Γιῶργος Χ. Θεοχάρης: Δικαιοσύνη

 

 

Γι­ῶρ­γος Χ. Θε­ο­χά­ρης

 

Δι­και­ο­σύ­νη

 

ΕΘΑΝΕ ΠΛΗΡΗΣ ΗΜΕΡΩΝ στὸ γη­ρο­κο­μεῖ­ο τῆς Ἐ­πι­σκο­πῆς. Τὴν κή­δε­ψε ἡ ψυ­χο­κό­ρη της στὸν τό­πο τῆς κα­τα­γω­γῆς, ἀ­π’ ὅ­που ἔ­λει­παν χρό­νια πολ­λά. Τὴν ἔ­θα­ψε πλά­ι στὸν δεύ­τε­ρο σύ­ζυ­γό της ποὺ εἶ­χεν ἀ­πο­δη­μή­σει νέ­ος. Τὸν πρῶ­το δὲν τὸν χά­ρη­κε. Σκο­τώ­θη­κε νι­ό­παν­τρος στὴν Κα­το­χή. Λί­γο πρὶν σκε­πα­στεῖ τὸ φέ­ρε­τρο, ἄ­δεια­σε μέ­σα στὸν τά­φο, ἡ ψυ­χο­κό­ρη, τὰ κό­κα­λα τοῦ σκο­τω­μέ­νου, ἀ­π’ τὸ κι­βού­ρι του ποὺ πῆ­ρε ἀ­πὸ τὸ ὀ­στε­ο­φυ­λά­κιο. «Ἂς εἶ­ναι καὶ οἱ τρεῖς μα­ζὶ» εἶ­πε, «τοὺς πῆ­ρε καὶ τοὺς δυ­ὸ ἀ­πὸ ἔ­ρω­τα ἡ μά­να μου».

 

 

Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση.

 

Γι­ῶρ­γος Χ. Θε­ο­χά­ρης (Δε­σφί­να Φω­κί­δας, 1951). Ποί­η­ση, δο­κί­μιο, λο­γο­τε­χνι­κὴ κρι­τι­κή. Ἐρ­γά­στη­κε ὡς τε­χνι­κὸς μη­χα­νο­λο­γι­κῆς συν­τή­ρη­σης στὴ χη­μι­κὴ βι­ο­μη­χα­νί­α. Ὑ­πεύ­θυ­νος ἔκ­δο­σης τοῦ λο­γο­τε­χνι­κοῦ πε­ρι­ο­δι­κοῦ Ἐμ­βό­λι­μον. Πρῶ­το του βι­βλί­ο: Πτω­χὸν με­τάλ­λευ­μα (Ποι­ή­μα­τα, ἐκδ. Ἐμ­βό­λι­μον, Ἄ­σπρα Σπί­τια Βοι­ω­τί­ας, 1990). Τε­λευ­ταῖ­ο ἡ ποι­η­τι­κὴ συλ­λο­γὴ Ἀ­πὸ μνή­μης (ἐκδ. Με­λά­νι, 2010).