Κώστας Ἀκρίβος
Ὁ δὸν Κιχότε δέσμιος· ὄχι μόνον ἀπὸ ἔρωτα
ΛΟΝΥΧΤΙΣ ἀκίνητος, φιγούρα ψιλόλιγνη στὸ φεγγαρόφως. Τὸν ἐξεγέλασε ἡ Μαριτόρνες· πὼς τάχα ἡ κυρά της στέργει νὰ φιλήσει τὸ γενναῖο του μπράτσο. Ἀνέβη ὀρθὸς στὴ σέλα μου, τό ’χωσε στὸ φεγγίτη. Νὰ δεῖ πόσο δυνατοὶ οἱ μύες, πῶς φουσκώνουν οἱ φλέβες. Τὸ παλιογύναιο ἔδεσε τὴ χείρα του μὲ τὸ καπίστρι ἀπὸ τὸ μάνταλο τῆς θύρας· τὸν ἀφῆκε νὰ νομίζει πὼς μάγια τοῦ ’χουν κάνει. Ἦταν νὰ κουνηθῶ ρούπι; Ξημερωθήκαμε ἔτσι. Θὰ ἄντεχα κι ἄλλες ὧρες τὸ μαρτύριο ἐγὼ τὸ ἄλογό του ὁ Ροθινάντε, ἂν δὲν μὲ πλησίαζε φοράδα βαρβατωμένη. Κουνήθηκα νὰ τὴ μυρίσω, νὰ χαϊδευτοῦμε. Καὶ τότες ἐκρεμάστη μιὰ πιθαμὴ ἀπὸ τὸ ἔδαφος, μούγκριζε ὁ καημένος. Σωριάστη καταγῆς σὰν τοῦ ’κοψε τὰ δεσμὰ ἡ ὑπηρέτρα. Μὰ τὰ δεσμὰ τοῦ μυαλοῦ γιὰ μάγια καὶ ἱπποσύνες ποιός θὰ τοῦ τὰ κόψει; Ἢ μήπως ὄχι; Καλύτερα ἔτσι, φευγάτος ἀπὸ τὰ ψέματα τοῦ κόσμου τοῦ ἀχρείου;
Πηγή: ἐπιθεώρηση The Books’ Journal, ἀρ. 63, Φεβρουάριος 2016.
Κώστας Ἀκρίβος (Γλαφυρὲς Μαγνησίας, 1958). Μυθιστόρημα, διήγημα. Σπούδασε Νεοελληνικὴ Φιλολογία στὸ Πανεπιστήμιο Ἰωαννίνων καὶ ἐργάζεται ὡς φιλόλογος στὴν μέση δημόσια ἐκπαίδευση. Μέχρι σήμερα ἔχουν κυκλοφορήσει δεκατέσσερα βιβλία του (μυθιστορήματα, νουβέλες καὶ συλλογὲς διηγημάτων), ἐνῶ ἔχει πάρει μέρος σὲ διάφορα συλλογικὰ ἔργα. Διηύθυνε τὴ σειρὰ «Μιὰ πόλη στὴ λογοτεχνία» (Μεταίχμιο) καὶ εἶναι μέλος τῆς Ἑταιρείας Συγγραφέων. Κατὰ καιροὺς δημοσιοποιεῖ τὴ γνώμη του γιὰ βιβλία σὲ ἠλεκτρονικὰ καὶ ἔντυπα μέσα. Τελευταῖο ἔργο του τὸ μυθιστόρημα Κίτρινο ρώσικο κερί (Μεταίχμιο, 2014).
Εἰκόνα: Χαρακτικὸ τοῦ Gustave Doré.
Filed under: Ακρίβος Κώστας,Δόν Κιχώτης,Διακειμενικότητα,Ερωτας,Ελληνικά,Κωμικό,Μονόλογος,Τέχνη,Φύση-Ζώα | Tagged: Διήγημα,Δον κιχώτης,Κώστας Ακρίβος,Λογοτεχνία |