Μάρω Παπαδημητρίου: Μετακόμιση

 

 

Μά­ρω Πα­πα­δη­μη­τρί­ου

 

Με­τα­κό­μι­ση

 

ΕΔΙΑΛΕΓΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ γιὰ τὸ και­νού­ριο σπί­τι αὐ­τὸ τώ­ρα τί εἶ­ναι. Ἕ­να με­γά­λο μπορ­ντὸ τε­νε­κε­δέ­νιο κου­τὶ Special Selection σκι­σμέ­νη μιὰ λέ­ξη στὴν ἐ­τι­κέ­τα καὶ με­τὰ Ἐ­ρυ­θρὸς Ξη­ρός. Στὴν ἀ­πο­θή­κη γε­μά­το πα­λιὰ φὶλμ ξε­χα­σμέ­να. Ἀρ­νη­τι­κὲς πό­ζες σὲ ται­νί­ες ζε­λα­τί­νας χρό­νο μὲ τὸν χρό­νο σὲ θῆ­κες ἀ­πὸ τσι­γα­ρό­χαρ­το μα­κρό­στε­να κί­τρι­να φά­κε­λα. Μὴ καὶ χα­θεῖ κά­ποι­α φω­το­γρα­φί­α ἀ­πὸ τὰ ἄλ­μπουμ ποὺ θὰ ἔ­φτια­χνε. Τὴ μιὰ δί­πλα πά­νω κά­τω ἀ­πὸ τὴν ἄλ­λη σχο­λα­στι­κὰ τα­ξι­νο­μη­μέ­νες ἡ­με­ρο­μη­νί­ες γραμ­μέ­νες μὲ τὸ χέ­ρι πολ­λὴ δου­λειά. Οἶ­νος θὰ εἶ­ναι ἡ λέ­ξη ποὺ λεί­πει. Ὥ­ρι­μα κόκ­κι­να καὶ μαῦ­ρα στα­φύ­λια. Τὸ πιὸ ση­μαν­τι­κὸ γιὰ τὴν πα­ρα­γω­γὴ ἑ­νὸς κρα­σιοῦ Special Selection εἶ­ναι ἡ κα­λὴ ποι­ό­τη­τα τῆς στα­φυ­λό­μα­ζας. Εὐ­λο­γη­μέ­νο ἀμ­πέ­λι πλα­τύ­φυλ­λο καὶ κα­λο­κλα­δε­μέ­νο πό­ση φρον­τί­δα κό­πος. Συ­νε­χῶς. Μπο­ρεῖς νὰ δεῖς τὰ φὶλμ στὸ φῶς τοῦ γλόμ­που. Ἀ­νά­πο­δη σχο­λι­κὴ ἐκ­δρο­μὴ γέ­λια σο­σό­νια ὁ Θο­δω­ρὴς μὲ κον­τὸ παν­τε­λό­νι. Ὁ Θο­δω­ρής. Προ­σω­πι­κὲς ἱ­στο­ρί­ες ἀ­ποῦ­σες πα­ροῦ­σες. Ἂν ἀ­ξι­ό­πι­στη εἶ­ναι ἡ μνή­μη ὅ­ταν ὅ­λα δι­α­φέ­ρουν ἀ­πὸ ἀ­πό­στα­ση. Ποι­ὸς θὰ τὸ πεῖ στὴ μι­κρὴ πα­ρέ­α. Σκορ­πί­ζει ἀ­νε­παί­σθη­τα τυ­χαῖα. Εἶ­ναι καὶ τὸ κρα­σὶ ζων­τα­νὸς ὀρ­γα­νι­σμός. Ἀλ­λά­ζει σι­γὰ σι­γὰ περ­νών­τας ἀ­πὸ τὴ νι­ό­τη στὴν ἀ­κμὴ στὴν ὡ­ρι­μό­τη­τα στὸ τέ­λος. Πό­σο θὰ ζή­σει ἐ­ξαρ­τᾶ­ται ἀ­πὸ τὶς συν­θῆ­κες πα­λαί­ω­σης καὶ συν­τή­ρη­σης. Ὄ­χι πὼς ἀ­πο­φεύ­γει τὴν ὀ­ξεί­δω­ση ἂν ὅ­μως εἶ­ναι ἀρ­γὴ ἐ­λεγ­χό­με­νη τὴν με­ταλ­λά­ζει σὲ πλού­σιο ἄ­ρω­μα βε­λού­δι­νη γεύ­ση. Ποι­ο­τι­κὴ κο­ρύ­φω­ση. Εἰ­κό­νες ἀ­κί­νη­τες δώ­δε­κα εἴ­κο­σι εἰ­κο­σι­τέσ­σε­ρις τρι­αν­τα­έ­ξι κα­τα­γρά­φον­ται στὴ φω­το­ευ­αί­σθη­τη ἐ­πι­φά­νεια κα­θὼς ξε­τυ­λί­γε­ται τὸ κα­ρού­λι. Πό­ζες σὲ τρι­αν­τα­πέν­τε μι­λι­μὲ­τρ ποὺ μπο­ροῦν νὰ ἐ­πα­νεμ­φα­νι­στοῦν. Νὰ ἐ­πα­να­λάμ­ψουν οἰ­κο­γε­νεια­κὰ τὰ χα­μό­γε­λα πρὶν σπά­σουν μα­ζὶ σ’ ἕ­να κρὰκ ὅ­ταν βγαί­νει ἀ­πὸ τὸ πλά­νο ὁ πα­τέ­ρας. Ἐμ­φα­νί­σεις σὲ σκο­τει­νὸ θά­λα­μο στιγ­μια­ῖο πα­ρὸν πα­ρελ­θόν. Εἴ­δω­λα. Προ­σο­χὴ τὰ φὶλμ δι­α­τη­ροῦν­ται σὲ χα­μη­λὴ ὑ­γρα­σία καὶ θερ­μο­κρα­σί­α. Τὸ κα­λὸ κρα­σὶ σὲ ὑ­πό­γεια ὑ­γρὰ κε­λά­ρια. Στὰ σκο­τει­νὰ λοι­πόν. Θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ ἦ­ταν κι ἀλ­λι­ῶς. Ἂν εἶ­χε κά­νει μιὰ ἀρ­χὴ μὲ τὰ ἄλ­μπουμ ἂν τὰ συ­νέ­χι­ζε. Μὰ τί στε­νὸ φου­στά­νι δὲς τὸ ἀ­γό­ρι τὴν κρα­τᾶ ἀ­πὸ τὴ μέ­ση σφι­χτὰ νι­ώ­θει τὴν ἀ­νά­σα του. Πό­σα κι­λὰ ἀ­πὸ τό­τε Θε­έ μου. Ὅ­λο δυ­σκο­λί­ες. Ὅ­σο τὸ κρα­σὶ ὡ­ρι­μά­ζει φτιά­χνει χα­ρα­κτή­ρα προ­σω­πι­κό­τη­τα μα­λα­κώ­νει ἂν ὅ­μως ὑ­πο­στεῖ γή­ραν­ση δὲν πί­νε­ται. Φω­το­γρα­φί­ες ἡ μιὰ πά­νω στὴν ἄλ­λη χύ­μα κα­τα­χω­νι­α­σμέ­νες ἐ­δῶ ἐ­κεῖ νὰ τὶς ψά­ξει νὰ τὶς βά­λει κα­τὰ χρο­νο­λο­γί­α τώ­ρα ποὺ βρῆ­κε τὰ φὶλμ νὰ ἀ­γο­ρά­σει ἄλ­μπουμ. Δὲν βγαί­νει ἄ­κρη. Ἄς κά­νει μιὰ ἐ­πι­λο­γὴ ἄς κρα­τή­σει αὐ­τὲς ποὺ τὴν κο­λα­κεύ­ουν ἡ νο­σταλ­γί­α ἐ­πι­λέ­γει τὶς κα­λὲς στιγ­μὲς ἔ­χει φω­το­γέ­νεια. Ὁ ἱ­ε­ρέ­ας γέρ­νει στὰ χεί­λη της τὸ πο­τή­ρι μὲ τὸ γλυ­κὸ κόκ­κι­νο κρα­σί. Πι­ὲς γιὰ νὰ ξε­χά­σεις χα­χα­νί­ζει ἡ Ἑ­λέ­νη ἀ­πὸ πί­σω πνι­χτά. Οἱ δύο εἰς σάρ­καν μί­α. Ξε­χνά­ει καὶ χά­νει. Γυα­λιὰ κλει­διὰ ὀ­νό­μα­τα για­τί ἄ­νοι­ξε τώ­ρα τὸ ψυ­γεῖ­ο. Ὑ­πάρ­χουν ὅ­μως κάρ­τες μνή­μης με­γά­λης χω­ρη­τι­κό­τη­τας ἀ­πο­θη­κεύ­ουν εἰ­κό­νες φω­το­γρα­φί­ες πο­λὺ πε­ρισ­σό­τε­ρες ἀ­πὸ ὅ­σες χω­ρᾶ­νε στὸ φίλμ. Ἕ­να μω­ρά­κι νε­ο­γέν­νη­το μο­νά­κρι­βο μὲ μά­τια μι­σά­νοι­χτα κλεί­νει κι­ό­λας τὰ σα­ραν­τα­πέν­τε. Πό­σο γρή­γο­ρα πό­σο ἀρ­γὰ πιά. Ἡ ψη­φια­κὴ εἰ­κό­να ἔ­χει ἀ­σύλ­λη­πτες δυ­να­τό­τη­τες. Μπο­ρεῖς καὶ ἐκ τῶν ὑ­στέ­ρων νὰ ἐ­πέμ­βεις μὲ τὸν ὑ­πο­λο­γι­στὴ νὰ δι­ορ­θώ­σεις σφάλ­μα­τα χρώ­μα­τα ἀν­τι­θέ­σεις