Κριστίνα Πέρι Ρόσι (Cristina Peri Rossi): Μεγαλώματα

Κριστίνα Πέρι Ρόσι (Cristina Peri Rossi)

Μεγαλώματα

(Crianzas)

ΑΝΤΑ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ  ὅ­τι ἡ μη­τέ­ρα μου δὲν εἶ­ναι πά­νω ἀ­πὸ εἰ­κο­σι­πέν­τε χρο­νῶν (ἡ ἡ­λι­κί­α ποὺ εἶ­χε ὅ­ταν γεν­νή­θη­κα), γι’ αὐ­τὸ ἐ­ξορ­γί­ζο­μαι ὅ­ταν τὴν ἀ­κού­ω νὰ σέρ­νει τὰ πό­δια της, νὰ κα­κα­ρί­ζει, νὰ βή­χει, νὰ σκέ­φτε­ται σὰν γριά. Δὲν κα­τα­λα­βαί­νω για­τί ἔ­χει ρυ­τί­δες στὰ εἰ­κο­σι­πέν­τε της χρό­νια, οὔ­τε μπο­ρῶ νὰ ἐ­ξη­γή­σω τὸ γε­γο­νὸς ὅ­τι πά­ει γιὰ ὕ­πνο τό­σο νω­ρίς, ὄν­τας τό­σο νέα.

       Ἂν σὲ κά­ποι­α στιγ­μὴ τρο­μα­κτι­κῆς δια­ύγειας ἀν­τι­λη­φθῶ ὅ­τι εἶ­ναι γριά, ἡ ἀ­να­κά­λυ­ψη αὐ­τὴ μὲ γε­μί­ζει φρί­κη, λό­γος γιὰ τὸν ὁ­ποῖ­ο ἐ­πι­χει­ρῶ ἀ­μέ­σως νὰ δι­ώ­ξω μιὰ τέ­τοι­α σκέ­ψη ἀ­πὸ τὸ φῶς τῆς συ­νεί­δη­σής μου, μὲ ἀ­πο­τέ­λε­σμα νὰ ἐ­πα­να­κτᾶ τὰ εἰ­κο­σι­πέν­τε της χρό­νια.

       Ἐ­κεί­νη μοῦ συμ­πε­ρι­φέ­ρε­ται συ­νε­χῶς σὰν νὰ ἤ­μουν μω­ρό, μὲ ἀ­πο­τέ­λε­σμα νὰ συν­νε­νο­ού­μα­στε ἄ­ψο­γα. Δὲν ἐ­πι­μέ­νω νὰ με­γα­λώ­σω, για­τί ξέ­ρω ὅ­τι εἶ­ναι μά­ται­ο. Ὁ χρό­νος ἔ­χει ἀ­κι­νη­το­ποι­η­θεῖ γιὰ μᾶς τὶς δυ­ὸ καὶ τί­πο­τα στὸν κό­σμο δὲν θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ τὸν κά­νει νὰ τρέ­ξει. Θὰ πε­θά­νω πέν­τε χρο­νῶν καὶ ἐ­κεί­νη εἰ­κο­σι­πέν­τε. Στὶς κη­δεῖ­ες μας θὰ πα­ρευ­ρευ­θεῖ ἕ­να πλῆ­θος ὑ­πε­ρή­λι­κων μω­ρῶν καὶ μω­ρῶν ποὺ δὲν ἔ­φτα­σαν πο­τὲ νὰ με­γα­λώ­σουν.

Πη­γή: Por favor sea breve. Ἐκδ. Paginas de espuma, 2001.

Κρι­στί­να Πέ­ρι Ρό­σι (Cristina Peri Rossi) (Μον­τε­βι­δέ­ο, 12 Νο­εμ­βρί­ου τοῦ 1941). Εἶ­ναι συγ­γρα­φέ­ας, ποι­ή­τρια, με­τα­φρά­στρια καὶ δο­κι­μι­ο­γρά­φος καὶ θε­ω­ρεῖ­ται μιὰ ἀ­πὸ τὶς ση­μαν­τι­κό­τε­ρες γυ­ναι­κεῖ­ες λο­γο­τε­χνι­κὲς φι­γοῦ­ρες τῆς Οὐ­ρου­γουά­ης ἀ­πὸ τὴ δε­κα­ε­τί­α τοῦ ’50 μέ­χρι σή­με­ρα. Τὸ ἔρ­γο της ἔ­χει με­τα­φρα­στεῖ σὲ πα­ρα­πά­νω ἀ­πὸ δε­κα­πέν­τε γλῶσ­σες καὶ τὶς ἔ­χουν ἀ­πο­νε­μη­θεῖ τὰ βρα­βεῖ­α: Premio Ciudad de Barcelona 1991, Premio Internacional de Poesia Rafael Alberti 2003, Premio Internacional de Poesia Fundacion Loewe 2009. (Γιὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα βλ. ἐ­δῶ τὴν εἰ­σα­γω­γὴ τῆς με­τα­φρά­στρι­ας.)

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἰσπανικά:

Νάνσυ Ἀγγελῆ(Εὔ­βοι­α, 1982). Σπού­δα­σε δη­μο­σι­ο­γρα­φί­α στὸ Ἀ­ρι­στο­τέ­λει­ο Πα­νε­πι­στή­μιο τῆς Θεσ­σα­λο­νί­κης καὶ ἀ­πὸ τὸ 2008 ἀ­σχο­λεῖ­ται ἐ­παγ­γελ­μα­τι­κὰ μὲ τὴν με­τά­φρα­ση λο­γο­τε­χνι­κῶν ἔρ­γων ἀ­πὸ τὰ ἰ­σπα­νι­κὰ στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ καὶ ἀν­τί­στρο­φα. Συ­νερ­γά­στη­κε μὲ τὸ Κέν­τρο Βυ­ζαν­τι­νῶν, Κυ­πρια­κῶν καὶ Νε­ο­ελ­λη­νι­κῶν Σπου­δῶν τῆς Γρα­νά­δα κα­θὼς καὶ μὲ τὸ Δι­ε­θνὲς Ἰν­στι­τοῦ­το Με­τά­φρα­σης, I­n­s­t­i­t­ut V­i­r­t­u­al I­n­t­e­r­n­a­c­i­o­n­al de T­r­a­d­u­c­c­io, τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου τοῦ Ἀ­λι­κάν­τε. Ἔ­χει δη­μι­ουρ­γή­σει τὸ μπλὸγκ με­τα­φρα­στι­κῶν δειγ­μά­των ἰ­σπα­νό­φω­νης λο­γο­τε­χνί­ας στὰ ἑλ­λη­νι­κά: http://nancyangeli.blogspot.com.es/

       Τὸν Ἀ­πρί­λιο τοῦ 2015 κυ­κλο­φό­ρη­σε τὸ πρῶ­το της βι­βλί­ο, μιὰ συλ­λο­γὴ μὲ 27 σύν­το­μα δι­η­γή­μα­τα καὶ τί­τλο Μιὰ μέ­ρα ἀ­πό­λυ­της ἡ­συ­χί­ας (ἐκδ. Πα­ρά­ξε­νες Μέ­ρες). Τα­κτι­κὴ συ­νερ­γά­τις τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μας ἔ­χει ἐ­πι­με­λη­θεῖ ἀ­πὸ τὰ ἰ­σπα­νι­κὰ τὰ ἀ­φι­ε­ρώ­μα­τα στὸν οὐ­ρου­γουα­νὸ συγ­γρα­φέ­α Mario Benedetti καὶ τὸν γρα­να­δί­νο Ángel Olgoso.