Χρῖστος Δάλκος: «Τὸν Σαουδάραβαν»

 

 

Χρῖστος Δάλκος

 

«Τὸν Σαουδάραβαν»

 

ΥΝΑΝΤΗΣΑ χτὲς τὸν κύ­ριο Ἀ­ση­μα­κό­που­λο.

— Κύ­ρι­ε Ἀ­ση­μα­κό­που­λε, εἶ­πα, στὸ βι­βλί­ο σας «Ἀ­ριθ­μο­τε­χνι­κὴ ἀ­νά­λυ­σις τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς γλώσ­σης» ποὺ ἔ­χει κά­νει ἤ­δη τρεῖς ἐκ­δό­σεις…

       — Τέσ­σε­ρις, μὲ δι­ώρ­θω­σε, καὶ ἐ­πί­κει­ται καὶ πέμ­πτη, γί­νον­ται ἤ­δη οἱ τε­λευ­ταῖ­ες δι­ορ­θώ­σεις καὶ πά­ει γιὰ τύ­πω­μα…

       — Στὸ βι­βλί­ο σας λοι­πόν, καὶ στὴν σε­λί­δα 1228, συ­νέ­χι­σα, ἀν­τι­κα­θι­στᾶ­τε μὲ ἀ­ριθ­μοὺς τὰ γράμ­μα­τα τῆς φρά­σης «Ἡ δι­α­κο­σι­ο­στὴ πεν­τη­κο­στὴ τε­τάρ­τη ἡ­μέ­ρα τοῦ δύ­ο χι­λιά­δες ἕν» καὶ βρί­σκε­τε τὸ ἴ­διο ἄ­θροι­σμα (5539) μὲ τὰ γράμ­μα­τα τῆς φρά­σης «Τὸ μέ­γα τρο­μο­κρα­τι­κὸν κτύ­πη­μα ποὺ ἀ­πε­δό­θη εἰς τὸν Σα­ου­δά­ρα­βαν Ὀ­σά­μα Μπὶν Λάν­τεν».

       — Δέν εἶ­ναι ἐκ­πλη­κτι­κό; κραύ­γα­σε ὁ Ἀ­ση­μα­κό­που­λος. Ἡ με­γα­λύ­τε­ρη ἀ­πό­δει­ξη ὅ­τι οἱ ἀρ­χαῖ­οι εἶ­χαν προ­βλέ­ψει τὸ χτύ­πη­μα στοὺς δί­δυ­μους πύρ­γους… Ση­μει­ῶ­στε, αὐ­τὰ δὲν τὰ λέ­ω ἐ­γώ, τὰ λέ­νε ὁ Πυ­θα­γό­ρας καὶ ὁ Πλά­των…

       — Ναί, ἀλ­λὰ οἱ ἀρ­χαῖ­οι πο­τὲ δὲν θὰ ἔ­λε­γαν «τὸν Σα­ου­δά­ρα­βαν», θὰ λέ­γα­νε «Ἄ­ρα­βα» ἤ, ἔ­στω, «Σα­ου­δά­ρα­βα»­.­..

       — Τί ἐν­νο­εῖ­τε; μουρ­μού­ρι­σε ἀ­λα­φι­α­σμέ­νος ὁ Ἀ­ση­μα­κό­που­λος.

       — Θέ­λω νὰ πῶ ὅ­τι ἡ Αἰ­τι­α­τι­κὴ τοῦ «Ἄ­ραψ» δὲν παίρ­νει νί…:

       ὁ Ἄ­ραψ

       τοῦ Ἄ­ρα­βος

       τῷ Ἄ­ρα­βι

       τὸν Ἄ­ρα­βα.­..

       — Καὶ ἑ­πο­μέ­νως, καὶ ἑ­πο­μέ­νως;

       — Ἑ­πο­μέ­νως τὸ ἄ­θροι­σμα δὲν εἶ­ναι τὸ ἴ­διο.­..

       — Καὶ ἄ­ρα;

       — Ὅ­τι αὐ­τὸ ποὺ λέ­τε δὲν ἰ­σχύ­ει, γιὰ νὰ τὸ πῶ κά­πως κομ­ψά .­..

       Βλέ­πον­τας ὅ­τι ὁ Ἀ­ση­μα­κό­που­λος δὲν μι­λά­ει, συ­νέ­χι­σα νὰ κα­τε­δα­φί­ζω ἀ­νε­λέ­η­τα τὸ ἀ­ριθ­μο­τε­χνι­κό του οἰ­κο­δό­μη­μα: — Ἐξ ἄλ­λου οὔ­τε «ὁ Σα­ου­δά­ρα­βας» θὰ λέ­γα­νε οἱ ἀρ­χαῖ­οι, ὅ­πως λέ­τε ἐ­κεῖ ποὺ βρί­σκε­τε τὸ ἄ­θροι­σμα 1666 γιὰ τὸ ΟΙ ΔΙ­ΔΥ­ΜΟΙ ΠΥΡ­ΓΟΙ Ε­ΠΛΗ­ΓΗ­ΣΑΝ καὶ τὸ Ο ΣΑ­ΟΥ­ΔΑ­ΡΑ­ΒΑΣ ΜΠΙΝ ΛΑΝ­ΤΕΝ. Θὰ λέ­γα­νε «ὁ Ἄ­ραψ», ἤ, ἔ­στω, «ὁ Σα­ου­δά­ραψ»­.­.. Καὶ τὰ κύ­ρια ὀ­νό­μα­τα θὰ τὰ γρά­φα­νε χω­ρὶς ἄρ­θρο.­.. Ἀλ­λὰ καὶ ἡ «ἐν­τρο­πία», στὴν ὁ­ποί­α ἀ­φι­ε­ρώ­νε­τε ὁ­λό­κλη­ρη τὴ σε­λί­δα 1227, δὲν βγαί­νει ἀ­πὸ τὸ «ἓν» καὶ «τρέ­πω» ὅ­πως λέ­τε, δη­λα­δὴ «με­τα­βάλ­λω (με­τα­τρέ­πω) τὸ ἀρ­χι­κὸν ἕν», ἀλ­λὰ ἀ­πὸ τὴν πρό­θε­ση «ἐν» καὶ «τρέ­πω». Παίρ­νει ψι­λὴ τὸ «ἐν» τοῦ «ἐν­τρο­πί­α», ξέ­ρε­τε.­..

