Γιῶργος Χ. Θεοχάρης
Δικαιοσύνη
ΕΘΑΝΕ ΠΛΗΡΗΣ ΗΜΕΡΩΝ στὸ γηροκομεῖο τῆς Ἐπισκοπῆς. Τὴν κήδεψε ἡ ψυχοκόρη της στὸν τόπο τῆς καταγωγῆς, ἀπ’ ὅπου ἔλειπαν χρόνια πολλά. Τὴν ἔθαψε πλάι στὸν δεύτερο σύζυγό της ποὺ εἶχεν ἀποδημήσει νέος. Τὸν πρῶτο δὲν τὸν χάρηκε. Σκοτώθηκε νιόπαντρος στὴν Κατοχή. Λίγο πρὶν σκεπαστεῖ τὸ φέρετρο, ἄδειασε μέσα στὸν τάφο, ἡ ψυχοκόρη, τὰ κόκαλα τοῦ σκοτωμένου, ἀπ’ τὸ κιβούρι του ποὺ πῆρε ἀπὸ τὸ ὀστεοφυλάκιο. «Ἂς εἶναι καὶ οἱ τρεῖς μαζὶ» εἶπε, «τοὺς πῆρε καὶ τοὺς δυὸ ἀπὸ ἔρωτα ἡ μάνα μου».
Πηγή: Πρώτη δημοσίευση.
Γιῶργος Χ. Θεοχάρης (Δεσφίνα Φωκίδας, 1951). Ποίηση, δοκίμιο, λογοτεχνικὴ κριτική. Ἐργάστηκε ὡς τεχνικὸς μηχανολογικῆς συντήρησης στὴ χημικὴ βιομηχανία. Ὑπεύθυνος ἔκδοσης τοῦ λογοτεχνικοῦ περιοδικοῦ Ἐμβόλιμον. Πρῶτο του βιβλίο: Πτωχὸν μετάλλευμα (Ποιήματα, ἐκδ. Ἐμβόλιμον, Ἄσπρα Σπίτια Βοιωτίας, 1990). Τελευταῖο ἡ ποιητικὴ συλλογὴ Ἀπὸ μνήμης (ἐκδ. Μελάνι, 2010).
Filed under: Ερωτας,Ελληνικά,Θάνατος,Θεοχάρης Γιώργος Χ.,Ιστορία,Οικογένεια,Ρεαλισμός | Tagged: Γιώργος Χ. Θεοχάρης,Διήγημα,Λογοτεχνία | Τὰ σχόλια στὸ Γιῶργος Χ. Θεοχάρης: Δικαιοσύνη ἔχουν κλείσει