Κώστας Ἀκρίβος: Ὁ δὸν Κιχότε δέσμιος· ὄχι μόνον ἀπὸ ἔρωτα

Κώ­στας Ἀ­κρί­βος

Ὁ δὸν Κι­χό­τε δέ­σμιος· ὄ­χι μό­νον ἀ­πὸ ἔ­ρω­τα

ΛΟΝΥΧΤΙΣ ἀ­κί­νη­τος, φι­γού­ρα ψι­λόλι­γνη στὸ φεγ­γα­ρό­φως. Τὸν ἐ­ξε­γέ­λα­σε ἡ Μα­ρι­τόρ­νες· πὼς τά­χα ἡ κυ­ρά της στέρ­γει νὰ φι­λή­σει τὸ γεν­ναῖ­ο του μπρά­τσο. Ἀ­νέ­βη ὀρ­θὸς στὴ σέ­λα μου, τό ’­χω­σε στὸ φεγ­γί­τη. Νὰ δεῖ πό­σο δυ­να­τοὶ οἱ μύ­ες, πῶς φου­σκώ­νουν οἱ φλέ­βες. Τὸ πα­λι­ο­γύ­ναι­ο ἔ­δε­σε τὴ χεί­ρα του μὲ τὸ κα­πί­στρι ἀ­πὸ τὸ μάν­τα­λο τῆς θύ­ρας· τὸν ἀ­φῆ­κε νὰ νο­μί­ζει πὼς μά­για τοῦ ’­χουν κά­νει. Ἦ­ταν νὰ κου­νη­θῶ ρού­πι; Ξη­με­ρω­θή­κα­με ἔ­τσι. Θὰ ἄν­τε­χα κι ἄλ­λες ὧ­ρες τὸ μαρ­τύ­ριο ἐ­γὼ τὸ ἄ­λο­γό του ὁ Ρο­θι­νάν­τε, ἂν δὲν μὲ πλη­σί­α­ζε φο­ρά­δα βαρ­βα­τω­μέ­νη. Κου­νή­θη­κα νὰ τὴ μυ­ρί­σω, νὰ χα­ϊ­δευ­τοῦ­με. Καὶ τό­τες ἐ­κρε­μά­στη μιὰ πι­θα­μὴ ἀ­πὸ τὸ ἔ­δα­φος, μούγ­κρι­ζε ὁ κα­η­μέ­νος. Σω­ριά­στη κα­τα­γῆς σὰν τοῦ ’­κο­ψε τὰ δε­σμὰ ἡ ὑ­πη­ρέ­τρα. Μὰ τὰ δε­σμὰ τοῦ μυα­λοῦ γιὰ μά­για καὶ ἱπ­πο­σύ­νες ποι­ός θὰ τοῦ τὰ κό­ψει; Ἢ μή­πως ὄ­χι; Κα­λύ­τε­ρα ἔ­τσι, φευ­γά­τος ἀ­πὸ τὰ ψέ­μα­τα τοῦ κό­σμου τοῦ ἀ­χρεί­ου;

Πηγή: ἐπιθεώρηση The Books’ Journal, ἀρ. 63, Φεβρουάριος 2016.

Κώ­στας Ἀ­κρί­βος (Γλα­φυ­ρὲς Μα­γνη­σί­ας, 1958). Μυ­θι­στό­ρη­μα, δι­ή­γη­μα. Σπού­δα­σε Νε­ο­ελ­λη­νι­κὴ Φι­λο­λο­γί­α στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο Ἰ­ω­αν­νί­νων καὶ ἐρ­γά­ζε­ται ὡς φι­λό­λο­γος στὴν μέ­ση δη­μό­σια ἐκ­παί­δευ­ση. Μέ­χρι σή­με­ρα ἔ­χουν κυ­κλο­φο­ρή­σει δε­κα­τέσ­σε­ρα βι­βλί­α του (μυ­θι­στο­ρή­μα­τα, νου­βέ­λες καὶ συλ­λο­γὲς δι­η­γη­μά­των), ἐ­νῶ ἔ­χει πά­ρει μέ­ρος σὲ δι­ά­φο­ρα συλ­λο­γι­κὰ ἔρ­γα. Δι­ηύ­θυ­νε τὴ σει­ρὰ «Μιὰ πό­λη στὴ λο­γο­τε­χνί­α» (Με­ταίχ­μιο) καὶ εἶ­ναι μέ­λος τῆς Ἑ­ται­ρεί­ας Συγ­γρα­φέ­ων. Κα­τὰ και­ροὺς δη­μο­σι­ο­ποι­εῖ τὴ γνώ­μη του γιὰ βι­βλί­α σὲ ἠ­λε­κτρο­νι­κὰ καὶ ἔν­τυ­πα μέ­σα. Τε­λευ­ταῖ­ο ἔρ­γο του τὸ μυ­θι­στό­ρη­μα Κί­τρι­νο ρώ­σι­κο κε­ρί (Με­ταίχ­μιο, 2014).

Εἰκόνα: Χαρακτικὸ τοῦ Gustave Doré.