Χουὰν Ἐδουάρδο Θούνιγα (Juan Eduardo Zúñiga)
Τὸ μυστικό
(El secreto)
ΤΑΝ ΜΙΚΡΟΥΛΑ ἀκόμα καὶ ὅλοι ἐγκωμίαζαν τὶς χάρες της, τὴν ἀθωότητά της, τὶς μεγάλες μποῦκλες ποὺ ἔπεφταν στοὺς ὤμους της ὅταν τραγουδοῦσε τὰ ἀπογεύματα μπροστὰ στὸ πιάνο ποὺ ἔπαιζε ἡ μητέρα της, συγκινημένη κάθε φορὰ ποὺ ἄκουγε τὴ φωνή της.
Ἔτσι ἥσυχα κυλοῦσε ἡ ζωὴ σὲ ἐκεῖνο τὸ σπίτι μέχρι ποὺ κάποια μέρα ἐμφανίστηκε ἕνας ἄγνωστος καὶ ἔμεινε νὰ ζήσει ἐκεῖ. Ἦταν ψηλὸς καὶ ὄμορφος, καλὸς καὶ ἔξυπνος καὶ ἡ κοπέλα ἐκστασιάστηκε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ τὸν εἶδε. Μερικὲς φορὲς ἐκεῖνος τῆς ἔσφιγγε τὸ χέρι καὶ τὸ βλέμμα του, μυστηριῶδες, βυθιζόταν στὰ γαλανὰ μάτια της. Ἀπὸ τότε ποὺ εἶχε ἔρθει τὰ πάντα ἔμοιαζαν πιὸ διάφανα, πιὸ εὐγενῆ. Βύθιζε τὸ μυαλό της στὴν ἀβεβαιότητα τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ τύλιγε τὴν καρδιά της μὲ μιὰ ἀνείπωτη ζεστασιά. Πετοῦσαν οἱ μέρες, πέρασε ἕνας χρόνος καὶ ἔφτασε τὸ τέλος: ἐκεῖνος ἔφυγε καὶ ἐκείνη γνώρισε μέρες θλίψης καὶ πόνου, ἀλλὰ δὲν θέλησε νὰ ρωτήσει ἂν θὰ γύριζε.
Μιὰ μέρα, ἀνέλπιστα, ὁ φιλοξενούμενος ἐπέστρεψε, πλησίασε τὰ χείλη της καὶ ψιθύρισε: «Μὴ φοβᾶσαι, ἀγαπημένη μου, εἶμαι ἀόρατος γιὰ τοὺς ὑπολοίπους.» Τὰ στόματά τους ἑνώθηκαν μὲ πάθος. Ἀπὸ τότε ἦταν πάντα κοντά της: τὸν ἔβλεπε στὸ βάθος κάποιου δωματίου, στὸ διάδρομο, στὸ πλατύσκαλο. Τὴν ἀκολουθοῦσε στὸ δρόμο, αἰσθανόταν νὰ τὴ σφίγγουν δυνατὰ τὰ μπράτσα του καὶ ἐκείνη παραδινόταν στὴν ἀγκαλιά του. Ἡ πιὸ παράξενη εὐτυχία τὴ συνόδευε παντοῦ: στὸν κῆπο, δίπλα στὸ πιάνο, ἔνοιωθε τὰ χέρια του νὰ τὴ χαϊδεύουν. Τὰ βράδια ξυπνοῦσε καὶ τὸν ἔβρισκε δίπλα της νὰ τῆς ξεκουμπώνει ἀργὰ τὰ κουμπιὰ τοῦ νυχτικοῦ της.
Ὅλοι ἔλεγαν πὼς τὸ χαμένο βλέμμα της καὶ τὰ κατακόκκινα μάγουλά της ὀφείλονταν στὸν πυρετό, ἀλλὰ ἐκείνη σκεφτόταν πὼς κανεὶς δὲν ἔπρεπε νὰ μάθει μὲ πόση σφοδρότητα παραδίνονταν στὸν ἔρωτά τους.
Πηγή: Misterios de las noches y los dias (Alfaguara, 1992).
ΧουὰνἘδουάρδοΘούνιγα (Juan Eduardo Zúñiga, Μαδρίτη, 1929). Ἱσπανὸς συγγραφέας καὶ κριτικὸς λογοτεχνίας. Κυριότερα ἔργα του οἱ συλλογὲς διηγημάτων La tierra será un paraíso (1989), Largo noviembre de Madrid (1990) και Misterios de las noches y los días (1992) καὶ τὰ μυθιστορήματα El coral y las aguas (1995) καὶ Flores de plomo (1999).
Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἱσπανικά:
Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος (Ἀθήνα 1963). Ἐπίκουρος καθηγητὴς Μεταφρασεολογίας στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Διδάσκει, ἐπίσης, ἱσπανικὴ λογοτεχνία στὸ Ἑλληνικὸ Ἀνοικτὸ Πανεπιστήμιο. Ἔχει μεταφράσει ἀπὸ τὰ ἱσπανικὰ στὰ ἑλληνικὰ ἔργα τῶν Ἐ. Σάμπατο, Μ. Ἀλτολαγκίρε, Ἰ. Ἀλδεκόα, Μ. Βάθκεθ Μονταλμπάν, Χ. Γιαμαθάρες, Ρ. Τσίρμπες, Χ. Ἀγέστα, Λ.Μ. Πανέρο, Σ. δὲ Τόρο, Ἀ. Μπράις Ἐτσενίκε, Ἀ. Τραπιέγιο, Ἀ. Γκαμονέδα, Σ. Πάμιες καὶ Ἀ. Κουέτο μεταξὺ ἄλλων.
Εἰκόνα: Περιμένοντας τὸν ἐραστή της. Ζωγραφικὴ τοῦ John Silver.
Filed under: Ερωτας,Ηλικίες,Ισπανικά,Παλαιολόγος Κων.,Φανταστικό,Zuniga Juan Eduardo | Tagged: Διήγημα,Ισπανόγραπτο,Λογοτεχνία,Juan Eduardo Zuniga |