Μικρὰ Πατερικά
Περὶ ἐκπεσούσης παρθένου
ΑΡΘΕΝΟΝ πάλιν ἔγνων ἐν Ἱεροσολύμοις σακκοφοροῦσαν ἐπὶ ἑξαετίαν καὶ ἐγκεκλεισμένην, μηδενὸς τῶν εἰς ἡδονὴν συντεινόντων λαμβάνουσαν· ἥτις ἐς ὕστερον ἐγκαταλειφθεῖσα ὑπερβολῇ ὑπερηφανίας περιέπεσε πτώσει. Καὶ ἀνοίξασα τὴν θυρίδα εἰσεδέξατο τὸν ὑπηρετούμενον καὶ αὐτῷ συνεφήρη ἐν τῷ μὴ κατὰ θεϊκὴν πρόθεσιν καὶ ἀγάπην θεοῦ ἐσχηκέναι τὴν ἄσκησιν, ἀλλὰ κατὰ σκηνὴν ἀνθρωπίνην, ὅ ἐστι κενοδοξίας καὶ σαθρᾶς προαιρέσεως. Τῶν γὰρ λογισμῶν αυτῆς ἀπασχοληθέντων εἰς τὸ καταγινώσκειν τῶν ἄλλων, οὐκ ἦν ὁ φύλαξ τῆς σωφροσύνης.
Γιὰ μιὰ παρθένα ποὺ ξέπεσε
Ἐπίσης γνώρισα μιὰ παρθένα ποὺ φοροῦσε σάκκο κι ἦταν κλεισμένη στὸ κελλί της γιὰ ἕξι χρόνια, καὶ τίποτα δὲν ἐλάμβανε ποὺ νὰ τῆς δώσει κάποια ἡδονή. Αὐτὴ λοιπὸν ἀφέθηκε σὲ ὑπερβολὴ ὑπερηφάνιας καὶ περιέπεσε σὲ πτώση. Κι ἄνοιξε τὴ θυρίδα καὶ δέχτηκε αὐτὸν ποὺ τὴν ὑπηρετοῦσε μὲ τὸν ὁποῖον καὶ συνευρέθηκε, γιατὶ δὲν ἔκανε τὴν ἄσκηση σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ κι ἀπὸ ἀγάπη Θεοῦ, ἀλλὰ γιὰ νὰ φανεῖ στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων, πρᾶγμα ποὺ εἶναι ἀποτέλεσμα κενοδοξίας καὶ σαθρᾶς προαιρέσεως. Κι ἀφοῦ οἱ λογισμοί της ἦταν ἀπασχολημένοι στὸ νὰ κατηγορεῖ τοὺς ἄλλους, δὲν ὑπῆρχε ὁ φύλακας τῆς σωφροσύνης. [Μτφ.: Ἄγγελος Καλογερόπουλος]
Πηγή: Παλλαδίου Λαυσαϊκὴ Ἱστορία, Μετάφρασις – εἰσαγωγὴ – σχόλια ὑπὸ Ν. Θ. Μπουγάτσου – Δ. Μ. Μπατιστάτου, Ὀργανισμὸς Κλασσικῶν Ἐκδόσεων, Ἀθῆναι, 1970, σελ. 162-163.
Μικρὰ Πατερικά: ἐπιμέλεια: Ἄγγελος Καλογερόπουλος καὶ Γιάννης Πατίλης. [Βλ. Εἰσαγωγικὸ κείμενο καὶ Ἡμερολόγιο Καταστρώματος Β’, ἐγγραφὴ 25.11.2019.]
Filed under: Αισθήματα-Πάθη,Διδακτισμός,Ερωτας,Ελληνικά,Παλλάδιος,Περιγραφή,Χαρακτήρες,Ψυχογραφία | Tagged: Ελληνικό διήγημα,Λογοτεχνία,Μικρά Πατερικά | Τὰ σχόλια στὸ Μικρὰ Πατερικά: Περὶ ἐκπεσούσης παρθένου ἔχουν κλείσει