. Ἔχει ἐκδώσει πέντε ποιητικὲς συλλογές, ἕνα μυθιστόρημα καὶ τέσσερις συλλογὲς διηγημάτων. Τελευταῖο της βιβλίο: Ἡρώ Νικολοπούλου καὶ ἄλλες συνταχνιακές ἱστορίες (διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2020). Συνδιευθύνει μὲ τὸν Γιάννη Πατίλη τὴν ἱστοσελίδα γιὰ τὸ μικρὸ διήγημα Πλανόδιον-Ἱστορίες Μπονζάι καὶ ἐπιμελήθηκε μαζί του τὶς ἀνθολογίες μικροῦ διηγήματος Ἱστορίες Μπονζάι ’14, Ἱστορίες Μπονζάι ’15 καὶ Ἱστορίες Μπονζάι ’16 (Γαβριηλίδης). Ποιήματα, διηγήματα καὶ ἄρθρα της ἔχουν δημοσιευθεῖ σὲ λογοτεχνικὰ περιοδικὰ καὶ στὸν ἡμερήσιο τύπο καὶ ἔχουν μεταφραστεῖ στὰ ἀγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ρωσικά, ἱσπανικά, βουλγαρικά, τουρκικὰ καὶ σέρβικα.
Στά Ἰσπανικὰ κυκλοφορεῖ ἡ ἀνθολογία ποιημάτων της μέ τὸν τίτλο Aceptiones de la Miranda σὲ μετάφραση Jose Antonio Moreno Jurado (2019, El Arbol de la Luz, Sevilla). Εἶναι μέλος τοῦ Εἰκαστικοῦ Ἐπιμελητηρίου Ἑλλάδας, τῆς Ἑταιρείας Συγγραφέων καὶ τοῦ Κύκλου Ποιητῶν. Διατηρεῖ τὴν ἱστοσελίδα:
www.ironikopoulou.gr
Filed under: Ελληνικά,Ηλικίες,Νικοπούλου Ηρώ,Οικογένεια,Περιγραφή,Συμβολισμός,Φύση-Ζώα | Tagged: Διήγημα,Ηρώ Νικοπούλου,Λογοτεχνία |