ἐ­νο­χλη­τι­κὲς λε­πτο­μέ­ρει­ες τὴν προ­ο­πτι­κή. Δὲν ἔ­χει ἰ­δέ­α ἀ­πὸ ὅ­λα αὐ­τὰ ἀρ­νεῖ­ται τὴν τε­χνο­λο­γί­α τὴν ἐ­χθρεύ­ε­ται. Ἰ­μέ­ιλ τά­χα σκά­ιπ ψευ­τι­ὲς εἰ­κο­νι­κὴ πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Γε­γο­νὸς εἶ­ναι ὅ­τι ἔ­φυ­γε γιὰ με­τα­πτυ­χια­κὰ στὴ Βο­στό­νη κον­τὰ στὸν πα­τέ­ρα του κι ἔ­μει­νε. Γιὰ πάν­τα. Τε­χνο­κρά­της. Μὲ δι­α­κρί­σεις. Οὔ­τε τὰ κα­λο­καί­ρια ἔρ­χε­ται ἂς εἶ­ναι κα­λά. Πα­λιὰ με­τὰ τὸν τρύ­γο τοῦ Σε­πτέμ­βρη ξυ­πό­λυ­τοι τρυ­γη­τὲς πα­τοῦ­σαν τὸ στα­φύ­λι στὰ πα­τη­τή­ρια. Γε­ρὲς γάμ­πες ξα­ναμ­μέ­νες πα­τοῦ­σες ὅ­λο καὶ πιὸ βα­θιὰ πιὸ βα­θιὰ πει­ράγ­μα­τα τρα­γού­δια πα­νη­γύ­ρι ἀν­θρώ­πι­νο. Τώ­ρα ὁ καρ­πὸς συν­θλί­βε­ται στὰ μη­χα­νή­μα­τα ἀ­νά­με­σα σὲ πε­ρι­στρε­φό­με­νους κυ­λίν­δρους σπα­στῆ­ρες πι­ε­στή­ρια. Ἡ ἔκ­θλι­ψη τοῦ μού­στου χά­σμα ἐ­πο­χῶν. Τὸ πῆ­ρε ἀ­πό­φα­ση. Ἀλ­λά­ζει σπί­τι γει­το­νιὰ κά­που στὸ κέν­τρο μὲς στὸν πο­λὺ τὸν κό­σμο σὲ κά­τι πιὸ μι­κρὸ πο­λὺ πιὸ μι­κρὸ ἐ­λά­χι­στο. Τί παίρ­νει κα­νεὶς μα­ζί του τί ἀ­φή­νει. Τὰ ἀ­πα­ραί­τη­τα ποι­ά. Ξα­να­βά­ζει ὅ­πως ὅ­πως τὰ φὶλμ στὸ κου­τὶ μπερ­δε­μέ­να ἀ­νά­κα­τα. Σὲ κα­νέ­να ὁ πό­νος. Δὲν φω­το­γρα­φί­ζε­ται δὲν ση­κώ­νει ἐ­κτύ­πω­ση. Μι­σό­γε­λα μό­νο παν­τοῦ τὰ πιὸ πολ­λὰ στη­μέ­να. Special Selection. Ζούμ. Ἀ­να­με­τρι­έ­ται μὲ τὴν ἀ­πό­φα­ση. Στὰ κομ­μά­τια στὰ σκου­πί­δια. Δι­στά­ζει. Οἶ­νος εὐ­φραί­νει καρ­δί­αν λέ­νε. Οἶ­νος ἡ λέ­ξη ποὺ λεί­πει.

 

  

Πηγή: Πρώτη δημοσίευση

 

Μά­ρω Πα­πα­δη­μη­τρί­ου (Πειραιάς 1939). Σπούδασε ἀγγλική φιλολογία (B.A. Deree College καὶ MA. Comparative Literature Antioch University, Ohio). Παράλληλα εἰδικεύτηκε σὲ προγράμματα συμβουλευτικῆς στὴν ψυχολογία. Ἐργάστηκε στὴν δημοσιογραφία (περιοδικό τύπο) καὶ στὴ δια­φήμιση. Πρῶτο βιβλίο της: Εἰς μάτην ἀντέστη ἡ Κασσάνδρα εἰς τὴν εἰσα­γωγὴν τοῦ Δουρείου Ἵππου ἐντός τῶν τειχών (ποιητικὴ συλλογή, 1971). Τελευταῖο: Τὸ ντὸ τῆς ἀπώλειας (Παρουσία, 1998).