       Ὁ Ἀ­ση­μα­κό­που­λος μὲ κύτ­τα­γε σὰν ἀ­πο­σβο­λω­μέ­νος.

       Χτύ­πη­σε τὸ τη­λέ­φω­νο. Ὁ ἐκ­δό­της, ἀ­π’ ὅ,τι κα­τά­λα­βα, τὸν πλη­ρο­φο­ροῦ­σε ὅ­τι εἶ­χαν γί­νει οἱ τε­λευ­ταῖ­ες δι­ορ­θώ­σεις καὶ ὅ­τι τὸ βι­βλί­ο πή­γαι­νε γιὰ τὸ τυ­πο­γρα­φεῖ­ο.

       — Ναί, κα­νο­νι­κά, εἶ­πε ὁ Ἀ­ση­μα­κό­που­λος. Θὰ ἀ­φαι­ρε­θοῦν μό­νο οἱ σε­λί­δες 1227, 1228. Τὶς θέ­λω γιὰ ἕ­να ξα­να­κύτ­ταγ­μα. Ναί, 33.333 ἀν­τί­τυ­πα… Ἔ­χει μιὰ ση­μα­σί­α… Καὶ γυρ­νῶν­τας σὲ μέ­να: — Ἀ­κού­σα­τε τὸ νού­με­ρο; εἶ­πε μ’ ἕ­να αὐ­τά­ρε­σκο χα­μό­γε­λο. Δὲν φαν­τά­ζε­σθε πό­ση ἀ­πή­χη­ση ἔ­χει ἡ ἀ­ριθ­μο­τε­χνι­κὴ στὸν κό­σμο… εἰ­δι­κὰ στοὺς νέ­ους ἀν­θρώ­πους… αὐ­τό, ἐ­πὶ τέ­λους, κά­τι λέ­ει… Ὅ­σο γιὰ τὸ ἄλ­λο ποὺ εἴ­πα­τε, εἴ­δα­τε, ἔ­λα­βα ὑ­π’ ὄ­ψιν ἐν τῷ ἅ­μα τὶς ρη­ξι­κέ­λευ­θες, ὀ­φεί­λω νὰ ὁ­μο­λο­γή­σω, ἀ­πό­ψεις σας. Ψάξ­τε το, ψάξ­τε το, ἐ­γὼ τὸ ψά­χνω τριά­ντα χρό­νια τώ­ρα, καὶ ἀ­κό­μα ὑ­πάρ­χουν πράγ­μα­τα ποὺ μοῦ δι­α­φεύ­γουν…

       Ἔ­βα­λε τὸ χέ­ρι του στὸ πη­γού­νι καὶ σκέ­φτη­κε βα­θυ­στό­χα­στα γιὰ πέν­τε δευ­τε­ρό­λε­πτα.

       — Ξέ­ρε­τε, κα­τέ­λη­ξε, κι ἂν ὡ­ρι­σμέ­να ση­μεῖ­α χρή­ζουν πε­ραι­τέ­ρω δι­ευ­κρι­νί­σε­ως, αὐ­τὸ δὲν ση­μαί­νει ὅ­τι ἡ γε­νι­κὴ μα­θη­μα­τι­κὴ θε­ω­ρί­α παύ­ει νὰ ἰ­σχύ­ῃ… Ἐξ ἄλ­λου, αὐ­τὰ δὲν τὰ λέω ἐγώ, τὰ λένε ὁ Πυθαγόρας καὶ ὁ Πλάτων — ἢ καὶ «Πλά­τω­νας», γιατί ὄχι; Ὁ δημοτικισμὸς ἔχει προσφέρει πολλά.

       Καὶ μοῦ ἔδωσε ἐγκάρδια τὸ χέρι του.

  

 

Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση.

 

Χρῖ­στος Δάλ­κος (Τρό­παι­α Ἀρ­κα­δί­ας, 1951). Σπού­δα­σε στὴ Φι­λο­σο­φι­κὴ Σχο­λὴ Ἀ­θη­νῶν καὶ ἐρ­γά­στη­κε ὡς φι­λό­λο­γος στὴ Μέ­ση Δη­μό­σια Ἐκ­παί­δευ­ση. Δη­μο­σί­ευ­σε: Μι­κρὲς βι­ο­μη­χα­νι­κὲς ἱ­στο­ρί­ες (Δι­η­γή­μα­τα, Ἀ­θή­να, 1987), Τὰ ἰ­δε­ο­λο­γή­μα­τα τῆς νέ­ας γλωσ­σο­λο­γί­ας (Δί­αυ­λος, 1995) κ. ἄ. Τε­λευ­ταῖ­ο βι­βλί­ο του: Νευ­ρό­σπα­στο τη­λε­χει­ρι­στη­ρί­ου (Ποι­ή­μα­τα, Πλα­νό­διον, 2007).